ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีเรื่องรึเบาะแสอะไรบ้างก็บอกชั้นนะ แล้วนี่เรากำลังจะไปไหนกัน ทำไมมันมืดแบบนี้”ฟางถาม

ป๊อปปี้เมื่อแลกใจที่เห็นเส้นทางรอบๆเริ่มเปลี่ยวและมีต้นไม้อยู่2ข้างทาง

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปไม่พาฟางมาเชือดหรอก ที่ป๊อปพามาทางนี้เพราะว่าตรงนี้ก็เป็นทางลัดที่จะไปบ้านเก่าฟาง

ได้”ป๊อปปี้พูดพลางขับรถมองทางและลอบมองฟางเป็นระยะๆ ตั้งแต่ออกมาจากที่วิปัสสนา ฟาง

เองก็เอาแต่เงียบไม่ยอมพูดยอมจากับเขาเลย

 

 

 

 

 

 

 

“หิวมั้ยฟาง ทานอะไรก่อนมั้ย ด้านหน้ามีปั๊ม มีเซเว่นนะ”ป๊อปปี้พยายามชวนฟางคุย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่หิว ชั้นง่วง ถ้าถึงเมื่อไหร่ก็บอกชั้นแล้วกัน”ฟางพูดปัดๆก่อนจะเบือนหน้าหนีมองวิวนอก

หน้าต่างแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะทำให้ฟางเห็นว่าป๊อปจริงใจกับฟางแค่ไหน”ป๊อปปี้องฟางที่เย็นชาใส่เขาก็พูดขึ้นอย่างไม่

ยอมแพ้

 

 

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดอะไร เสียงมือถือของเขาก็ดังทำให้ฟางหันมามองแล้วอ่านที่หน้าจอมือถือ ‘ฟ้า’

 

 

 

 

 

 

“จริงใจแค่ไหน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่จริงใจ ความจริงแค่บอกที่ชั้นมาก็ได้นะ ชั้นไปเองได้ เอาเวลา

กลับไปดูแลลูกเมียคุณเถอะ”ฟางเงียบสักพักก่อนจะพูดเสียงแข็งก่อนจะหันหลังไม่กลับมามอง

ป๊อปปี้อีกเลย ป๊อปปี้ซึมก่อนจะขับรถต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าซีดๆนะเรา วันนี้ถ่ายตอนจบเสร็จแล้วกลับบ้านเลยมั้ย ไม่ต้องไปงานเลี้ยงปิดกล้อง

หรอก”โย่งเดินมาหาเฟย์นั่งดมยาดมรอเข้าฉากสุดท้ายหลังจอมอนิเตอร์

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่โย่งเฟย์โอเค”เฟย์ยิ้มบางๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“สำออยรึเปล่าน้อ กลัวคนอื่นจะไม่สนใจเลยทำตัวว่าป่วยเรียกเรตติ้ง”มีนที่นั่งแถวนั้นก็หมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“อย่าเอานิสัยชอบสร้างกระแสตัวเองมายัดเยียดคนอื่นเลยแบบนี้สิจ้ะเพื่อนมีน”เฟย์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นังเฟย์ อยากมีเรื่องรึไง”มีนหันขวับแล้วหมายจะเอาเรื่อง โย่งรีบเอาตัวมาขวาง

 

 

 

 

 

 

 

“น้องมีนพี่ว่าเราอย่ามีเรื่องกันดีกว่านะ นี่กะถึงฉากจบแล้วอย่าทำนิสัยเสียกับเฟย์สิ”โย่งรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วต้องนิสัยยังไงล่ะถึงจะดี แบบเฟย์ที่เอาเรื่องของเพื่อนมาแฉงั้นหรอที่ว่าดี”แม่เขื่อนเดินเข้ามา

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“น้าอร อย่าพูดแบบนี้สิคะ ฮึก ฮือๆ มีนไม่อยากจำมัน”มีนรีบบีบน้ำตาแล้วร้องไห้ออกมาท่ามกลาง

