เราจะมีกันและกัน KF

พิธิแต่งงาน :-)

กว่าที่ญาติผู้ใหญ่ทั้งของเขาและเธอจะทะยอยกันไปจากห้องหอได้หมด...ร่างสูงก็เมื่อยไปทั้งแขนทั้งขาทั้บั้นเอว...ที่ต้องขดตัวนั้งพับเพียบทำเป็นเรียบร้อยบีบรัดเนื้อตัวมาตลอดทั้งวันจนกระทั่งจบงานเลี้ยง...

     ร่างสูงลุกขึ้นบิดขี้เกียจ..ชำเลืองมองหาภรรยาหมาดๆของตนทางหางตา...เขาเห็นเธอดึงชายกระโปรงยาวบานเป็นลูกไม้ทั้งตัวปักเลื่อมและมุกระยับที่เธอสวมใส่อยู่ให้ยืนได้ถนัด...ร่างสูงจึงเดินเข้าไปช่วยประครองเธอยืนขึ้น...เขาพึ่งสังเกตตอนนี้เองว่า..ช่วงอกตลอดไปถึงแขนเสื้อเป็นเพียงผ้าบางๆเท่านั้นเองมองผ่านๆคล้ายกับร่างบางสวมใส่กระโจมอกเท่านั้นเอง..

   มันจึงดูแปลกไปในสายตาของเขา...จากสูทกระฉับกระเฉงหรือหางเกงยีนที่เคยเห็นดธอใส่...มาเป็นกระโปรงบานยาวราวกับเจ้าหญิงเช่นนี้...ซึ่งคนรูปร่างดีอย่างร่างบางสามารถแต่งออกมาได้สวยมากทีเดียว...

    ร่างบางเหญือบตาไปมองเขาอย่างแปลกใจที่เขาเข้ามาช่วยเธอ...เห็นสีหน้าเขามองเธออย่าเฉยชา...ผิดกับตอนที่มีคนอยู่เยอะแยะ..ถึงตอนนั้นเขายิ้มเยือนอย่างทำเป็นทีเดียวล่ะ..

"ขอบคุณค่ะ.."

   ถึงอย่างไรร่างบางก็มารยาทดีพอจะพูดดีกับเขาได้.

"จะให้รูดซิบหลังด้วยไหม..อ้อ ติดกระดุมสะแน่นเลย"

   ร่างสูงไม่รอคำตอบ...เขาจับร่างบางให้หันหลังและเขาก็ตั้งหน้าตั้งตาปลดกระดุมให้ได้...โดยที่ไม่ได้สังเกตใบหน้าของร่างบางว่าตอนหน้าของเธอเริ่มเป็นสีเข้มขึ้น
   ทันทีที่แผ่นผ้าทั้งสองด้านของตัวเสื้อด้านหลังแยกออก...ร่างบาก็รีบหันหน้ากลับมาทันที..เธอดึงแผ่นผ้าทั้งสองข้างเอาไว้เพื่อไม่ให้มันแยกออกจากกัน..จนเป็นเหตุให้ร่างสูงเห็นอะไรต่ออะไรของเธอถนัดตา..

      แต่ร่างสูงก็ทันได้เห็นอยู่ดี..แผ่นหลังขาวเนียนสะอาดที่มีชั้นในชิ้นน้อย..

   สีหน้าอมยิ้มของร่างสูงยิ่งทำให้ร่างบางอายมากขึ้น..พอเธออายเขามากก็เลยเปลี่ยนเป็นโกรธเพื่อกลบเกลื่อน

"นาย."

   ร่างบางพยายามทบทวนตัวเองไม่ให้โกรธเขามากไปกว่านี้ถึงอย่างไรเขาและเธอก็ได้แต่งงานกันแล้วเขาย่อมมีสิทธ์ในตัวเธอทุกอย่าง

"ไปอาบน้ำสิ่ค่ะ...เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

   เสียงที่พูดกับเป็นอ่อนลง
ร่างสูงเลิกคิ้ว..แปลกใจที่ร่างบางไม่ระเบิดคำพูดอะไรออกมาอย่างที่เขานึกเอาไว้ตั้งแต่แรก
   แต่ก็ดีเหมือนกัน...จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานให้ต้องเสียไปมากกว่านี้.

  ร่างสูงหายตัวเข้าห้องน้ำไปพักใหญ่กลับมาอีกหนก็เห็นว่าร่างบางสวมเสื้อคลุมผ้าขนหนูเรียบร้อยใบหน้าที่เคยมีเครื่องสำอางหนาตอนนี้ได้ถูกลบออกไปหมดแล้วทิ้งไว้เพียงเพียงครา7มันของครีมล้างหน้าเท่านั้น
   ตรงหน้าของร่างบางมีกล่องใส่เครื่องสำอางเกะกะอยู่ร่างบางคงรีบทำธุระส่วนตัวของเธอระหว่างที่เขาไม่อยู่..
   ร่างสูงนึกขันเธอที่ดูระมัดระวังราวกับกลัวเขาจะบุกปล้ำ..เห็นท่าร่างบางแบบนี้ก็ทำให้ร่างสูงสงสัยต่อไปไม่ได้ว่าร่างบางเคยมีแฟนเหมือนใครคนอื่นเขาบ้างหรือป่าว...

   เธอมองทางเขาแล้วเมินหน้านี้ไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมค่ะ..ชั้นจะได้อาบต่อ"

   ร่างบางถามทั้งที่เห็น..แต่คงเพราะไม่มีอะไรจะคุยมากว่า

"เชิญ..เอ้อเดี๋ยว"
  ร่างสูงเอ่ยบอกแต่ร่างพอร่างบางกำลังจะเดินไปห้องน้ำเขาก็ดึงข้อมือเทอไว้ก่อน

"มีอะไรค่ะ..ชั้นจะไปอาบน้ำ.."

"เลิกพูดแทนตัวเองว่าชั้นสักทีไดไหม..แล้วก็เลิกเรียกแก้วว่าคุณด้วย..ต่อไปนี้เราจะเรียกแทนชื่อของกันและกันเข้าใจไหม.."

"แค่นี้ใช่ไหมค่ะ..งั้นฟางไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"

"แล้วของพวกนี้ล่ะ..จะเอาเก็บตู้ไหมแก้วจัดให้"

   ร่างสูงถามอย่างหวังดีแต่ร่างบางกับปฏิเสธ

"เอาไว้ตรงนั้นดีกว่าค่ะ..เดี๋ยวฟางออกมาจัดเอง"

"ตามใจ"

   เขายักไหล่ที่ถามนั้นเพียงเพราะเขาอยากญาติดีกับเธอบ้างเท่านั้น พอเธอปฏิเสธ...เขาก็เลยทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่สนใจจะคุยด้วยต่อไป..ในไม่ช้าร่างสูงก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
.
.
.
.
อัพแล้วอีกตอนๆ