ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ได้พักสักที ว้าว น้ำหวาน”ฟางที่เรียนร้องเพลงกับป๊อปปี้เสร็จก็เดินออกมาเห็นน้ำแดงเย็นๆ

วางอยู่ก็รีบหยิบาดื่มด้วยความกระหาย

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ป๊อปปี้ รีบเดินมาตีมือก่อนจะดึงแก้วน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ามดื่ม ทั้งน้ำหวาน ใส่น้ำแข็งอีก มีหวังทำเสียงเธอหายตอนซ้อมรอบบ่ายแน่ เอานี่ไป น้ำแร่ไม่

เย็น อุณหภูมิห้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นขวดน้ำแร่ที่เขามักพกประจำให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ค่า คุณพ่อ”ฟางพูดแล้วก็ชะงักก่อนจะเริ่มซึมลงไปเพราะคิดถึงพ่อตัวเอง

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้เห็นท่าทีของฟางแปลกไปจากเมื่อกี้ก็ถามร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นกำลังคิดว่า ถ้าเกิดชั้นกลายเป็นนักร้องดังแล้ว พ่อจะกลับมาหาพวกชั้นมั้ยน่ะสิ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“นี่ พ่อทั้งคนนะ ยังไงเค้าก็ไม่หนีเธอไปไหนหรอกน่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“แต่ท่านทิ้งชั้นกับครอบครัวไปตั้งแต่ชั้นยังเล็กมากเลยนะป๊อปปี้ ข่าวคราวก็ไม่เคยจะส่ง ท่านอาจ

จะลืมพวกเราไปแล้วอย่างที่พี่โฟร์บอกไว้ก็ได้”ฟางพูดแล้วซึมลงไปอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยแสบเอ้ย บทจะร่าเริงก็ร่าเริงจนเอาไม่อยู่ พอมาเป็นแบบนี้ชั้นก็ทำตัวไม่ถูกแฮะ เอาเป็นว่า บ่าย

นี้ชั้นงดคลาสให้วันนึงนะ แล้วเราไปขับรถเล่นกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะดึงมือฟางชึ้นรถตัวเอง

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว ตุ๊กตาน่ารักจัง”ฟางวิ่งไปหาร้านขายตุ๊กตาแล้วกอดตุ๊กตาหมีตัวโตหน้าร้านทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ยมากอดตุ๊กตาอย่างกับเด็กๆแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้มองแล้วขำก่อนจะเดินไป

หยิบตุ๊กตากระต่ายตัวหนึ่งแล้วเดินไปจ่ายเงิน

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย นายจะซื้อไปให้ใครหรอ”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้คิดเงินเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“เอาให้เธอไงล่ะ ยัยแสบ ตัวมันป้อมๆ เอ๋อๆเหมือนเธอดีนะ ดูสิๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงแขนตุ๊กตา

กระต่ายไปมา

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย อย่าดึงน้องต่ายนะตาบ้า เอามานี่ให้ชั้นแล้วก็เอามาเลย”ฟางรีบคว้าตุ๊กตามาจากป๊อปปี้แล้ว

อมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยซื้อแซนวิหน่อยนะคะ ทำเองด้วยราคาไม่แพงค่ะ”เสียงใสๆร้องขายแซนวิชอยู่ทำให้ป๊อปปี้

และฟางชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่น้องจ๋า มาขายของทับที่กันแบบนี้อยากมีปัญหากับพี่หรอ”วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเรื่องฟิญ

ที่ขายของอยู่

 

 

 

 

 

 

“ที่ตรงนี้เป็นที่สารธาณะนี่คะ หนูไม่ได้ขายทับที่ใครสักหน่อย”ฟิญพูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พวกพี่ขายของกันตรงนี้ก่อนนะ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่อยากถูกไล่ที่ก็เอาเงินมา”ชายที่เป็นหัวหน้ารีบ

พูดขู่ก่อนจะให้ลูกน้อง2คนจับฟิญไว้ก่อนจะพยายามจะล้วงเงินจากกระโปรงนักเรียนของฟิญ

 

 

 

 

 

“เห้ย อย่ารังแกเด็กคนนี้นะ”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ปล่อยเด็กคนนั้นเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นชั้นจะโทรแจ้งตำรวจ”ฟางรีบว่า ชายกลุ่มนั้นรีบปล่อยฟิญแล้ว

วิ่งหนีไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง”ฟิญเมื่อเห็นพี่สาวก็รีบโผเข้ากอดฟางแน่นด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

