In Memory ความทรงจำระหว่างฉันกับเธอ

  “เอาหล่ะมากันครบแล้วใช้ไหม” เอลซ่าตะโกนถามเพื่อนร่วมทีมที่เธอนัดมาทำงานพร้อมกัน โดยเธอได้นัด นัตสึ ลูซี่ เกรย์ เวนดี้ แล้วก็ แฮปปี้และชาร์ล วันนี้พวกเขามีงานสำคัญต้องทำเพราะช่วงนี้เป็นช่วงปีใหม่ คนในกิลด์ส่วนใหญ่ก็ เมาค้างไม่ก็ไปพักผ่อนกันหมด กิลด์เซเบอร์ทูธเองตอนแรกก็อยากจะไปด้วยเพราะที่กิลด์ก็จะไปทำงานเดียวกันแต่ติดปัญหาที่ สตริง มาสเตอร์คนใหม่ของกิลด์ที่เกิดเมาค้างแถมอาการมีไข้สูงทำให้ต้องยกเลิกงานไป

“เอ้ะ...นัตสึยังไม่มาเลย” ลูซี่ที่เห็นนัตสึไม่อยู่จึงเอ่ยปากก่อนจะขอตัวไปตามหาเนื่องจากนัตสึนั้นเดินออกมาจากบ้านของเธอก่อน จึงทำให้เธอแปลกใจไม่ใช้น้อย
“ฉันมาแล้ว!!!” ลูซี่ที่กำลังจะออกไปตามหาพร้อมเวนดี้ ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของนัตสึ ทุกคนมองไปทิศทางเดียวกันสิ่งที่พวกเขาเห็นคือ นัตสึในเสื้อกันหนาวสีแดงกางเกงยินสีฟ้าใส่ผ้าพันคอที่ อิกนิวให้มาไว้เดินมาพร้อมกับเลวี่และกาซิล
“นายไปใหนมา” เอลซ่าเอ่ยถาม
“อ้อ พอดีตอนที่กำลังจะออกมา
............................................................................................................................
“นี่ นัตสึ”
“หืม...” นัตสึได้ยินเสียงของมิร่าเจนดังมาจากด้านหลัง ชายหนุ่มหันหลังตามเสียงไปจึงพบกับมิร่าเจนยืนยิ้มแฉ่งอยู่ตรงนั้น ชายหนุ่มไม่รีรอที่จะถามกลับทันที
“มีอะไรหรอ”
“ช่วยฉันหน่อยสิ ยังเหลือแก้วอีกเยอะเลยแถมยังต้องเก็บจานเก็บโต๊ะอีก ช่วยฉันหน่อยสินัตสึ” มิราเจนขอร้องชายหนุ่มพลางหยิบแก้วต่างๆไปเก็บ
“แต่ว่าฉันมีนัดกับ...”
“ไม่ต้องหรอกน่ะ นัตสึเดี๋ยวฉันกับกาซิลช่วยเอง”
เสียงของ “เลวี่” ดังขึ้น เมื่อนัตสึหันมาก็พบกับเลวี่และกาซิลที่ยืนหาวหวอดๆแสดงให้เห็นว่าเขาคงนอนน้อยเมื่อคืน และเมื่อได้ยินอย่างนั้นกาซิลก็เกี่ยงทันที
“เฮ้ย...ไหงเป็นฉัน”
“ก็กาซิลหายเมาแล้วนิ แถมฉันอยากไปงานเทศกาลส้มหิมะนี่น่ะ พวกเอลซ่าไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เพราะกาซิลเอาแต่ชักช้าอยู่นั้นแหละ บอกว่าอยากไปแต่ดันตื่นสายเนี่ยน่ะ”
“เอ้าก็เมื่อคืนฉันไปส่งเธอที่บ้าน กว่าจะกลับถึงบ้านตัวเองก็เล่นไปตี 2 แล้วนิแถมที่ฉันยอมไปงานนั้นก็เพราะ มันมีร้านขายเหล็กลอาวุธคุณภาพดีต่างหากหล่ะ เสียดายที่ไลลี่ไม่ได้มาด้วย”
“เอาน่าๆ อย่าทะเลาะกันเลย ถ้าจะไปก็รีบเก็บเถอะ” นัตสึพูดพลางเก็บแก้วแล้วยกไปไว้ในอ่างล้างจาน จากนั้นกาซิลและเลวี่จึงเลิกทะเลาะกันแล้วมาเก็บแก้ว
เมื่อเสร็จจึงเดินมาที่นี้ทันที
............................................................................................................................
