รักวุ่นๆในรั้วมหาลัย

เขียนโดย ืnewfollder

วันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.54 น.

11 ตอน

17 วิจารณ์

17.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2557 14.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

6) ความเสียใจของมิริน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ทั้งสองเดินมาจนถึงห้อง "พวกแกสองคนเตรียมตอบคำถามยัยหัวหอมได้เลย" เคพูดเมื่อเห็นทั้ง
สองเดินเข้าห้องมา "พายคบกับแทมป์จริงหรอ" มิรินถามด้วยคามอยากรู้ทันที "อ่ะ..อืม" พายตอบยิ้มๆ
ทำเอามิรินนิ่งเงียบไป เธอไม่พูดอะไรแต่กลับวิ่งออกนอกห้องไป "พาย ทำไมพายไม่ยอมบอกพวกเรา
ล่ะว่าพายคบกับแทมป์" ตัวโน๊ตถามบ้าง "เอ่อ..." พายอึกอักที่จะตอบ "ฉะเป็นคนบอกกับพายว่าไม่ให้
บอกใครเอง ฉันกลัวว่าจะเป็นข่าวน่ะ" แทมปากตอบแทน พายได้แต่ยิ้มเชิงเป็นการขอบคุณให้แทมปา
แล้วทุกคนก็พยักหน้าเชิงเข้าใจ "แล้วนี่ยัยรินไปไหนแล้วล่ะ" พายที่ไม่เห็นเพื่อนสาวอีกคนก็ถามพลาง
มองไปรอบๆห้อง "คงไปเดินเล่นมั้ง เดี๋ยวฉันไปตามเอง" ริวตอบพรางลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาอาสาเดินออก
มาตามมิริน เพราะเขาพอจะเดาได้ว่ามิรินเป็นอะไร ริวเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงสวนหลังมหาลัยที่ที่พาย
และแทมปามาคุยกันก่อนหน้านี้ "ของนั่งด้วยได้มั้ย" ริวถามมิรินที่นั่งเช็ดน้ำตาลวกๆพรางพยักหน้าแทน
คำตอบ "เสียใจใช่รึเปล่า ถ้าเสียใจก็ปล่อยออกมาเถอะน้ำตาน่ะ ฉันจะอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนเธอเอง" ริ
วบอกกับมิรินก่อนจะเอื้อมมือไปโอบร่างบางเอาไว้ ร่างบอกค่อยๆปล่อยโฮมาอีกครั้งเขาซบอกกว้าง
ของริวอย่างหาที่พักพิงใจ "ฉัน..ฉัน..ควรทำยังไงดี ฉันควรดีใจใช่มั้ยที่เพื่อนของฉันกับคนที่ฉันชอบ
เขารักกัน แล้วทำไมฉันถึงได้มานั่งร้องไห้เสียใจอย่างนี้" มิรินพูดทั้งน้ำตา ริวค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ด
น้ำตาให้แล้วปัดผมที่ปิดบังใบหน้าของร่างบาง "นั่นสินะ เราก็ควรจะดีใจกับพวกเขาที่รักกัน" "เอ๋..."
มิรินที่ได้ฟังคำพูดของริวแล้วอุทานออกมาอย่างไม่เข้าใจ ""ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่พูดไปอย่าง
นั้น" ริวตอบแล้วลูบหัวร่างบางต่อ แต่ร่างบางค่อยๆเขยิบตัวออกจากอกแกร่งของร่างสูง "นายมีอะไร
ปิดปังฉันอยู่นะริว" ร่างบางพูดขึ้น "ไม่มีอะไรหรอก" ริวตอบพร้อมเบือนหน้าหนี แต่ก็ถูกร่างบางจับ
หน้าให้หันมาสบตาเขา "เรื่องแทมป์กับพายรึเปล่า" "เฮ้อ" ริวถอดหายใจพรางก้มหน้าลงเพื่อเลี่ยงที่
จะตอบคำถาม "ริวชอบพายหรอ" คำถามของมิรินทำให้ริวหันขวับมามองเธอ "ใช่ ใช่มั้ย" ร่างบางยัง
คงถามไม่หยุด ริวพยักหน้าหน้าตอบอย่างยิ้มๆ ถึงชายหนุ่มจะยิ้มออกมาแต่ดวงตาของเขาก็ฉากแวว
เศร้า "ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าสักวันจะเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่คิดว่าทำใจได้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆกับทำไม่ได้"
.นายหมายความว่ายังไง" มิรินเอียงคอถามริวอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ "ฉันดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าไอ้
แทมป์มันชอบพาย ฉันก็เลยเริ่มออกห่างจากพาย เพื่อจะได้ไม่ต้องชอบเธอไปมากกว่านี้ ฉันคบ
ผู้หญิงมากมายเพื่อลืมเธอแต่จะลืมได้ไงก็ในเมื่อเจอกันทุกวันพูดคุยทักทายกันทุกวัน แต่บางครั้ง
ฉันก็อดที่จะเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าพายก็ชอบฉัน ฉันนี่มันบ้าจริงเลยว่ามั้ยที่แอบคิดเข้าข้างตัวเอง
แอบเผลอใจไปกับเธอ" ริวระเบิดความในใจที่เขาอัดอั้นไว้ภายในหัวใจออกมาจนหมด เขาไม่เคย
เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังมาก่อน แต่ทำไมเขาถึงเล่าเรื่องนี้ให้มิรินฟังเขาเองก็ไม่เข้าใจ "แล้วทำไมนายถึง
ยอมง่ายๆทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มล่ะ ถึงแทมป์เขาจะชอบพายแต่นายก็ไม่น่าท้อถอยตั้งแต่แรกไม่ใช่
หรอ"มิรินถาม "ไม่รู้สิ ฉันแอบมีความรู้สึกว่าพายเองก็ชอบแทมป์ แล้วตอนนี้สิ่งที่ฉันคิดทุกอย่างก็
เป็นจริง เขาสองคนรักกัน กำลังคบหากัน" มิรินได้ยินดังนั้นก็เอื้อมไปตบไหล่ริวๆเบาเป็นการให้กำลัง
ใจ ทั้งๆที่เธอเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กัน "ยังไงก็ขอบใจเธอนะที่นาย
ยอมเล่าทุกอย่างให้ฟัง" ริวพยักหน้าอย่างยิ้มๆ "แล้วเธอสบายใจขึ้นบ้างยัง" "อ้ืม ฉันรู้สึกดีขึ้นมา
หน่อยแล้วล่ะ" "'งั้นกลับเข้าไปหาพวกนั้นดีกว่า เดี๋ยวพวกนั้นจะเป็นห่วงเอา" ริวตอบพลางลุกขึ้นมา
ปัดฝุ่นก่อนจะยื่นมือไปให้ร่างบาง "อะไร" ร่างบางตอบอย่างงุนงง "จับสิ" เมื่อได้ยินดังนั้นร่างบางก็
เอื้อมไปจับมือร่างสูง แล้วทั้งคู่ก็เดินจับมือกัน ทว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองการกระทำของเขาทั้งสอง
เมื่องเงาของมิรินและริวหายไป ร่างที่แอบซ่อนดูการกระทำของทั้งสองก็ออกมาจากมุมมืด "พิม จะ
ไม่ยอมให้ใครมาแย่งริวไปจากพิมได้หรอก" หญิงสาวที่ชื่อพิมพูดขึ้นพร้อมกับกำมือแน่น