สี่สาวเหนือมนุษย์..

9.3

เขียนโดย kanoon

วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.10 น.

  11 ตอน
  27 วิจารณ์
  17.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 20.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) เด็กใหม่2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     -แก้ว-

     หว่าาาสวรรค์จะต้องแกล้งกันแน่ๆเลยที่ให้ฉันมานั่งข้างผู้ชายที่หน้าหวานกว่าฉันนนน 

     'ทำไมฉันต้องมานั่งข้างยัยนี่ด้วยน่ะ' เอ่ะ? เมื่อกี้เค้าด่าฉันรึป่าว? ห่ะ เดียวน่ะ ฉันทำไมนั่งข้างฉันแล้วมันทำไมย่ะ!

     "ทำไมห่ะ นั่งข้างฉันแล้วทำไม" ฉันหันไปถามอีผีญี่ปุ่นที่นั่งข้างๆ เขาหันมามองหน้าฉันแบบสงสัย

     "อะไรของเธอ ฉันยังไม่ได้พูดไรเลยน่ะ" ดูมันตอบฉันนน!

     "หรอออ แล้วที่บอกว่า 'ทำไมฉันต้องมานั่งข้างยัยนี่ด้วยน่ะ' มันหมายความว่าไง" มันทำถามงง ฉันพูดไรผิดหรอ? ก็ฉันได้ยินอย่างงี้อ่ะ

     'ยัยนี่ท่าจะบ้า' เห็นไหม! เขาว่าฉันอีกแล้ว! แก้วจิมิทนแล้วน่ะ!

     "ฉันไม่ได้บ้าเว้ยย!" ไอ้นี่กล้าดียังไงมาว่าฉันบ้าฟร้ะ!

     "ฉันยังไม่ได้พูดไรเลยน่ะ!" มันพูด เอ้าก็ฉันได้ยินนี่ แล้วนายจะไม่ได้พูดได้ไง? เอ่ะ หรือฉันคิดไปเอง นี่ฉันบ้าจริงๆแล้วหรอ? เฮ้ยๆต้องไม่ใช่อย่างงั้นดิ

     "เออชั่งเหอะๆคงหูฝาดไปเอง" เฮ้อออคงต้องไปเช็กหูแล้วสิฉัน

     -โทโมะ-

     ทำไมยัยนี่มันรู้ว่าฉันด่าในใจ? แปลกจริงๆ หรือเธอจะอ่านใจคนได้! เฮ้ยๆจะบ้าหรอ มันมีจริงที่ไหนล่ะ! ผมคงคิดมากไปเองแหละมั้ง..

     โครมมมม 

     -แก้ว-

     เอ้ยยย เสียงไรอ่ะดังโครมเลย ฉันสะดุ้งหันไปมองทางต้นเสียงก็เห็นยัยเฟย์ล้มลงกับพื้น อ่าวเห้ย ไหงไอ้หน้ายาวไปนอนกองกับพื้นตรงข้ามกับยัยเฟย์ล่ะเนี้ย เกิดไรขึ้น! รู้สึกว่าเพื่อนๆในห้องก็ตกใจเหมือนกันเข้าไปช่วยไอ้หน้ายาวกันใหญ่เลย

     โครมมมม

     เสียงไรอีกล่ะเนี้ยยย! ฉันหันไปหาต้นเสียง เห็นยัยฟางล้มลงและโต๊ะที่ตกลงมากระแทกพื้นจนหัก นี่มันอะไรเนี้ยยยย! นายกน้าหมีก็เหมือนสลบไป? เอ้ ทำไมอากาศหนาวขึ้นอย่างงี้ล่ะเนี้ย ห่ะ ฉันหันไปมองยัยหนมจีนก็..

     -ขนมจีน-

     เฮ้ออออ สวรรค์ต้องแกล้งฉันแน่ๆเลย ที่ต้องมานั่งข้างนายนี่เนี้ย! และที่สำคัญพูดมากอีกต่างหาก! ฉันรำคาญ เข้าใจม้ายยยยย!