“เรื่องก็เป็นอย่างนี้ล่ะ” นัตสึพูดจบ เอลซ่าพยักหน้ารับแล้วจึงอธิบายสิ่งที่จะทำกันในสันนี้ทันที
“อย่างที่รู้กัน วันนี้สิ่งที่เราจะทำไม่ใช้ภารกิจ แต่เป็น การไปแข่งงานเทศการเก็บส้มหิมะ ซึ่งกิลด์ของเราก็ได้รับบัตรเชิญ ให้เข้าร่วม โดยกิลด์ที่เข้าร่วมมีดังนี้
1.ลาเมียสเกล
2.บลูเพกาซัส
โดยการแข่งขันจะแบ่งออกเป็น 3 อย่าง
1.แข่งกินแกงกะหรี่พริกนรก ฉันเคยได้ยินมาว่าพริกนรกเป็นเครื่องเทศที่เผ็ดจนเห็นนรกได้เลยล่ะ ฉันล่งคนแข่งไว้แล้ว คือ นัตสึ และ เกรย์
2.แฟชั่นฤดูหนาว โดยกรรมการจะมี 3 คน ฉันลงคนแข่งไว้แล้ว นั้นก็คือ ฉัน เสียดายที่ มิร่าเจนมาด้วยไม่ได้เพราะต้องไปส่องดูลาดเลา ลักซัสกับลิซาน่า เพราะลักซัสชวนลิซาน่าไปเดท ที่สวนสนุก แต่ชั่งเถอะ ต่อไปก็
3.เก็บส้มหิมะ เข้าว่ากันว่าส้มหิมะน่ะช้ำง่ายมากแถมยังเย็นจัดต้องเก็บอย่างเบามือ เพราะฉะนั้นฉันขอมอบหมายให้ ลูซี่กับเวนดี้ละกันน่ะ ส่วนกาซิลและเลวี่ ขอโทษด้วยน่ะไม่รู้ว่าเธอจะมาด้วย...”
“ไม่เป็นไรจ่ะ เราไม่แข่งก็ได้ขอเชียร์ก็พอ อีกอย่างกาซิลเขาบอกว่าจะมาหาเหล็กกินเลยไม่แข่งน่ะจ่ะ” เลวี่พูดด้วยน้ำเสียงใส ในขณะเดียวกันรถไฟก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นรถไฟ กาซิลและนัตสึถึงกับเข่าอ่อน พวกเขาไม่อยากนั่งมันถึงตายก็ไม่ยอม แต่กาซิลและนัตสึกลับถูก เลวี่และลูซี่ดันขึ้นรถไปจนได้
“ไม่น่ะ................”
............................................................................................................................
ณ สวนสนุก
มิราเจนและเอลฟ์แมนแอบมองลิซาน่าและลักซัสที่นั่งกินไอศกรีมอยู่ ปกติแล้วสวนสนุกแห่งนี้ใช้เวทมนทำให้ไอติมมีความอุ่นแทนที่จะเย็น ลิซาน่ากำลังกินไอศกรีมของตัวเองโดยไม่รู้เลยว่าพี่สาวและพี่ชายของตัวเองกำลังมองอยู่
“พี่ครับ จะดีหรอครับไม่ไปช่วยเอลซ่าเค้า”
“ไม่เป็นไรหรอจ่ะ เรื่องลิซาน่าต้องมาก่อน แถมพี่ไม่ไว้ใจลัคซัสเค้าเลย หมอนั้นอายุแก่กว่าลิซาน่าตั้ง 6 ปี ขืนลิซาน่าถูกทำมิดีมิร้าย พี่จะจัดการลัคซัสซักที”
“เครียดไปมั้งครับพี่ เขาไม่ทำอะไรแบบนั้นกันหรอก เขาแค่มาเที่ยวด้วยกัน”
ทั้ง 2 คนสนทนากันอยู๋หลังพุ่มไม้โดยไม่รู้เลยว่าอันที่จริงแล้วลัคซัสรู้ว่าทั้ง 2 คนอยู่ตรงนั้นตลอด ที่จริงแล้วเขาเห็นมิร่าเจนแอบบตามมาตั้งแต่มารับลิซาน่าไปเที่ยวแล้วแถมยังมีเอลฟ์แมนถูกดึงตามมาอีกคนมันเลยยิ่งสังเกตง่ายไปใหญ่
“นี่ ลิซาน่า”
“หืม...”
