เราจะมีกันและกัน KF

ความห่วงใยของมารดาก็เพิ่มากขึ้นเป็นลำดับหลังจากที่เธอหายป่วยหนัก...กระทั่งถึงกับออกปากกับเขาเรื่องการมีครอบครัวเป็นหลักเป็นฐาน    แรกๆร่างสูงก็ฟังอย่างขำขัน..จนไม่นานมานี้มารดาของเขาบอกว่า.."ลูกต้องแต่งงานเสียทีนะแก้ว..แม่มองเห็นผู้หญิงที่เหมาะกับลูกแล้ว...""อะไรกันคับแม่"ร่างสูงร้องถามอย่าแปลกใจ..แต่ไม่ได้ตกใจนัก..อาจเพราะเขายังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มารดากล่าวถึงก็เป็นได้"ไม่ต้องถามหรอกว่าอะไร.."   มารดาตอบอย่างหงุดหงิด..เป็นอาการที่เทอมักแสดงออกเสมอยามที่ร่างสูงทำอะไรไม่ได้ดั่งไจในพักหลังๆนี้"แม่อยากให้แกแต่งงาน..แล้วรีบๆมีหลาน""แม่ลืมไปแล้วหรอว่าแก้วเป็นผู้หญิงนะจะมีลูกกับผู้หญิงได้ไง""เดี๋ยวนี้หมอเขาก็สามมารถทำให้ผู้หญิงท้องได้ก็แล้วกัน...แต่แกต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันหาให้เท่านั้นแล้วรีบมีหลานให้ฉัน...""แม่ทำอย่างกับของมันปั๊มออกมาได้เร็วงั้นแหละๆมีเยอะไปที่เขาแต่งงานแล้วไม่มีลูก"    เขาพยายามจะทำให้เป็นเรื่องตลก..แต่เธอไม่ยอมขำด้วยกลับยื่นคำขาดกับเขาว่า"มะรืนนี้..อย่านัดใครตอนบ่ายๆล่ะ..แม่จะให้หนูฟางเขามาบ้านเรา.."    และวันนี้ร่างบางก็มาปรากฏตัวแล้ว..เธอไม่ได้มีอะไรในตัวที่ชวนให้เขาตื่นเต้นเสียเลย...รูปร่างหน้าตาก็สวยดีหรอกผิวขาวนวลตาโตๆจมูกโด่งๆ   แต่ร่างสูงบอกตัวเองว่า..เธอไม่ใช่ผู้หญิงในรสนิยมของร่างสูงเลยสักนิด ท่าทางจะหัวแข็ง....ทำให้เขานึกเซงตั้งแต่นาทีแรกที่เจอ  นี่น่ะผู้หญิงที่มารดาอยากได้มาเป็นลูกสะไภ้ถึงกับคาดคั้นเขาขนาดนี้...   แล้วยิ่งเธอมาประจบมารดาเพื่อขอเงินให้กับมูลนิธิอะไรของเธอนั่นอีก...ร่างสูงเลยยิ่งไม่ชอบใจเธอมากขึ้น"บริจาคเงินอะไรกันหรือคับแม่.."   ร่างสูงถามแซงขึ้นก่อนที่มารดาจะเอ่ยอะไรออกมาคราวนี้ร่างบางเป็นฝ่ายตอบเขาว่า"มูลนิธิเพื่อเด็กพิการทางสมองค่ะ..เป็นหน่วยงานแยกย่อยออกมาจากกองทุนช่วยเหลือเด็กกำพร้าแห่งประเทศไทย.." "หนูฟางเขาทำงานอยู่ที่มูลนิธินี้.."   แม่เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมมากเสียจนร่างสูงหมั้นไส้"คุณแม่คิดจะทำบุญอีกหรอคับ.."    มารดาพยักหน้า"แม่เอาอาหารไปเลี้ยงเด็กพวกนั้นเมื่อวันก่อน..เห็นแล้วก็สงสาร...พอดีเห็นหนูฟางแกทำงานเต็มที่เหลือเกิน...แม่ก็เลยอยากช่วยบ้าง"   มารดาของเขามีงานอดิเรก..คือทำบุญเธอจะตั้งงบประมาณเพื่อการนี้ในแต่ล่ะเดือนไว้เป็นจำนวนไม่น้อย..ซึ่งร่างสูงไม่เคยขัด..