ความตกใจของผู้กำกับและคนในกองถ่ายก่อนจะสั่งคัทแล้วเขื่อนรีบวิ่งเข้ามาหาแม่ตัวเองและมีน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไร้สาระ ชอบทำตัวเด่นจนคนในกองเดือดร้อน”เฟย์เบื่อที่จะเจอพวกของเขื่อนอีกก็เดินเลี่ยงหนี

ออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหนน่ะ กลับมานี่นะ”เขื่อนเดินจ้ำๆ ตามเฟย์ที่เดินหลบมาทันที

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไปให้พ้นๆคนอย่างนายไง เอาเวลาไปโอ๋มีนสุดที่รักสิ รึจะตามมาด่าชั้น”เฟย์พูดแล้วไม่สบตา

แล้วย้อนนึกถึงเมื่อ2วันก่อนที่เขื่อนดูแลเธอที่ป่วยที่คอนโด เขื่อนในตอนนั้นที่ใจดีกับเธอ คงไม่มี

อีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เป็นอะไรน่ะ”เฟย์หมุนตัวหมายะเดินหนีแต่จู่ๆหน้าก็มืดแล้วเซจะล้มชายหนุ่มรีบประคองกอด

เอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้บ เหม็น”เมื่เฟย์อยู่ใกล้เขื่อนก็เกิดอาการพะอืดพะอมวิ่งไปอ้วกใต้ต้นไม้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่หายป่วยอีกรึไง ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวชั้นพาไป”เขื่อนรีบวิ่งไปลูบหลังเฟย์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร ชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน่า ยังอยู่ให้นาย แม่นายแล้วก็แฟนนายกัดชั้นอีกนาน”เฟย์แม้จะ

หวั่นไหวกับความเป็นห่วงที่เขื่อนมีให้ ก็ต้องทำใจไม่ให้อ่อนไหวกับมันก่อนจะตอกกลับมาอย่าง

อวดดีไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ปากดีแบบนี้คงจะหายดีแล้วสิ อ้อ อย่าลืมนะ ว่าชั้นมีรูปเธออยู่ในกล้องชั้น ถ้าตุกติกทำอะไร

ร้ายๆอีกล่ะก็ รูปนี้ได้หลุดไปแน่”เขื่อนชะงักที่เห็นท่าทางเฟย์อวดดีใส่ก็รีบพูดก่อนจะเดินหันหลัง

กลับไป

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นรู้ไงว่านายใจร้ายกับชั้นตลอด ชั้นจะไม่หวั่นไหวกับการกระทำของนาย เขื่อน”เฟย์พูดกับ

ตัวเองเมื่อมองตามแผ่นหลังของเขื่อนที่เดินจากไปก่อนจะเดินออกไปอีกทาง

 

 

 

 

 

“เขื่อนมีรูปหลุดนังเฟย์งั้นหรอ”มีนที่แอบอยู่ได้ยินทุกอย่างก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้มีฟิตติ้งชุดของละครใหม่ ดีใจจังเลยนะที่แก้วยอมให้พี่ไปรับมาด้วยกัน”ฟลุ้คพูดอย่างอารมณ์

ดีแล้วพลางเปิดประตูให้แก้วลงมาจากรถหลังจากมีฟิตติ้งชุดของละครเรื่องใหม่ซึ่งฟลุ้คและแก้วรับ

บทเป็นพระเอกนางเอก

 

 

 

 

 

 

“ก็จะได้สมใจพี่ฟลุ้คไงล่ะคะ อยากสร้างกระแสคู่รักหวานชื่น แก้วก็เป็นแล้วนี่ง”แก้วพูดด้วยน้ำ

เสียงอาลัยตายอยาก

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำสีหน้าเบื่อหน่ายแบบนี้นะแก้ว คบกับพี่แล้วมันดีจะตายดูสิงานเข้ามา อีเว้นท์ติดต่อมา

