รักวุ่นๆในรั้วมหาลัย

     ระหว่างที่พายกำลังเก็บกระเป๋าอยู่นั้น ตัวโน๊ตก็เอ่ยชวนพายไปบ้านเธอ แต่พายตอบปฏิเสธ ก็

เพราะเย็นนี้เธอมีนัดกับริวแล้วนี่นา พายพอนึกถึงริวขึ้นมาได้ก็เริ่มกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อริ

วและเพื่อนๆเข้าใจกันว่าเธอและแทมปาคบกัน ริวจะยังไปเดทกับเธออยู่มั้ยนะ พายครุ่นคิดอยู่นาน

ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหาริว ริวที่ได้ยินเสียงมือถือดังส่งสัญญาณว่ามีไลน์เข้าก็

ควานหยิบมือถือออกมาเปิดอ่านทันที "เย็นนี้นายยังว่างใช่มั้ย ยังไม่เปลี่ยนใจใช่มั้ย"  ริวอ่านข้อ

ความจบ ก็หันไปมองพายก่อนจะก้มลงส่งไลน์ไปหาเธอ "อืม ฉันจะไป" พายเปิดอ่านไลน์ก่อนจะฉีก

ยิ้มออกมา เธอรีบเก็บกระเป๋าก่อนจะลาเพื่อนๆแล้วเดินออกไป แต่ทว่าแทมปากับมารั้งแขนเธอไว้

"เดี๋ยวฉันไปส่ง" แทมปาพูดจบก็ดึงกระเป๋าพายไปถือพร้อมกับจูงมือพายให้เดินตามเขาออกไป

     "ปล่อยฉันได้แล้ว"เมื่อเดินออกมาไกลพอสมควรพายก็สะบัดมือหนี พายแบมือขอกระเป๋าจาก

แทมปาคืน แต่ชายหนุ่มส่ายหัวพลางเดินหน้าต่อไปอย่างไม่สนใจเจ้าของกระเป๋าใบนั้น  พายเร่ง

ฝีเท้าเพื่อเดินให้ทันร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า "ฉันจะกลับเองนายไม่ต้องไปส่งฉันให้เสียเวลาหรอก" หญิง

สาวบแฃอกกับร่างสูง  แทมปายื่นหน้ามาใกล้หญิงสาวแล้วพูดว่า "ฉัน..จะ..ไป..ส่ง.." "นายนี่มัน

เอาแต่ใจจริงๆเลย ฉันบอกว่าไม่ต้องไปส่งก็ไม่ต้องไปส่งเซ่" พายยืนเถียงร่างสูงอย่างไม่ยอม "ถ้า

เธอไม่ให้ฉันไปส่ง ฉันก็จะไม่คืนกระเป๋าให้เธอ" แทมปายื่นคำขาด ว่าจะไม่คืนกระเป๋าให้ร่างบาง

หากเธอไม่ยอมให้เขาไปส่ง เมื่อร่างบางได้ยินดังนั้นก็กำมือแน่นด้วยความโมโห "อยากำด้มากใช่

มั้ยกระเป๋าอ่ะ งั้นเอาไปเลย ยังไงซะฉันก็ไม่ยอมกลับกับนายเด็ดขาด พูดจบร่างบางก็เดินนำหน้า

ร่างสูงไปอย่างไม่สนใจ ร่างสูงจ้องมองร่างบางอย่าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาร่างบาง  "เดี๋ยว

ก่อน ฉันเปลี่ยนใจแล้ว" แทมปาพูดกับหญิงสาวทันทีที่เดินตามเธอทัน "มีอะไร จะคืนกระเป๋าให้ฉัน

แล้วหรอ" ร่างบางถามแต่ร่างสูงส่ายหัวก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นมาพาดบ่า "กรี๊ดดดดดดด  ปล่อยฉันลง

นะไอ้แทมป์บ้า" พายที่ถูกพาดบ่าร้องแล้วทุบตีแทมปา แต่ดูเหมือนแทมปาจะไม่สะทกสะท้านอะไร

