ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนของเธอน่ะ”เขื่อนออกมาจากห้องน้ำแล้วตกใจเมื่อเห็นเฟย์ที่สวมเสื้อผ้าตัวเองที่ขาด

อย่างลวกๆแล้วพยายามจะออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ปล่อยชั้นนะ”เฟย์ดิ้นไปมาเมื่อถูกเขื่อนวิ่งมาอุ้มพาดบ่ากลับไป

 

 

 

 

 

 

“เรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ยัยงูพิษชอบทรยศ”เขื่อนพูดแล้วเหวี่ยงเฟย์ลงไปกับเตียงอย่างแรงอีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นายได้รูปที่นายข่มเหงแล้วนิ จะเอาอะไรอีก”เฟย์พูดแล้วพลางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อ

สบตาเขื่อนแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าโดนงดออกงาน2อาทิตย์เลยนี่ อยู่ว่างๆทำไมล่ะ ชั้นอุตส่าห์หางานมาให้เธอแล้ว เป็น

ดาราเชียวนะ ดาราที่ชอบโชว์หวิวไงล่ะ จะได้ดังสมใจเธอไง”เขื่อนเยาะ ทำให้เฟย์ฝืนตัวเองลุกขึ้น

แล้วผลักเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น บอกให้ปล่อยไง ชั้นเกลียดนาย เกลียดๆๆ”เฟย์ถูกเขื่อนกระชากมาแนบอกก็ทั้งทุบทั้ง

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบ หยุดบ้าได้แล้ว มืดแบบนี้ยังจะดันทุรังออกไปอีก ไหนจะสารรูปตัวเองอีก เดี๋ยวก็โดนลาก

ไปข่มขืนข้างทางซะหรอก อย่าคิดนะว่าได้กับชั้นแล้วจะทำตัวง่ายไปทั่วน่ะ เอ๊ะ รึว่าชอบ”เขื่อนว่า

ให้เฟย์พร้อมกับดูถูก

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

เฟย์ตบหน้าเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”แต่แล้วเขื่อนก็กระชากเฟย์มาบดจูบอีกครั้งก่อนจะผลักเฟย์ลงพื้น

 

 

 

 

 

 

 

“งูพิษอย่างเธอมันต้องถูกรีดพิษออก อย่าคิดหนีอีกล่ะ ถ้าไม่อยากเป็นดาราโชว์หวิว”เขื่อนถอนจูบ

เฟย์ออกมาแล้วผลักเฟย์ลงไปกับเตียงแล้วว่าก่อนจะเดินหยิบกล้องที่ถ่ายภาพของเฟย์แล้วเดิน

ออกไปโดยล๊อคจากด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆๆๆ”เฟย์ปล่อยโฮออกมาเมื่อเขื่อนปิดประตู สุดท้ายเขื่อนก็เกลียดเธอไปแล้ว ไหนจะถูกคนที่

ได้ชื่อว่าเป็นคนที่เธอเคยรู้สึกดีด้วยตอนมัธยมทำลายเธออีก ทั้งหมดมันเกิดจากความคิดเห็นแก่ตัว

ของเธอทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ชั้นต้องถูกมองข้ามเสมอ ชั้นอยากเป็นที่1บ้างมันผิดมากรึไง”เฟย์พูดด้วยความน้อยใจใน

โชคชะตาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังดีนะที่ยังมีงานให้นายออกงานอยู่น่ะ”แก้วพูดพลางนั่งเซ้ทผมให้โทโมะในวันต่อมา ที่งานเปิด

ตัวโลชั่นทาผิวยี่ห้อหนึ่งซึ่งแก้วและฟลุ้คได้เป็นแขกรับเชิญที่งาน

 

 

 

 

“จะดีกว่านี้ถ้าเธอไม่ไปกับมัน”โทโมะพูดเบาๆทำให้แก้วะงัก

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ เดี๋ยวชั้นอาจจะต้องไปกับพี่ฟลุ้คนะ ส่วนนายขับรถตามชั้นมาแล้วกัน”แก้วแกล้งไม่ได้ยิน

