The one and only รักนี้แค่เธอ
9.4
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความจิ้นส่วนบุคคล TK PF KF only นะคับ ไม่ชอบอย่าว่ากัน พยายามจะอัพให้บ่อยที่สุด
The one and only รักนี้แค่เธอ
Chapter 5:
ร่างบางที่ลากร่างสูงออกมาจากงานปาร์ตี้ ก็พาร่างสูงมาเซเว่นแถวโรงแรมนั้นก่อนจะไปหาซื้ออุปกรณ์ทำแผลให้
ร่างสูงตรงหน้า แต่จะรู้ตัวไหมว่าร่างสูงนั้นแอบสะใจนิดๆ เห้อ! อย่างน้อย แก้วก็โกรธไอ้ป๊อปมันบ้างแล้วเหลือ
แค่ไม่กี่สเต๊ปเธอก็มาเป็นของเขาแล้วสินะ
‘เจ็บไหมโทโมะ แก้วขอโทษแทนพี่ป๊อปด้วยนะ’ แก้วที่ไปซื้ออุปกรณ์ทำแผลมาก็นั่งทำแผลให้โทโมะที่โดนป๊อปปี้
ต่อยเมื่อกี้ เห็นแล้วเจ็บแทนเลย
‘Oh! Shit เจ็บๆ แก้วเบาๆหน่อยสิ’ พูดพร้อมจับมือบางให้เบามือลง ร่างสูงมองลึกเข้าไปในตาสวยของสาว
ข้างหน้าก่อนจะเคลื่อนใบหน้าหล่อนั้นเข้าหาสาวร่างบางขึ้นเรื่อยๆ
‘อะ เออโทโมะเสร็จพอดีเลย โทโมะจะกลับเข้าไปในงานหรือป่าว’ ร่างบางที่ได้สติก่อนจะทำอะไรเกินเลยกับคน
ร่างสูงข้างหน้า ถึงลึกๆเธอจะหวั่นไหวไม่น้อยแต่ยังไงๆ เธอกับป๊อปปี้ยังเป็นแฟนกันอยู่ให้มาทำอะไรแบบนี้กับ
โทโมะก็คงไม่เหมาะ
‘แก้ว……’ ร่างสูงคิดไว้แล้วเชียวว่าเธอก็คงไม่ยอมแน่ๆ เค้ารู้ว่าแก้วไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายและก็ไม่เหมือนผู้หญิง
ทั่วไป ไม่งั้นแก้วก็คงรู้ตั้งแต่ปีนึ่งแล้วแหละว่าไอ้ป๊อปหรือเค้าที่เข้ามาทำความรู้จักกับเธอก่อนตอนแรก
‘ว่าไงเหรอโทโมะ หรือยังเจ็บแผลอยู่’
‘แก้ว ฉันรู้ว่าฟางพูดอะไรกับเธอ’ ร่างสูงที่แผนสูงไม่ใช่น้อยก็ยังค่อยลอยตามน้ำต่อไป ยังไงๆแก้วกับป๊อปจะ
ต้องเข้าผิดกัน เค้าต้องได้แก้วมาไม่ว่าจะทำให้เค้าดูเลวร้ายในสายตาใครก็ตาม
‘คะ คือคุณฟางบอกโทโมะเหรอ คือแก้ว….’
‘แก้ว ต่อให้เธอจะผลักไสฉันไปให้คนอื่นฉันก็คงไม่ไป’
‘……..’
‘ให้เธอเป็นคนคนนั้นแทนฟางได้ไหมแก้ว’
‘……..’
