รักนะ ไอบี้ของผม
10.0
เขียนโดย ข้าวฟ่างอินดี้ภรรยาคริส
วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.16 น.
19 ตอน
9 วิจารณ์
23.90K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2557 17.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) แผน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 11
#1 อาทิตย์ผ่านไป
ฮ่าาาาา~
นี่ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วสินะ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ -^- อ่อ พอหลังจากที่ผมเจอลูกอมชีวิตแบคฮยอนรู้สึกจะเปลี่ยนไป...
เพราะตอนเช้า ตอนกลางวัน ตอนเย็น เธออยู่กับแบคฮยอนอยู่ด้วยกันตลอดเลย ทำให้ผมต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านตัวเอง T T ทำไมล่ะ? ผมเป็นก้างขวางคอหรอครับ?
แล้วก็ยัยนัทอีก เธอทำให้วันนั้นผมไม่ได้ดูแลแบคฮยอน เพราะเธอบังคับให้ผมไปทานข้าวที่บ้านเธอให้ได้เลย แล้วต่อไปผมควรจะทำไงล่ะ ผมอยากให้แบคฮยอนรักผมบ้างอ่ะ แม้มันอาจจะดูแปลกๆก็เถอะนะ T0T
"ฮยองครับ!"
"มีไรน้องคิมแทฮยอง - -"
"แผลไอ้พี่แบคมันหายแล้วครับ"
"มันใช่เรื่องที่ต้องบอกฉันมั้ย -0-"
"เปล่า ผมแค่บอกเฉยๆ ฮยองครับ..."
"อะไรอีก"
"ฮยองรู้สึกอึดอัดใช่มั้ยที่ต้องทนดูพี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคดูแลกันอย่างนี้"
"..." คำถามของไอ้น้องคิมแทฮยอง มันรู้สึกเจ็บใจมากเลยล่ะ...เหมือนมันมีมีดมาทิ่มตรงหัวใจผม หน้าผมก็ชาไปหมด T^T "ใครบอกให้นายมาบ้านฉันเนี่ย!"
"ฮยองอย่าเปลี่ยนเรื่องดิ -3-"
"..."
"ใช่มั้ย? ถ้าใช่ผมจะได้ช่วย"
"ชะ...ช่วยยังไง?"
"ผมจะช่วยให้พี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคห่างกัน"
"หึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ" ใช่! มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ลูกอมไม่มีวันเลิกยุ่งกับแบคฮยอนง่ายๆหรอก
"โห ฮยองอย่าพึ่งท้อดิ ตกลงฮยองจะให้ผมช่วยใช่มั้ย"
"อือ"
"อือนี่คือ?"
"ช่วยก็ช่วย แต่ต้องภายในเดือนนี้เท่านั้นนะ!"
"ไม่ถึงสองวันก็แยกแล้ว ผมไปก่อนนะฮยอง ^^"
"เออ" ไอ้น้องคิมแทฮยองมันจะช่วยผมยังไงล่ะ
ไหนใครรู้บ้างครับ T-T
[BACKHYUN TALK]
"อ้ำ~ แบคฮยอนกินอีกหน่อยสิ -3-"
"ไม่เอา ฉันอิ่มแล้ว"
"แต่ก่อนนายจะกินทุกคำที่ฉันป้อนหนิ ทำไมเดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปอ่ะ"
"ฉันแค่รู้สึกเบื่อๆ"
"อืม อ๊ะ! ฉันต้องกลับบ้านแล้วอ่ะ ฝากบอกชานยอลด้วยนะว่า ฉันซื้อกับข้าวมาให้ด้วย"
"..."
"บาย~"
เธอลุกจากเตียงผมไปแล้วเดินไปเปิดประตูออกไป...
เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย? เมื่อกี้เธอพูดถึงฮยองชานยอล...
เฮ้อ บอกแล้วไง ว่าความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว...
ตอนนี้แผลผมก็หายดีแล้วล่ะ สามารถทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องเอาฮยองมาช่วยก็ได้
ผมลุกออกจากเตียงและเปิดประตูออก ผมลงไปข้างล่างเพื่อที่จะหาอะไรกินสักหน่อย แต่ก็ต้องผงะเพราะมีรถเก๊งสีขาวมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านผม และที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือ ลูกอม!
เธอกำลังจะขึ้นรถไป ตอนที่เธอเปิดประตูรถผมเห็นผู้ชายนั่งอยู่ในรถด้วย! ตอนนี้ขาผมก้าวไม่ออกแล้ว...