เลย "เงียบ ไม่งั้นฉันโยนเธอลงแน่" แทมปาขู่ร่างบาง และดูเหมือนคำขูาของเขาจะได้ผลร่าง

     เมื่อแทมปาเดินมาถึงรถสปอร์ตสีดำของเขา เขาก็เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับแล้ววางร่างบางลง

พร้อมคาดเข็มคลัดนิรภัยให้เสร็จศัพท์ "ผู้ชายอะไรเถื่อนชะมัด อุ้มผู้หญิงพาดบ่าเหมือนกระสอบเข้า

สาร" พายบ่นทันทีที่ถูกวางลงบนเบาะ "บ่นอีกทีฉันจะจับเธอจูงตรงนี้แหละ" ชายหนุ่มขู่อีกครั้ง "เอา

แต่สขู่อยู่นั้นล่ะ คิดหรอว่าฉันจะกลัวนาย ฉันจะไม่ยอมให้นายมาขู่อีกแล้ว" พายพูดพร้อมปลดเข็ม

คลัดออก ร่างสูงดันตัวร่างบางลงบนเบาะก่อนจะก้มจูบร่างบาง ร่างบางที่ถูกจูบก็เบิกตากว้าง เธอ

พยายามทุบตีคนตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้ผลอีกเช่นเคย ร่างสูงค่อยๆถอนจูบออก แล้วมองหน้าร่างบาง

และเมื่อร่างบางที่ถูกทองหน้าก็หลบสายตาร่างสูงตอนนี้หน้าเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย ร่างสูงที่

เริ่มได้สติก็รีบเบือนหน้าหนี แล้วเดินวนเพื่อไปนั่งประจำที่คนขับ     รถค่อยๆแล่นออกห่างไปจาก

มหาลัย ตอนนี้ในรถเงียบกริบจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน "หิวมั้ย?" แทมปาเริ่มบท

สนทนาเพื่อทำลายความเงียบ "ไม่" พายตอบห้วนๆสั้นๆ "แต่ฉันหิว" "แล้วนายจะถามฉันเพื่อ!" พาย

ถามอย่างไม่เข้าใจคนที่นั่งข้างๆ "เราจะแวะไปหาอะไรทานกันก่อนแล้วค่อยไปส่งเธอ" แทมปาตอบ

"ห๊ะ...แต่ฉันไปทานข้าวกับนายไม่ได้ ฉันมีธุระ ฉะนั้นนายต้องรีบไปส่งฉัน" พายพูดเชิงสั่งชายหนุ่ม

"ไม่ ธุระอะไรของเธอค่อยไปทำวันอื่นไม่ได้หรือไง" "ไม่ได้ นายรีบไปส่งฉันเถอะนะแทมป์" หญิง

สาวเริ่มอ้อนชายหนุ่ม "ไม่ เธอต้องไปกับฉัน ธุระของเธอยกเลิกไปซะแล้วค่อยไปวันอื่น" แทมปา

ยื่นคำขาด "นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน" พายถามโพล่งออกไป "ก็สิทธิ์ที่เราเป็นแฟนกันไง" แทมปา

ตอบหน้าตาย "แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆสักหน่อย พาฉันไปส่งเดี๋ยวนี้เลยแทมป์" "พาย ถ้าเธอ

ยังขืนขัดใจฉัน ฉันจะจับเธอปล้ำมันตรงนี้แหละ แล้วอย่าคิิดว่าฉันไม่กล้านะ" ร่างสูงขู่ร่างบางอีก

ครั้ง  ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมไปกับแทมปา เธอจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหาริว

"ขอโทษนะ ฉันคงไปไม่ได้แล้ว ไว้โอกาสหน้าละกันนะริว..." พายกดส่งข้อความก่อนจะเก็บมือถือ

เข้ากระเป๋าไปตามเดิม

อัพแล้วนะะะะะะะะะะะะะะะะ