ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอเคค่ะ ฉากที่โรงเรียนจีนเสร็จแล้วเดี๋ยวพักกองเราะไปถ่ายกันในเมืองนะคะ”ดอกอ้อพูดเมื่อฟาง

เข้าฉากกับเวฟเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เมื่อยๆ”ฟางพูดแล้วบิดขี้เกียจไปมาเพราะวันนี้เธอต้องตื่นเข้ามาถ่ายหนัง ท่ามกลางอากาศที่

หนาวมาก

 

 

 

 

 

 

“มา ฟางเมื่อยใช่มั้ย เดี๋ยวเรานวดให้”เวฟเดินเข้ามาแล้วนวดที่ไหล่ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันครับเวฟๆ มาเอาใจฟางแบบนี้ ผมเห็นแล้วผมก็หวงนะครับคนนี้”เต้ยเห็นเวฟนวดให้ฟางก็

แซวทำให้ป๊อปปี้ที่คุยเรื่องคิวของฟางกับผู้กำกับก็ชะงัก มองภาพนั้นนิ่งๆ ตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้

เขาและฟางแทบไม่มีโอกาสได้คุยกันจริงๆเลย เพราะว่าล้อมรอบฟางตอนนี้มีแต่เต้ย เวฟ หรือไม่ก็

ทีมงานรุมฟางตลอด

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันๆ งานนี้ต้องให้ฟางเลือกเองสิเต้ยว่าฟางจะชอบตี๋ๆแบบเรา รึว่าเข้มๆแบบเต้ย”เวฟพูด

 

 

 

 

 

“จริงสิฟางชอบผู้ชายแบบไหนหรอ มีสเปคบ้างมั้ยๆ”เวนดี้รีบถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“สเปคหรอจริงๆก็ไม่ใช่เป็นคนที่มีสเปคมากนะ ก็ขอแค่อบอุ่น นิสัยดี มีความรับผิดชอบ รัก

ครอบครัว ที่สำคัญขอคนที่หุ่นกำยำหน่อยๆ ร่างกายแข็งแรง มี6packด้วยนะจะได้ปกป้องเรา

ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ขนาดไม่ค่อยมีสเปคนะเนี่ย555 เอ๊ะๆว่าแต่มันตรงเต้ยหมดเลยนี่ๆ”เวนดี้รีบชงต่อ

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆ พูดอะไรกันก็ไม่รู้ เพื่อนกันนี่ล่ะเวนดี้ เดี๋ยวฟางมานะ”ฟางหัวเราะปัดๆก่อนจะเดินมาหา

ป๊อปปี้ที่ตักข้าวให้ฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุยจ้อเลย เอาข้าวมั้ย’ป๊อปปี้ที่ได้ยินหมดทุกอย่างก็ทำเป็นนิ่งแล้วพูดชวนฟางกินข้าว

 

 

 

 

 

 

“อือ ขอบใจนะป๊อป ไปกินข้าวด้วยกันตรงโน้นเร็ว”ฟางพูดแล้วชี้ไปทางเต้ยที่โบกมือเรียกอยู่

 

 

 

 

 

 

“เป็นศิลปินก็กินข้าวด้วยกันตรงโน้นเถอะ เดี๋ยวชั้นกินข้าวเสร็จก็จะไปถ่ายเก็บบรรยากาศตรง

หมู่บ้านแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป นายเป็นอะไรรึเปล่า ชั้นรู้สึกว่านายไม่ค่อยอยากจะพูดกับชั้นเท่าไหร่เลยนะ”ฟางถามอย่าง

จับผิด

 

 

 

 

 

 

 

“เธอคิดมากรึเปล่า ชั้นก็เป็นเหมือนเดิม ดูแลเธอเหมือนเดิม เอาล่ะ ไปเถอะ รีบกินข้าว แล้วไป

ท่องบท จะได้ไปทำงานต่อ คนเก่งขอบชั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

“นายเป็นอะไรไป ป๊อปปี้”ฟางพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อมองตามป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอเคครับ ฉากตรงเมืองเสร็จแล้วนะครับ ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่อยู่ด้วยกันจนดึกแบบนี้

เดี๋ยวทุกคนรีบเข้านอนนะครับ พรุ่งนี้ต้องไปถ่ายที่แม่ฟ้าหลวงอยู่ แล้วเจอกันครับ”ผู้กำกับพูดเมื่อ

