เราจะมีกันและกัน KF

10.0

เขียนโดย KaewFang

วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.41 น.

  9 ตอน
  6 วิจารณ์
  13.11K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) 2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
  • ความห่วงใยของมารดาก็เพิ่มากขึ้นเป็นลำดับหลังจากที่เธอหายป่วยหนัก...กระทั่งถึงกับออกปากกับเขาเรื่องการมีครอบครัวเป็นหลักเป็นฐาน
        แรกๆร่างสูงก็ฟังอย่างขำขัน..จนไม่นานมานี้มารดาของเขาบอกว่า..

    "ลูกต้องแต่งงานเสียทีนะแก้ว..แม่มองเห็นผู้หญิงที่เหมาะกับลูกแล้ว..."

    "อะไรกันคับแม่"

    ร่างสูงร้องถามอย่าแปลกใจ..แต่ไม่ได้ตกใจนัก..อาจเพราะเขายังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มารดากล่าวถึงก็เป็นได้

    "ไม่ต้องถามหรอกว่าอะไร.."

       มารดาตอบอย่างหงุดหงิด..เป็นอาการที่เทอมักแสดงออกเสมอยามที่ร่างสูงทำอะไรไม่ได้ดั่งไจในพักหลังๆนี้

    "แม่อยากให้แกแต่งงาน..แล้วรีบๆมีหลาน"

    "แม่ลืมไปแล้วหรอว่าแก้วเป็นผู้หญิงนะจะมีลูกกับผู้หญิงได้ไง"

    "เดี๋ยวนี้หมอเขาก็สามมารถทำให้ผู้หญิงท้องได้ก็แล้วกัน...แต่แกต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันหาให้เท่านั้นแล้วรีบมีหลานให้ฉัน..."

    "แม่ทำอย่างกับของมันปั๊มออกมาได้เร็วงั้นแหละๆมีเยอะไปที่เขาแต่งงานแล้วไม่มีลูก"

        เขาพยายามจะทำให้เป็นเรื่องตลก..แต่เธอไม่ยอมขำด้วยกลับยื่นคำขาดกับเขาว่า

    "มะรืนนี้..อย่านัดใครตอนบ่ายๆล่ะ..แม่จะให้หนูฟางเขามาบ้านเรา.."

        และวันนี้ร่างบางก็มาปรากฏตัวแล้ว..เธอไม่ได้มีอะไรในตัวที่ชวนให้เขาตื่นเต้นเสียเลย...รูปร่างหน้าตาก็สวยดีหรอกผิวขาวนวลตาโตๆจมูกโด่งๆ
       แต่ร่างสูงบอกตัวเองว่า..เธอไม่ใช่ผู้หญิงในรสนิยมของร่างสูงเลยสักนิด ท่าทางจะหัวแข็ง....ทำให้เขานึกเซงตั้งแต่นาทีแรกที่เจอ
      นี่น่ะผู้หญิงที่มารดาอยากได้มาเป็นลูกสะไภ้ถึงกับคาดคั้นเขาขนาดนี้...

       แล้วยิ่งเธอมาประจบมารดาเพื่อขอเงินให้กับมูลนิธิอะไรของเธอนั่นอีก...ร่างสูงเลยยิ่งไม่ชอบใจเธอมากขึ้น

    "บริจาคเงินอะไรกันหรือคับแม่.."

       ร่างสูงถามแซงขึ้นก่อนที่มารดาจะเอ่ยอะไรออกมาคราวนี้ร่างบางเป็นฝ่ายตอบเขาว่า

    "มูลนิธิเพื่อเด็กพิการทางสมองค่ะ..เป็นหน่วยงานแยกย่อยออกมาจากกองทุนช่วยเหลือเด็กกำพร้าแห่งประเทศไทย.." 

    "หนูฟางเขาทำงานอยู่ที่มูลนิธินี้.."
       แม่เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมมากเสียจนร่างสูงหมั้นไส้

    "คุณแม่คิดจะทำบุญอีกหรอคับ.."

        มารดาพยักหน้า

    "แม่เอาอาหารไปเลี้ยงเด็กพวกนั้นเมื่อวันก่อน..เห็นแล้วก็สงสาร...พอดีเห็นหนูฟางแกทำงานเต็มที่เหลือเกิน...แม่ก็เลยอยากช่วยบ้าง"

       มารดาของเขามีงานอดิเรก..คือทำบุญเธอจะตั้งงบประมาณเพื่อการนี้ในแต่ล่ะเดือนไว้เป็นจำนวนไม่น้อย..ซึ่งร่างสูงไม่เคยขัด..เพราะถือว่าเป็นความสุขของเธอร่างสูงเองกฌห็นเป็นเรื่องที่ดีที่เธอทำดังนั้นด้วยซ้ำแต่มาคราวนี้อารมพาลทำให้เขาไม่เห็นด้วย

    "แต่เดือนนี้แม่ทำบุญไปเยอะแล้วนิครับ.."

