In Memory ความทรงจำระหว่างฉันกับเธอ

 

   “ชนแก้ววว !!!” เสียงของเหล่าผู้คนภายในกิลด์ที่ได้ชื่อว่ากิลด์แห่งความวุ่นวาย “แฟรี่ เทล” ดังขึ้น เหล่าผู้คนชายและหญิงต่างพากันฉลองในวันขึ้นปีใหม่ ภายในกิลด์ต่างมีแต่รอยยิ้มทั้ง เด็ก ผู้ใหญ่ ต่างส่งยิ้มให้กัน วันนี้เป็นวันที่ดูมีความสุขและไม่มีอะไรวุ้นวายถึงแม้ว่า สตริง โร๊ค และยูกิโนะให้เกียจมาร่วมงาน โดยสถานการณ์ปัจจุบัน คือ สตริง เมาจนหลับคาโต๊ะไปแล้ว ส่วนโร๊คเล่นอยู่กับฟลอช ส่วนยูกิโนะเล่นไพ่อยู่กับเหล่าเอ็กซีดส์ เนื่องจาก ที่กิลด์ เซเบอร์ทูธ นั้นยังก่อสร้างไม่เสร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เหล่าลูกกิลด์ก็ให้ มาสเตอร์และผู้ช่วยอีก 2 คนมาสนุกกับงานเลี้ยง ถึงแรกๆทั้ง 3 คนจะเกี่ยงแต่ก็ยอมมาร่วมงานแต่โดยดี

 

“เอาหล่ะ ต่อไปฉันจะลองทายดวงให้แก่ผู้โชคดี 3 คน โดยฉันจะสุ่มออกมา 3 ใบและจะทำนายดวงความรักให้ไปเลย” คาน่าที่ยกถังเหล้าขึ้นดื่มพูดขึ้นสร้างความตื่นเต้นให้แก่สมาชิกในกิลด์ไม่ใช้น้อยและ 1 ในนั้นคือ จูเบียร์ ที่เมื่อได้ยินคำว่ารัก ก็เอาแต่เต้นแร้งเต้นกา คิดถึงเรื่องเกร์และตัวเอง จินตนาการไปเรื่อย...

 

“อ๋า~ ความรักเหรอ จูเบียร์ขอมอบให้แก่ทั้นเกรย์ผู้รี้ผู้ดเดียว ล้า~”

 

   ในขณะเดียวกันเอลซ๋าเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก็นึกถึงเรื่องตอนอยู่ที่ชายหาดก่อนการแข่งแกรนด์เมจิก ระหว่างเธอกับเจราล ภาพวานวันก็หวนคืนมาเหมือนกัน ใบหย้าของหญิงสาวเริ่มแดงในตอนที่ เธอกับเจนาลกำลังจะ...

 

“เอลซ่า คิดถึงใครหรอ หน้าแดงเชียว” แฮปปี้เอ่ยแซวขึ้น

 

“อย่ายุ่งหน้า” เอลซ่าสบถใส่แฮปปี้ก่อนจะส่ายหัวไปมาเพื่อลบความคิดออกจากหัว

 

“เอาล่ะน่ะ คนแรกที่จะได้...ก็คือ...”

 

   ทุกคนภายในกิลด์ตื่นเต้น ใครจะได้กันน่ะ ใครจะได้กันน่ะ

 

จากนั้นไพ่ใบหนึ่งก็พุ่งออกมาจากสำรับ คาน่าใช้มือจับไว้ก่อนจะนำไพ่มาดู นั้นก็คือ...เวนดี้นั้นเอง

 

“เวนดี้จ้า...”

 

“นะ...หนูเหรอค่ะ” เวนดี้เมื่อรู้ว่าเป็นตนเองก็ทำท่าเก้งๆกังๆ ก่อนจะเดินมาตรงหน้าของคาน่า แล้วนั่งลงตรงหน้าคาน่า สายตาทุดคู่ของคนในกิลด์รวมทั้งเซเบอร์ทูธด้วย จากนั้นก็มีกาดใบหนึ่งพุ่งออกมาจากสำรับ คาน่าจึงไม่รีรอที่จะอ่านทันที

 

“โชคไม่ดีเลยแฮะเธอได้ UnLucKy”

 

“ว่าแย่จัง” เวนดี้สีหน้าถอดสีนิดหน่อย

 

“แต่ถ้าหน้าอกเธอเปลี่ยนได้ก็ผ่านแล้ว”

 

“หน้าอก...หน้าอก...” เวนดี้พูดคำนี้ซ้ำไปซ้ำมาได้ซักพักจนคาน่าเป็นห่วง

 