เลิกกองก็เกือบจะ5ทุ่มแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฟาง เต้ย ถ่ายเสร็จแล้ว หันมาถ่ายรูปหน่อย”ดอกอ้อ เรียกฟางและเต้ยที่กำลังพูดกันตรงถนน

ในเมืองยามกลางคืนให้หันมาถ่ายรูปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“แหม หวานกันจังเลย”เวนดี้แซวเมื่อเต้ยและฟางเล่นและกอดกันถ่ายรูปอยู่

 

 

 

 

 

 

“พูดอะไรก็ไม่รู้เวนดี้ เดี๋ยวฟางไปก่อนนะ หนาวแล้ว เจอกันพรุ่งนี้จ้า”ฟางยิ้มแล้วรีบวิ่งตามป๊อปปี้ที่

เห็นภาพนั้นแล้วเดินหันหลังหนีฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งไป หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ฟางวิ่งตามไปรั้งแขนป๊อปปี้ก่อนจะเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

“รีบไปอาบน้ำเถอะ อากาศเย็นเดี๋ยวก็เป็นหวัด พรุ่งนี้ต้องไปถ่ายหนังข้างล่างนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมนายถึงเย็นชาไม่เข้ามาคุยมาดูแลชั้นล่ะ”ฟางพูดถามตรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เธอมีคนอื่นดูแลแล้ว ชั้นเลยมีเวลาเคลียร์งานเธอที่กรุงเทพ เธอไปนอนเถอะ”ป๊อปปี้พูดปัดๆ

 

 

 

 

 

 

“นี่นายพูดแบบนี้นายไม่ได้อยากดูแลชั้นอีกต่อไปแล้วใช่มั้ย”ฟางพูดขึ้นด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ฟางรีบเข้านอนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปถ่ายแต่เช้า”เต้ยและเวฟเดินเข้ามาเห็นฟางและป๊อปปี้คุยกัน

ก็ทักก่อนจะเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ถ้านายไม่ตอบงั้นถ่ายหนังเรื่องนี้เสร็จ กลับไป ชั้นจะเปลี่ยนผู้จัดการ”เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ไม่ตอบ

ฟางก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้นั้นแอบเสีย

กับคำพูดของฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางในชุดนักศึกษาสวยจังเลย”เวนดี้ชมเมื่อวันต่อมาที่ฟาง เวนดี้ เต้ยลงไปถ่ายฉากสมัยเรียนด้วย

กันที่มหาลัย

 

 

 

 

 

“จริงหรอ มาถ่ายรูปกันๆ”ฟางพูดแล้วเอามือถือมาถ่ายรูปกับคนอื่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง วันนี้ผู้จัดการฟางไม่มาด้วยหรอ”เต้ยถามพลางมองหาป๊อปปี้ที่ปกติคอยตามฟางอยู่ในกอง

ถ่าย

 

 

 

 

“ไม่รู้ เรื่องของเค้า สงสัยคงนอนอยู่ที่โรงแรมล่ะมั้ง”ฟางพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ในใจกลับร้อนรน

 

 

 

 

 

 

“นี่ทะเลาะอะไรกันหรอ เหมือนเมื่อคืนเวนดี้ได้ยินเสียงฟางทะเลาะกันนะ”เวนดี้ถาม

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เรื่องของอีตาขี้เก็ก ดีแต่พูดๆแล้วไม่สนใจเรา เช้อะ นี่คงจะทำตามหน้าที่

สินะ”ฟางพูดแล้วน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“น้อยใจผู้จัดการตัวเองแบบนี้ คิดอะไรกับเค้ารึปล่าน้า”เวนดี้พูดแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเวนดี้ ฟางจะไปคิดอะไรกับป๊อปปี้เค้าได้ไงล่ะ ฟางกับเค้าก็แค่เพื่อนร่วมงานกันนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่เวนดี้สังเกตนะ ป๊อปปี้เค้าทำอะไรหลายๆอย่างให้ฟาง คอยดูแลฟางห่างๆอยู่ด้านนอก เวนดี้ว่า