‘และให้ฉันคือคนที่เธอรักแทนไอ้ป๊อป เป็นคนที่ยืนข้างเธอได้ไหมแก้ว’
สองร่างบนรถนิ่งแต่สายตายังคงผสานกันต่อทอดความรู้สึกที่มีอยู่ในใจผ่านสายตาทั้งหมด ตอนนี้ทุกอย่าง
เหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับโทโมะเลยก็ว่าไงเพราะดูจักท่าทางแก้วแล้ว ก็ต้องมีใจให้เค้าบาง ทั้งสองร่างนิ่ง
เงียบก่อนโทโมะจะตัดสินใจรวบตัวแก้วเข้าไปกอด ถ้าไม่รู้ว่าเค้าได้คิดแผนอะไรไว้กับฟาง ก็คงคิดว่าเค้าเป็น
ผู้ชายที่ดีที่สุดคนนึ่งเลยแหละ โทโมะกอดแก้วแน่นพลางจะกดจูบลงริมฝีปากสีชมพูนั้น แต่ไอโฟนเครื่องโปรดดัน
มาส่งสียงก่อน
Damn! อยากจะโยนไอโฟนทิ้งถังขยะซ่ะจิง
กดรับสายทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครโทรมา ก่อนจะได้ยินเสียงคุ้นหู หึ! พลาดแก้วครั้งนี่ไม่เป็นไรแต่ถือว่า
คุ้มให้อนาคตล่ะกัน พอได้ยินเสียงพูดจากปลายสายก็กดทิ้ง ก่อนจะมองหน้าสาวร่างบางด้านข้างพร้อมจับมือ
แน่นและเม้มปากพร้อมกับตีหน้าซีเรียสนั้น โทโมะแสดงละครได้ดีจริงๆ หึ! TOMO, YOU’RE THE BEST!
‘แก้ว เราต้องไปช่วยฟางด่วน’ พูดได้แค่นั้นก่อนจะเห็นร่างบางทำตาโต ร่างสูงก็ตบเกียร์ออกจาก car park
ทันทีก่อนจะมุ่งหน้าไปที่บ้านของตน เห้อ! ใกล้จะถึงความสำเร็จของเราแล้วสินะ
.
.
.
.
อีกด้านของความสำเร็จ(?) ก็คงยกให้ฟางนี่เลย เธอมองป๊อปปี้ที่เมาไม่เป็นท่าอยู่บนเตียง เขาต้องเป็น
ของเธอแต่เพียวผู้เดียว หลังจากที่โทรไปหาโทโมะบทสนทนาระหว่างเค้าและเธอก็คงไม่ต้องมีอะไรมาก เพราะ
ต่างคนต่างรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป ขอให้แค่รีบมาและเอาคุณหญิงแม่และแน่นอน ผู้หญิงของพี่ป๊อปมาให้กระอัก
เลือดก็พอแหละ! พอคิดได้แค่นั้นก็ยิ้มมุมปาก พร้อมกับมองผู้ชายของเธอ(?)
‘พี่ป๊อปค่ะ พี่เมาใหญ่แล้วนะงั้นเดียวฟางจะอยู่เป็นเพื่อนนะคะ’ พูดพร้อมค่อยๆ สัมผัสเตียงใหญ่ที่ทำให้ป๊อปรู้สึก
ได้ถึงแรงยวบของเตียงว่ามีคนคลานเข้ามาใกล้ แต่ก็อย่างว่าเค้ากำลังหน้ามืดตามั่วอยู่แถมยังทะเลาะกับแก้วคน
ที่เค้ารักมาหมาดๆอีก ทำให้ตอนนี้เค้าอยากจะระบายเต็มทน
ร่างสูงหันไปหาร่างบางที่กำลังขยับตัวเองเข้ามาใกล้ทุกที ทำเอาตัวเค้าแข็งไปหมดแต่เค้าก็ยังพอมีสติเหลืออยู่
พยายามจะไม่มองร่างบางตรงหน้า พร้อมกับสติที่ตั้งไว้มาคนๆนั้นไม่ใช่แก้ว แต่ความคิดในสมองก็ยังคงฟุ้งซาน
ปันป่วนไปหมด แต่คิดได้ก็เท่านั้นฟางก็ยังคงไม่ปล่อยให้ป๊อปหนีไปไหน กลายเป็นว่าตอนนี้ใบหน้าทั้งสองอยู่
ห่างไม่ถึงคืบ ป๊อปรู้สึกตกใจไม่ใช่น้อย
‘ฟะ ฟางครับ’ พูดได้แค่นั้นเพราะทุกอย่างในเวลานี้ทำเอาตัวเค้าสับสนไปหมด สติอันรางเลืองของร่างสูงกับ
ภาพตรงหน้า ผู้หญิงตรงหน้าแนบเข้ามาจดจ่อประชิดตัวร่างสูงก่อนจะพรมริฝีปากทั่วต้นคอป๊อปปี้ เรื่อยมาถึงใบ
หู ในที่สุดร่างกายก็ไม่ฟังคำสั่ง เมื่อฟังเสียงร่างบางที่พร่ำบอกว่าต้องการเค้าราวกับอยากสะกดจิต ซึ่งก็ได้ผล
เพราะ ฝ่ามือของเค้าเริ่มป่ายเรื่อยไปทั่วแผนหลังบางตรงหน้าก่อนฟางจะได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่าง และผลิก
ป๊อปปี้มาอยู่ด้านบนทันที พร้อมกับเสียงประตูนั้น
‘พะ พี่ป๊อป’ เสียงที่เรียกชื่อเค้าเมื่อกี้ทำเอาเค้าสะดุ้ง หยุดการกระทำด้านหน้าแล้วมองมาที่ต้นเสียงทันที…..