“ช่วยทำอะไรกับพี่สาวเธอหน่อยสิ พอพี่เธออยู่ด้วยแล้ว ฉันไม่ค่อยอยากพูดอะไรเลย”
“ชั่งเขาเถอะน่า ลัคซัสเองก็เป็นคนชวนฉันมาเองนี่น่า แถมตอนชวนดันชวนตอนที่พี่มิร่าเดินอยู่แถวนั้นอีก ไม่แปลกหรอกที่จะตามมา”
“งั้นหรอ...งั้นถ้ากินนี่เสร็จ เราไปเล่นไอนั่นกันไม” ลัคซัสพูดพลางชี้ไปทางรถไฟเหาะน้ำพุร้อนที่กำลังเคลื่อนที่อยู่ ลิซาน่าพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับลัคซัสหลังกินไอติมเสร็จแต่ดูเหมือนลิซาน่าจะใส่เสื้อกันหนาวบางไปหน่อยจึงรู้สึกหนาวขึ้นมา ลัคซัสจึงถอดเสื้อคลุมแล้วเอามาคลุมตัวลิซาน่าไว้ แต่อีกฝ่ายกำลังจะปฏิเสธแต่ลัคซัสเอ่ยขึ้นซ่ะก่อน
“แต่....”
“ไม่เป็นอะไรหรอกน่า แค่นี้เองสบายมากไม่หนาวเลยซักนิด”
โดยหารู้ไม่ว่า มิร่าเจนที่แอบดูอยู่นั้นมองด้วยตาเป็นไฟไปหมดแล้ว เพราะคิดไปไกล ขอย้ำไกลเกินกว่าที่ลัคซัสจะคิดได้ซ่ะอีก เธอกรีดร้องในใจ
“ลัคซัส.............”
............................................................................................................................
บนรถไฟ
“อุ้ก...” นัตสึนั่งทำท่าเหมือนจะอวกไม่แพ้กาซิลที่ตอนนี้สลบเหมือดไปแล้ว เวนดี้ได้แต่ใช้เวทรักษา ลดอาการลงเท่านั้น และแล้วนัตสึก็ทิ้งตัวลงนอนแล้วเอาหัวไปพาดตักลูซี่ แฮปปี้ที่เห็นก็แซวทันที
“สวีทกันอีกแล้ว...”
“ล้อเป้าไปแล้วย่ะ”
“โอยยยย” ซักพักเวทมนต์ของเวนดี้ก็เริ่มได้ผลอาการของนัตสึดีขึ้นจนชายหนุ่มลุกขึ้นมานั่งได้ ลูซี่ที่เห็นอย่างนั้นจึงยื่นน้ำให้แก่นัตสึ ชายหนุ่มขอบคุณก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม จากนั้นจึงถามเรื่องที่ค้างคาใจกับลูซี่ทันที ส่วนเกรย์ก็คุยเรื่องงานอยู่กับเอลซ่า ชาร์ลและแฮปปี้ไปหาอะไรกินส่วนเวนดี้ก็ฟื้นฟูร่างกายของกาซิลที่นอนอยู่ข้างๆเลวี่
“นิลูซี่ เดทนี่คืออะไรหรอ”
“หืม...เดทหรอ อืม…จะอธิบายยังไงดีล่ะ อ้อ การเดทก็คือ...”
“ก็คือการพาสาวสวยไปเที่ยวยังไงล่ะ คนที่เรารักแล้วพอเราพอเขาไปเที่ยวนี่แหละการเดท แล้วก็ลูซี่ช่วงนี้อย่าพึ่งเรียกฉันออกมาน่ะ ฉันมีเดทน่ะแล้ววันหลังอาจจะชวนเธอไปเดท ไปล่ะ” จู่ๆ โลกิก็โผล่ออกมาพูดๆแล้วก็ไป สร้างความมึนงงให้แก่ ลูซี่มิใช้น้อย
ถ้ามาแค่นี้ จะมาทำเกลืออะไรย่ะ!
“อย่างนี้นี่เองฉันเก็ดล่ะ”
“งั้นหรอก็ดีแล้ว...”
