Malice love แค้นนี้มีเป้าหมาย......คือนาย
เขียนโดย 
อันโก๊ะ
วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.51 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2558 15.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) เย็นชา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเย็นชา
“สวัสดีค่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งไหว้ทักทายประธาน ห๊ะ!! นั่นมัน................ขนมจีน!!!หนอยนี่นายนั่นยังควง
ขนมจีนมาอีกเหรอ ทั้งๆที่คบกับฉัน ไหนบอกว่าจะรัก รับผิดชอบไง พอท่านประธานเดินออกไปฉันก็ตรงไป
หาป๊อปทันที
หมับ!!
ฉันคว้าข้อมือเขา
“ป๊อป เรามีเรื่องต้องคุยกัน”ฉันว่าก่อนจะดึงป๊อปให้ตามฉันมาแต่ดันชะงักเพราะอีกข้างหนึ่งขนมจีนก็
รั้งแขนไว้
“คุณเป็นใครไม่ทราบ ถึงมีสิทธิ์ทำแบบนี้”ขนมจีนว่าให้ฉัน
“ฉันควรจะถามคุณดีกว่า เพราะป๊อปเขามีอะไรกับฉันแล้ว”สิ้นเสียงของฉันขนมจีนทำสีหน้าตกใจอย่างหนัก
และดูเหมือนป๊อปจะตกใจเล็กน้อย
“จริงเหรอคะป๊อป!!”ขนมจีนถามป๊อปปี้
“จริง”ป๊อปปี้ว่า ขนมจีนถึงกับอึ้งไปทันที ครานี้ฉันกระชากป๊อปออกจากมือขนมจีนและลากออกไป
ตรงระเบียง
“นายทำแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ”ฉันเปิดประเด็นทันที
“ก็แล้วแต่จะคิด”เขาพูดออกมาทั้งที่สายตามองออกไปตรงนอกระเบียง
“นายบอกนายจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วทำไมนายทำอย่างนี้”ฉันว่าอีก ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะเสีย
ใจแล้วสิ ฉันเพิ่งรู้ว่าไอ้คำว่าแก้แค้นของฉัน เป็นแค่คำบังหน้าแต่ที่จริงฉันต้องการให้เขากลับมาสนใจฉัน
ต่างหาก
“ฉันไม่อยากรับผิดชอบต่อไปแล้ว จบไหม” เจ็บค่ะ เจ็บเข้าไปในหัวใจอย่างแรง
“นายเป็นอะไรไปอ่ะ”ตอนนี้น้ำตาของฉันมันเริ่มไหลแล้วสิ
“ไม่ได้เป็นอะไร นี่แหละตัวจริงของฉัน ฉันขี้เกียจทนอยู่กับคนที่ฉันไม่ได้รัก!!!”คราวนี้เขาตวาดกลับมา ที่แท้
นิสัยนายมันยังเหมือนเดิม ฉันไม่น่าหลงนายซ้ำสองเลย
“ที่ผ่านมา แสดงว่านาย........แกล้งทำเป็นรักฉันอย่างนั้นเหรอ”ฉันถามออกไปอย่างลำบาก ตอนนี้ใจของ
ฉันมันยับเยินไปหมดแล้ว
“ใช่ ฉันแค่แกล้ง” เขาพูดออกมาอย่างง่ายดาย ใจร้าย นายมันใจร้ายที่สุด
“เมื่อไหร่ฉันจะเป็นคนที่นายรักสักที”
“ไม่มีวัน”พูดจบเขาก็เดินออกไปจากตรงนี้ทันที ตอนนี้เข่าของฉันมันยืนหยัดไม่ไหวอีกแล้ว ฉันทรุดตัว
นั่งร้องไห้อยู่ตรงระเบียง
“อะไรนะ ไอ้หมอนั่นแกล้งทำอย่างงั้นเหรอ ไป เดี๋ยวฉันไปต่อยหน้ามัน”แก้วว่าพร้อมกับอารมณ์เสีย
“ช่างมันเหอะแก ฉันจะเกลียด เกลียดอ้บ้านี่ไปจนวันตาย”ฉันเค้นเสียงออกมา
“นี่ขนาดคุณสวยแล้วนะ หมอนั่นยังไม่สนหรอ”โทโมะเอ่ยขึ้น
“ก็คนมันไม่เคยพอไงคะผุ้ชาย ก็เหมือนกันทั้งดลกแหละ”เฟย์พูดแล้วอารมณ์เสีย
“เออ......เว้นผมสักคนก็ได้นะครับ”โทโมะว่า
“แล้วแกจะเอาไงต่อ”ยัยแก้วถาม
“ฉันจะไปเผาบ้านมัน ฆ่าคนที่มันรัก”ฉันพูดออกมาอย่างเคียดแค้น
“นี่แกจะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ”แก้วใจหาย
“เปล่า แค่คิดอ่ะ”
“โถ่ยัยบ้า”แก้วตีฉันทีหนึ่ง
“ฉันก็คงหาวิธีใหม่อ่ะ แต่ไม่ยอมวางมือเรื่องนี้แน่”
“พี่แน่ใจนะ ว่าจะไม่ไปตกหลุมรักไอ้หมอนั่นอีก”เฟย์ว่า
“แน่ใจสิ ฉันเจ็บขนาดนี้แล้ว ฉันไม่ยอมเลิกราหรอก ฮึก พูดแล้วอยากจะร้องไห้ ฮือๆ”
“อ้าว ไงเป็นงั้นน่ะ”โทโมะว่า
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
“ฮัลโหลสวัสดีค่ะ” ฉันกดรับสายทันทีที่มีคนโทรเข้า
“น้ำตาหายเร็วเนอะ”โทโมะว่า
“(เออ..สวัสดีครับ นี่ใช่คุณฟาริดาดีไซน์เนอร์ชื่อดังหรือเปล่าครับ)”
“ใช่ค่ะ”
“(ผมประธาน รอยัลจูเนียร์ คือเราจะมีการล่องเรือยอร์จไปในทะเล สามวัน สองคืน ซึ่งจะรวมตัวคน
ที่เกี่ยวข้องกับแฟร์ชั่น การออกแบบกันน่ะครับ ผมขอเชิญคุณฟาริดาด้วยนะครับ)”
“ออได้ค่ะไม่มีปัญหา”
“(ขอโทษนะครับที่ไม่ได้เชิญอย่างเป็นทางการ)”
“โอ๊ย ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่นี้ดิฉันก็ปราบปรื้มใจแล้วน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าจะเป็นไรไหมถ้าดิฉันจะพาผู้
ช่วยดีไซน์เนอร์ของดิฉันไปด้วย”
“(ไม่มีปัญหาครับ หวังว่าเราจะพบกันนะครับ)”
“ค่ะ”
ติ๊ด!!
“ยัยแก้ว เก็บของเราจะไปเที่ยวบนเรือยอร์จสามวันสองคืน”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นต์ให้กำลังใจด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