     "เอ่อ.. ว่าแต่หนมจีนชอบกินไรหรอครับ" จะรู้ไปทำไมห่ะ เฮ้อออ

     "ถามทำไม" ฉันอยากอยู่เงียบๆเข้าใจม้ายยยย

     "ก็อยากรู้อ่ะครับ แล้วชอบสีไรหรอ" ทำไมไม่ถามชื่อพ่อฉันด้วยเลยล่ะ?

     "แล้วพ่อกับแม่ชื่อไรหรอครับ" นี่มันตั้งใจจะกวนฉันใช่ไหม? ชักจะรำคาญจริงๆแล้วน่ะ ฉันตวัดสายตาไปมองนายนั้นแต่มันกลับยิ้มกวนประสาทมาเฉยเลย 

     "ไม่ต้องรู้หรอก" ฉันตอบขี้เกียจทะเลาะด้วย

     "แต่ผมอยากรู่อ่ะครับ แล้วชอบดูหนังแบบไหนหรอครับ ชอบทะเลไหม ผมชอบทะเลมากเลย" ไปตายซะพูดมากจริง!

     "พอแล้วฉัน-รำ-คาญ" แค่นี้คงเข้าใจน่ะ? 

     "หรอครับ" ตอบพร้อมกับยักคิ้วกวนประสาทมาให้ อยากตายจริงๆใช่ไหม! ถ้าฉันรู้สึกไม่ผิดอากาศรอบห้องมันเย็นขึ้นรึป่าวน่ะ? เอ้ยๆเกล็ดหิมะ? เอิ่มมมเดี๋ยวน่ะ เกล็ดหิมะตกลงมาตรงนายแว่นข้างตัวฉัน ฮ่ะ หิมะตกตรงนายจองเบพอดีเนี้ยน่ะเกิดไรขึ้นเนี้ย? 

     "เฮ้ย หิมะ? จะบ้าหรอหิมะตกอะไรตรงนี้?" นายจองเบพูดพร้อมลูบแขน เหมือนตอนที่ฉันจะสับสนอยู่อากาศก็กลับมาปกติ? เกิดไรขึ้น! 

     โครมมมมม สะดุ้งเลยฉัน? ฉันเลยหันไปทางต้นเสียงก็เห็นยัยฟางล้มลงพร้อมกับโต๊ะตกลงมา? พอฉันไปมองยัยเฟย์ก็เห็นสลบอยู่แล้ว? ฮ่ะ ฉันพลาดอะไรไปรึป่าว? ฉันหันไปมองยัยแก้วก็เห็นยัยแก้วกำลังมองฉันด้วยสายตาสงสัย? ฉันเลยลุกขึ้นไปดูยัยฟาง ยัยแก้วเห็นเลยเดินไปดูยัยเฟย์พร้อมพยุงช่วยกัน 

     "เกิดอะไรขึ้นเนี้ย?" ยัยแก้วหันมาถามฉัน แล้วถามว่าฉันจะรู้ไหม?

     "ไปห้องพยาบาลก่อนเหอะๆ" ฉันพูดพร้อมกับหันไปบอกเพื่อนๆ "ฝากบอกอาจารย์หน่อยน่ะว่าไปห้องพยาบาล" เพื่อนพยักหน้า

     -จองเบ-

     ว่าแต่ทำไมไอ้ป็อปกับเขื่อนเป็นอย่างงั้นล่ะนั้น? ผมเดินไปหาไอ้ป็อปที่นอนสลบและหัวที่เลือดออกไม่มาก โทโมะเลยเดินไปหาไอ้เขื่อนที่มีเพื่อนรุมดูอากาศ พวกผมพยุงมันเดินตามพวกของหนมจีนไปที่ห้องพยาบาล..

______________________________________________________________

ง่าาาาเอาแค่นี้ก่อนน่าาาาา โหวตเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน่าาาา

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา