The one and only รักนี้แค่เธอ
9.4
pan_panther
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความจิ้นส่วนบุคคล TK PF KF only นะคับ ไม่ชอบอย่าว่ากัน พยายามจะอัพให้บ่อยที่สุด
The one and only รักนี้แค่เธอ
Chapter 1:
‘แก้ว นี้อ่ะแลคเชอร์ฉันจดมาเพื่อเห็นว่าไม่สบายเมื่อวาน’
‘แต๊งกิ้วนะโทโมะ แต่รู้ได้ไงเหรอว่าเราไม่สบายอ่ะ’
‘เออ.....รู้ได้ไงแล้วไงอ่ะ เอาๆไปเหอะน่า ฉันไปแหละ อย่าลืมอ่านด้วยพรุ่งนี้มี Quiz ในห้อง’
‘เออ โทโมะ…….’
‘น้องแก้วครับ จะไปหรือยังได้หรือยัง พี่ยืนรอตั้งนานแล้วนะครับ’
‘ป่ะค่ะพี่ป๊อป ขอโทษนะค่ะพอดีแก้วแค่ งง นิดหน่อย’
หลังจากเมื่อวานไม่สบายทำให้วันนี้จดแลคเชอร์ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร แต่เมื่อออกมาจากห้องก็มีเพื่อนร่วมห้องใจดีหยิบแลคเซอร์มาให้ ก่อนจะฝากท้ายว่ามี quiz พรุ่งนี้ แต่สำหรับผู้ชายคนนี้เค้าเป็นคนไม่ค่อยอะไรกับใครสักหน่อย เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะเค้าเป็นคนไม่เข้ากับคน จำได้เมื่อล่าสุดตอนคุยกับคนนี้ก็คงเป็นตอนปีนึ่ง ตอนที่เธอกับเค้าไปเป็นบัดดี้กันนึ่งปีเติมเลยทีเดียว เธอจำได้ว่าอิผู้ชายคนนี้ สำหรับเธอคือคนหยิ่งมากเลยทีเดียว ถ้าผู้ชายสูง ขาว น่าหล่อคนนี้ไม่ใช่ลูกเจ้าของมหาลัยนะ เจอเธอกระโดดถีบไปตั้งนานแล้ว
‘งงอะไรกันครับ เราหิวอะไรหรือป่าวพี่มีแซนวิทนะ อ่ะนี้ครับ’
‘ขอบคุณนะพี่ป๊อป’
แต่พอเข้ามหาลัยได้ไม่เท่าไร ก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันมาจีบเธอสักอย่างงั้น ปกติเธอเป็นคนไม่สนใจใคร แต่พอมาอยู่กับพี่ชายคนนี้ดูอบอุ่นขึ้นมาทันที ก็ทั้งรอยยิ้ม โอ๊ยย พ่อหมีชัดๆ คนอะไรทั้งเฟลนด์ลี่แถมยังใจดีอีก
‘งั้นเราไปติวหนังสือกันก่อนดีกว่า ถ้าคนดีของพี่กินอิ่มจะง่วงนอนไปซ่ะก่อนเนอะ’
‘พี่ป๊อปนี้รู้ใจแก้วอีกแล้ว แก้วเขินนะ’
หลังจากเสร็จจากกันติว แฟนหนุ่มของเธอก็มีโทรสัพเข้าว่าเค้าจะต้องรีบกลับบ้านทันที เลยไม่ส่งที่บ้านไม่ได้ แต่ถ้าเธอถึงบ้านเมื่อไรก็ต้องรีบโทรหาเค้าทันที แต่อย่างว่าสาวๆอย่างเราได้เข้าห้างทั้งทีจะให้เดินออกไปก็ยาก เลยขอให้แฟนหนุ่มว่าไม่ต้องเป็นห่วง เธอนี้ก็อายุจะ 20 อยู่แล้วดูแลตัวเอง เดินไปเดินมาดันเดินไปชนใครก็ไม่รุ้เข้า
‘เดินยังไงเนี้ยห่ะ ถ้าจะเดินก้มดูโทรสัพแบบนี้ ได้เดินชนคนอื่นไปทั่วพอดี’
‘เอ..... โทโมะ เราขอโทษนะพอดีแชทกับเพื่อนอยู่’
‘ขอโทษแล้วมันหายมั้ยห่ะ แชทกับแฟนแหละสิไม่ว่า เธอนี้มีเรื่องรบกวนฉันประจำเลยนะยัยแห้ง ไหนจะเรื่องแลค
เชอร์อีก’
‘แต่นายเป็นคนให้แลคเชอร์เราเองนะ นายอย่าลืมสิ’
‘ก็เหมือนกันแหละ อย่าเถียงได้ป่ะงั้นมานี้เลยมากินไอติมเป็นเพื่อนฉัน’
‘เฮ้ยๆ โทโมะปล่อย! ฉันไม่ไป’
หลังจากมีปากเสียงกับผู้ชายร่วมห้องเรียนที่เจอกันที่สยามนิดหน่อย ก็เป็นว่าต้องมากินไอติมเป็นเพื่อนเค้าเพื่อไถ้โทษ(?) แต่ถ้าเธอไม่ได้หลงตัวเองไปนะ เค้าจะเข้ามาในชีวิตเธอบ่อยไปแล้ว ไหนจะที่มหาลัยหรือ นอกมหาลัย แต่เค้าก็เป็นผู้ชายคนนึ่งเลยแหละ ที่เรียกได้ว่าเพีรยมพร้อมและหล่อมาก ตั้งแต่เค้าจูงมือเธอให้เดินตามมาจนถึงร้านไอติม เธอแอบเห็นชะนีทั้งหลาย กรี๊ดอิจฉาเธอเป็นแถวเลย
‘จะกินอะไรก็สั่งสิ เดียวฉันเลี้ยงเอง’
‘เราจะรบกวนนายอีกหรือป่าวล่ะ ก็นายบอกว่าเรารบกวนนายมาทั้งวันแล้วนิ’
‘อยากกินอะไรก็รีบสั่งซ่ะ เพราะเธอไม่สั่งอ่ะมันรบกวนฉันมากๆ’
‘อืมพี่ค่ะ งั้นเอาช๊อคชิพที่นึ่งค่ะ สั่งสิเราสั่งแล้วจะไม่ได้รบกวนนาย’
‘เอาเหมือนเค้าทีนึ่งครับ’
ระหว่างกินไอติมก็เหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยได้กินเท่าไรหรอก ก็คนตรงข้ามมั่วแต่จ้องมองเธอล่ะสิทำเอาเธอต้องก้มหน้าก้มตากินแต่พอกินเสร็จเธอก็รีบเซย์กู๊ดบาย และก็ไม่วายที่เค้าคนนี้จะบอกเธอว่าเค้าจะส่งเธอกลับบ้านเอง
‘ไม่เอาๆ แค่นี้ก็รบกวนนายมามากล่ะ เราไม่อยากทำให้นายลำบากอีก’
‘เธอจะบ้าเหรอ มืดๆแบบนี้จะกลับบ้านเองมานี้ฉันไปส่ง รีบตามมาด้วยก่อนที่ฉันจะต้องไปลากเธอ’
‘ก็ได้ๆ แต่ขอบใจมากน่ะ เรารบกวนนายเยอะเลยอ่ะ’
‘เออรู้แล้วนะ เธอนี้หยุดแบบขอบคุณขอโทษ เรานายได้ป่ะ ฉันรำคาญ’
‘แล้วนายต้องการแบบไหนล่ะ ฉันทำอะไรนายก็รำคาญไปหมดล่ะ’
‘ก็แก้วกับโมะเข้าใจนะ'
.
.
.
.