เค้าก็ใส่ใจและแคร์ฟางมากๆ เหมือนกับที่ฟางกำลังแคร์เค้ามากๆตอนนี้นะ”เวนดี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“แต่ก็ได้แค่มองข้างเดียวเท่านั้นล่ะ เพราะเค้ายังไม่ลืมแฟนเก่าออกไปจากใจสักที”ฟางพูดแล้ว

ถอนหายใจคิดถึงเรื่องป๊อปปี้กับฟ้า นี่ป๊อปปี้ห่างเธอแบบนี้ก็ไม่แปลกเพราะเค้าเป็นแค่ผู้จัดการส่วน

ตัวของเธอ แต่ไม่ใช่แฟน เค้าจะหายไปรึห่างจากเธอยังไงก็ได้มันคือสิทธิ์ของเค้า ส่วนสิทธิ์ของ

เธอก็เป็นแค่คนเก่งของเค้า ที่เค้าไม่เคยมองเป็นอื่นเลย

 

 

 

 

 

 

 

“สาวๆ เดี๋ยวเข้าฉากต่อไปแล้วนะ รีบๆถ่าย จะได้ไปหาเวฟที่รอที่โรงแรมกัน”เต้ยพูดขึ้นเสียงดัง

เพื่อร้องเรียกให้ฟางและเวนดี้ที่นั่งคุยกัน2คนกลับไปถ่ายต่อให้เสร็จในฉากของมหาลัย

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ กลับมาพอดีเลยทุกคน มาๆ ชาวบ้านเค้าเอาของกินมาให้พวกเราเพียบเลยนะ”เมื่อรถตู้ของ

พวกฟางที่ไปถ่ายฉากในเมืองและมหาลัยกลับขึ้นมาที่โรงแรมบนดอยแม่สลอง เวฟก็ชวนทุกคนมา

ทานอาหารที่ชาวบ้านเอามาให้

 

 

 

 

 

 

“เวฟ เห็นป๊อปปี้มั้ย แบบ เค้าออกมาจากห้องรึยัง”ฟางเดินมาถามเวฟที่กำลังกินหมั่นโถวอยู่

 

 

 

 

 

 

“เอ เหมือนเห็นนะ เห็นออกมาแล้วก็กลับขึ้นไปด้านบนแล้วล่ะมั้ง เนี่ยจะว่าไปแล้วเห็นผู้จัดการของ

ฟางป่วยอย่างงั้นแต่ก็คอแข็งใช่เล่นนะ เล่นกินเหล้าที่ชาวบ้านต้มมาให้กินตั้งหลายแก้วล่ะ”เวฟพูด

 

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะป่วยแล้วก็กินเหล้า”ฟางเหวอทันที นี่ป๊อปปี้ป่วยงั้นหรอ มิน่าล่ะถึงไม่มาดูเธอ

 

 

 

 

 

 

“อื้อใช่ ตอนกลางวันมาขอยาแก้ไข้ที่ล๊อบบี้โรงแรม แล้วก็ขึ้นไป ตอนเย็นก็ออกมาทานอะไรนิด

หน่อยแล้วก็ทานเหล้าก่อนจะกลับไปอีกรอบ ก่อนหน้าพวกฟางกลับมานิดเดียวเนี่ย”เวฟพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟางจะไปไหนน่ะ ไม่กินแล้วหรอ”เต้ยถามเมื่อเห็นฟางหุนหันลุกขึ้นจากโต๊ะออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ฟางเพลียๆน่ะ อยากอาบน้ำแล้ว อาจจะรวดนอนเลย”ฟางพูดแล้วรีบขึ้นไปชั้นบนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

ฟางมาหยุดตรงหน้าห้องป๊อปปี้แล้วรีบเคาะประตู

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วหรอ วันนี้ชาวบ้านเค้าเอาอาหารมาเลี้ยงพวกที่กองถ่ายด้วยนะ เห็นว่ามาขอบคุณที่

พวกกองถ่ายมาถ่ายทำหยังแล้วแนะนำดอยแม่สลองให้ทุกคนรู้ผ่านหนังน่ะ มีขาหมูด้วยนะ วันนี้

เห็นว่าเธอไปถ่ายหนังมาทั้งวัน กินเลยนะ ชั้นอนุญาต เดี๋ยวกลับกรุงเทพไป ไอ้เขื่อนคงจะพาเธอ