..................แก้ว
ทันใดนั้นป๊อปใช้ฝ่ามือดันตังเองออกไปให้สุดแขน ถึงแม้จริงๆจะไม่อยากทำแบบนั้น เพราะแค่มองสีหน้าก็รู้
ว่าแรงผู้ชายทำให้ฟางเจ็บก่อนจะลุกขึ้นจะไปหาแก้ว
‘ฮึก… แก้ว’ ฟางที่ลุกขึ้นพร้อมกับบีบน้ำตาทันที เดินเข้ามาหาแก้วพร้อมกอดแก้วไว้ เห้อ! สำเร็จสักทีสินะพร้อม
กับมองน่าโทโมะแล้วยิ้มออกมาเบาๆ แล้วบีบน้ำตาต่อเมื่อได้ยินเสียงเท้าคนมากมายที่กำลังมาทันที
‘เจ้าป๊อป นี้เกิดอะไรขึ้น’ คุณหญิงแม่ที่เดินมาพร้อมกับพ่อและแม่ของฟางก็ดูตกใจไม่ใช่น้อยที่ลูกสาวตัวเองตอน
นี้ร้องไห้ฟุ้มฟายและป๊อปปี้ที่ตอนนี้เปลือยท่อนบน
‘คุณฟางไม่เป็นไรนะค่ะ’ แก้วที่กอดฟางพยายามปลอบคนข้างๆพร้อมกับมองหน้าโทโมะและป๊อปปี้สลับกันก่อน
จะเดินออกไปจากตรงนั้น พร้อมกับป๊อปปี้และโทโมะที่จะวิ่งตามไป
‘ป๊อปปี้หยุด! รีบแต่งตัว และไปหาแม่ข้างล่างด่วน ส่วนหนูฟางมานี่จ๊ะ’ พอคุณหญิงเรียกหยุดก็ต้องทำตาม พร้อมกับมองหน้าฟางและทำหน้าเซ็งๆ ตอนนี้ไอ้โมะไปตามแก้ว และแน่นอนเค้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
.
.
.
.
‘………แก้ว’ โทโมะที่วิ่งตามแก้วมาถึงหน้าบ้าน เค้าแอบสะใจอยู่นิดๆ ยังน้อยเค้าก็สำเร็จล่ะที่ทำให้เธอเลิก(?)
กับไอ้ป๊อป
‘ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ถ้าพร้อมและเดียวค่อยคุยกันนะ’ แก้วเอ่ยพูดพร้อม น้ำตาที่ไหลทำให้โทโมะตกใจไม่น้อย
ก่อนจะเดินโบกแท๊กซี่แล้วขึ้นไป แต่ทันทีที่จะขึ้นก้ได้ยินเสียงตามมา
‘แก้ว ฉันอยู่ข้างเธอตรงนี้นะ’ โทโมะที่ตะโกนขึ้นมา ทำให้เธอยิ้มได้แต่จะรู้ไหมอย่างน้อยมันก็เสียความรู้สึกมาก
เลยแหละการที่ได้เห็นคนที่เรารักตอบแทนความรักเราแบบนี้
เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกันมา......
