รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 4
ก๊อกๆ (เสียงเคาะประตู)
"..."
ก๊อกๆ 
"..."
ก๊อกๆๆๆ ! 
"..."
ก๊อกๆๆๆๆๆ! 
"โอ๊ย! ใครวะ -0-"  หงุดหงิดจังเว้ย อุตส่าห์จะนอนสักหน่อย -3-
ผมลุกขึ้นจากเตียงที่ผมนอนอยู่ตั้งแต่บ่าย (?) และไปเปิดประตูออก ผมเปิดประตูออกและก็พบว่าคนที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าผมคือ 
ชานยอล - -
มาทำไมฟ้ะ? บ้านของตัวเองก็มีให้อยู่ไม่อยู่
"มีไร"
"ลงไปกินข้าวได้แล้วไอ้น้องชาย"
"ยังไม่หิวอ่ะ ไปก่อนเถอะ"
"นี่พี่แกนะเว้ย! ต้องไปกินเดี๋ยวนี้"
"ก็บอกไม่ไปไงเล่า!"  ผมทำหน้ามุ่ยใส่เค้าก่อนที่จะเอามือไปปิดประตู แต่ก็ปิดได้แค่นิดเดียวเพราะชานยอลเอามือมาบังไว้  "อะไรอีกเล่า"
"ไปกินเถอะตัวก็เล็กไม่กินข้าวได้ไง"
"ฉันไม่หิวหนิ"
"งั้นฉันจะฟ้องคุณน้า..."
"ย่าห์ๆ! อย่าฟ้องนะ ไม่อย่างนั้นฉันต้องตายแน่ๆ"  แม่ผมน่ะเผด็จการจะตายไป -3- ไม่กินข้าวหนึ่งมื้อนี่จะเฆี่ยนให้ตายทั้งเป็นเลยก็ว่าได้  "กินก็ได้วะ "
และผมก็ทำหน้ามุ่ยอีกครั้ง ครั้งนี้มุ่ยกว่าเดินอีกผมเปิดประตูออกและเดินออกไปเลยทำให้ตัวผมไปชนกับไหล่ของชานยอลนิดนึง -.-
ผมไม่สนใจหรอกที่รู้ๆคือ รำคาญอีพี่คนนี้จริง
ผมเดินลงไปข้างล่างเพื่อที่จะไปกินข้าวตามที่ชานยอลบอก โห่ววววว ถ้าไม่มากวนป่านนี้ผมเรียกพี่เหมือนตอนแรกไปแล้ว -3-
ว่าแต่พ่อกับแม่ไปไหนหว่าาาา? ผมลงมายังไม่เห็นพ่อกับแม่เลยอ่ะ -^-
"พ่อกับแม่นายไปต่างจังหวัดกับพ่อแม่ของฉัน 1 เดือน"
"ใครถามวะ"
"พูดให้มันดีๆหน่อย"
"แล้วจะทำไม!"
"ฉันก็จะบอกคุณน้าน่ะสิ :)"
"เฮ้ย! อย่าบอกนะเว้ย! เออก็ได้เรียกฮยองก็ได้"
ก็มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วหนิ T^T
"ดีมาก"  ชานยอลเอามือยกขึ้นมาลูกหัวผมเหมือนเด็ก "ไปกินข้าวไป"
"เออ...เอ่อ...ครับฮยอง ^^;"
"- -"
ใครมันจะถนัดเรียกแบบนั้นล่ะครับ ไหนใครรู้บอกผมได้มอยยยยยย? T0T
 
[CHANYEOL TALK]
หวัดดีครับ ผมชื่อปาร์ค ชานยอล อายุ 25 แล้วล่ะครับ ผมเล่นกับแบคฮยอนมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ แต่ก็ต้องห่างกันตอนผมอายุ 10 ขวบเพราะพ่อส่งผมไปเรียนที่แคนาดา ที่นั่นโชคดีที่ป้าผมอยู่ด้วย >< ฮ่าาาาาา โชคดีจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
ผมพึ่งกลับมาได้แค่สองอาทิตย์เองครับ บ้านเก่าพ่อกับแม่ผมขายไปให้หลานอีกที ส่วนพวกเราก็ต้องย้ายมาอยู่ข้างๆบ้านแบคฮยอนนี่แหละครับ ผมคิดถึงไอ้ตัวแสบนี่จริงๆเล้ย อ่าาาาาา ผมจะบอกให้ก็ได้ครับว่าผมชอบ ผู้ชาย ถึงแม้ว่าผมกำลังฮิตในตอนนี้อยู่ก็เถอะ แต่ผมไม่แคร์หรอก ความรู้สึกมันพาไปแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ 
"อ่าาาาา อิ่มจัง><"
"อร่อยใช่ไหม"
"หืม? อร่อยสิฝีมือแม่ฉะ...เอ้ย! ฝีมือแม่ผมทำหนิ ^^;"
"แม่นายไม่ได้ทำให้"
"แม่ผมทำให้กินอยู่ตลอดแหละ -3-"
"อันนี้แม่นายไม่ได้ทำ ฉันทำเองหมดเลย^^"
"0.0!!!!"  ผมทำอาหารเองนี่น่าตกใจด้วยหรอ? แบคฮยอนทำหน้าอย่างกะจะอ้วกออกมางั้นแหละ -3-  "นะ...เอ้ย! ฮยองทำเองหรอ?!"