“สวีทกันอีกแล้วววว หุหุ” แฮปปี้ที่กลับมาพร้อมปลาย่างในมือพูดพลางยื่นเค้กสตรอเบอรี่ให้แก่เอลซ่า
“ยังไม่หยุดอีก !!!” ลูซี่ขึ้นเสียงก่อนใช้ บาทาถลาลมเตะ แฮปปี้กลิ้วออกนอกหน้าต่างไป แต่แฮปปี้ก็ถูกเลวี่จับไว้ทัน
“ไอร์ ขอโทษน่ะลูซี่”
“เล่นอะไรไม่คิดเองแฮะ” ชาร์ลพูดพลางดื่มชาดาจิลิ่งเข้าปาก
“เอี้ยด !” อยู่ๆ รถไฟก็จอดกะทันหันส่งผลให้เค้กของเอลซ่าตกพื้น เอลซ่าได้แต่น้ำตาครอไม่พอถ้วยชายังตกทับจนเละตามด้วยกระเป๋าสัมภาระอีกที เอลซ่าเดือดสุดๆเรียกดาบออกมาแล้วพูดว่า
“ใครที่เป็นสาเหตุ มันต้องตายยยย !!!” ไม่นานนักหญิงชราก็ตะโกนขึ้น
“หิมะถล่มขวางทาง คงต้องรอซักพัก”
“หิมะหรอ งั้นรีบออกไปจัดการดีกว่า” เอลซ่าพูดพลางดึงตัวนัตสึออกไปข้างนอก ไม่นานนักรถไฟก็ค่อยๆเคลื่อนออกไป เอลซ่าเปิดประตูออกพร้อมกับร่างนัตสึอยู่ด้านหลัง จากนั้นทุกคนจึงประจำที่จนถึงที่หมาย
เวลา 9:50 น.
“เอาหล่ะเราจะไปที่โรงแรมกันก่อน โรงแรมชื่อ “Orange Snow” รู้ทางไปแล้วก็เดินดีๆล่ะ งั้นฉันและเกรย์ขอเอาพวกสัมภาระไปเก็บก่อนแล้วไปเจอกันที่งานเลย โอเคน่ะ”
“ได้...” ทุกคนตอบเอลซ่าพร้อมกันหญิงสาวพยักหน้ารับก่อนเดินหายไปในกลุ่มชาวบ้าน จากนั้นทุกคนจึงแยกย้ายไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
เลวี่ ไปที่ร้านขายหนังสือของเมือง เธอหาหนังสือความรู้ต่างๆมากกว่า 40 เล่ม 1 เล่มก็ไม่ตกกว่า 2500 J ทางด้านกาซิลเองก็ไปดูที่ร้านขายอาวุธแตะนู้จับนี้พอเจออันไหนถูกใจก็เอาเข้าปากทันที สร้างความตระหนกให้แก่เจ้าของร้านไม่ใช้น้อย ส่วนเกรย์เล่นปาเป้าอยู่ใกล้ๆตัวงาน เวนดี้และชาร์ลไปหาซื้อสมุนไพรแก้ปากพองงหรืออะไรๆที่ช่วยลดอาการที่เดิกจากความหนาวหรือเผ็ด แฮปปี้ไปพร้อมกับเอลซ่า ส่วนนัตสึและลูซี่นั้นไปดื่มโกโก้ร้อนที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งและสนทนากันทันที
“นี้ลูซี่...” นัตสึเป็นคนเปิดบทสนทนาก่อน
“หืม...”
