รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 9
ป่านนี้ฮยองยังไม่เอาอาหารมาให้ผมเลยอ่ะ ให้ตายสิผมคงต้องอดอาหารมื้อกลางวันนี้ใช่มั้ย? 
แอด~ (เสียงเปิดประตู)
นั่นไงมาแล้ว -..-
"ฮยอง! ทำไมพึ่งมาครับ -3-"
"มีธุระนิดนึง"
"ธุระทำอะไรของฮยอง!"
"เออน่า อ่ะนี่ข้าวผัดหมู"  ฮยองยื่นข้าวผัดหมูมาให้ผม "แล้วแผลเป็นไงบ้าง"
"ก็เจ็บเหมือนเดิมอ่ะ แต่ก็พอเดินได้แล้วครับ"
"เดี๋ยวฉันต้องไปซื้อยาก่อน กินข้าวก็ระวังด้วยล่ะ พอกินเสร็จแล้วก็วางไว้ก่อนไม่ต้องเดิน เข้าใจ?"
"ครับฮยอง ^^"
"ดีมาก"  ฮยองยื่นมือมาจับหัวผมและขยี้ให้มันฟู "เดี๋ยวฉันมา"
ฮยองพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องผม 
ส่วนผมหรอ? ยังไม่กินข้าวหรอก อยากกินนะแต่ตอนนี้ผมกินไม่ลงแล้วอ่ะ
แอด~
เอ๊ะ! นี่ฮยองยังออกจากห้องไปไม่ถึง 1 นาทีเลยนะ สงสัยลืมของ...
"แบคฮยอน..."
"!!!"  
ไม่ใช่ฮยองครับ! แต่เป็นลูกอมแทนที่มาหาผม 
เธอมาทำไมกัน...
"นะ...นายเป็นอะไรหรือเปล่า?"
"..."
"ฉันได้ข่าวว่านายโดนเศษแก้วบาด"
"..."
"ฉันขอโทษนะ..."
"เธอมาทำไม"  
"ฉันแค่เป็นห่วงนาย"
"แล้วไอตี๋นั่นล่ะ"  ไอตี๋นั่นก็คืออีผู้ชายคนนั้นแหละครับที่ผมผลักจนมันเกือบล้มลงน้ำพุกลางสวนน่ะ "เลิกกับมันแล้วหรือไง"
"ก็...ใช่ ฉันเลิกกับเขาแล้ว" 
"ไม่มีที่ไปเลยมาให้ฉัน? หรอ?"
"แบคฮยอน..."
"เฮอะ ใช่มั้ยล่ะ?"
"ชะ...ใช่"  ใจนึงผมก็อยากกลับไปหาเธอ แต่อีกใจนึงมันก็รู้สึกไม่อยากกลับไปหาเธอเลย -^- แต่ผมก็ไม่เสียดายระยะเวลาหรอกที่เราคบกันมา2 ปีหรอก ก็เธอเป็นคนเลิกหนิ  "เรากลับมาเป็นเหมือนนะ"
"..."
"นะ แบคฮยอน..."
"สัญญา..."
"???"
"สัญญาก่อนสิ ว่าจะไม่ทิ้งฉันไปไหนอีกแล้ว"  อ้ากกกกกกกก ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! ทำไมผมถึงใจอ่อนอย่างนี้ ทำไม T^T  
"สัญญาสิ ฉันขอโทษนะที่พูดกับนายไปแบบนั้น"
"ไม่เป็นหรอก"
"อ๊ะ! แบคฮยอนฉันนัดแม่ไว้อ่ะ พอดีเวลามันยังไม่ถึงฉันก็เลยมาเยี่ยมนายก่อน ตอนนี้ฉันต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันมาเยี่ยมใหม่"
"อืม บาย~"  ผมโบกมือบ๊ายบานเธอ ก่อนที่เธอจะออกไปจากห้องผม ทำไมนะ ถึงแม้ผมจะกลับมาคบกับเธอใหม่ แต่ความรู้สึกผมก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว...
 
____________________________________________
ตอนนี้ไรท์แต่งสั้นหน่อยเพราว่าติดไปต่างจังหวัด ㅠ ㅠ ขอโทษน้าาาา T3T