The one and only รักนี้แค่เธอ
pan_panther
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ความจิ้นส่วนบุคคล TK PF KF only นะคับ ไม่ชอบอย่าว่ากัน พยายามจะอัพให้บ่อยที่สุด
The one and only รักนี้แค่เธอ
Chapter 3:
‘โทโมะ คือ กะ แก้ว……’
‘น้องแก้วครับ’
ขอบคุณพี่ป๊อปแฟนหนุ่มของเธอจริงๆที่มาช่วยชีวิตเธอไว้ ไม่งั้นเธอต้องโดนโทโมะบังคับหลุดพูดในสิ่งที่
ฟางขอให้เธอช่วยแน่ๆ แต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิ ว่าพี่ป๊อปว่าช่วยเธอหรือมาทำให้หนักใจกว่าเดิมกันแน่ ดู
จากสายตาของทั้งสองแล้วถ้ามีกำลังภายในกันทั้งคู่ป่านนี้ตายกันไปข้างหนึ่งแล้วแน่ๆ
‘เราขอตัวนะโทโมะ ยัยเฟย์เดียวฉันโทรหานะ ป่ะค่ะพี่ป๊อป’ หลีกตัวมาจากโทโมะเพื่อมาหาแฟนหนุ่มที่มาหาถึง
ห้องเรียน แต่นี้ก็หมดคาบของแลคเชอร์แล้วด้วย และต่อไปก็ไม่เรียน เธอคงต้องเอาเวลาที่เหลือของวันไปคุยกับ
พี่ป๊อปเรื่องของฟางให้รู้เรื่องซ่ะแล้ว
‘ป่ะค่ะ เราไปทานข้าวเที่ยงกันก่อนดีกว่า พี่มีเรื่องจะคุยกับเราด้วย’
‘ได้ค่ะ แก้วก็หิวจะแย่อยู่แล้ว ว่าแต่ร้านไหนดีค่ะ’
สายตาโหดของหนุ่มที่นั่งข้างแก้วเมื่อครู่นี้ เดือดขึ้นทันที ทำไหมนะทำไหม แก้วต้องเลือกพี่ชายเค้าไปเป็น
แฟน ใช่! เพราะเรื่องแก้วนี้แหละเป็นสาเหตูที่เค้ากับไอ้ป๊อปไม่คุยกันเกือบปี และเค้าก็ไม่คิดว่าจะคุยกับพี่ชาย
เค้าอีกต่อไปด้วย หึ! ให้เค้าได้ใช้เวลาด้วยกันเถอะเพราะ ต่อไปอาจจะไม่ได้มีเวลาด้วยกันอีก สายตายังมอง
ออกไปนอกห้อง จ้องร่างบางและพี่ชายแท้ๆของด้วยเองจูงมือกันออกไปข้างนอก ก่อนจะคิดหมั่นไส้กับสองร่าง
เมื่อกี้ ไอโฟนสีขาวของเค้าก็ดังขึ้นมาก่อน
‘ฮัลโหล มีอะไร’ กดรับโทรสัพก่อนจะ พูดด้วยเสียงคุ้นเคืองนิดๆ ทำให้คนปลายสายรู้ได้เลยว่า ต้องไม่พอใจ
อะไรมาซักอย่าง
‘ฉันต้องการจะคุยกับนาย ออกมาหาฉันหน่อย’
‘เออๆ แล้วเธออยู่ไหน ฉันอยากให้แผนนี้มันเริ่มเร็วที่สุด ฉันไม่ไหวแล้ว’
‘ฉันก็เห็นแล้ว พี่ป๊อปเพิ่งขับรถ ฉันอยู่หน้ามอ. นายรีบออกมาล่ะกัน’ ปลายสายพูดก่อนจะกดโทรสัพทิ้ง เสียง
หวานนั้นพูดออกอย่างหมั่นไส้ ดูท่าทางแล้วอารมณ์ก็คงเดือดไม่น้อยไปกว่าโทโมะเลยทีเดียว
KZ Restaurant
ร่างสูงสั่งอาหารเสร็จก่อนจะยืนหนังสือเมนูให้พนักงานคืน และหันหน้ามาหาร่างบางที่นั่งข้างเค้าทันดี มือหนาจับ