“ฉันให้ สุขสันต์วันคริสมาส” นัตสึพูดพลางยื่นกล่องของขวัญสีชมพูเล็กๆให้แก่หญิงสาว ลูซี่ยิ้มกว้างหันไปมองหน้านัตสึ ที่ตอนนี้แดงก่ำเหมือนกับมะเขือเทศดีๆนี่เอง หญิงสาวหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะหยิบของขวัญมาวางไว้ตรงหน้า
“ลองเปิดสิ” นัตสึเร่ง แต่หญิงสาวกลับก้มลงใต้โต้ะแล้วหญิบของในถุงผ้าออกมามันเป็นกล่องสีแดงเขียนโลโก้ของแบรนอะไรซักอย่างที่นัตสึไม่รู้จักขนาดก็ใหญ่กว่า ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บใจนิดหน่อยก่อนจะกล่าวขอบคุณแล้วหยิบมันมาแกะออก ลูซี่ตั้งตารอว่าชายหนุ่มจะชอบของที่เธอซื้อให้หรือไม่ เมื่อเปิดออกชายหนุ่มก็ถึงกับตาค้างในกล่องนั้นมี เสื้อกันหนาวสีแดงแบบเดียวกับที่เขาใส่อยู๋เพียงแต่ตัวที่เขาใส่มันเริ่มเก่ามากแล้ว
“ฉันเห็นนายไม่มีเสื้อกันหนาวเลยนอกจากอันที่ฉันให้ แต่ตัวนั้นมันเก่ามากแล้วฉันเลยซื้อตัวใหม่ให้ ชอบใหม”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะจักการเปลี่ยนตรงนั้นเลย หญิงสาวก็จัดการแกะของตัวเองเหมือนกันพอเปิดออกจึงพบว่า คือกระเปาใส่กุญแจดวงดาวนั้นเองมีมีสีฟ้าลายดาวเต็มไปหมดและมีตรา แฟรี่เทล ขนาดพอดีอยู่หญิงสาวไม่รีรอที่จะใส่กุญแจลงไปทันที นัตสึเองก็แปลกใจเพราะเสื้อตัวใหม่ที่เขาได้มามีสัญลักษณ์ แฟรี่เทลสีดำอยู่เหมือนกัน
“เสื้อนั้น ฉันสั่งทำพิเศษน่ะมันทนมากน่ะ โดนเวทมนทุกชนิดไม่เป็นอะไรเลย”
“โห...กระเป๋านั้นฉันก็สั่งทำพิเศษเหมือนกัน มันไม่มีวันขาดแน่นอน” หญิงสาวกล่าวขอบคุณ ชายหนุ่มก็ยิ้มให้
“งานแข่งจะเริ่มใน 5 นาที ของให้กิลด์ทั้ง 3 กิลด์มาเตรียมแข่งได้แล้วค่ะ”
ไม่นานเมื่อพวกลูซี่อยู่กันพร้อมหน้า เอลซ่าและคนอื่นๆก็ชมว่าเสื้อตัวใหม่ของนัตสึเข้ากับตัวเขามากรวมทั้งกระเป๋าของลูซี่ด้วย แล้วงานแข่งขันก็เริ่มขึ้น
“การแข่งกินแกงกะหลี่พริกนรก... เริ่มได้” พิธีกรร่างบางประกาศเริ่มการแข่งขัน นัตสึและเกรย์ต้องสู้กับ ฮิบิกิและเรน ส่วนลาเมียเสกล คือ เชอรี่และจูร่า เมื่อทั้ง 6 คนตักแกงร้อนเข้าปากก็พ้นไฟออกมากันยกใหญ่การแข่งขันนี้ใช้เวลานานที่สุดเพราะความเผ็ดของมัน มากกว่ากินพริกปกติ 10000 เม็ดซะอีก ทั้ง 6 คนต้องทนกับความเผ็ดและกินให้หมด เวนดี้ที่อยู่ด้านล่างเวทีจึงเตรียมสมุนไพรมารอไว้ เมื่อเวลาผ่านไป ความเผ็ดก็ทวีคูณ คนดูต่างหัวเราะในท่าทางของทั้ง 6 คน โดยทั้ง 6 คนกินกันจนหมดเวลาที่ทำได้ไม่น่าเชื้อมันยาวนานมากกว่าที่ใครคิดนั้นก็คือ
“อันดับ 1 แฟรี่เทล กินหมดในเวลา 2 ชั้วโมง 10 นาที
อันดับ 2 ลาเมียสเกล กินหมดในเวลา 2 ชั้วโมง 16 นาที
อันดับ 3 บลูเพกาซัส กินหมดในเวลา 3 ชั้วโมง 58 นาที
ต่อไปแข่งชุดว่ายน้ำ แบบแฟชั้นฤดูหนาว” หญิงสาวผมบลอนพูดพลางชี้นิ้วไปทางเวทีข้างๆ
“เอาหล่ะถึงตาฉันแล้ว”
“คุณเอลซ่า ยังมีกลิ่นหอมไม่เปลี่ยนเลยน่ะครับ หล่อ...”