“เวนดี้ เธอเป็นอะไรหรือปล่าว”

 

“คูณคาน่าใจร้าย~~” เวนดี้พูดพลางน้ำตาไหลเป็นน้ำตก คาน่าได้แต่มึนงงก่อนจะเริ่มรอบที่ 2 คราวนี้ไพ่พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วและเธอก้อ่านชื่อทันที

 

“นัตสึจ่ะ” คาน่าตะโกนเรียกแต่ดูเหมือนบุคคลที่เธอกำลังตะโกนหาจะไม่อยู๋เธอจึงให้คนไปตามหา ซักพักจึงพบนัตสึนั่งกินอาหารอยู่กับยูกิโนะบนชั้น2 จูเบียร์และมิราเจนจึงดึงตัวไปหาคาน่า

 

“เอาหล่ะ มาเริ่มกันเลย” คาน่าที่เห็นนัตสึนั่งประจำที่แล้วจึงเรื่มทันทีเธอวางสำรับไพ่ลงบนโต๊ะก่อนที่จะมีไพ่ใบหนึ่งเด้งขึ้นมา จากนั้นเธอจึงพริกมันออกแล้วอ่านให้นัตสึที่ยังมึนๆฟัง

 

“ว้าว...ลูซี่นี้เธอจะได้มีแฟนเร็วๆนี้แล้วล่ะน่ะเธอได้ Wait for Love เธออาจจะต้อง...”

 

   นัตสึพยักหน้ารับก่อนจะกล่าวขอบคุณแล้วลุกไปคุยกับยูกิโนะต่อแต่ว่า ภายในหัวก็เอาแต่คิดเรื่อง ที่คาน่าพูด

 

ใครกันน่ะที่จะเป็นคนรักของเรา...?

 

“โฮย...ลูซี่เธอนี่ไม่เบาเลยน่ะได้กาดดีซ่ะด้วยเหมือนกับของนัตสึเลย” เสียงของมาคาโอดังขึ้นทำให้นัตสึละสายตาไปจากอาหารที่กินอยู่แล้วมองไปทางที่มาของเสียง ลูซี่ได้กาดแบบเดียวกับเขาแต่เขาก็ไม่คิดอะไรต่อเอาแต่มองสีหน้าของลูซี่ที่ดูดีใจนิดๆ เขาเป็นคงไม่ค่อยคิดอะไรมากอยู่แล้วแต่เรื่องแบบนี้คงต้องให้ลูซี่ช่วยแล้ว

 

.

 

.

 

.

 

หลังจากงานเลี้ยงเลิก 23.50 น.

 

   “หนูลูซี่ ระวังมันอันตรายน่ะ”

 

“ค่ะ” เสียงชาวประมงเอ่ยเตือนลูซี่ตามปกติอย่างทุกวัน หญิงสาวขานรับก่อนจะเดินอยู่บนแนวหินข้างทาง เธออารมณ์ดีมากช่วงนี้เพราะได้ฉลองร่วมกับทุกคน แถมยังได้คาน่าดูดวงให้เพราะปกติคาน่ามักเมาจนไม่ได้ดูดวงให้ใครบ่อยนัก เพราะ เธอหลับ !

 

   เมื่อเวลาล่วงเลยมาเป็นเที่ยงคืนเสดๆหญิงสาวก็กลับถึงบ้าน ลูซี่จัดแจงหยิบเสื้อผ้าโดยไม่รู้เลยว่ามีเงาของอะไรบางอย่างนั่งอยู่บริเวณด้านหลังเธอ แล้วเงานั้นก็ลุกจากโซฟา แล้วค่อยๆเดินมาหาหญิงสาวที่กำลังเลือกเสื้อผ้าใส่นอนอยู่ตรงนั้น แล้วเงาๆนั้นก็เอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของลูซี่ หญิงสาวตกใจกรีดร้องออกมาจนบ้านแทบแตกทำเอาเงาๆนั้นหูแทบแตกจนต้องเอามือมาปิดบริเวณหู

 

“โอย...ลูซี่หูจะหนวกอยู่แล้ว” เจ้าของเสียงนั้นไม่ใช้ใครแต่เป็นนัตสึนั้นเอง

 

“โถ่นัตสึเองหรอ...ตกใจหมดเลย แล้วมีอะไรหรอ”

 

“ความรู้สึกตอนชอบใครซักคนนี้มันรู้สึกยังไงหรอ” ลูซี่ที่ได้ยินคำถามของนัตของนัตสึถึงกับชะงัก ก่อนจะหันกลับมาตอบกับชายหนุ่มสั้นๆว่า

 

“ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่เคยชอบใครเลย” นัตสึพยักหน้ารับแสดงสีหน้าผิดหวังนิดหน่อย

 

“เอ้อ...ลูซี่วันนี้ฉันขอนอนด้วยสิ” ชายหนุ่มเอ่ยปากขออร้องแน่นอนว่าลูซี่ก็ต้องตอบ ไม่ แต่ดูเหมือนนัตสึรู้ทันเขารีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที โดยไม่รอฟังคำตอบของลูซี่ หญิงสาวรู้ว่าถึงจะตอบไม่ไปก็ไร้ผลเธอจึงยอมให้นัตสึนอนด้วย แล้วเธอจึงเรียกเวอร์โก้ออกมาเพื่อช่วยงานเธอ

 

“จงเปิดออกประตูแห่งกลุ่มดาวหญิงสาว เวอโก้” เกิดแสงสีทองก่อนจะปรากฏร่างของเวอโก้ขึ้น

 

“มีอะไรจะให้ฉันรับใช้ค่ะ เจ้าหญิง” เวอโก้พูดพลางหันไปมารอบห้องเพื่อเช็คสภาพ เพราะเมื่อเธอเห็นจุดใดมีข้อบกพร่องแล้วเอก็จะจัดการทันที

 

“อ้อ ฉันเรียกเธอมาช่วยทำความสะอาด หน่อยน่ะฉันทำคนเดียวไม่ไหวเพราะ วันนี้ต้องรีบเป็นพิเศษเพราะมันดึกมากแล้วแถมมีแขกมาพักด้วย”

 

“2 คนเลยหรอค่ะ”

 

“ห่ะ 2 คน” หญิสาวถึงกับทำตาโตบ้านหลังนี้มีเธอกับนัตสึอยู่กัน 2 คน จะมีใครนอกจาก...

 

“แอบมาคลอดรักกันอยู่ที่นี้เอง ไอร์”

 

“ไอแมวบ้าาาา” ลูซี่สบถใส่แฮปปี้ก่อนจะเดินไปทำความสะอาดบ้านพร้อมกับเวอโก้ แต่ก่อนที่จะไปทำงานบ้านเธอได้วางจานขนมสำหรับนัตสึและแฮปปี้ไว้แล้วออกจากห้องไป

 

ภายในห้องน้ำ...

 

   ชายหนุ่มแช่น้ำอย่างสบายใจแต่ในหัวก็คิดแต่เรื่องที่คาน่ะพูดอยู่ตลอดเวลา

 

“นายได้กาด Wait for Love นายอาจจะต้อง...”

 

“อย่างงั้นหรอ”

 

“มีคนรักที่มีความสุขและเข้าขากดันได้ดีอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร รู้แต่ว่า เธอคนนั้นอยู่ใกล้ตัวนายกว่าที่นายคิด แถมหัวใจของนายก็ไม่รู้ด้วยว่ากำลังตกหลุมรักเขาอยู่” นัตสึทิ้งตัวลงใต้น้ำอุ่นในอ่าง

 

หรือว่าจะเป็นลูซี่...ไม่รู้แฮะ ปวดหัวชะมัดเลย

 

   ชายหนุ่มเลิกคิดแล้วลุกออกมาจากอ่างจัดการหยิบผ้าเช็ดตัวจัดการเช็ตตัวและหัวให้แห้งแล้วเอาผ้าอีกผืนมาคาดไว้ที่เอวก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อออกมาชายหนุ่มก็พบกับเสื้อกันหนาวสีแดงและกางเกงขาสั้นเตรียมไว้ให้บนเตียงมีแฮปปี้หลับกลน คร่อก...คร่อก อยู่ชายหนุ่มจึงรีบหยิบเสื้อสีแดงนั้นมาใส่ทันทีและจัดแจงใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งบน้บาะรองก้นแล้วหยิบขนมมากินพลางหยิบน้ำส้มเย็นๆมาดื่ม ถึงอากาศเย็นแค่ไหนก็ไม่คณามือของนัตสึหรอก   หลังจากนั้นไม่นานลูซี่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมเวอโก้เธอจัดการส่งเวอโก้กลับโลกดวงดาวก่อนจะหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแต่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำหญิงสาวไม่ลืมที่จะหันมาถามกับนัตสึที่นั่งอ่านหนังสือนิตยสารอยู่ว่า เสื้อใส่ได้พอดีใหม ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิง ใส่ได้พอดีหญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

.

 

.

 

.

 

.