ผมมันไม่ดีหรอ ไม่หล่อ ไม่รวย เหมือนคนอื่นเขาหรอ? ผมไม่น่าเชื่อคำพูดของลูกอมเลยจริงๆ....
#1 อาทิตย์ผ่านไป
ฮ่าาาาา~
นี่ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วสินะ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ -^- อ่อ พอหลังจากที่ผมเจอลูกอมชีวิตแบคฮยอนรู้สึกจะเปลี่ยนไป...
เพราะตอนเช้า ตอนกลางวัน ตอนเย็น เธออยู่กับแบคฮยอนอยู่ด้วยกันตลอดเลย ทำให้ผมต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านตัวเอง T T ทำไมล่ะ? ผมเป็นก้างขวางคอหรอครับ?
แล้วก็ยัยนัทอีก เธอทำให้วันนั้นผมไม่ได้ดูแลแบคฮยอน เพราะเธอบังคับให้ผมไปทานข้าวที่บ้านเธอให้ได้เลย แล้วต่อไปผมควรจะทำไงล่ะ ผมอยากให้แบคฮยอนรักผมบ้างอ่ะ แม้มันอาจจะดูแปลกๆก็เถอะนะ T0T
"ฮยองครับ!"
"มีไรน้องคิมแทฮยอง - -"
"แผลไอ้พี่แบคมันหายแล้วครับ"
"มันใช่เรื่องที่ต้องบอกฉันมั้ย -0-"
"เปล่า ผมแค่บอกเฉยๆ ฮยองครับ..."
"อะไรอีก"
"ฮยองรู้สึกอึดอัดใช่มั้ยที่ต้องทนดูพี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคดูแลกันอย่างนี้"
"..." คำถามของไอ้น้องคิมแทฮยอง มันรู้สึกเจ็บใจมากเลยล่ะ...เหมือนมันมีมีดมาทิ่มตรงหัวใจผม หน้าผมก็ชาไปหมด T^T "ใครบอกให้นายมาบ้านฉันเนี่ย!"
"ฮยองอย่าเปลี่ยนเรื่องดิ -3-"
"..."
"ใช่มั้ย? ถ้าใช่ผมจะได้ช่วย"
"ชะ...ช่วยยังไง?"
"ผมจะช่วยให้พี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคห่างกัน"
"หึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ" ใช่! มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ลูกอมไม่มีวันเลิกยุ่งกับแบคฮยอนง่ายๆหรอก
"โห ฮยองอย่าพึ่งท้อดิ ตกลงฮยองจะให้ผมช่วยใช่มั้ย"
"อือ"
"อือนี่คือ?"
"ช่วยก็ช่วย แต่ต้องภายในเดือนนี้เท่านั้นนะ!"
"ไม่ถึงสองวันก็แยกแล้ว ผมไปก่อนนะฮยอง ^^"
"เออ" ไอ้น้องคิมแทฮยองมันจะช่วยผมยังไงล่ะ
ไหนใครรู้บ้างครับ T-T
[BACKHYUN TALK]
"อ้ำ~ แบคฮยอนกินอีกหน่อยสิ -3-"
"ไม่เอา ฉันอิ่มแล้ว"
"แต่ก่อนนายจะกินทุกคำที่ฉันป้อนหนิ ทำไมเดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปอ่ะ"
"ฉันแค่รู้สึกเบื่อๆ"
"อืม อ๊ะ! ฉันต้องกลับบ้านแล้วอ่ะ ฝากบอกชานยอลด้วยนะว่า ฉันซื้อกับข้าวมาให้ด้วย"
"..."
"บาย~"
เธอลุกจากเตียงผมไปแล้วเดินไปเปิดประตูออกไป...
เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย? เมื่อกี้เธอพูดถึงฮยองชานยอล...
เฮ้อ บอกแล้วไง ว่าความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว...
ตอนนี้แผลผมก็หายดีแล้วล่ะ สามารถทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องเอาฮยองมาช่วยก็ได้
ผมลุกออกจากเตียงและเปิดประตูออก ผมลงไปข้างล่างเพื่อที่จะหาอะไรกินสักหน่อย แต่ก็ต้องผงะเพราะมีรถเก๊งสีขาวมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านผม และที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือ ลูกอม!
เธอกำลังจะขึ้นรถไป ตอนที่เธอเปิดประตูรถผมเห็นผู้ชายนั่งอยู่ในรถด้วย! ตอนนี้ขาผมก้าวไม่ออกแล้ว...
ผมมันไม่ดีหรอ ไม่หล่อ ไม่รวย เหมือนคนอื่นเขาหรอ? ผมไม่น่าเชื่อคำพูดของลูกอมเลยจริงๆ....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