แล้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ทางเดียวกันไปด้วยกันนี่ล่ประหยัด บอกฟลุ้คไปรอที่งานโน่น”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอก นายน่ะระดับไหน ชั้นระดับไหน เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นน่ะนักร้องข่าวฉาวนะ ใครจะไปสนใจอีก เอาน่า เค้าก็รู้ว่าเราอยู่ในสังกัดเดียวกัน จะมาด้วย

กันไม่เห็นแปลก อีกอย่างเธอเป็นคู่จิ้นกับพี่ฟลุ้คขาของเธอ นักข่าวไม่สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ

หรอก”โทโมะพูดก่อนจะดึงแก้วไปขึ้นรถโดยไม่ฟังเสียงบ่นและดุของแก้วอย่างเอาแต่ใจ จนแก้ว

เหนื่อยใจแล้วโทรศัพท์บอกฟลุ้คว่าไม่ต้องมารับเจอกันที่งานเอา

 

 

 

 

 

 

“น้องแก้ว”เมื่อแก้วลงมาจากรถกับโทโมะ ฟลุ้คก็รีบปรี่ปดึงแก้วห่างโทโมะจนชายหนุ่มแอบเบ้ปาก

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวโทโมะจะขึ้นไปพูดคุยกับพิธีกรก่อนจะเลือกสาวๆมาเล่นเกมส์กับทีมคู่จิ้นอย่างฟลุ้คและแก้ว

นะคะ เอาล่ะค่เดี๋ยวโทโมะเตรียมสแตนบายตรงนี้เลย เพื่อจะไปร้องเพลงนะคะ”สตาฟคุมงานเดิน

มาแจงรายละเอียดให้โทโมะ ฟลุ้คและแก้วฟัง ก่อนที่โทโมะจะขึ้นเวทีไปร้องเพลงก่อนแล้วลงก่อน

ตามด้วยแก้วและฟลุ้คที่ขึ้นไปร้องเพลงคู่กันเพื่อโปรโมตงานละครของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“หวานมาก หวานจนเลี่ยน”โทโมะเบ้ปากหมั่นไส้ที่ฟลุ้คส่งสายตาหวานเชื่อมให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะหลังจากพูดคุยกันแล้ว กิจกกรมต่อไปจะเป็นการเติมความหวานให้กันนะคะ โดยเราจะ

สุ่มเลือกสาวที่โชคดีมาเล่นเกมส์โดยอยู่ทีมเดียวกับโทโมะโดยแข่งกับแก้วและฟลุ้คนะคะ เดี๋ยวโท

โมะเดินลงไปเลือกสาวผู้โชคดีเองเลยค่ะ”พิธีกรพูดจบโทโมะก็เดินไปเลือกสาวน้อย1ในแฟนคลับ

ตัวเองที่ตามมาให้กำลังใจขึ้นมาบนเวทีและเล่นเกมส์โดยกัน แต่ตลอดการแข่งชายหนุ่มกลับมองที่

แก้วและฟลุ้คที่หัวเราะหยอกล้อกันขนสุดท้ายตัวเองต้องแพ้ทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงจะแพ้ก็ไม่เป็นนะคะพี่โทโมะชนะใจพวกเราเสมอ”สาวน้อยแฟนคลับพูดกับโทโมะทำให้แฟนๆ

โทโมะที่ยืนอยู่ด้านล่างต่างร้องกรี๊ดและตะโกนชื่อโทโมะหลายๆครั้งเพื่อให้กำลังใจทำให้ชายหนุ่ม

ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ชนะใจแฟนคลับเสมอไม่ว่าจะมีข่าวเสียๆหายๆนะครับโทโมะ”ฟลุ้คพูดเมื่อแอบเดินตามโท