'ลงเป็นได้แล้วถึงบ้านเธอล่ะ’
‘เออ ขอบคุณนะนาย เออโทโมะ แต่นายรู้จักบ้านเราได้ไงอ่ะ’
‘รู้ได้ไงไม่สำคัญ แต่ว่าให้แทนตัวเองว่าแก้วไง เข้าๆบ้านไปได้แหละ’
‘อ่ะงั้นแก้ว เข้าบ้านก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่ง ขับรถดีๆล่ะ’
‘ใครว่าเธอทำให้ฉันลำบากกันเหล่า ยัยแห้ง ;)’
10 missed call ‘P’POPPY <3’
‘ซวยแล้วยัยแก้ว ไปเที่ยวกับคนอื่นลืมโทรหาพี่ป๊อปเลย’
‘แก้ว กลับมาแล้วเหรอลุก พี่ป๊อปรออยู่ข้างในไปสิแล้วไปไหนมาห่ะ’
‘เออ เดียวแก้วมานะค่ะแม่’
‘อ่าวเจ๊ไปหามาอ่ะ พี่ป๊อปมารอตั้งนาน งั้นธามออกไปก่อนนะครับพี่ป๊อป’
‘พี่ป๊อปคือแก้ว ขอโทษนะคะ แก้วเจอเพื่อนเลยกลับบ้านช้า แล้วลืมโทรหาพี่ป๊อป’
‘ไม่เป็นไรครับแค่แก้วกลับบ้านปลอดภัยก็ดีแล้ว พี่ต้องกลับบ้านแล้วแหละ พี่แค่มาดูน้องแก้วว่าเป็นไงบ้าง’
‘ค่ะ งั้นแก้วไปส่งพี่ป๊อปหน้าบ้านนะค่ะ’
หลังจากที่แฟนหนุ่มที่เป็นห่วงมาตามดูถึงที่บ้านก็ทำเธอตกใจกลัวเค้า จะเห็นนะสิว่าใครมาส่งเธอ เธอรู้ว่าพี่ป๊อปเป็นคนใจดี และจริงใจแต่ถ้าเค้ารู้ว่าใครมาส่งเธอเมื่อเย็น เค้าคงไม่พอใจแน่ๆ เพราะพี่ป๊อปกับโทโมะไม่ถุกกัน และอีกอย่างสองคนนี้ก็เป็นพี่น้องกันอีกด้วย แต่ที่ว่านิสัยแตกต่างกันโดนสิ้นเชิง ซึ่งเธอก็ไม่รู้ด้วยเพราะอะไร
Crrr……. Crr…… ‘ข้อความ’
‘นี้เบอร์ฉันเซฟไว้ด้วย และก็นอนได้แหละพรุ่งนี้มีสอบอย่ามั่วแต่คุยกับพี่ป๊อปให้มันมาก from TOMO’
‘แล้วเค้าเอาเบอร์เรามาจากไหนกันเนี้ย’
Follow and Comment please!!!!!
The one and only รักนี้แค่เธอ
Chapter 1:
‘แก้ว นี้อ่ะแลคเชอร์ฉันจดมาเพื่อเห็นว่าไม่สบายเมื่อวาน’
‘แต๊งกิ้วนะโทโมะ แต่รู้ได้ไงเหรอว่าเราไม่สบายอ่ะ’
‘เออ.....รู้ได้ไงแล้วไงอ่ะ เอาๆไปเหอะน่า ฉันไปแหละ อย่าลืมอ่านด้วยพรุ่งนี้มี Quiz ในห้อง’
‘เออ โทโมะ…….’
‘น้องแก้วครับ จะไปหรือยังได้หรือยัง พี่ยืนรอตั้งนานแล้วนะครับ’
‘ป่ะค่ะพี่ป๊อป ขอโทษนะค่ะพอดีแก้วแค่ งง นิดหน่อย’
หลังจากเมื่อวานไม่สบายทำให้วันนี้จดแลคเชอร์ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร แต่เมื่อออกมาจากห้องก็มีเพื่อนร่วมห้องใจดีหยิบแลคเซอร์มาให้ ก่อนจะฝากท้ายว่ามี quiz พรุ่งนี้ แต่สำหรับผู้ชายคนนี้เค้าเป็นคนไม่ค่อยอะไรกับใครสักหน่อย เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะเค้าเป็นคนไม่เข้ากับคน จำได้เมื่อล่าสุดตอนคุยกับคนนี้ก็คงเป็นตอนปีนึ่ง ตอนที่เธอกับเค้าไปเป็นบัดดี้กันนึ่งปีเติมเลยทีเดียว เธอจำได้ว่าอิผู้ชายคนนี้ สำหรับเธอคือคนหยิ่งมากเลยทีเดียว ถ้าผู้ชายสูง ขาว น่าหล่อคนนี้ไม่ใช่ลูกเจ้าของมหาลัยนะ เจอเธอกระโดดถีบไปตั้งนานแล้ว
‘งงอะไรกันครับ เราหิวอะไรหรือป่าวพี่มีแซนวิทนะ อ่ะนี้ครับ’
‘ขอบคุณนะพี่ป๊อป’
แต่พอเข้ามหาลัยได้ไม่เท่าไร ก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันมาจีบเธอสักอย่างงั้น ปกติเธอเป็นคนไม่สนใจใคร แต่พอมาอยู่กับพี่ชายคนนี้ดูอบอุ่นขึ้นมาทันที ก็ทั้งรอยยิ้ม โอ๊ยย พ่อหมีชัดๆ คนอะไรทั้งเฟลนด์ลี่แถมยังใจดีอีก
‘งั้นเราไปติวหนังสือกันก่อนดีกว่า ถ้าคนดีของพี่กินอิ่มจะง่วงนอนไปซ่ะก่อนเนอะ’
‘พี่ป๊อปนี้รู้ใจแก้วอีกแล้ว แก้วเขินนะ’
หลังจากเสร็จจากกันติว แฟนหนุ่มของเธอก็มีโทรสัพเข้าว่าเค้าจะต้องรีบกลับบ้านทันที เลยไม่ส่งที่บ้านไม่ได้ แต่ถ้าเธอถึงบ้านเมื่อไรก็ต้องรีบโทรหาเค้าทันที แต่อย่างว่าสาวๆอย่างเราได้เข้าห้างทั้งทีจะให้เดินออกไปก็ยาก เลยขอให้แฟนหนุ่มว่าไม่ต้องเป็นห่วง เธอนี้ก็อายุจะ 20 อยู่แล้วดูแลตัวเอง เดินไปเดินมาดันเดินไปชนใครก็ไม่รุ้เข้า
‘เดินยังไงเนี้ยห่ะ ถ้าจะเดินก้มดูโทรสัพแบบนี้ ได้เดินชนคนอื่นไปทั่วพอดี’
‘เอ..... โทโมะ เราขอโทษนะพอดีแชทกับเพื่อนอยู่’
‘ขอโทษแล้วมันหายมั้ยห่ะ แชทกับแฟนแหละสิไม่ว่า เธอนี้มีเรื่องรบกวนฉันประจำเลยนะยัยแห้ง ไหนจะเรื่องแลค
เชอร์อีก’
‘แต่นายเป็นคนให้แลคเชอร์เราเองนะ นายอย่าลืมสิ’
‘ก็เหมือนกันแหละ อย่าเถียงได้ป่ะงั้นมานี้เลยมากินไอติมเป็นเพื่อนฉัน’
‘เฮ้ยๆ โทโมะปล่อย! ฉันไม่ไป’
หลังจากมีปากเสียงกับผู้ชายร่วมห้องเรียนที่เจอกันที่สยามนิดหน่อย ก็เป็นว่าต้องมากินไอติมเป็นเพื่อนเค้าเพื่อไถ้โทษ(?) แต่ถ้าเธอไม่ได้หลงตัวเองไปนะ เค้าจะเข้ามาในชีวิตเธอบ่อยไปแล้ว ไหนจะที่มหาลัยหรือ นอกมหาลัย แต่เค้าก็เป็นผู้ชายคนนึ่งเลยแหละ ที่เรียกได้ว่าเพีรยมพร้อมและหล่อมาก ตั้งแต่เค้าจูงมือเธอให้เดินตามมาจนถึงร้านไอติม เธอแอบเห็นชะนีทั้งหลาย กรี๊ดอิจฉาเธอเป็นแถวเลย
‘จะกินอะไรก็สั่งสิ เดียวฉันเลี้ยงเอง’
‘เราจะรบกวนนายอีกหรือป่าวล่ะ ก็นายบอกว่าเรารบกวนนายมาทั้งวันแล้วนิ’
‘อยากกินอะไรก็รีบสั่งซ่ะ เพราะเธอไม่สั่งอ่ะมันรบกวนฉันมากๆ’
‘อืมพี่ค่ะ งั้นเอาช๊อคชิพที่นึ่งค่ะ สั่งสิเราสั่งแล้วจะไม่ได้รบกวนนาย’
