ซาตานพันธนาการรัก

   "หม่ามี๊ขาาา...หม่ามี๊" เด็กหญิงหน้าตา  น่ารัก  ช่างพูด เอาแต่ใจ   วิ่งเข้ามามารดาทันที
 
ที่เจอหน้า ทั้งๆที่ห่างกันไปไม่กี่ชั่วโมง ทำให้ผู้คนที่พบเห็นอดยิ้มตามไม่ได้กับความน่ารักของแก
 
ผู้เป็นมารดาอดยิ้มไม่ได้ พร้อมกับรวบตัวแกมากอดหอมแก้มแดงระเรื่ออย่างหมั่นเขี้ยว เจ้าตัวได้แต่
หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ  ธนันต์ธรณ์สาวหน้าหวาน แก้มแดง เจ้าของเรือนร่างบอบบาง เป็น
 
มารดาของเด็กหญิงน่ารักร้องถาม เมื่อเห็นท่าทางออดอ้อนของลูกสาว 
 
    "จะอ้อนอะไรหม่ามี๊อีกคะ? เพื่องจะออกไปกับน้าเฟย์มาเอง บอกหม่ามี๊มาเดี๋ยวนี้น้ะน้องฟิน"
 
  " ป่าวค่ะ  น้องฟินไม่ได้อ้อนซะหน่อยย แต่คิดถึงหม่ามี๊ที่สู๊ดดดเลยย น้องฟินไปกับน้าเฟย์ตั้งนาน   
  คิดถึงน้องฟินบ้างไหมคะ?? แต่น้องฟินคิดถึงหม่ามี๊ม๊ากกกมากกก.."
 
   "แหนะะ!! มาถึงก็อ้อนหม่ามี๊เลยนะคะน้องฟิน เฮ้อออ.. น้อยใจจัง ตอนไปด้วยก็บอกว่าน้าน่ารัก
 
ที่สู๊ดดด พอเตอหม่ามี๊เท่านั้นแหละ รักหม่ามี๊ที่สู๊ดดดดเลยนะน้องฟินเอ๊ะะ!! ถ้างั้นตุ๊กตากระต่ายตัว
นี้ทำไงดีน้าาา "
 
   พรปวีณ์วางของลงบนโต๊ะเสร๊จก็ยกตุ๊กตากระต่ายตัวใหม่ที่หลานสาวคนสวยร้องอยากได้ขึ้นมาชู
ตรงหน้า พร้อมทำท่าทางครุ่นคิด
 
  "น้าเฟย์อย่ายกให้ใครนะคะ น้าเฟย์อุตส่าซื้อให้น้องฟินแล้ว น้าเฟย์คนสวยของน้่องฟินน"
 
          น้องฟินร้องบอกพร้อมกับส่งสายตาหวานๆให้จนพรปวีณ์ถึงกับใจอ่อน
 
"โอเคคๆ อันนี้เป็นของน้องฟิน แต่น้องฟินต้องแบ่งให้เพื่อนเล่นด้วยรู้มั้ย  ห้ามหวงของนะคะ "
 
    พรปวีณ์ส่งของเล่นให้กับหนูน้อย พร้อมกับสอนไปด้วย
 
 "ขอบคุณค่ะ น้องฟินจะเอาไปให้น้องดาเล่นด้วย" น้องฟินรับของมาถือไว้แล้วหอมแก้มพรปวีณ์
 
เบาๆ เป็นการขอบคุณ พร้อมกับรีบวิ่งไปนั่งเล่นที่ห้องรับแขกทันที
 
 "เอ้ะ!! หลงกลหลานอีกแล้วนะเฟย์ ออกไปทีไรต้องซื้อของเล่นกับมาทุกทีเลย ทีหลังจะไม่ให้
ออกไปด้วยแล้วนะ"
 
  " เอาน่าา ฟางก็...น้องฟินอยากได้นินาา อย่าโกรธน้องฟินเลยนะฟางนะๆ" พรปวีณ์แก้ตัวแทน
หลานชาย
   