“ไปไกลๆเลยไป...” เอลซ่าพูดพลางถีบยอดหน้าอิจิยะ ปลิวหายไปในท้องฟ้าก่อนจะเดินอย่างไม่สบอารมณ์ไปบนเวที ฝ่ายลาเมียสเกลส่งเชอเรีย มาแข่งเธอใส่ชุดว่ายน้ำสีชมพูที่มีคำว่ารักอยู่ตรงบันท้าย บลูเพกาซัสส่ง เจนนี่ ลงมา เธออยู่ในชุกสีฟ้าเซ็กซี่นิดๆ แต่พอเอลซ่าเปลี่ยนชุด เธอมาแบบมีปุยฝ้ายนุ่มๆบังหน้าอกเธอนิดเดียวแล้วยังมีปุยฝ้ายอีกเล็กๆน้อยๆบังตรงก้นและไปตรงนั้นแหละค่ะ เป็นกางเกงชั้นใน เชอเรียและเจนนี่ พูดกันเป็นเสียงเดียวว่า
“ยอมแพ้” สรุป ที่ 1 แฟรี่เทล ที่ 2 คู่ เจนนี้และเชอเรีย
“อ่อนหัดไปน่ะ”
“เธอสิเล่นแรงไป” ทุกคนพูดขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกัน
“เอาหล่ะค่ะต่อไปก็อย่างสุดท้ายเก็บส้มหิมะในวาลาที่กำหนดค่ะ เชิญทุกคนเข้าไปมนฟามที่แบ่งไว้ให้แล้วน่ะค่ะ เชิญเลยค่ะ” เวนดี้ที่กำลังป้อนยาให้เกรย์และลูซี่ที่กำลังป้อนยาให้นัตสึเมื่อได้ยินก็รีบวิ่งไปทันที ลูซี่ไม่ลืมที่จะยัดช้อนที่มียาเข้าไปในปากนัตสึก่อนที่จะวิ่งไปที่ฟาม
“มีเวลากำหนดให้ 10 นาที ต้องเก็บให้ได้เยอะที่สุด โดย ทีมแฟรี่เทล ส่ง ลูซี่ฮาร์ทฟิเลีย และ เวนดี้ มาร์เวล บลูเพกาซัส ส่ง อีฟ ทิลม์ และ ฮิบิกิ เลทมาค่ะ(กรี้ดดดดดดด~~~) สุดท้าย ลาเมียสเกล ส่ง ริออน บาสเตีย และ เชอรี่ เบลนดี้ ที่หายจากอาการเผ็ดเมื่อซักครู่แล้ว งั้นเริ่มการแข่งขัน....ได้เลย”
ทั้ง 6 คนจึงเริ่มเก็บทันที โดยบลูเพกาซัสค่อยๆเกบไปทีล่ะต้น แต่อีก 2 ทีมใช้เวทมนต์แล้เกบได้ไวกว่ามาก โดย เชอรี่ใช้เวทให้ต้นไม้ขยับและยื่นผลส้มหิมะให้ไหลไปตามทางที่ ริออน สร้างไว้
“โอ้ว... แฟรี่เทล เกบได้หมดแล้วค่ะ”
“ว่าไงน่ะ” อีก 4 คนหันไปเป็นตาเดียว วิธีที่ ลูซี่และเวนดี้ใช้คือ ใช้มังกรนภาคำรามพัดให้ส้มปลิวไปแล้วใช้ ขนแกะของแอเรียสรับไว้ทั้งหมด
ผลคือ อันดับ 1 แฟรี่เทล รางวัล ตั๋วออนเซ็น 7 คน และ ถ้วยรางวัล พร้อม เงินอีก 500000 J
อันดับ 2 ลาเมียสเกล รางวัล ชุดนอน 10 ชุก กับเงอนรางวัล 250000 J
อันดับ 3 บลูเพกาซัส รางวัล เงิน 100000 J
จากนั้นทุกกิลด์จึงแยกย้ายกันกลับที่พัก โดยแฟรี่เทลนั้นแวะไปออนเซ็นกันก่อน เหล่าสาวๆพากันแก้ผ้านุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วลงแช่น้ำอย่างเบาๆ ผิดกับอีกฝั่งที่นัตสึกระโดดลงไปจนไปทับกำเกรย์แล้ว ทั้ง 2 คนก็ทะเลาะเสียงดังกันจนเอลซ่าเกิดโมโห ถึงเลวี่และลูซี่จะห้ามก็ไม่ฟัง แถมเรื่องยิ่งง่ายเมื่อทั้ง 2 คนลื่นล้มแล้วไปกระแทกกับกาซิลที่ยืนพิงกำแพง จนกำแพงล้มลงมาฝังหญิง เอลซ่านั้นตอนนี้เผยให้เห็นรังสี อำมหิตสีแดงพุ่งออกมา สิ่งสุดท้ายที่ได้ยินจากปาก 3 หนุ่มคือ
“เลวี่จัง เวนดี้ พวกเรารีบออกไปจากที่นี้กันเถอะ
“พวกนายยยยยยยยย”
“ขอโทษคร้าบบบบบบบบบบ”
ตูม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
                                                      END