เสียดายความทรงจำดีๆ ระหว่างเธอกับป๊อปปี้ที่ต้องจบลงแบบนี้
...........ขอโทษนะแก้ว แต่ถ้ามันทำให้เธอรักฉัน ฉันก็จะทำ
______________________________________________________________
มาอัพแล้ว HNY 2015 นะค่ะ เป็นไงงงไหมคะ เอาดราม่าก่อนเนอะ วันนี้อาจจะไม่ค่อยมีคนอ่านเยอะเพราะ ปาร์ตี้อยู่ใช่ไหมล่ะ แต่ยังไงอย่าลืม comment ให้เค้าหน่อยนะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
The one and only รักนี้แค่เธอ
Chapter 5:
ร่างบางที่ลากร่างสูงออกมาจากงานปาร์ตี้ ก็พาร่างสูงมาเซเว่นแถวโรงแรมนั้นก่อนจะไปหาซื้ออุปกรณ์ทำแผลให้
ร่างสูงตรงหน้า แต่จะรู้ตัวไหมว่าร่างสูงนั้นแอบสะใจนิดๆ เห้อ! อย่างน้อย แก้วก็โกรธไอ้ป๊อปมันบ้างแล้วเหลือ
แค่ไม่กี่สเต๊ปเธอก็มาเป็นของเขาแล้วสินะ
‘เจ็บไหมโทโมะ แก้วขอโทษแทนพี่ป๊อปด้วยนะ’ แก้วที่ไปซื้ออุปกรณ์ทำแผลมาก็นั่งทำแผลให้โทโมะที่โดนป๊อปปี้
ต่อยเมื่อกี้ เห็นแล้วเจ็บแทนเลย
‘Oh! Shit เจ็บๆ แก้วเบาๆหน่อยสิ’ พูดพร้อมจับมือบางให้เบามือลง ร่างสูงมองลึกเข้าไปในตาสวยของสาว
ข้างหน้าก่อนจะเคลื่อนใบหน้าหล่อนั้นเข้าหาสาวร่างบางขึ้นเรื่อยๆ
‘อะ เออโทโมะเสร็จพอดีเลย โทโมะจะกลับเข้าไปในงานหรือป่าว’ ร่างบางที่ได้สติก่อนจะทำอะไรเกินเลยกับคน
ร่างสูงข้างหน้า ถึงลึกๆเธอจะหวั่นไหวไม่น้อยแต่ยังไงๆ เธอกับป๊อปปี้ยังเป็นแฟนกันอยู่ให้มาทำอะไรแบบนี้กับ
โทโมะก็คงไม่เหมาะ
‘แก้ว……’ ร่างสูงคิดไว้แล้วเชียวว่าเธอก็คงไม่ยอมแน่ๆ เค้ารู้ว่าแก้วไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายและก็ไม่เหมือนผู้หญิง
ทั่วไป ไม่งั้นแก้วก็คงรู้ตั้งแต่ปีนึ่งแล้วแหละว่าไอ้ป๊อปหรือเค้าที่เข้ามาทำความรู้จักกับเธอก่อนตอนแรก
‘ว่าไงเหรอโทโมะ หรือยังเจ็บแผลอยู่’
‘แก้ว ฉันรู้ว่าฟางพูดอะไรกับเธอ’ ร่างสูงที่แผนสูงไม่ใช่น้อยก็ยังค่อยลอยตามน้ำต่อไป ยังไงๆแก้วกับป๊อปจะ
ต้องเข้าผิดกัน เค้าต้องได้แก้วมาไม่ว่าจะทำให้เค้าดูเลวร้ายในสายตาใครก็ตาม
‘คะ คือคุณฟางบอกโทโมะเหรอ คือแก้ว….’
‘แก้ว ต่อให้เธอจะผลักไสฉันไปให้คนอื่นฉันก็คงไม่ไป’
‘……..’
‘ให้เธอเป็นคนคนนั้นแทนฟางได้ไหมแก้ว’
‘……..’
‘และให้ฉันคือคนที่เธอรักแทนไอ้ป๊อป เป็นคนที่ยืนข้างเธอได้ไหมแก้ว’
สองร่างบนรถนิ่งแต่สายตายังคงผสานกันต่อทอดความรู้สึกที่มีอยู่ในใจผ่านสายตาทั้งหมด ตอนนี้ทุกอย่าง
เหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับโทโมะเลยก็ว่าไงเพราะดูจักท่าทางแก้วแล้ว ก็ต้องมีใจให้เค้าบาง ทั้งสองร่างนิ่ง
เงียบก่อนโทโมะจะตัดสินใจรวบตัวแก้วเข้าไปกอด ถ้าไม่รู้ว่าเค้าได้คิดแผนอะไรไว้กับฟาง ก็คงคิดว่าเค้าเป็น
ผู้ชายที่ดีที่สุดคนนึ่งเลยแหละ โทโมะกอดแก้วแน่นพลางจะกดจูบลงริมฝีปากสีชมพูนั้น แต่ไอโฟนเครื่องโปรดดัน
มาส่งสียงก่อน
Damn! อยากจะโยนไอโฟนทิ้งถังขยะซ่ะจิง
กดรับสายทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครโทรมา ก่อนจะได้ยินเสียงคุ้นหู หึ! พลาดแก้วครั้งนี่ไม่เป็นไรแต่ถือว่า
คุ้มให้อนาคตล่ะกัน พอได้ยินเสียงพูดจากปลายสายก็กดทิ้ง ก่อนจะมองหน้าสาวร่างบางด้านข้างพร้อมจับมือ
แน่นและเม้มปากพร้อมกับตีหน้าซีเรียสนั้น โทโมะแสดงละครได้ดีจริงๆ หึ! TOMO, YOU’RE THE BEST!
‘แก้ว เราต้องไปช่วยฟางด่วน’ พูดได้แค่นั้นก่อนจะเห็นร่างบางทำตาโต ร่างสูงก็ตบเกียร์ออกจาก car park
ทันทีก่อนจะมุ่งหน้าไปที่บ้านของตน เห้อ! ใกล้จะถึงความสำเร็จของเราแล้วสินะ
.
.
.
.
อีกด้านของความสำเร็จ(?) ก็คงยกให้ฟางนี่เลย เธอมองป๊อปปี้ที่เมาไม่เป็นท่าอยู่บนเตียง เขาต้องเป็น
ของเธอแต่เพียวผู้เดียว หลังจากที่โทรไปหาโทโมะบทสนทนาระหว่างเค้าและเธอก็คงไม่ต้องมีอะไรมาก เพราะ
ต่างคนต่างรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป ขอให้แค่รีบมาและเอาคุณหญิงแม่และแน่นอน ผู้หญิงของพี่ป๊อปมาให้กระอัก
เลือดก็พอแหละ! พอคิดได้แค่นั้นก็ยิ้มมุมปาก พร้อมกับมองผู้ชายของเธอ(?)
‘พี่ป๊อปค่ะ พี่เมาใหญ่แล้วนะงั้นเดียวฟางจะอยู่เป็นเพื่อนนะคะ’ พูดพร้อมค่อยๆ สัมผัสเตียงใหญ่ที่ทำให้ป๊อปรู้สึก
ได้ถึงแรงยวบของเตียงว่ามีคนคลานเข้ามาใกล้ แต่ก็อย่างว่าเค้ากำลังหน้ามืดตามั่วอยู่แถมยังทะเลาะกับแก้วคน
ที่เค้ารักมาหมาดๆอีก ทำให้ตอนนี้เค้าอยากจะระบายเต็มทน
ร่างสูงหันไปหาร่างบางที่กำลังขยับตัวเองเข้ามาใกล้ทุกที ทำเอาตัวเค้าแข็งไปหมดแต่เค้าก็ยังพอมีสติเหลืออยู่
พยายามจะไม่มองร่างบางตรงหน้า พร้อมกับสติที่ตั้งไว้มาคนๆนั้นไม่ใช่แก้ว แต่ความคิดในสมองก็ยังคงฟุ้งซาน
ปันป่วนไปหมด แต่คิดได้ก็เท่านั้นฟางก็ยังคงไม่ปล่อยให้ป๊อปหนีไปไหน กลายเป็นว่าตอนนี้ใบหน้าทั้งสองอยู่
ห่างไม่ถึงคืบ ป๊อปรู้สึกตกใจไม่ใช่น้อย
‘ฟะ ฟางครับ’ พูดได้แค่นั้นเพราะทุกอย่างในเวลานี้ทำเอาตัวเค้าสับสนไปหมด สติอันรางเลืองของร่างสูงกับ
ภาพตรงหน้า ผู้หญิงตรงหน้าแนบเข้ามาจดจ่อประชิดตัวร่างสูงก่อนจะพรมริฝีปากทั่วต้นคอป๊อปปี้ เรื่อยมาถึงใบ
หู ในที่สุดร่างกายก็ไม่ฟังคำสั่ง เมื่อฟังเสียงร่างบางที่พร่ำบอกว่าต้องการเค้าราวกับอยากสะกดจิต ซึ่งก็ได้ผล
เพราะ ฝ่ามือของเค้าเริ่มป่ายเรื่อยไปทั่วแผนหลังบางตรงหน้าก่อนฟางจะได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่าง และผลิก
ป๊อปปี้มาอยู่ด้านบนทันที พร้อมกับเสียงประตูนั้น
‘พะ พี่ป๊อป’ เสียงที่เรียกชื่อเค้าเมื่อกี้ทำเอาเค้าสะดุ้ง หยุดการกระทำด้านหน้าแล้วมองมาที่ต้นเสียงทันที…..