“นี่น้อง นี่ก็ยังไม่เลิกเรียนนี่ แอบออกมาขายของแบบนี้เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าพอดี”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็หนูเห็นพี่โฟร์รับจัดดอกไม้ทำงานเป็นอาชีพเสริมหนูเลยอยากทำบ้างนี่คะ จะได้มีเงินเก็บไว้ช่วย

แบ่งเบาภาระพี่โฟร์พี่ฟางบ้าง”ฟิญพูดแล้วมองเงินที่เธอแอบทำแซนวิชในคาบคหกรรมเมื่อเช้าแล้ว

ปีนรั้วมาขายได้ไม่ถึงร้อย

 

 

 

 

 

 

 

“เก่งนี่ เด็กตัวเล็กแค่นี้รู้จักหาเงินเป็นแล้ว”ป๊อปปี้มองฟิญด้วยความเอ็นดูแล้วลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

“แต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะฟิญ พี่ไม่ยอมให้เราโดดเรียนอีกแล้ว เดี๋ยวจะเสียการเรียนเอา”ฟางดุ

 

 

 

 

 

“เอาน่ะ นี่ก็บ่ายละ โดดมาแล้วก็โดดให้มันสุดๆไปเลย เดี๋ยวพี่พาไปกินไอติมเอง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย อย่าชวนน้องชั้นโดดเรียนสิ”ฟางรีบดุ แต่ช้าไปแล้วป๊อปปี้ลากฟิญวิ่งหนีฟางเข้าร้านไอติม

ไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าเธอ ยอมๆวันนึงก็ได้เพราะนี่ก็จะเลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวชั้นไปพูดกับครูประจำชั้นของฟิญให้ไม่

ต้องห่วง ส่วนเรา ยัยตัวเล็ก ต่อไปนี้ห้ามแอบโดดเรียนมาขายของแบบนี้อีกนะรู้มั้ยมันไม่ดี”ป๊อปปี้

พูดแล้วหันไปพูดกับฟิญแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร ฟางนั่งมองป๊อปปี้และฟิญที่เริ่มคุยกันถูกคอก็ยิ้ม

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า กินยังไงของเราเนี่ยปากเลอะหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วเอาทิชชู่เช็ดปากให้ฟิญ

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางก็กินเลอะ พี่ป๊อปเช็ดปากให้พี่ฟางด้วยสิคะ”ฟิญพูดแล้วชี้ไปที่ริมปากของฟางที่มีคราบวิป

ครีมเกาะอยู่ ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำก่อนจะโน้มตัวไปใกล้ฟางแล้วเช็ดปากให้ฟาง ฟางอึ้งปนเขินเมื่ออยู่

ใกล้ป๊อปปี้อีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

“กินเลอะเป็นเด็กๆเลยนะยัยแสบ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง ฟางจึงฟาดไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางๆ พี่ป๊อปเค้าน่ารักดีเนาะๆ”เมื่อกินไอติมเสร็จ ฟางและฟิญแวะมาซื้อของจุกจิกที่ร้ายเครื่อง

ประดับโดยมีป๊อปปี้รอด้านนอก เมื่ออยู่ในร้านฟิญก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“น่ารักตรงไหน ชอบดุพี่จะตาย”ฟางรีบพูดทำให้ฟิญหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีออก จะได้มีคนมาดูแลพี่สาวคนนี้ของหนู”ฟิญพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่อยู่นอกร้านด้วยสายตาปลื้ม

ชื่นชม

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลย รู้นะว่าคิดอะไร เลิกคิดเลยเจ้าหมู พี่กับเค้าน่ะก็แค่ผู้จัดการกับนักร้องเท่านั้นล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง แต่ฟิญชอบพี่ป๊อปนะ ฟิญว่าพี่เค้าดูแลพี่ฟางก็ดีออก น่ารักดี ฟิญชอบ”ฟิญยังแซวฟางไม่

เลิก

 

 

 

 

 

 

 

“โอย พอเลยเจ้าหมูเหลวไหล โน่นป๊อปปี้เข้ามาแล้ว เลิกพูดได้แล้ว”ฟางรีบพูดก่อนจะเดินพาฟิญ

ไปหาป๊อปปี้ที่เข้ามาในร้าน ซึ่งเมื่อสาวๆเลือกซื้อของเสร็จ ป๊อปปี้ก็ไม่วายอาสาจ่ายเงินให้ก่อนจะ

มาส่งฟิญที่ห้องพักอีก เล่นเอาฟิญยิ้มแก้มปริและพูดอวยป๊อปปี้กับฟางตลอดทาง

 

 

 

 

 

 

เอ้า นอกจากดูแลพี่ ยังดูแลน้อง ได้ใจน้องสาวไปเต็มๆนะผู้จัดการคนนี้