อีกไม่ขาดสาย ดีกว่าต้องมาแอบรักหลบๆซ่อนๆกับไอ้ซุปตาร์นั่น”ฟลุ้คแขวะแก้ว ทำให้แก้วชะงัก

คิดถึงโทโมะก็กระชับสร้อยที่สวมแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“จะมาแขวะแก้วให้มันได้อะไรอีกล่ะคะ ในเมื่อพี่ก็ทำทุกอย่างให้มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

“หึ แก้วทำไมถึงพูดเอาดีเข้าตัวแบบนั้นล่ะ พี่ไม่ได้บังคับปากแก้วให้บอกเลิกไอ้โทโมะสักหน่อย

แก้วพูดตัดรอนสัมพันธ์เองนะ”ฟลุ้คหันมายิ้มหวานแต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจพูดออกมาอย่างเจ็บ

แสบ

 

 

 

 

 

 

“อีกไม่นานหรอกค่ะพี่ฟลุ้ค อีกไม่นาน”แก้วที่เก็บกดกำมือแน่นแล้วเดินหนีฟลุ้ค

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะ โอ๊ะ นี่มันช่วงเที่ยงแล้ว มีข่าวบันเทิงพอดี มานี่สิ”ฟลุ้ครีบกระชากแขนแก้วเข้ามาใน

สตูดิโอที่ช่างแต่งหน้าทำผมกำลังดูทีวีกันอยู่ระหว่างรอถ่ายรูป

 

 

 

 

 

 

“นับว่าเป็นกระแสฮอตที่สุดในตอนนี้เลยก็ว่าได้นะครับสำหรับซุกเปอร์สตาร์หนุ่มจากเมืองไทย

อย่างโทโมะและนักร้องสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่างแจมจังที่ได้ทำงานเพลงร่วมกันเพื่อเชื่อสัมพันธ์ของ

ไทยญี่ปุ่น เอ ร่วมงานกันครั้งแรกแต่ผมได้ยินข่าววงในบอกว่าทั้งคู่เป็นมากกว่าเพื่อนนี่ยังไงหรอ

ครับ”พิธีกรที่สัมภาษณ์โทโมะและแจมสดจากประเทศญี่ปุ่นยิ่งคำถามทำให้แก้วชะงัก รีบเดินไปดู

ใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย มาถามตรงๆแบบนี้แจงจังก็เขินนะคะ โทโมะซังเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารักคนนึงของแจมจังนะ

คะ เราตั้งใจทำงานกันจริงๆไม่มีอะไรแอบแฝงเลย”แจมรีบพูดแล้วทำท่าทางใสๆเหมือนทุกทีทำให้

แก้วแอบเบ้ปาก

 

 

 

 

 

 

“เอ ถ้าถามฝ่ายหญิงนี่เค้าคงไม่ตอบงั้นถามฝ่ายชายบ้างดีกว่าแจมจังนี่สเปคโทโมะมั้ยครับ”พิธีกร

ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่มีสเปคหรอกครับ ถ้าคุยกันแล้วถูกคอ แล้วเข้าใจกันผมก็ชอบ”โทโมะพูดทำให้แก้วซึมลง

ไปเมื่อคิดถึตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วภาพหลุดที่โทโมะกับแจมจังแอบไปเดินที่ชิบุย่าตอนค่ำวันก่อนด้วยกันนี่เค้าเรียกว่าอะไร

น้อ”พิธีกรพูดพลางโชว์รูปที่ปาปารัซซี่ถ่ายไป เป็นภาพแจมจังเกาะแขนโทโมะกำลังเดินข้ามถนน

ที่ชิบุย่าทำให้แก้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย มีรูปหลุดมาก่อนจะออกซิงเกิ้ลแบบนี้ก็แย่นะสิคะ”แจมจังแสร้งตีหน้าเศร้าน่าสงสารแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะครับ ดูสิครับ แฟนๆชาวญี่ปุ่นก็ชอบกันจะตาย แจมจังแบบนี้เค้าเรียกว่าเปิดตัวรึเปล่า

ครับ”พิธีกรถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้สิคะ งานนี้ต้องถามโทโมะซังเอง แจมจังเป็นผู้หญิงพูดมากไม่ได้หรอกค่า”แจมพูดแล้ว

เอา2มือจับแก้วตัวเองที่แดงด้วยความเขินเหมือนกับเด็กๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของอนาคตนะครับ ให้แฟนๆและทุกคนติดตามกันเองดีกว่าว่าจะเป็นยังไง

ตอนนี้ผมอยากให้โฟกัสเรื่องงานเพลงของผมกับแจมจังก่อนนะครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่บอกว่าเป็นแฟนกันตอนนี้แต่ก็ไม่ปฎิเสธนิว่าไม่ใช่แฟน แบบนี้น่ะ แก้วก็ควรจะตัดใจจากมันได้

แล้วนะ”ฟลุ้ครีบเดินไปกระซิบข้างหูแก้วที่ยืนอึ้ง แก้วรีบเดินหนีฟลุ้คออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

“นายคงจะมีใครไปแล้วจริงๆสินะ”แก้วพูดเศร้าๆแล้วเอามือจับสร้อบล็อกเก็ตที่เธอสวมอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแล้วฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อจอดรถลงที่หน้าบ้านเก่าของฟาง

 

 

 

“ที่นี่สินะ”ฟางลงจากรถแล้วยืนมองที่บ้านเก่าตัวเองแล้วพยายามคิดถึงอดีต ภาพของพ่อช่างเลือน

รางเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

“มาหาใครกันน่ะหนู”เสียงของป้าคนหนึ่งเดินมาถาม

 

 

 

 

 

“ผมมาหาลุงเจตน์ครับ ที่เคยอยู่ที่นี่กับลูกเมียเค้า”ป๊อปปี้ตอบป้าที่เดินมาถาม

 

 

 

 

 

“ไปอยู่ไหนมา เจตน์มันเลิกกับเมียมันตั้งนานแล้วแยกทางแล้ว ตอนนี้มันก็อยู่บ้านเมียใหม่มันน่ะสิ

อยู่ถัดไปจากนี้อีก4หลังท้ายซอยนี้เอง แต่ป้าไม่แน่ใจนะว่าวันนี้มันไปทำงานรึเปล่า”ป้าพูดก่อนจะ

เดินไป

 

 

 

 

 

 

 

“เอาไงดีฟาง จะเดินไปที่บ้านเมียใหม่พ่อฟางเลยมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองท้องฟ้าที่มืดแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ ชั้นอยากนอนพัก”ฟางพูดนิ่งๆแล้วเดินเชิดใส่ป๊อปปี้เข้าไปในบ้านเก่าตัวเอง หลังจากที่เธอ

ได้กุญแจบ้านจากป๊อปปี้ที่ปเอามากแม่เธอก่อนจะมารับเธอ ป๊อปปี้มองฟางที่ไม่สนใจตัวเองเลยก็

ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“นี่จะยืนหน้าบ้านให้ยุงหามไปรึไง เข้ามาสิ”ฟางเดินออกมาจากบ้านอีกครั้งแล้วดุป๊อปปี้ก่อนจะเดิน

เข้าไป ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบเข้าไปในบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

งานนี้ฟางจะใจอ่อนมั้ยน้ออออออ

 

เฟย์เป็นอะไรทำไมต้องอ้วกตลอดน้าา ไหนจะมีนที่คอยจะทำร้ายอีก

 

 

แล้วโทโมะล่ะ จะลืมแก้วแล้วเริ่มต้นใหม่รึเปล้าน้อออ