..................แก้ว
ทันใดนั้นป๊อปใช้ฝ่ามือดันตังเองออกไปให้สุดแขน ถึงแม้จริงๆจะไม่อยากทำแบบนั้น เพราะแค่มองสีหน้าก็รู้
ว่าแรงผู้ชายทำให้ฟางเจ็บก่อนจะลุกขึ้นจะไปหาแก้ว
‘ฮึก… แก้ว’ ฟางที่ลุกขึ้นพร้อมกับบีบน้ำตาทันที เดินเข้ามาหาแก้วพร้อมกอดแก้วไว้ เห้อ! สำเร็จสักทีสินะพร้อม
กับมองน่าโทโมะแล้วยิ้มออกมาเบาๆ แล้วบีบน้ำตาต่อเมื่อได้ยินเสียงเท้าคนมากมายที่กำลังมาทันที
‘เจ้าป๊อป นี้เกิดอะไรขึ้น’ คุณหญิงแม่ที่เดินมาพร้อมกับพ่อและแม่ของฟางก็ดูตกใจไม่ใช่น้อยที่ลูกสาวตัวเองตอน
นี้ร้องไห้ฟุ้มฟายและป๊อปปี้ที่ตอนนี้เปลือยท่อนบน
‘คุณฟางไม่เป็นไรนะค่ะ’ แก้วที่กอดฟางพยายามปลอบคนข้างๆพร้อมกับมองหน้าโทโมะและป๊อปปี้สลับกันก่อน
จะเดินออกไปจากตรงนั้น พร้อมกับป๊อปปี้และโทโมะที่จะวิ่งตามไป
‘ป๊อปปี้หยุด! รีบแต่งตัว และไปหาแม่ข้างล่างด่วน ส่วนหนูฟางมานี่จ๊ะ’ พอคุณหญิงเรียกหยุดก็ต้องทำตาม พร้อมกับมองหน้าฟางและทำหน้าเซ็งๆ ตอนนี้ไอ้โมะไปตามแก้ว และแน่นอนเค้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
.
.
.
.
‘………แก้ว’ โทโมะที่วิ่งตามแก้วมาถึงหน้าบ้าน เค้าแอบสะใจอยู่นิดๆ ยังน้อยเค้าก็สำเร็จล่ะที่ทำให้เธอเลิก(?)
กับไอ้ป๊อป
‘ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ถ้าพร้อมและเดียวค่อยคุยกันนะ’ แก้วเอ่ยพูดพร้อม น้ำตาที่ไหลทำให้โทโมะตกใจไม่น้อย
ก่อนจะเดินโบกแท๊กซี่แล้วขึ้นไป แต่ทันทีที่จะขึ้นก้ได้ยินเสียงตามมา
‘แก้ว ฉันอยู่ข้างเธอตรงนี้นะ’ โทโมะที่ตะโกนขึ้นมา ทำให้เธอยิ้มได้แต่จะรู้ไหมอย่างน้อยมันก็เสียความรู้สึกมาก
เลยแหละการที่ได้เห็นคนที่เรารักตอบแทนความรักเราแบบนี้
เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกันมา......
เสียดายความทรงจำดีๆ ระหว่างเธอกับป๊อปปี้ที่ต้องจบลงแบบนี้
...........ขอโทษนะแก้ว แต่ถ้ามันทำให้เธอรักฉัน ฉันก็จะทำ
______________________________________________________________
มาอัพแล้ว HNY 2015 นะค่ะ เป็นไงงงไหมคะ เอาดราม่าก่อนเนอะ วันนี้อาจจะไม่ค่อยมีคนอ่านเยอะเพราะ ปาร์ตี้อยู่ใช่ไหมล่ะ แต่ยังไงอย่าลืม comment ให้เค้าหน่อยนะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