   ธนันต์ธรณ์ได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ลูกเธอนี่ก็ช่างออดอ้อนเอาใจสารพัด  ไม่รู้ติดนิสัยมา
 
 จากใคร ดีหน่อยว่าสอนแล้วแกเข้าใจ ตอนเด็กๆ คลอดออกมาเลยเลี้ยงง่าย ไม่เคยทำให้เธอ
 
 ลำบากใจเลย เหมือนแกจะรู้ว่าแม่ลำบาก ดีว่าคุณจีรนัตถ์รับเป็นแม่ทูนหัวให้ลูกของเธอ น้องฟิน
 
 เลยไม่ลำบากเหมือนเด็กคนอื่นๆ เพราะท่านมีเมตตา และถูกชะตากับลูกของเธอ หน้าเหมือน
 
 ลูกชายของเขาตอนเด็กๆมาก ตอนนี้ลูกชายของท่านไปช่วยบิดาดูแลกิจการอยู่ที่จังหวัดอื่น
 
 
 ท่านไม่ได้เล่ารายละเอียดอะไรมาก รู้แค่ว่าท่านกับสามีเลิกกันมานานแล้วดูแลลูกชายเองโดย
 
ผลัดกันเลี้ยงกับสามีที่เลิกกันไป พอโตขึ้น ท่านก็ให้ลูกชายช่วยดูแลกิจการทั้งสอง แต่ดูท่า
 
ลูกชายของท่านคงจะชอบกิจการของพ่อมากกว่า แต่เขาก็ช่วยบริหารไร่องุ่นแห่งนี้ด้วย เธอไม่เคย
 
เห็นหน้าเขาสักครั้ง  เธอมาอยู่นี่ได้ 4 ปี แล้ว  ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น วันที่เธอสูญเสียคุณค่าของผู้
 
หญิงให้กับผู้ชายร้ายกาจ  บ้าอำนาจ  ป่าเถื่อน จนต้องหนีมาไกลถึงบ้านเกิดพรปวีณ์ ยังดีว่าคุณจี
 
 รนัตถ์มีเมตตารับเธอเข้าทำงาน หลังจากนั้นสามเดือน เธอถึงได้รู้ว่าเธอตั้งท้อง เหมือนโลกจะ
 
ถล่มลงมาต่อหน้าแต่ได้เพื่อนดีๆอย่างพรปวีณ์ช่วยปลอบใจและเป็นกำลังใจให้จนผ่านพ้นมาได้
 
แถมลูกสาวของเธอก็น่ารัก  เธอไม่คิดรังเกียจแกเลยถึงแม้แกจะเกิดมาด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
 
ก็ตาม
 
  "เฟย์ก็อย่าตามใจแกมากเลย เดี๋ยวก็เคยตัว" ธนันต์ธรณ์ช่วยพรปวีณ์เก็บของเข้าตู้เย็นเตรียมไว้
 
ทำอาหารให้คุณจีรนัตถ์
 
  "จ้าาา  คุณแม่ฟาง " พรปวีณ์พูดแกมหยอก พรปวีณ์หรือเฟย์เป็นเพื่อนข้างห้องของเธอเมื่อ 4 ปี
 
ก่อน ตอนที่เธอทำงานหลังเรียนจบอยู่ที่ต่างจังหวัด แต่เพื่อนสาวของเธอโชคร้ายถูกสามีเจ้าของ
 
ร้านอาหารหลอกไปสังเวยความสาวให้กับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นเป็ฯเจ้าของบ่อนคาสิโนที่มา
 
กินร้านอาหารและถูกใจเพื่อนของเธอ ธนันต์ธรณ์ไม่ค่อยพูดถึงผู้ชายคนนั้นให้ฟัง  วันที่เธอเห็น
 
สภาพธนันต์ธรณ์ที่หน้าห้องเช่า บอกตรงๆว่าน้ำตาจะไหล เพื่อนของเธอร้องไห้จนตาบวมเสื้อผ้า
 
ยุ่งเหยิง ตามลำคอมีแต่ร่องรอยพิศวาส เธอจึงช่วยไขประตูแล้วพาเข้าห้อง จัดการให้ธนันต์ธรณ์
 
อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียนร้อย ซึ่งธนันต์ธรณ์ก็สะอึกสะอื้นไม่หยุด เธอไม่กล้าถาม จนเช้ามานั่น
 
แหละเธอจึงกล้าถาม ซึ่งธนันต์ธรณ์จึงเล่าให้ฟังด้วยน้ำตา และขอให้เธอหาที่อยู่ใหม่ให้ เทอเลย
 
ตัดสินใจพาธนันต์ธรณ์มาอยู่กับแม่ของเธอผู้เป็นแม่บ้านอยู่ที่นี่ แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเมื่อรู้ว่า
 
ธนันต์ธรณ์ตั้งท้องได้ 3 เดือนกว่าแล้ว ธนันต์ธรณ์ถึงกับทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนร้องไห้ จนเธอช่วย
 
 ปลอบใจจนธนันต์ธรณ์คลายกังวล และเตรียมพร้อมที่จะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่โชคดีที่คุณจี
 
รนัตถ์เจ้าของไร่เอ็นดูธนันต์ธรณ์เธอจึงรับเป็นแม่ทูนหัวให้กับลูกสาวของธนันต์ธรณ์  ท่านรักและ
 
 เอ็นดูสองแม่ลูกมาก แล้วน้องฟินก็น่ารัก ช่างออดอ้อน ฉลาด  ใครเห็นก็ต้องหลงรักทันที  
 
น้องฟินมีผิวขาวอมชมพู  มีผมสีน้ำตาล คิ้วเข้ม ปากแดงสด ตากลมโตสีน้ำตาลซึ่งแตกต่างจาก
 
ธนันต์ธรณ์ที่ดำสนิท คงจะได้จากคนเป็นพ่อแต่เธอไม่กล้าถามธนันต์ธรณ์ คนที่นี่รู้ว่าธนันต์ธรณ์
 
เลิกกับแฟนและตั้งท้องต้องเลี้ยงลูกคนเดียว  แต่พักหลังมานี้ น้องฟินถามหาพ่อกับธนันต์ธรณ์
 
บ่อยๆ จนเธอต้องบอกกับน้องฟินว่าห้ามถามแบบนี้กับมารดา กลัวว่าธนันต์ธรณ์จะร้องไห้อีก
 
 
 
 
  "หม่ามี๊ขาา" ปากเล็กๆแดงระเรื่องของลูกสาวเธอขยับถาม เมื่อเห็ฯว่ามารดาวางหนังสือลง 
 
พร้อมกับขยับผ้าขึ้นคลุมตัวสร้างความอบอุ่น ดึงร่างของแกเข้ามากอดแน่น 
 
  "หืมม  มีอะไรหรอคะน้องฟิน ยังไม่ง่วงอีกหรอคะ หม่ามี๊เล่านิทานจบหลายเรื่องแล้วน้าาา
 
ลูกสาวใครน้ะะตัวอุ๊นนอุ่น " ธนันต์ธรณ์กอดลูกสาวเอาไว้ในอ้อมกอดแน่นซึ่งแกก็เอาแขนสั้นป้อม
 
โอบรอบคอเธอพร้อมกับซุกหน้าไว้กับหน้าอกของเธอ ลูกเธฮนี่พูดเก่งกว่าเด็ก 3 ขวบทั่วไป
 
และมีพัฒนาการที่ดีมาก ช่างจดจำมาตลอด
 
"หม่ามี๊ขาา  น้องฟินมีแด๊ดดี๊ไหมคะ?? " แกถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่คนที่ตั้งใจฟังอย่าง
 