เพราะถือว่าเป็นความสุขของเธอร่างสูงเองกฌห็นเป็นเรื่องที่ดีที่เธอทำดังนั้นด้วยซ้ำแต่มาคราวนี้อารมพาลทำให้เขาไม่เห็นด้วย"แต่เดือนนี้แม่ทำบุญไปเยอะแล้วนิครับ.."  ร่างบางรู้ทีเดียวว่าร่างสูงไม่อยากให้แม่เขาทำบุญอีก...แค่สายตาที่เขามองเธอเธอก็รู้แล้ววาเขาไม่ชอบเธอเลย..แต่ร่างบางชินเสียแล้วกับสายตาคล้ายไม่ค่อยเชื่อถือหรือดูถูกของผู้คนที่เธอบ่ายหน้าเข้าไปขอความช่วยเหลือเพื่อเด็กที่ด้วยโอกาศทางสังคมเหล่านี้...    ร่างบางเลือกเข้ามาทำงานที่นี่หลังจากที่เธอเรียนจบ..ด้วยความคาดหวังว่าเธออาจจะช่วยเหลือส่วนเล็กๆส่วนหนึ้งในสังคมได้บ้าง...หลังจากที่เธอได้เรียกร้องสิ่งเหล่านั้นมาใส่ตัวจนกระทั่งตัวเธอร่ำเรียนจบ..ช่วยเหลือตัวเองได้     แต่คราวนี้แม่มารดาของร่างสูงว่าจะทำบุญจนวนเงินไม่น้อยเลยทีเดียว..หากร่างสูงขัดและเธอเชื่อเขาก็น่าเสียดายที่ร่างบางต้องพลาดมันไป    ร่างบางจึงมองหน้ามารดาของร่างสูงเชิงขอร้อง..ทำให้อีกฝ่ายยิ้มอย่างเอ็นดูและหะนไปตอบร่างสูงลูกของเธอว่า"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว..แม่ก็เอาไปหักออกจากงบของเดือนหน้าสิ่""ถ้างั้นก็แล้วแตผ่แม่นะคับ"   เขายอมจำนนความต้องการของมารดาอีกเช่นเคย   มารดาของร่างสูงเปิดสมุดเช็คขึ้นมากรอกตัวเลขและเซ็นชื่อก่อนจะส่งให้ร่างบาง...โดยสั่งจ่ายในนามของมูลนิธิหลังจากเสร็จธุระเรื่องงานแล้วเธอก็ชวนหญิงสาวร่างบางทานอาหารว่างด้วยกัน   สำหรับคนที่สร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาเองอย่างเธอ..เวลาน้ำชาของเธอไม่เคยมีจะมีก็แต่ขนมหรือผลไม้ตามที่อยากจะกิน..หรือคนรับใช้เอามาให้ส่วนเครื่องดื่มก็มีแต่ชาจีนกลิ่นหอมอ่อนๆที่รินจากกาใส่ในถ้วยชา"ป้าไม่มีเวลาน้ำชาแบบคนอื่นเขาหรอกนะมีแต่ลูกเท่านั้นที่ต้องดื่มกาแฟตอนเช้า..ไข่ดาวหมูแฮมและถ้าว่างก็มีตั้งน้ำชากันตอนบ่าย..ป้าน่ะมันยังไงก็ได้กินอร่อยได้เท่ากัน...."                 เธออาจธทำเป็นหรูหราข้างนอกกับคนอื่นได้..แต่เมื่อกลับบ้านทุกอย่างยังคงสภาพเดิมคือพื้นๆอย่างไรก็อย่างงั้นนอกจากที่เวลามีแขกที่ไม่ใช่คนกันเองมาบ้าน...จึงสั่งให้แม่บ้านจัดเตรีมให้เรียบร้อยงดงามไม่มีที่ติ  แต่ว่ากับหญิงสาวร่างบางที่จะมาเจ็นสะไภ้ของเธอ...มารดาของร่างสูงไม่ต้องการทำอะไรเป็นพิเศษ...เธออยากให้ร่างบางได้เห็นความเป็นอยู่ที่แท้จริงของเธอกับลูก...มากกว่าเปลือกนอกที่คนอื่นเห็น.........
.
.
.
.
.มาอีกตอนแล้วๆขอกำลังใจจากรีดเดอร์หน่อยเม้นกันเยอะๆนะ :)