      ร่างบางรู้ทีเดียวว่าร่างสูงไม่อยากให้แม่เขาทำบุญอีก...แค่สายตาที่เขามองเธอเธอก็รู้แล้ววาเขาไม่ชอบเธอเลย..แต่ร่างบางชินเสียแล้วกับสายตาคล้ายไม่ค่อยเชื่อถือหรือดูถูกของผู้คนที่เธอบ่ายหน้าเข้าไปขอความช่วยเหลือเพื่อเด็กที่ด้วยโอกาศทางสังคมเหล่านี้...

        ร่างบางเลือกเข้ามาทำงานที่นี่หลังจากที่เธอเรียนจบ..ด้วยความคาดหวังว่าเธออาจจะช่วยเหลือส่วนเล็กๆส่วนหนึ้งในสังคมได้บ้าง...หลังจากที่เธอได้เรียกร้องสิ่งเหล่านั้นมาใส่ตัวจนกระทั่งตัวเธอร่ำเรียนจบ..ช่วยเหลือตัวเองได้ 
        แต่คราวนี้แม่มารดาของร่างสูงว่าจะทำบุญจนวนเงินไม่น้อยเลยทีเดียว..หากร่างสูงขัดและเธอเชื่อเขาก็น่าเสียดายที่ร่างบางต้องพลาดมันไป
        ร่างบางจึงมองหน้ามารดาของร่างสูงเชิงขอร้อง..ทำให้อีกฝ่ายยิ้มอย่างเอ็นดูและหะนไปตอบร่างสูงลูกของเธอว่า

    "ไม่เป็นไรหรอกแก้ว..แม่ก็เอาไปหักออกจากงบของเดือนหน้าสิ่"

    "ถ้างั้นก็แล้วแตผ่แม่นะคับ"

       เขายอมจำนนความต้องการของมารดาอีกเช่นเคย

       มารดาของร่างสูงเปิดสมุดเช็คขึ้นมากรอกตัวเลขและเซ็นชื่อก่อนจะส่งให้ร่างบาง...โดยสั่งจ่ายในนามของมูลนิธิหลังจากเสร็จธุระเรื่องงานแล้วเธอก็ชวนหญิงสาวร่างบางทานอาหารว่างด้วยกัน
       สำหรับคนที่สร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาเองอย่างเธอ..เวลาน้ำชาของเธอไม่เคยมีจะมีก็แต่ขนมหรือผลไม้ตามที่อยากจะกิน..หรือคนรับใช้เอามาให้ส่วนเครื่องดื่มก็มีแต่ชาจีนกลิ่นหอมอ่อนๆที่รินจากกาใส่ในถ้วยชา

    "ป้าไม่มีเวลาน้ำชาแบบคนอื่นเขาหรอกนะมีแต่ลูกเท่านั้นที่ต้องดื่มกาแฟตอนเช้า..ไข่ดาวหมูแฮมและถ้าว่างก็มีตั้งน้ำชากันตอนบ่าย..ป้าน่ะมันยังไงก็ได้กินอร่อยได้เท่ากัน...."              

       เธออาจธทำเป็นหรูหราข้างนอกกับคนอื่นได้..แต่เมื่อกลับบ้านทุกอย่างยังคงสภาพเดิมคือพื้นๆอย่างไรก็อย่างงั้นนอกจากที่เวลามีแขกที่ไม่ใช่คนกันเองมาบ้าน...จึงสั่งให้แม่บ้านจัดเตรีมให้เรียบร้อยงดงามไม่มีที่ติ
      แต่ว่ากับหญิงสาวร่างบางที่จะมาเจ็นสะไภ้ของเธอ...มารดาของร่างสูงไม่ต้องการทำอะไรเป็นพิเศษ...เธออยากให้ร่างบางได้เห็นความเป็นอยู่ที่แท้จริงของเธอกับลูก...มากกว่าเปลือกนอกที่คนอื่นเห็น...
    .
    .
    .
    .
    .
    .
  • .
  • .
  • .
  • .
  • .
    มาอีกตอนแล้วๆ
    ขอกำลังใจจากรีดเดอร์หน่อย
    เม้นกันเยอะๆนะ :)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา