ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองร่างบางที่หลับอยู่ด้วยความเพลีย เมื่อคืนเข้ากับฟางมี

อะไรกันมันไม่ใช่ความฝันสินะ ชายหนุ่มมองฟางอีกครั้งก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นไปจัดการอาบน้ำแล้ว

เดินออกมานอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องเมื่อคืนเราไม่น่าปล่อยตัวเองเลย เราทำลายฟางด้วยตัวเองไปแล้ว จะทำไงต่อไปดี”ป๊อปปี้

เดินมาที่ระเลบียงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ผู้จัดการฟาง ตื่นแต่เช้าเลยนะนี่หายป่วยแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย”เวฟเดินเข้ามาทักป๊อปปี้ที่ยืนอยู่

ตรงระเบียง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณผู้จัดการฟาง ถามหน่อยสิ ฟางเค้านอนขี้เซาแบบนี้ตลอดเลยหรอ เคาะห้องตั้งแต่เข้าแล้ว

แต่ไหงไม่เปิดประตูห้องเลย รึว่าฟางจะเป็นอะไรไป”เต้ยพูดเมื่อมองหน้าห้องนอนของฟาง ป๊อปปี้

ตกใจเพราะเมื่อคืนฟางนอนห้องเขาทั้งคืน

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ฟางก็นอนขี้เซาแบบนี้อยู่แล้วล่ะ แล้วจะไปไหนกันหรอวันนี้มีคิวถ่ายตอนเย็นนี่”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราว่าจะพาฟางไปถ่ายรูปเล่นน่ะ ไปกันหลายๆคนสนุกดี”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ งั้นเดี๋ยวชั้นปลุกฟางเอง พวกนายลงไปรอด้านล่างเถอะ”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วรีบกลับ

เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วทำไมถึงไม่ยอมปลุกชั้นล่ะป๊อปปี้”เมื่อเข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็พบว่าฟางตื่นแล้วและเอาตัว

ขดอยู่ในผ้าห่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เมื่อกี้เวฟกับเต้ยเค้ามาตามฟางไปถ่ายรูปน่ะ รีบกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเรื่องเมื่อคืนของเราล่ะป๊อปปี้ คือว่า”ฟางหน้าแดงเมื่อมองสภาพตัวเองก่อนจะถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องเมื่อคืน มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมากของชั้น ชั้นทำลายเธอด้วยตัวของชั้นทั้งๆที่ชั้นสร้างเธอ

และถนอมเธอมาโดยตลอด แต่ชั้นทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย ต่อจากนี้ชั้นจะต้องอยู่ห่างเธอให้

มากกว่านี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ฟางกระชับผ้าห่มเดินเข้ามาตบหน้าป๊อปปี้อย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“แล้วเรื่องเมื่อคืนที่นายกับชั้นเรามีความสุขด้วยกัน นายอย่าบอกนะว่ามันเป็นแค่ฤทธิ์เหล้า ทั้งๆที่

ชั้นได้ยินเองกับหนูว่านายบอกรักชั้น ชั้นเองก็รักนาย เรารักกัน แต่ทำไมนายถึงอยากอยู่ห่างชั้น

แบบนี้ล่ะ”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่ามันไม่ควรไงล่ะ เรื่องของเธอกับชั้น แม้ชั้นจะรักเธอ เราจะรักกันแต่มันก็ไม่ควร”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

ฟางร้องไห้แล้วกอดป๊อปปี้แน่น บ้าจริง เรื่องแบบนี้ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย

 

 

 

 

 

 

“นายมันใจร้าย ฮือๆถ้าไม่รักแล้วทำแบบนี้ทำไม มันดีแต่ได้”ฟางพูดแล้วทุบอกกว่าง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องสิ อย่าร้องได้มั้ย ชั้นรู้ว่าเธอเสียใจมากชั้นเองก็เสียใจเหมือนกันที่รักเธอไม่ได้ แต่มันเป็น

เรื่องที่เราต้องทำ เราไม่ควรจะรักกันแบบนี้”ป๊อปปี้กอดปลอบฟาง เขาเองก็รู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถ

รักฟางได้แบบนี้เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรารักกันเราก็รู้กันแค่2คนก็ได้ไม่ต้องบอกให้ใครรู้ก็ได้ ชั้นยอมที่จะไม่ให้คนอื่นรู้ดีกว่าเรารักกัน

ไม่ได้แบบนี้ เราอย่าปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้หรอกป๊อป ชั้นรักนายนะ ฮือๆ”ฟางพูดแล้วร้องไห้

กอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเองก็รักเธอเหมือนกัน รักมากที่สุดเลยนะคนเก่งของชั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงที่หน้าผากของ

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรารักกันงั้นอย่าปฏิเสธหัวใจตัวเองเลยนะ อย่าบอกให้ใครรู้ก็พอ”ฟางพูดแล้วสะอึกสะอื้นโดยมี

ป๊อปปี้กอดปลอบซะยกใหญ่ กว่าจะให้ฟางเลิกร้องไห้แล้วพาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงไป

ข้างล่างโดยไม่มีใครสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้มารับไปดินเนอร์นะจ้ะที่รัก”โทโมะพูดเมื่อจอดรถหน้ากองถ่ายของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอโทโมะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นหรอก”แก้วพูดเมื่อได้ยินว่าโทโมะจะพาเธอไปดินเนอร์

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าที่รัก เดี๋ยวพาไปดินเนอร์จริงๆ รับรอง ที่นี่นะ ไม่มีนักข่าวและปาปารัซซี่แน่นอน”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“ไปก่อนนะ เจอกันเย็นนี้”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนจะหอมแก้มโทโมะแล้วลงรถไป

 

 

 

 

 

 

“แฟนใครวะ น่ารักจริงๆ”โทโมะมองแก้วที่เดินเข้าไปในกองถ่ายแล้วพูดก่อนจะขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้เขื่อนมาส่งหรอแก้ว รถไม่คุ้นเลย”ฟลุ้คถามเมื่อเห็นรถโทโมะมาส่งแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เขื่อนเค้ายืมรถโทโมะเค้ามาส่งน่ะ รถเขื่อนเสีย”แก้วโกหกแล้วเดินไปแต่งหน้า

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ใกล้วาเลนไทน์แล้วไปทานข้าวกับพี่นะคะ”ฟลุ้คนั่งลงข้างๆแล้วชวน

 

 

 

 

 

“เอ่อ แก้วขอดูก่อนนะคะว่าติดอะไรรึปล่า”แก้วอึกอักแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“รึว่าแก้วจะมีนัดกับคนอื่นแล้ววาเลนไทน์นี้”ฟลุ้คเห็นท่าทางแก้วไม่อยากไปก็ซึม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ พอดีแก้วรับงานไว้ เดี๋ยวแก้วขอดูก่อนนะคะว่าติดอะไรรึเปล่า”แก้วพูดก่นจะนั่ง

ตอบไลน์เมื่อโทโมะส่งมา

 

 

 

 

 

 

 

“อมยิ้มใหญ่เลยนะคะ คุยกับใครเนี่ย”ฟลุ้คพูดแล้วชะโงกหน้าไปดู แก้วรีบหุบมือถือทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วมานะคะ ไปเข้าห้องน้ำแปปนึง”แก้วพูดแล้วลุกขึ้นออกไป แต่ตายังคงจ้องมือถือตัวเอง

แล้วยิ้มอย่างมีความสุข โดยที่ฟลุ้คมองตามด้วยความสงสัย แก้วกำลังคุยกับใครนะ ถึงได้ยิ้มน้อย

ยิ้มใหญ่แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”ขณะที่ขื่อนพาเฟย์มาส่งที่รถที่ค่ายเพลง จีจี้ก็เรียกเฟย์เสียงดังทำให้เฟย์และเขื่อนหันไป

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เขื่อนที่ไม่ทันตั้งตัวถูกจีจี้ตบเข้า2ที

 

 

 

 

 

“พี่จีจี้พอค่ะ”เฟย์รีบดึงผู้จัดการตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว นี่กะจะฉกเด็กชั้นไปใช่มั้ย”จีจี้ว่า

 

 

 

 

 

”เปล่า ทำไมชั้นต้องทำด้วย”เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะพี่จีจี้คือเขื่อนเค้าพาเฟย์ไปหาครูที่เคยสอนเฟย์กับเขื่อนเค้า เอ่อ คือเค้าป่วยน่ะ

ค่ะแล้วเฟยืเลยต้องอยู่ดูแลครูเค้า ไม่มีอะไรหรอก”เฟย์รีบพูดโกหกเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วชั้นโทรไปหาทำไมแกไม่รับ เคยบ้างมั้ยคิดะบอกชั้นก่อน รึว่าลืมบุญคุณกันแล้วห้ะ”จีจี้ดุเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะ ครั้งนี้เฟย์ไม่บอกก็ถือว่าแล้วไปเพราะมันจะไม่มีอีกแล้วล่ะที่เฟย์จะออกไปไหนกับชั้น

โดยไม่บอกเธอ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“เออ ของมันแน่อยู่แล้วย่ะชั้นไม่มีวันให้เฟย์ไปกับแกอีกแล้ว เอาเวลาไปดูแลเด็กแกโน่น”จีจี้ไล่

 

 

 

 

 

 

 

“ดูอยู่แล้ว แล้วก็หวังว่าต่อจากนี้พวกเธอจะไม่ต้องมายุ่งกับพวกชั้นอีกตลอดไป”เขื่อนพูดแล้วเมิน

ไปทางอื่นทำให้เฟย์ได้ยินคำพูดของเขื่อนรู้สึกใจหวิวๆ เขื่อนกับเธอคงไม่มีวันญาติดีกันอีกแล้ว

สินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกันเถอะพี่จีจี้ เฟย์ง่วงแล้ว ปวดหัว”เฟย์ฝืนตัวเองทำเป็นเข้มแข็งแล้วเดินควงจีจี้ออกไปจาก

ตรงนั้นให้เร็วที่สุดโดยไม่รู้เลยว่าเขื่อนที่เมินอยู่นั้นหันกลับมามองตามเฟย์ที่เดินจากไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย อะไรอ่เต้ย ถ่ายแต่ฟางคนเดียวตลอดเลย”เวนดี้พูดเมื่อเห็นเต้ยยกกล้องมาถ่ายฟางไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ก็เค้ารักของเคานี้ เอ้ย ไม่ใช่สิ เค้าปลื้มของเค้า”เวฟเดินมาแล้วแซวทำให้ฟางชะงักสบตา

กับป๊อปปี้ที่ยืนนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ใช่ ก่อนเข้าฉากขอถ่ายรูปรวมกันหน่อยสิ เดี๋ยวต้องไปเปลี่ยนชุดละ”เวนดี้พูดก่อนจะเรียก

ป๊อปปี้มาถ่ายรูปรวมให้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ผู้จัดการผมขอรูปคู่ด้วยนะๆ”เต้ยรีบพูดก่อนจะโอบไหล่ฟางแล้วถ่ายรูปด้วยความสนิทสนม

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้ว”ป๊อปปี้ที่ข่มอารมณ์ตัวเองถ่ายรูปให้เต้ยและฟางยื่นกล้องคืนก่อนจะเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่โกรธกันนะเมื่อกี้ที่เต้ยโอบไหล่ฟางน่ะ”ฟางที่แอบย่องไปหาป๊อปปี้รีบกระซิบข้างหู

 

 

 

 

“ไม่นิ แต่ทีหลังไม่มีอีกจะดีมากๆ”ป๊อปปี้พูดตรงๆ

 

 

 

 

“หึงฟางล่ะสิๆ”ฟางกระแซะถาม

 

 

 

 

 

“แน่ล่ ของของใครของใครก็หวง”ป๊อปปี้พูดจบแล้วเดินไปทำให้ฟางหน้าแดงยิ้มด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ ฉากนี้เป็นฉากแต่งงานนะคะ เดี๋ยวถ้าถ่ายฉากนี้เสร็จก็ได้กลับกรุงเทพกันแล้ว สู้ๆนะคะ

ทุกคน”ดอกอ้อเดินมาบอกทุกคนที่เตรียมฉากแต่งงานของเต้ยและฟางในหนังช่วงกลางคืน

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าวฟาง สวยจังเลย อย่างกับเจ้าหญิงแน่ะ”เวนดี้ชมเมื่อเห็นฟางในชุดเจ้าสาวเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“สวยๆแบบนี้ขอควงหน่อยนะครับ”เต้ยรีบเดินตัดหน้าป๊อปปี้ที่กำลังเดินไปหาฟางแล้วคล้องแขน

ฟางมา

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ คิดอะไรกับฟางรึเปล่าเนี่ยเต้ยๆ”เวฟแซวฟางและเต้ยไม่เลิกทำให้ป๊อปปี้ที่ยืนมองภาพนั้น

แอบหงุดหงิดขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเวฟ ฟางกับเต้ยเราเป็นเพื่นกันล่ะน่าไม่มีอะไรๆ”ฟางรีบพูดแล้วสบตาป๊อปปี้ที่ยืนกอดอก

นิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้ว ขอบคุณเต้ย ฟางและทุกคนมากนะคะ เดี๋ยวแยกย้ายกันไปพักผ่อนพรุ่งนี้กลับกรุงเทพ

กัน”ดอกอ้อพูดเมื่อฉากงานแต่งงานของเต้ยและฟางจบลง

 

 

 

 

 

 

 

ฟึบ จู่ๆฟางที่กำลังเดินไปหาป๊อปปี้ล้มลงไปกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้และเต้ยร้องออกมาอย่างตกใจก่อนเต้ยจะรีบอุ้มฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ป็นไรเต้ย แค่หน็บกินขาน่ะ”ฟางเหวอเมื่อเต้ยรีบอุ้มฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางกำลังเจ็บ ขอฟางให้กับชั้นเถอะ”ป๊อปปี้เดินพุ่งเข้าไปแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ผมอุ้มฟางอยู่ ผมดูแลฟางได้”เต้ยเถียง

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นเป็นผู้จัดการของยัยนี่ ยัยนี่คือผู้หญิงของชั้นที่ต้องดูแล ดังนั้น ขอฟางให้กับชั้น”ป๊อปปี้รีบ

พูดออกมาและพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้หึงฟางออกมาทำให้ฟางใจเต้นรัวเมื่อป๊อปปี้บอกว่าเธอคือ

ของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้ฟางกับป๊อปปี้เถอะเต้ย เค้าจะได้ดูแลฟางได้”ดอกอ้อ เห็นท่าทางของเต้ยและป๊อปปี้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ดูแลฟางดีๆแล้วกัน”เต้ยมองป๊อปปี้นิดนึงก่อนจะให้ป๊อปปี้อุ้มฟางต่อแล้วเดินมาบนห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“เหมือนเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้าหอเลยเนาะว่ามั้ย”ฟางพยามชวนป๊อปปี้คุยเมื่อเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เจ้าบ่าวคนนั้นของฟางคงอยากจะดูแลฟางจนตั้วสั่น”ป๊อปปี้วางฟางลงแล้วหายานวดให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวเองเป็นคนพูดเองว่าแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกไหงมางอนแบบนี้ละครับ”ฟางอ้อน

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“มันน่าหงุดหงิดมั้ยล่ะ ดูที่เต้ยทำดิ เดี๋ยวถ้าฟางเป็นข่าวนะ พ่อจะแฉพฤติกรรมแน่”ป๊อปปี้บ่นไป

แล้วนวดให้ฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

“เวลาป๊อปหึงฟางนี่น่ารักที่สุดเลยรู้ตัวรึเปล่า”ฟางขำป๊อปปี้ก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“รู้แล้วใช่มั้ยว่าป๊อปน่ะขี้หึงเดี๋ยวนานๆไปฟางก็จะเบื่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งข้างฟางเมื่อนวดให้เสร็จ

 

 

 

 

 

 

“รู้ค่า เพราะฟางเองก็ขี้หึงเหมือนกัน ไม่ยอมนะถ้าผู้จัดการคนนี้ไปมองสาวที่ไหน”ฟางพูดแล้ว

สวมกอดป๊อปปี้หลวมๆ

 

 

 

 

 

 

 

“มองไม่ได้แล้วล่ะ เพราะมีเมียแล้ว โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถูกฟางหยิกด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

“นี่ขอให้รางวัลผู้จัดการคนเก่งของฟางก่อนนะ”ฟางยิ้มก่อนจะขยับตัวมาใกล้ป๊อปปี้แล้วจูบชาย

หนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวค่อยเอาชุดไปคืนเค้าก็ได้เนาะ คุณดอกอ้อเค้าคงไม่ว่าหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะ

ค่อยๆปลดซิบชุดเจ้าสาวของฟางลงแล้วดันฟางลงไปกับเตียง แล้วจูบฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ป๊อปอ่ะ จั๊กจี้”ฟางหัวเราะคิกคักเมื่อถูกคนรักซุกไซร้ไปตามตัวก่อนสุดท้ายที่ทั้งคู่จะปล่อย

ทุกอย่างไปตามความต้องการของคน2คน

 

 

 

 

 

 

 

พอเรื่องนี้รู้กัน2คนนี่ก็มุ้งมิ้ง หวานเชียวนะป๊อปฟาง55555555