‘เอาเหมือนเค้าทีนึ่งครับ’
ระหว่างกินไอติมก็เหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยได้กินเท่าไรหรอก ก็คนตรงข้ามมั่วแต่จ้องมองเธอล่ะสิทำเอาเธอต้องก้มหน้าก้มตากินแต่พอกินเสร็จเธอก็รีบเซย์กู๊ดบาย และก็ไม่วายที่เค้าคนนี้จะบอกเธอว่าเค้าจะส่งเธอกลับบ้านเอง
‘ไม่เอาๆ แค่นี้ก็รบกวนนายมามากล่ะ เราไม่อยากทำให้นายลำบากอีก’
‘เธอจะบ้าเหรอ มืดๆแบบนี้จะกลับบ้านเองมานี้ฉันไปส่ง รีบตามมาด้วยก่อนที่ฉันจะต้องไปลากเธอ’
‘ก็ได้ๆ แต่ขอบใจมากน่ะ เรารบกวนนายเยอะเลยอ่ะ’
‘เออรู้แล้วนะ เธอนี้หยุดแบบขอบคุณขอโทษ เรานายได้ป่ะ ฉันรำคาญ’
‘แล้วนายต้องการแบบไหนล่ะ ฉันทำอะไรนายก็รำคาญไปหมดล่ะ’
‘ก็แก้วกับโมะเข้าใจนะ'
.
.
.
.
'ลงเป็นได้แล้วถึงบ้านเธอล่ะ’
‘เออ ขอบคุณนะนาย เออโทโมะ แต่นายรู้จักบ้านเราได้ไงอ่ะ’
‘รู้ได้ไงไม่สำคัญ แต่ว่าให้แทนตัวเองว่าแก้วไง เข้าๆบ้านไปได้แหละ’
‘อ่ะงั้นแก้ว เข้าบ้านก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่ง ขับรถดีๆล่ะ’
‘ใครว่าเธอทำให้ฉันลำบากกันเหล่า ยัยแห้ง ;)’
10 missed call ‘P’POPPY <3’
‘ซวยแล้วยัยแก้ว ไปเที่ยวกับคนอื่นลืมโทรหาพี่ป๊อปเลย’
‘แก้ว กลับมาแล้วเหรอลุก พี่ป๊อปรออยู่ข้างในไปสิแล้วไปไหนมาห่ะ’
‘เออ เดียวแก้วมานะค่ะแม่’
‘อ่าวเจ๊ไปหามาอ่ะ พี่ป๊อปมารอตั้งนาน งั้นธามออกไปก่อนนะครับพี่ป๊อป’
‘พี่ป๊อปคือแก้ว ขอโทษนะคะ แก้วเจอเพื่อนเลยกลับบ้านช้า แล้วลืมโทรหาพี่ป๊อป’
‘ไม่เป็นไรครับแค่แก้วกลับบ้านปลอดภัยก็ดีแล้ว พี่ต้องกลับบ้านแล้วแหละ พี่แค่มาดูน้องแก้วว่าเป็นไงบ้าง’
‘ค่ะ งั้นแก้วไปส่งพี่ป๊อปหน้าบ้านนะค่ะ’
หลังจากที่แฟนหนุ่มที่เป็นห่วงมาตามดูถึงที่บ้านก็ทำเธอตกใจกลัวเค้า จะเห็นนะสิว่าใครมาส่งเธอ เธอรู้ว่าพี่ป๊อปเป็นคนใจดี และจริงใจแต่ถ้าเค้ารู้ว่าใครมาส่งเธอเมื่อเย็น เค้าคงไม่พอใจแน่ๆ เพราะพี่ป๊อปกับโทโมะไม่ถุกกัน และอีกอย่างสองคนนี้ก็เป็นพี่น้องกันอีกด้วย แต่ที่ว่านิสัยแตกต่างกันโดนสิ้นเชิง ซึ่งเธอก็ไม่รู้ด้วยเพราะอะไร
Crrr……. Crr…… ‘ข้อความ’
‘นี้เบอร์ฉันเซฟไว้ด้วย และก็นอนได้แหละพรุ่งนี้มีสอบอย่ามั่วแต่คุยกับพี่ป๊อปให้มันมาก from TOMO’
‘แล้วเค้าเอาเบอร์เรามาจากไหนกันเนี้ย’
Follow and Comment please!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