ไปวิ่งทานชั้นแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันกลับไปเข้าห้อง ฟางไม่รอช้ารีบเบียดตัวเองเข้าไปในห้อง

นอนป๊อปปี้แล้วล๊อคประตูทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนชั้นอยากเปลี่ยนผู้จัดการแต่ตอนนี้ไม่แล้ว ชั้นจะให้นายเป็นเนี่ยล่ะ”ฟางพูดแล้วเอามืออัง

หน้าผากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นป่วยอยู่นะ มาใกล้ทำไมเดี๋ยวก็เป็นไข้ตามชั้นหรอก”ป๊อปปี้พูดพลางไอแค่กๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนอย่างนายมันน่าตีจริงๆ คนบ้า ป่วยอยู่แล้วไม่บอกกันแถมหนีไปกินเหล้าอีก ดูซิ หน้านาย

แดงหมดแล้วเนี่ย กินไปเยอะใช่มั้ย กลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย”ฟางพูดแล้วเอา2มือจับแก้วชายหนุ่มที่หน้า

แดงเพราะฤทธิ์เหล้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงชั้นหรอกน่า เธอน่ะไม่สบายง่ายๆออกไปห่างๆชั้นเถอะ”ป๊อปปี้พูดปัดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ชั้นมันไม่ใช่ฟ้า หรืออลิสของนายสินะ นายเลยไม่อยากให้ชั้นอยู่ด้วย”ฟางพูดขึ้นมาอย่าง

น้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้วนะฟาง ชั้นเป็นห่วงไม่อยากให้เธอเป็นไข้ต่างหาก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ห่วงชั้นแต่ไม่มาหาชั้น แล้วแบบนี้ก็อย่าห่วงกันเลย ไอ้คนใจร้าย ผู้จัดการเฮงซวย ใช่สิ ชั้นมัน

ไม่ใช่ผู้หญิงที่นายรักแบบฟ้าไม่ใช่เพื่อนรักของนายแบบอลิสนี่ นายเลยไม่อยากให้ชั้นเข้า

ใกล้”ฟางพูดออกมาแล้วจู่ๆน้ำตาก็พาลไหลตามออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าล่ะ อดีตชั้นมีฟ้าเป็นคนสำคัญก็จริง แต่ตอนนี้คนที่สำคัญในชีวิตชั้นคือเธอนะฟาง อลิสเป็น

แค่เพื่อนชั้นบอกแล้ว ไม่มีอะไรเลยจริงๆ อย่าร้อง”ป๊อปปี้เห็นน้ำตาของฟางไหลออกมาก็รีบดึงฟาง

ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ คนบ้า เพราะนาย ทำให้ชั้นเปลี่ยนไปแบบนี้”ฟางพูดออกมาอย่างอัดอั้นแล้วกอดป๊อปปี้แน่น

จนชายหนุ่มที่กอดฟางนานพอสมควรดึงฟางออกจากอ้อมกอดแล้วเช็ดน้ำตา ตอนนี้หน้าของทั้งคู่

ใกล้กันแค่คืบเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

 

ฟางและป๊อปปี้ที่จ้องตากันนิ่งได้ยินเสียงกัวใจของคนทั้งคู่ ก็โน้มหน้าเข้าใกล้กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวเต้ย มาทำไมตรงนี้ หาฟางหรอ"เวนดี้ที่ขึ้นมาเอาของทักเต้ยที่กำลังจะเคาะห้องฟาง

 

 

 

 

 

"อื้อ กะจะชวนฟางไปเดินเล่นน่ะ"เต้ยพูดแล้วยิ้มให้เวนดี้

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องชวนหรอก วันนี้สงสัยฟางจะเพลียจริงๆ ไว้พรุ่งนี้นายชวนฟางใหม่ดีกว่าให้ฟางได้พักผ่อน

ดีกว่าเนาะ ป่ะๆ"เวนดี้พูดแล้วดึงมือเต้ยลงไปชั้นล่างโดยผ่านห้องของป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มม”ป๊อปปี้ที่ถูกฟางโน้มหน้าเข้าหาแล้วจูบอย่างอ่อนโยนจนชายหนุ่มต้องเอา2มือหนาโอบเอว

ไว้ก่อนที่ฟางจะเอา2มือโอบรอบลำคอแล้วเลื่อนไปนั่งตักป๊อปปี้โดยที่ปากยังไม่ผละออกจากกัน