ผมของสาวสวยตรงข้างและเอามันไม่ขั้นไว้กับหูของร่างบางเพื่อให้เห็นน่าหวานนั้นชัดขึ้น สายตาหวานมองร่าง
บางอย่างแอ็นดูก่อนจะจับมือร่างบางแล้ววางไว้บ่นโต๊ะ
‘พี่ป๊อปเป็นไรป่าวค่ะเนี้ย รักแก้วเป็นพิเศษเหรอวันนี้ อิอิ’ ร่างบางพูดแซวร่างสูงก่อนจะใช้มือเรียวบีบจมูกของ
แฟนหนุ่มพร้อมกันโยกไปมาเพื่อแกล้งร่างสูงเล่น
‘ก็รักทุกวันแหละครับ ไม่ให้รักได้ไงน่ารักส่ะขนาดนี้เนอะ’
‘พี่ป๊อป คือวันนี้คู่หมั้นของพี่ป๊อปมาหาแก้วที่คณะ’
‘ฟางอ่ะเหรอครับ คือแก้ว แก้วไม่ต้องห่วงนะ พี่จะคุยกับคุณหญิงแม่ อีกอย่างฟางก็ไม่ได้รักพี่’ ร่างสูงรับอธิบาย
เรื่องระหว่างเค้ากับฟางทันที เค้ารู้ว่าแก้วไม่ใช่คนงี่เง่าแต่เค้าอยากทำทุกอย่างให้ชัดเจน
‘พี่ป๊อปแต่ พี่ป๊อปก็รู้ว่า คุณหญิงแม่คงให้พี่หมั้นกับคุณฟางแน่ๆ และอีกอย่างแก้วก็ไม่อยากให้พี่ป๊อปดื้อกับคุณ
หญิงแม่นะค่ะ’
‘แก้วอย่าห่วงเลยครับ เรามาทานอาหารกันดีกว่า แต่พี่จะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันนะ’
‘แต่พี่ป๊อปค่ะ กะ…’
‘แก้วเชื่อพี่นะคับ’ ร่างสูงยืนมือมาจับมือของแก้ว ก่อนะจะหอมลงหลังมือเบาๆ พร้อมกับพูดให้ร่างบางสบายใจ
ร่างบางรู้ว่าป๊อปปี้ คือคนมุ่งมั่นและเป็นลูกผู้ชายพูดจริงทำจริง แต่บางครั้งมันทำให้เธอกลัว กลัวว่าเค้าจะไม่
สมควรกับคนอย่างเธอ
.
.
.
.
‘มาได้สักทีฉันรอนายนานมาก’ เสียงใสออกมาจากปากเรียวสวยได้รูปของสาวหวานที่พูดบ่นกับผู้ชายที่เธอโทร
ให้ออกจาก มอ. ประมาณนึ่ง ชม. ได้แล้ว
‘เธอเห็นพี่ป๊อปกับแก้วออกไปด้วยกันแล้วใช่ไหม’ ร่างสูงเอ่ยปากออกมาก่อนจะนั่งตรงข้ามร่างบางที่ดูอารมณ์
เสียไม่น้อย ที่เค้ามาเลทตามที่เธอนัด
‘เห็นแล้วนะ ฉันไปคุยกับยัยจืดของนายมาแหละ ยัยนั้นเชื่อฉันสนิทเลย’ ร่างบางตอบร่างสูงก่อนจะทำหน้าเบื่อ
นายเต็มทน ถ้าใครมาเห็นเธอตอนนี้ จะคงไม่คิดว่าเธอนี้แหละ คือผู้หญิงที่ยิ้มแย้ม แสนดี น่าตาน่าเอ็นดู เหมือน
เมื่อเช้า ใช่! เธอคือฟาง สาวน้อยคนนั้นไงล่ะ
‘ฉันเห็นแหละ แต่เธอก็ร้ายไม่เบานะ คิดจะฆ่าแก้วหรือไงเมื่อเช้า ให้คนขับรถมาเชียวแก้วซักขนาดนั้น’
‘นายนี้รู้ไปหมดเลยนะโทโมะ ฉันไม่ตบยัยนั้นกลางแจ้งก็บุญเท่าไรล่ะ ไม่เข้าใจว่าทำไหมป๊อปถึงรักมันหนักหนา
รวมถึงนายด้วย’
‘ถ้าเธออยากได้ไอ้ป๊อป เธอก็ทำตามแผ่นของฉันไปก่อนไง หรือเธออยากได้อะไรที่มันเร็วกว่านั้น’
‘ฉันต้องถามนายไม่ใช่ไงโทโมะ นายก็อยากได้ยัยแก้วมันเหมือนกันแหละ ฉันได้ป๊อป นายได้แก้ว แฟร์จะตาย’
ร่างบางเริ่มเบื่อร่างสูงตรงหน้าเต็มทน เค้าก็อยากได้คนของเค้า เธอก็คนของเธอ
‘งั้นพรุ่งไอ้ป๊อปมันไปงานเลี้ยงของบริษัทเธอก็จัดการมันตอนนั้นเลยไง’
‘จัดการอย่างไงห่ะ นายรีบๆบอกแผนมาได้ไหม ถ้านายไม่พูดซ่ะทีฉันอาจจะได้ทำลายยัยจืดของนาย ก่อนจะได้
ลงมือ’ ร่างบางพูดก่อนจะกำมือแน่น พร้อมกับมองหน้าโทโมะอย่างไม่เกรงกลัว โทโมะก้มหน้าลงมาก่อนจะเฉียด
แก้มแดงนวลของฟางและกระซิบบอกถึงแผนนั้นทันที ฟางระบายยิ้มออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยปากออกมา
‘ก็ดีงั้นนายก็เตรียมเก็บภาพและคุณหญิงแม่ทั้งหลายไว้เลย จะได้เสร็จกันสักที’
‘ฉันรู้แล้วนะ แล้วฉันจะบอกเธอให้นะเกิดเธอทำลายแก้วแม้แต่ปลายเล็บ ฉันไม่เอาเธอไว้แน่’
‘หึ! รักยัยจืดนั้นมากแบบนี้นิเอง ถึงทำให้นายเกลียดพี่ป๊อปมากมายซ่ะขนาดนั้น’
‘หุบปากเงียบๆของเธอไปเลยนะ ทำตามที่ฉันบอกก็พอ’
‘แม้โทโมะ ฉันรู้นะว่านายอ่ะร้ายไม่เบา ถามไถ่ยัยจืดนั้นเรื่องฉันแถมว่าฉันร้ายอีก บอกไว้เลยนะ ถ้าเกิดนายอ้าก
ปากของนายพูดเรื่องไม่ดีถึงฉันอีกล่ะก็ ฉันไม่ไว้หน้านายแน่’ มือเรียวลูบหน้าหล่อตรงหน้า จับลงมาถึงค้างก่อน
จะจับแล้วสะบัดมือออกแรงๆ ให้เค้ารู้ซ่ะบ้างว่า เธอก็ไม่ได้กลัวอะไรเค้าเลยสักนิด
‘เธอนี้มันฉลาดจิงๆ ฉันควรดีใจนะที่ได้ร่วมงานกับเธอว่าที่พี่สะใภ้’
'หึ! ป๊อปต้องเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว แต่ยัยนั้นก็เชื่อนะว่าฉันรักนาย แต่ดูท่าทียัยนั้นก็ไม่สะเทือนเลยนิดตอน
ฉันบอก ก็ว่าแล้วเธอคงไม่ชอบคนแบบนาย' ร่างบางพูดก่อนะจะยิ้มใส่โทโมะ หึ!
'ก็คงจะเหมือนที่พี่ป๊อปไม่สนคนอย่างเธอ ทำให้แก้วอยู่ใกล้ฉันมากที่สุด เอาไอ้ป๊อปออกจากแก้ว ส่วนหน้าที่พรุ่ง
นี้แค่ทำให้ทุกคนสงสารก็พอ' โทโมะพูดพร้อมกับบีบปากฟาง ก่อนะจะปล่อยมือแล้วเดินออกไปจากรถ
'ค่อยดูนะระวังเหอะ นายก็จะไม่เหลือยัยจืดนั้นเหมือนกัน ออกรถกลับบ้าน'
รอยยิ้มอันน่ากลัวนั้นแตกต่างจากเมื่อเช้าเหลือเกิน แต่เพราะป๊อปปี้ เธอจะยอมทำทุกอย่างแม้แต่สิ่งที่เลว
ร้ายที่สุดที่ทำให้คนๆนึ่งเจ็บ
มาแล้ว วันนี้ขออัพแค่เรื่องนี้น่ะค่ะ ติดตามด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
