FIC TFBoys กำดักหัวใจนายตัวแสบ

          "เกือบไปแล้วมั้ยละ เมื่อเช้าน่ะ"เสียงเล็กว่าขึ้นในขณะที่เดินมาห้องอาหารในช่วงพักเที่ยง

          "ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย เซียนซี ทำไมถึงยอมปลุกฉัน"

          "เอ้า ก็ปลุกแล้วไม่ตื่นอะ ก็เลยออกมาก่อนเลย จะเอาไง ห๊ะ หวังหยวน"ตอนแรกก็ตอบดีอยู่หรอก แต่ทำไมท้ายประโยคมันถึงได้ออกแนวหาเรื่องแบบนี้ มีหรอที่ หวังหยวนจะกลัว

          "ก็แค่สงสัยเฉยๆเอง"ผมไม่ได้กลัว แค่เกรงใจจริงๆๆ เชื่อสิ

          "นี่ๆ เมื่อเช้าน่ะ ได้ข่าวว่าท่านประธานเค้าดดนทำร้ายละ ใครนะกล้ามากๆ"เสียงซุบซิบของสาวๆแถวน้นดังไปทั่ว ว่าแต่ใครคือประธานหว่า

          "นี่ๆ เซียนซี โรงเรียนเรามีประธานด้วยหรอ"

          "ไปอยู่ที่ไหนมา ห๊ะ ประธานเราก็พึ่งเลือกไปตอนก่อนปิดเทอมเกรด 8 ไง"เซียนซีว่า แต่ว่าผมแค่แอบไปนอนที่ห้องพยาบาลตื่นมาอีกทีก็ปิดเรียนแล้ว จะไปรู้ได้ไงอ่ะ

          "แล้วใครเป็นประธานอะ"

          "เอ่อ หวัง จุนไค ห้อง 1 เห็นว่าย้ายมาจากอเมริกาตอนเกรด 8 มีการเรียนท็อป กีฬาเก่ง มีความรับผิดชอบดี แถมหน้าตาดีมากๆก็เลยมีคนลงคะแนนเสียงทล่มทลายเลย"

          "งั้นก็คล้ายๆฉันนะสิ"ก็ผมมีตำแหน่งหัวหน้าหอ เพราะว่าคนลงคะแนนเสียงให้ผมเต็มเลย จากคนในหอเองน่ะนะ รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้ารุ่นก่อนก็ลงคะแนนให้ผมนะ ส่วนการเรียนของผมก็ท็อป 10 ตลอดนะ กีฬาก็เก่ง ได้เป็นกัปตันทีมบาสด้วย อีกอย่างผมหล่อ

          "แต่หวัง จุนไค เค้าหล่อนะ"

          "ฉันก้หล่อนะ"

          "เคยดูกระจกบ้างป่ะ หยวน ว่าตัวเองหน้าตาเป็นยังไง"หนอยๆ มันยั๊วะๆ คนอย่าง หวัง หยวน ออกจะหล่อ เลิศ ดูดี หล่อจนใครก็เปรียบเทียบทาบไม่ติด ยกเว้นไอ้คนเมื่อเช้านะ

          "ก็หล่ออ่ะ ทำไม"

          "ฉันว่านะ สงสัยต้องซื้อกระจกให้นายแล้วละ หยวน จะได้รู้ว่าตัวเองหน้าตายังไง"เซียนว่าอย่างไม่รูร้อนรู้หนาว แล้วเดินไปซื้อข้าวก่อน ผมก็เดินตามไป แต่ก็เดินชนใครซักคน เพราะไม่ได้มองทางเลยแม้แต่น้อย

          "นี่ นายเป็นอะไรมั้ย"

          "มะ...ไม่เป็นไร ขอโท..."ก่อนที่หยวนจะเอ่ยคำขอโทษ ก็สะดุดไปทันที ก็ไอ้หมอนี่มันคนที่ผมเพิ่งเตะผ่าหมากไปเมื่อเช้านี้เอง

          "ไอ้บ้าเมื่อเช้านี้นี่ ไม่น่าเจอเลย ซวยอีกแล้ว"อีกฝ่ายว่า พลางมองต่ำลง เมื่อผมมองตามก็พบว่า แก้วน้ำมันตกอยู่ที่พื้น

          "นายซวยเอง ฉันไม่เกี่ยว เมื่อเช้านายกวนฉันก่อน"