เหมือนทั้งคู่ตักตวงความหวานออกจากปากกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่ร่างบางจะดัน

ป๊อปปี้ไปนอนแล้วเธอขึ้นคร่อมร่างสูงไว้ ฟางซุกไซร้ตามลำตัวของร่างสูงก่อนที่จะค่อยๆถอดเสื้อ

ไหมพรมของตัวเอง ทีละชิ้นๆ

 

 

 

 

 

"ฟาง"ป๊อปปี้ครางและหน้าแดงจัดเมื่อเห็นฟางถอดเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนจะถูกร่างบางซุกไซร้และ

ถอดเสื้อผ้าของเขาออกเช่นกันจนตอนนี้ร่างกายของเธอและป๊อปปี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง อย่า”ป๊อปปี้ร้องเมื่อถูกฟางก้มลงใช้ปากคลอบคลุมแกนกลางของชายหนุ่มแล้วรูดขึ้นลง

อย่างเก้ๆกังไปเพราะไม่เคยมาก่อน ก่อนที่สัญชาตญาณของชายหนุ่มจะถูกปลุกขึ้นมาเพราะร่าง

บาง

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ"ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ขยับตัวขึ้นมานั่งและดูดเม้มอกสวยของฟาง โดยที่ฟางเอามือเรียว

ขยุ้มผมสีเข้มของชายหนุ่เพื่อระบายความเสียวก่อนที่มือหนาจะสอดเข้าไปในโพรงกุหลาบของ

หญิงสาวแล้วเพิ่มเป็น2นิ้วจนฟางบิดไปมาด้วยความเสียว

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”ฟางร้องเมื่อร่างสูงที่เหมือนจะคุมสติไม่อยู่อีกต่อไปแล้วดึงฟางขึ้นมาอยู่ใต้ร่างก่อนจะบดจูบ

ร่างบางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ จะ เจ็บ พะ พอก่อน”และฟางต้องลืมตาโพลงเมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างถูกสอดใส่เข้ามาใน

กายสาวและพยายามแทรกผ่านเยื่อพรมจรรย์บางๆของเธอ ฟางรีบกอดร่างสูงไว้แน่น สักพัก

ร่างกายของเขาและเธอก็เริ่มปรับสภาพได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะ ป๊อปปี้ ช้าๆหน่อย”ฟางร้องครางออกมาเมื่อผู้จัดการหนุ่มเริ่มขยับสะโพก 2ขาเริ่มเกี่ยวพันเพื่อ

เกาะรั้งป๊อปปี้ไว้ โดยที่2มือเองก็โอบรอบลำคอ โดยที่ปากของชายหนุ่มก็จูบร่างบางไว้ทั้งๆที่ด้าน

ล่างยังคงทำงานอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม ชะ ชั้นรักนายนะป๊อปปี้ ชั้นรักนาย”ฟางพูดออกมาอย่างเหนื่อยหอบ

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นของชั้นแล้วนะฟาง อ๊ะ เธอเป็นของชั้น”ตอนนี้สติทุกอย่างของป๊อปปี้แตกกระเจิง เหมือน

จิตใต้สำนึกที่มีอยู่กระตุ้นให้เขาทำแบบนี้กับเธอ เหมือนสิ่งที่เขาข่มพยายามห้ามใจตัวเองตอนนี้พัง

ทลายลงไปหมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไม่ไหวแล้วป๊อปปี้ ชั้นไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางไม่หยุดเมื่อป๊อปปี้เริ่มซอยสะโพกเร็วและแรง

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน อ๊า”ป๊อปปี้เร่งสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้นก่อนที่จะปล่อยธารสีขาวเข้าไปในตัวของ

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ ชั้นรักนายนะป๊อปปี้”ฟางที่หอบหายใจใต้ร่างป๊อปปี้พูดอีกครั้งก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 

 

“ชั้นรักเธอนะฟาง”ป๊อปปี้ที่หอบหายใจพูดกับฟางก่อนจะล้มตัวนอนกอดฟางไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วตอนนี้ขอเน้นป๊อปฟางเต็มๆเพราะมีเซอร์ไพร์ หวังว่าคงจะถูกใจเนาะ

 

 

ห่างหายNCมาหลายสิบตอน มาแล้วจ้าาา NC