"อือ ทำไมมันไม่อร่อยหรอ?"
"ไม่น่าเชื่อ!"
"ต้องเชื่อสิ"
"โหย อย่างนี้ผมก็คิดถึงแม่ตายดิ"
"ก็นึกซะว่าฉันเป็นพ่อกับแม่ ฉันจะดูแลนายตลอดทั้งเดือนเลยล่ะ จะเลี้ยงให้อบอุ่นกว่าพ่อกับแม่นายเลย!"
"..."  
ผมพูดอะไรผิดหรอ ._.
"..."
"ดะ...เดี๋ยวผมไปนอนดีกว่า"  ว่าจบแบคฮยอนก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปเลย เอ้อ ตอนที่แบคฮยอนมองหน้าผมหน้าแดงด้วยล่ะ น่ารักมากๆอีกต่างหาก >< อย่างนี้แหละอย่าคิดว่าผมจะปล่อยไปง่ายๆ!
ผมรีบวิ่งตามแบคฮยอนไปที่ห้อง โหยยยยยยยยยย เด็กคนนี้ไวจริงๆอ่ะ แปปเดียวล๊อคห้องซะแล้วอย่างนี้ต้องเคาะเหมือนเดิม :)
ผมกำลังจะเอื้อมมือไปเคาะประตูแต่ผมกลับได้ยินเสียงของแบคฮยอนดังมาจากในห้องซะก่อน
"อย่าเคาะนะ! ผมจะนอนแล้ว!"
อุ้ย! รู้ทันซะด้วยสิ ฮ่าๆ เด็กอะไรก็ไม่รู้น่ารักซะจริง ผมหันหลังให้ห้องแบคฮยอนก่อนที่จะแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว 
ตึกๆ (เสียงคนเดิน)
เสียงใครกำลังเดินมาวะ? 
"ไอ้พี่แบค!"
ผมหันหน้าไปหาคนที่เรียกชื่อแบคฮยอน คนนั้นก็คือคิมแทฮยอง! 0.0
"ไอ้น้องคิมแทฮยอง!"
"พี่ชานยอล 0.0"
ต่างคนต่างพากันตกใจ ผมเองก็ตกใจเช่นกันคัชชชชช -,,,-
"พี่กลับมาแล้วหรอ"
"กลับมาได้สองอาทิตย์แล้วล่ะ แล้วทำไมเราพึ่งกลับล่ะ นี่มันจะมืดเเล้วนะ"
"กลับมืดๆจะเป็นอะไรไปเล่าพี่ชาน ได้ข่าวว่าพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดนี่?"
"ใช่ ไปอาบน้ำเถอะไปตัวเหม็น"
"ก่อนผมจะไปอาบน้ำ ผมถามไรอย่างนึง"  
"ถามไร?"
"พี่ชอบผู้ชายอ่อ?"  คำตอบของน้องคิมแทฮยองทำให้ผมหน้าชาไปหมด อีเด็กบ้านี่ไปรู้มาจากไหนเนี่ย T/////T "ใช่ป่ะ?"
"ไม่ได้ช้อบ!"
"แล้วไมต้องขึ้นเสียงสูง ^^"
"เปล่าหนิ ฉะ...ฉันไปอาบน้ำดีกว่า"
นี่ผมผิดมั้ยที่ผมไม่ได้ตอบไป ไม่ผิดหรอกกกกกก มั้งงงงง T^T