ธนันต์ธรณ์ถึงกับอึ้ง
 
  "เอ่ออ...มีสิ่คะ น้องฟินมีเเด๊ดดี๊ " เธอพยายามระงับเสียงไม่ให้เสียงสั่นเพราะคำพูด
 
ไร้เดียงสาของลูกสาวตัวน้อยย
 
  "จริงหรอคะหม่ามี๊ แล้วแด๊ดดี๊ของน้องฟินอยู่ไหนหรอคะ ชื่ออะไรทำไมไม่มาหาน้องฟินบ้างเลย 
 
น้องฟินอยากเจอจะแย่" แกเงยหน้ามามองถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อรู้ว่าตัวเองมีแด๊ดดี๊กับเขา
 
เหมือนกัน
 
 " แด๊ดดี๊ของเราอยู่ไกลมาก มาหาเรายังไม่ได้ค่ะ และแด๊ดดี๊ของน้องฟินชื่อ แด๊ดดี๊ป็อปปี้"
 
ธนันต์ธรณ์พยายามเช็ดน้ำตาที่ปริ่มล้นออกขอบตาออก ไม่อยากให้ลูกเห็น แต่แกก็เห็นจนได้
 
พร้อมกับยกมือเช็ดน้ำตาให้
 
  "โอ๋ๆ อย่างร้องนะคะ หม่ามี๊ก็คิดถึงแด๊ดดี๊เหมือนกับน้องฟินใช่ไหมคะ" ปากเล็กกดจูบเบาๆที่
 
แก้มเธอ พร้อมกับปลอบไม่ให้เธอร้องไห้ เพราะคิดว่าหม่ามี๊คิดถึงแด๊ดดี๊ที่อยู่ไกลนั่นเอง
 
  "น้องฟินอย่าพูดให้ใครได้ยินนะคะ เป็นความลับของเรา 2 คน นะ เพราะถ้าแด๊ดดี๊กลับมาแล้ว
 
น้องฟินค่อยเรียกเอาไว้เซอร์ไพร์ทุกคนไงคะ "
 
" อื้มมม... ตกลงค่ะหม่ามี๊ " แกพยักหน้ารับปากอย่างแข็งขัน 
 
 "อ้ะะ!! ขอถามอีกข้อนึงนะคะหม่ามี๊ น้องฟินเหมือนแด๊ดดี๊ไหมคะ " พอถามเสร็จก็รอฟังคำถาม
 
อย่างใจจดใจจ่อ
 
"เหมือนสิ่คะ เหมือนแทบทุกส่วนเลย หน้าหวานเหมือนแม่ " ทั้งๆที่ใจบอกว่าเกลียดเขา
 
แต่เธอยังจำรายละเอียดเกี่ยวกับเขาได้
 
"ค้าาา น้องฟินนอนแล้วนะคะ " พอลูกสาวของเธอพูดจบ สักพักเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจ
 
สม่ำเสมอของแก  ธนันต์ธรณ์จ้องมองลูกสาวในอ้อมกอดแล้วหวนคิดถึงเหตุการณ์ร้ายๆ
 
ที่ผ่ามาเมื่อ 4 ปีก่อน น้ำตาต้องไหลลินออกมาจนเธอต้องยกมือปาดน้ำตาและกลั้นเสียงสะอื้นไว้
 
กลัวว่าลูกสาวเธอได้ยินและตื่นมา...
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ 1 แล้วนะคะ เม้นๆให้เบบี๊หน่อยค่ะ อาจจะมีผิดๆถูกบ้าง แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมา
 
เม้นค่ะ ขอบคุณนะคะ  ตอน 2 เจอกัน วันไหนก็ไม่แน่ใจนะคะ  ช่วงนี้บี๊งานที่โรงเรียนเยอะมากค่ะ 
 
เม้นด้วยนะคะ ตอนที่ 2 มาดูย้อนรอยอดีตของพี่ฟางกันค่ะ ว่าเจออะไรมาบ้างงง
 
#.BaBy