โมะไปที่ห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

“ของมันแน่อยู่แล้วนิ ถ้าเราทำดีต่อให้ถูกใส่ร้ายยังไงคนที่เรารักก็ต้องเข้าใจและยืนอยู่เคียงข้าง

เสมอ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“คงหมายถึงแฟนคลับสินะครับ ไม่ใช่แก้วเพราะที่แก้วปกป้องเพราะแก้วเค้าเห็นว่าถ้าคุณมีแต่ข่าว

เสียหาย ก็จะมีเรื่องเสื่อมเสียส่งมาถึงต้นสังกัด”ฟลุ้คพูดแล้วยิ้มเยาะนิดนึง เพราะเมื่อตอนแข่งขัน

เขาใกล้ชิดแก้วกลายครั้งจนทำให้โทโมะเสียสมาธิและทำให้แพ้เกมส์บนเวทีเมื่อกี้นี้ก่อนจะหา

โอกาสเดินมาหาโทโมะเมื่ออยู่หลังเวที

 

 

 

 

 

 

 

“จะเป็นแก้วรึเปล่าเนี่ยต้องเป็นฝ่ายไปถามแก้วเองนะครับว่ายังไง แต่ไอ้ที่แข่งเกมส์กันบนเวทีเมื่อ

กี้นี้ที่ผมแพ้น่ะ ผมยอมให้แค่เรื่องเกมส์ แต่เรื่องแก้ว ผมไม่ยอม ขอตัวก่อนนะ พอดีว่าต้องไปส่ง

แก้วเค้าที่บ้านน่ะ”โทโมะนิ่งสักพักก่อนจะตอกกลับใส่ฟลุ้คออกมาแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำ

โดยที่เดินไปหาแก้วแล้วกลับไปพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ก็อีแค่สังกัดเดียวกัน แกไม่มีวันได้แก้วไปเป็นของแกหรอก”ฟลุ้คพูดแล้วมองไปทางโทโมะ

อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่ แอบเม้าท์อะไรชั้นให้พี่ฟลุ้คฟังยะเมื่อกี้น่ะ”แก้วถามเมื่อนั่งรถออกมากับโทโมะ

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นมันไม่ดีในสายตาเธอขนาดนั้นเลยหรอ นี่ชั้นน้อยใจนะเนี่ย”โทโมะทำเป็นตีหน้าเศร้าแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ย่ะ น้อยใจก็ไปหาแฟนๆของนายสิ วันนี้เห็นมาให้กำลังใจนายเพียบเลยนี่”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่เธอหึงชั้นกับแฟนคลับของชั้นหรอเนี่ยแก้ว ไม่งอแงสิจ้ะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“พอๆไม่ต้องมาทะลึ่งเลยย่ะ ชั้นกับนายเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นล่ะน่า”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนเธอแล้วล่ะแก้ว เธอจะว่าไง”โทโมะนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะ นายอย่าลืมสิว่านายเป็นใคร ชั้นเป็นใคร แค่มีข่าวฉาวกระแสนายก็ตกลงแล้ว อย่าให้มี

แฟนเลย เอ่อ ไม่ใช่สิ นายไม่ควรมาคบกับชั้น นายควรหาคนอื่นที่ดีกว่าชั้นดีกว่า”แก้วพูดแล้วมอง

ไปนอกหน้าต่างแล้วมองข้างทางแทน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าความรู้สึกชั้นชัดเจนพอแล้วนะ แต่ถ้ามันชัดเจนยังไม่พอ ชั้นจะทำให้มันชัดเจนให้เธอเห็น

เองว่าชั้น รู้สึกดีกับเธอแค่ไหน”โทโมะพูดจบก็เลี้ยวรถไปอดข้างทางก่อนจะโน้มหน้าแก้วมาจูบ

อย่างอ่อนโยน จนทำให้แก้วที่ตกใจในตอนแรก เริ่มโอนอ่อนไปตามสัมผัสของชายหนุ่มแล้ว

หลับตาพริ้ม ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนาน

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกดีมั้ยล่ะ”โทโมะถอนจูบออกมาแล้วมองแก้วที่หลับตาพริ้มก็ยิ้มก่อนจะกระซิบข้างหู