 

เวลาล่วงเลยมาเป็น เที่ยงคืนครึ่ง

 

   ลูซี่ที่อาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาในชุดนอนแต่เมื่อมองมาภายในห้องกลับไม่พบร่างของนัตสึภายในห้อง น้ำส้มเย็นๆถูกดื่มจนหมดขนมก้ไม่เหลือนิตยสารถูกเก็บเข้าที่เดิม ลูซี่จึงเริ่มเดินหาทันทีแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา เธอจึงเดินออกมาดูข้างนอกก็พบกับนัตสึนังมองท้องฟ้าอยู่ริมลำคลอง หญิงสาวจึงเดินมานั่งข้างๆก่อนจะเอ่ยคุย

 

“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ”

 

“อ้อ...มานั่งดูดาวน่ะ ดูสิวันนี้ดาวสวยมากเลยน่ะ” นัตสึพูดพลางชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า ลูซี่จึงหันมองตามนิ้วของผู้เป็นเพื่อน และสิ่งที่เธอเห็นก็ทำเอาเธอถึงกับยิ้มกว้างเพราะบนท้องฟ้ามีดาวอยู๋เต็มไปหมด

 

   ลูซี่ที่กำลังชมความงามของดาวอยู่นั้นไม่ทันสังเกตุว่านัตสึมองหน้าของเธอแล้วเผยยิ้มออกมานิดหน่อย

 

“วันนี้ฉันว่านายแปลกไปน่ะ นัตสึ” ลูซี่หันมาถามนัตสึที่กำลังคิดอะไรเพลินๆจนชายหนุ่มแทบตั้งตัวไม่ทัน

 

“แปลกยังไงหรอ”

 

“ก็...ปกติฉันเห็นเธอดูซื้อแถมปกติชอบทำอะไรไม่คิดตลอดเลย เลือดร้อนตลอดเวลาอีกต่างหาก”

 

“เหรอ” นัตสึพูดพลางหาวนอนแต่แล้วชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาซบที่ไหล่ข้างขวาของเขาเมื่อนัตสึหันมาก็พบกับลูซี่ที่หลับไปแล้วถึงเขาเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าลูซี่จะตื่น คงเป็นเพราะเธอเหนื่อยมากและฉลองหนักไปหน่อย ขนาดกิลด์เซเบอร์ทูธยังต้องค้างคืนที่กิลด์ แฟรี่ เทล หนึ่งคืนเพราะ ดึกมากแถมมาสเตอร์ยังเมามายไม่ได้สติอีก จากนั้นนัตสึจึงยกร่างบางของลูซี่เข้าบ้านก่อนจะเดินมาวางร่างลูซี่ลงบนเตียงจัดการห้มผ้าให้ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆลูซี่ หญิงสาวที่นอนไม่รู้เรื่องก็กอดแฮปปี้จนแน่น จนแมวน้อยถึงกับร้อนทั้งที่เป็นหน้าหนาว ชายหนุ่มจึงยื่นมือข้างหนึ่งมาโอบกอดลูซี่เอาไว้แสงจันทร์ที่ผ่านลอดเข้ามาทำให้นัตสึยังพอมองเห็นหน้าลูซี่ได้บ้าง เขายิ้มก่อนจะปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งแล้วจมลงสู่ห้วงนิทราในที่สุด

 

.

 

.

 

.

 

   “อืม...” นัตสึตื่นขึเนมากลางดึก เมื่อเขามองออกไปที่นอกหน้าต่างก็พบว่านี่เป็นเวลาใกล้เช้ามากแล้ว แต่อาการปวดท้องนิดๆ เป็นสัญญาณว่าของเหลวที่กลอกเข้าปากไปเมื่อคืนกำลังอยากจะมายนโฉมสู่โลกภายนอก ชายหนุ่มเดินงัวเงียไปในห้องน้ำจัดการรูดซิปกางเกงแล้วปลดปล่อย มันออกมาใส่กระโถน ในเวลาเดียวกันลูซี่ที่ยังหลับไม่ได้สติก็กลิ้งตกเตียงดัง “ตุบ”

 

“โอ้ย...”

 

“ทำอะไรของเธอ” นัตสึที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเหตุการณ์พอดี

 

“ปล่าวนี่...ว่าแต่ วันนี้เอลซ่านัดพวกเราไปทำภารกิจหรอ”

 

“อืม...งั้นฉันขอตัวก่อนล่ะกันเธอก็อาบน้ำเร็วๆ แล้วก็ตามมาละกัน”

 

   นัตสึพูดพลางกระโดดลงหน้าต่างห้องไปก่อนที่จะเดินไปทางที่ไปกิลด์ ลูซี่เดินออกมาดูตามก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัว ปิดหน้าต่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

 

END