Fic Got7(Mark-Nior) Just a Loveกิ๊กกั๊ก ฉันรักเธอ

Junior Talk
นี้ก็คงเป็นวันซวยของผมจริงๆสินะ ไอ้หวังก็ไปกินข้าวกับแฟนมันส่วนผมก็ทิ้งไว้ที่บริษัทเฉยเลย แถมคนขับรถที่ผมให้มารับก็ดันรถเสียซ่อมไม่ได้ รถที่เหลืออยู่ในบ้านก็ไม่มีใครขับเป็น อยากจะบ้าตายย แล้ววันนี้กูจะกลับบ้านยังไงว่ะเนี่ย แถวนี้แท็กซี่ก็หายากด้วยซิ ถ้าจะเดินออกไปทางปากซอยแม่งก็ไกลแถมทางก็เปลี่ยว และยังมีการโจรกรรมบ่อยด้วย จะนอนค้าที่บริษัทก็ไม่ได้เพราะเป็นเด็กใหม่ทางบริษัทจึงยังไม่ได้ทำเรื่องให้ ให้ตายเถอะ วันนี้คงต้องนอนข้างถังขยะนี้จิงๆสินะ
2 ชั่วโมงผ่านไป 23:00น.
ในขณะที่ผมกำลังนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ ก็มีรถเบนซ์สีดำ วิ่งมาจอดตรงริมฟุตบาธ แล้วคนในรถก็ลดกระจกลงก็พบว่าเป็นไอ้คุณมาร์คเจ้าเก่าขาประจำนี้เอง ขนาดวันนี้ผมเข้ามาแค่วันแรกมันยังแกล้งผมสารพัด จับนู่นจับนี้ แกล้งนู่นแกล้งนี้เหมือนรู้จักกันมาตั้งแต่ออกจากท้องแม่เลย ว่าแล้วไอ้มาร์คมันก็ดูแปลกๆเหมือนไม่ค่อยอยากจะอยู่รวมกับพวกไอ้หวังแล้วก็ไอ้แจ แต่มันก็มักจะมา กกอยู่กับผม ผมจะทำอะไรเดินไปที่ไหน แม่งก็ตามผมไปทุกที จนเดี๋ยวนี่ทุกคนเริ่มจะแซวผมกับไอ้มาร์คว่า เราสองคนคบกันบ้าง เป็นแฟนกันบ้าง และอีกมากมาย ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ
“มีอะไร” ผมตะโกนถามไอ้มาร์ค
“มึงจะกลับบ้านไหม”
“กลับไม่กลับก็เรื่องของกู”
“กูถามดีๆ มึงจะกลับไม่กลับ”
“กูจะกลับอยู่โว้ยยย แม่งมึงนี้ชอบเสือกเรื่องคนอื่นจังเลยเนอะ”
“แล้วมึงจะกลับกับใคร” ไอ้มาร์คถามผม เออ แล้วกูจะกลับกับใครว่ะเนี่ย ไอ้เนียร์เอ๊ย
“กูไม่รู้ รู้แต่ว่ากูไม่กลับกับมึง”
“มึงจะขึ้นรถดีๆ หรือจะให้กูอุ้มมาขึ้น”
“กูไม่ขึ้น” ผมตอบเสียงแข็ง
“มึงไม่ขึ้นใช่ไหม มึงไม่ขึ้นงั้นกูอุ้ม” ไอ้มาร์คกำลังจะเปิดประตูลงมาแต่ผมยอมขึ้นรถก่อน
“เออ กูขึ้นแล้ว” ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างใน
“มึงไม่ต้องยอมง่ายขนาดนั้นก็ได้”
“มึงขับรถไปเลย ไอ้มาร์ค เร็วกูจะกลับบ้าน กูง่วง” ผมสั่งไอ้มาร์ค
“คร้าบบบ นายน้อยของผม” มาร์คพูดพร้อมกับออกรถ ผมเห็นไอมาร์คหาอะไรบางอย่างในที่เก็บของ
“มึงหาอะไรอ่ะ ให้กูหาให้ป่ะ”
“ช่วยหาใบขับขี่ในนั้นให้กูหน่อยดิ”
“เออๆ” ผมพูดพร้อมกับหาใบขับขี่ของไอ้มาร์ค แต่สิ่งที่ผมเห็นก็คือ รูปไอ้มาร์คกับไอ้หวังหอมแก้มกันถ่ายรูป พอไอ้มาร์คเห็นว่าผมกำลังดูรูปอยู่มันก็พูดขึ้นมา
“เนียร์มึงช่วยเอารูปนั้นทิ้งให้กูหน่อยกูไม่อยากให้มันมารกรถกู”มาร์คพูดพร้อมกับทำหน้าเหมือนเจ้าชายน้ำแข็งซึ่งผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เพราะวันนี้มันมีแต่หัวเราะ ยิ้ม แล้วก็ทำหน้ากวนตรีนนนผม
“มึงกลับไอ้หวังเคย...ใช่ป่ะ” ผมถามไอ้มาร์ค
“อืม”
“งั้นเดี๋ยวกูเอาทิ้งให้ มึงโอเคนะมาร์ค”ผมเปิดกระจกรถแล้วก็ทิ้งรูปนั้นไปทันที
“.....” ไอ้มาร์คเงียบไม่พูดอะไร
“ไอ้มาร์ค สี่แยกข้างหน้า เลี้ยวขวานะเว้ย”ผมบอกไอ้มาร์คแต่มันไม่ทำตตามผม มันพาผมเลี้ยวไปทางซ้ายเฉยเลย
“ไอ้มาร์คกูบอกให้เลี้ยวขวานะเว้ยไม่ใช่ให้เลี้ยวไปทางซ้าย ไอ้สึด!!!!”
“กูก็กลับคอนโดกูดิว่ะ กูไม่ได้จะไปส่งมึงสักหน่อย” มาร์คพูดยิ้มๆทำให้เห็นเขี้ยวทั้ง 2 ข้าง ดูไปดูมาถ้าไอ้มาร์คไม่กวนตรีนน มันจะดูน่ารักมากนะ
“ไอ้มาร์ค แม่งพากูกลับบ้านเลย” ผมเริ่มโวยวาย
“พูดหวานๆก่อนสิ ถ้าไม่พูดไม่ต้องกลับ”
“พี่มาร์คคร้าบบ พาผมกลับบ้านเถอะนะคร้าบบบ ผมง่วงแล้ว ผมอยากทำกลับ” ผมพูดหวานๆ จนเลี่ยนใส่ไอ้มาร์ค อย่าให้กูเอาคืนบ้างนะมึง ผมคิดในใจ
“กูล่ะอยากอ้วก ก่อนที่กูจะพามึงหลับบ้าน กูขอถามอะไรหน่อยข้อหนึ่ง”
“ว่า....??”
“มึงกับไอ้หวังอยู่บ้านเดียวกันใช่ป่ะ”
“เออ มึงมีอะไรป่ะ”
“ป่าว กูก็แค่ถามเฉยๆ”
“อืม” ผมตอบมันสั้นๆ แล้วเอื้อมไปเปิดเพลงฟังเพราะเริ่มไม่อยากจะได้ยินเสียงไอ้มาร์ค