          "ขอโทษซักคำก็ไม่มี นายนี่มารยาทเหมือนลิงชะมัด เป็นญาติกับลิงรึไง"หนอยๆๆๆๆๆ บังอาจว่า หวัง หยวนสุดหล่อว่าเป็นลิง ไอ้ๆๆๆๆ หล่อไม่เสร็จ (แสดงว่าหล่อได้อีกนะ)

          "นายว่าใครเป็นลิง"

          "โอ๊ะ นอกจากมารยาทลิง ยังสมองช้าอีก เป็นลิงที่ไม่ได้รับพัฒนาการสินะ"ผมทนไม่ไหวแล้ว หมัดของผมชักออกมาแล้วซัดไปที่หน้าอย่างเร็ว แต่โดนจับหมับไว้ทันที

          "นายจะทำร้ายคนที่ไม่รู้จักตั้งสองรอบเลยรึไง ป่าเถื่อน"

          "ไอ้บ้า ปล่อยนะ ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาศ ไอ้หน้าปลาหมึก"มือข้างที่ว่างก็สวนขึ้นไป แต่ก็โดนล็อคไว้อยู่ดี แล้วมันก็รวบตัวของผมเอาไว้ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ไม่ใช่!!! แรงเยอะจังวะ ยึย

          "พยศจังแฮะ ม้า ลิง หมา นายเป็นญาติกับฝ่ายไหนเนี่ย โอ้ยย"เสียงร้องลั่น เมื่อหยวนกระทืบลงไปที่เท้าของอีกฝ่ายอย่างแรง

          "สมน้ำหน้า ฉวยโอกาศนัก"

          "นี่ๆ ฉันให้มาหาหัวหน้าหอสองนะ ไม่ใช่มาทะเลาะกับชาวบ้าน"

          "นายดูก่อนเถอะ ว่าใครทำร้ายใครกันแน่ หลิว จื้อหง"ไอ้หมอนั่นตะโกน ว่าแต่แค่ทะเลาะกันเฉยๆ ทำไมมีคนมุงกันเต็มเลยอะ

          "ขอโทษแทนด้วยนะ ว่าแต่ฉันมาหาตัวหัวหน้าหอสอง นายพอจะรู้จักมั้ย"คนที่ชื่อ หลิว จื้อหงถามหวัง หยวน

          "ฉันเองหล่ะ มีอะไรไม่ทราบ"

          "นายนี่นะ คนที่เป็นทั้งกัับตันทีมบาสที่สร้างชื่อของโรงเรียน เป็นหัวหน้าหอของเด็กที่มีปัญหาของโรงเรียน ฉันนึกว่าจะดูดีกว่านี้ซะอีก"

          "ปากเสีย แล้วนายละเป็นใครไม่ทราบ"

          "ฉัน หวัง จุนไค ประธานสภาปีนี้ ไม่ยินดีที่ได้รู้จัก หวัง หยวน"ประธานสภา เอ้ย นี่ผมมีเรื่องกับประธานสภางั้นหรอ แย่แล้ว

          "แล้วไง ฉันไม่รู้จักนายนี่ ขอบคุณที่แนะนำตัว"

          "นายไม่รู้จักจุนไคได้ไงอะ ออกจะดัง เป็น 1 ใน 2 หนุ่มฮอตในฝันทั้งชายหญิงของฝ่ายม.ต้นของเราเลยนะ"จื้อหงพูดออกมา

          "แล้วอีกคนก็คือ หวัง หยวน ที่ได้ตำแหน่งนี้ตั้งแต่ เกรด 7 ทำไมนายถึงไม่รู้จักละ"เซียนซีที่โผล่มาอย่างหงุดหงิดตอกกลับไปบ้าง

          "ชั่งเถอะ นายมีอะไรถึงตามหาฉันละ"

          "ฉันมาตามนายก็เพราะว่ามีเรื่องจะคุย คงไม่มาตามตัวซวยแบบนายไปเล่นๆหรอก เย็นนี้เลิกเรียนแล้วช่วยไปที่ห้องประธานด้วย รวมถึงรองหัวหน้าด้วย อีกอย่างถ้านายไม่ไป นายจะไม่มีสวัสดิการอะไรเลย ตลอดเทอม"แล้งจุนไคก้เดินออกไป

          "หนอย ไอ้ประธานบ้าอำนาจ"อย่าหวังว่าเราจะได้ญาติดีกันเลย..........