 

 

 

 

 

 

“ทะลึ่ง ขับรถต่อไปสิ”แก้วหน้าแดงจัดก่อนจะพลิกตัวไปไม่มองโทโมะทำให้ชายหนุ่มยิ้มเมื่อรู้ว่า

แก้วเขินก่อนจะขับรถต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเต้นจังเลยเนาะป๊อป นี่จะมีซิงเกิ้ลที่2แล้ว”ฟางพูดเมื่อนั่งอ่านเนื้อเพลงอยู่ที่ห้องซ้อม

 

 

 

 

 

“รู้ว่าตื่นเต้น แต่นี่ต้องซ้อมร้องเพลง งดน้ำเย็น”ป๊อปปี้ดุแล้วยึดขวดน้ำเย็นของฟางไป

 

 

 

 

 

 

 “ค่า คุณพ่อ”ฟางพูดแล้วยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ทำเอาชายหนุ่มหน้าแดงแล้วเบือนไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ พูดถึงพ่อ ฟางเดี่ยวชั้นจะสืบหาพ่อของเธอนะ เธอพอมีรูปหรือข้อมูลพ่อของเธอมั้ยล่ะ ชั้น

จะได้หาได้ง่ายขึ้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“รูปหรอ ไม่มีนะ ชั้นจำได้แค่ว่าพ่อชั้นชื่อพ่อนพน่ะ ที่เหลือไม่รู้แล้ว แหะๆ”ฟางยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่น้า ได้ๆ เดี๋ยวชั้นจะสืบหาเองก็ได้ อ้าว เห้ย กินทำไมน่ะ เดี๋ยวอ้วน”ป๊อปปี้พูดแล้วตกใจเมื่อ

ฟางหยิบคัพเค้กไปกิน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะน่าป๊อป ชิ้นเดียวเอง ไม่อ้วนหรอก อ๊า”ฟางรีบพูดแล้วยื้อแย่งคัพเค้กกับป๊อปปี้ก่อนที่คัพ

เค้กจะโปะโดนหน้าป๊อปปี้เต็มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะๆ ดื้ออยากกินของหวานใช่มั้ยๆ”ป๊อปปี้รีบหยิบคักเค้กอีกชิ้นจะป้ายแก้มฟางเพื่อแกล้ง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ไม่เอาน้าป๊อป เดี๋ยวชั้นเช็ดให้ก็ได้ อ๊ะ”ฟางขัดขืนและพยายามเบือนหน้าหนีทำให้คัพเค้กใน

มือป๊อปปี้โดนปากตัวเองเต็มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“555 ตลกจัง”ป๊อปปี้และฟางมองหน้าตัวเองทั้งคู่ที่เลอะก็หัวเราะออกมาก่อนจะหาทิชชู่มาเช็ดให้

กัน

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

 

เมื่อป๊อปปี้เช็ดคราบครีมทีเลอะให้ฟางเช่นเดียวกับฟางที่เช็ดให้ป๊อปปี้แล้วทั้งคู่สบตากันใจเต้นรัว

ไม่เป็นจังหวะก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะโน้มหน้าเข้าหากันเหมือนมีพลังดึงดูดบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป เกิดเรื่องแล้ว พี่ฟางเป็นข่าว”พนักงานในค่ายวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับตะโกนทำให้ป๊อปปี้

และฟางผละออกจากกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

แหม กำลังจะ....ดันมีเรือ่งซะก่อน คู่นี้เค้าคิดยังไงกันน้าา ต้องติดตามๆ

 

แต่เขื่อนเฟย์นี่สิ อาการน่าเป็นห่วง

 

 

บอกเลยว่า อ่านไปเรื่อยๆ อุปสรรคก็จะมาอีกเรื่อยๆนะจ้ะ ปูเสื่อรออ่านได้เลย5555