Malice love แค้นนี้มีเป้าหมาย......คือนาย

ทางเลือก
 
 

 
โรงพยาบาล kkk
“ป๊อบ”ฉันเดินเข้าไปในห้องพักของป๊อบ ซึ่งเขากำลังลืมจาขึ้นมา
“ป๊อบ!!นี่คุณฟื้นแล้ว!!!”ฉันพูดออกมาอย่างตกใจ
“ผมฟื้นมาได้สักพักหนึ่งแล้วครับ นี่คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่”เขาพูดอย่างอ่อนแรง
“พี่ชายคุณบอก”ฉันว่าไปตามความจริง
“คุณรู้แล้วหรอครับ ว่าผมมีพี่ชายฝาแฝด”ชายตรงหน้ากล่าวขึ้น
“ค่ะ ทำไมคุณไม่บอกฟาง”
“ผมไม่อยากให้คุณเป็นห่วงผมครับ แต่คุณคือฟางจริงๆใช่ไหม”ป๊อปย้ำ
“ใช่ค่ะ”
“ผมขอโทษนะครับ สำหรับทุกๆอย่างที่ผ่านมา”เขาว่าพรางดึงมือฉันไปกุมไว้
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไม่โกรธป๊อบแล้ว”ฉันว่า
“แต่ยังไงผมก็รู้สึกผิดมาตลอดนะครับ”เขากล่าว ฉันโน้มตัวลงไปกอดเขา อ้อมแขนของเขาโอบกอดฉันแน่น แต่.......ทำไม มันรู้สึกแปลกๆ
“ขอโทษนะคะ ถึงเวลาพักผ่อนของคนไข้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะคะ”พยาบาลสาวเดินเข้ามาบอก
“ป๊อบ ฟางต้องไปแล้วนะ”ฉันกล่าวลากับชายตรงหน้าที่กำลังจ้องมองฉันอย่างคิดถึง
“ครับ พรุ่งนี้ฟางจะมาอีกใช่ไหม?”ป๊อบว่า
“ค่ะ ฟางจะมาหาป๊อบ”
“ผมอยากทานข้าวฝีมือของฟางจัง”ป๊อบว่า
“แหม ฟางทำอาหารไม่อร่อยหรอก”ฉันบอก
“น่านะ ผมอยากทานหนิ” เขาอ้อนได้น่ารักมาก นี่ขนาดอยู่ในชุดคนไข้นะเนี๊ย ยังน่ารักเลย
“ค่ะ ได้ค่ะ ฟางจะทำอาหารมาให้ป๊อบทานนะ”ฉันว่าก่อนจะโบกมือและเดินออกไป จากนี้ไป ก็คงไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรแล้วใช่ไหม
                                  
                                   ตอนเช้า
ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารให้ป๊อบ ซึ่งฉันทำ ซุปสาหร่าย กับ ข้าวต้มที่สุดแสนจะอร่อย ตอนนี้ฉันก็ตักใส่ปิ่นโต แล้วก็ ไปอาบน้ำก่อน
“ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด”
ใครโทรมานะ ฉันรีบอาบน้ำจนเสร็จและเดินออกไปดูโทรศัพท์ ใครโทรมาซะเช้าเชียว
“ยัยแก้ว” ฉันอ่านชื่อของสายไม่ได้รับ ฉันจึงไปใส่เสื้อผ้าก่อนจะโทรกลับไป
ติ๊ด!
“ฮัลโหล ว่าไงยัยแก้ว”ฉันทักเพื่อนไป
“(ฟาง แย่แล้ว พี่ชายของคุณป๊อบมีแผลเต็มตัวเลย ใบหน้าก็มีนะ ฉันเห็นเขานอนสลบอยู่ข้างถนน)”
“ว่าไงนะ!!! แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน”
“(ฉันล้วงกระเป๋ากางเกงเขาก็พบว่ามีกุญแจของคอนโด RTR อยู่ ห้อง 67 เดี๋ยวแกตามมานะเว้ย ฉันกำลังพาเขาไปส่งที่ห้อง)”
“โอเคๆฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ว่าแล้วฉันก็รีบคว้ากุญแจรถ แล้วรีบวิ่งออกไป ขอให้อย่าเป็นอะไรเลยนะ
                                  
                “ฝากด้วยละกัน ฉันมีสัมมนาตอนเช้านี่ด้วย”ยัยแก้วว่าขณะที่ฉันมาถึง
“อื้ม ขอบคุณมากนะ”ฉันว่าก่อนที่ยัยนั่นจะโบกมือและเดินออกไป ฉันจึงหันมาสนใจคนบนเตียงแทน เขาไปทำอะไรมา ทำไมมีแผล และ รอยช้ำเต็มตัวขนาดนี้ ฉันเอากะละมังใส่น้ำ พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กๆมาวางบนเตียงใกล้ๆเขา หืมได้กลิ่นเหล้าซะคลุ้งไปหมดเลย เมามาแน่ๆ ฉันเอาผ้าขนหนูชุบน้ำ แล้วเช็ดตรงบริเวณหน้าของเขา คิ้วแตก ปากแตก นี่เขาไปทำอะไรมานะ จนป่านนี้แล้วยังไม่ได้สติเลย พอเสร็จแล้วฉันก็เลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขา บรอเวณแผงอกอันขาวของเขามีรอยช้ำ ซึ่งตามแขนก็เป็นแบบนี้ นี่ไปโรงพยาบาลเลยดีกว่า ใช่!! โรงพยาบาล แล้วป๊อบล่ะ
“แอบลักหลับผมอยู่เหรอครับ”ชายตรงหน้าลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
“คุณบ๊อบบี้ คุณฟื้นแล้ว”ฉันดีใจที่ชายตรงหน้าได้สติ
“นี่ผม และ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ดูเหมือนเขาจะงงไม่น้อย
“คือตอนเช้า ฉันเจอคุรนอนอยู่ข้างถนนพร้อมกับบาดแผลเต็มตัว ฉันเลยพาคุณมาที่นี่ ว่าแต่คุณไปโดนอะไรมา”ฉันรีบถาม
“คือ...ผมออกไปดื่ม ผมอยากให้เมาไปเลย แต่ผมก็คงไปมีเรื่องกับใครคนหนึ่งเข้าแหละมั้ง”เขาพูดเรียบๆ
“งั้น.......ตอนนี้คุณฟื้นแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”ฉันว่าก่อนจะหยิบกระเป๋า แต่ทว่า มือของเขาเอื้อมมาจับแขนของฉัน
“ได้โปรด อยู่กับผม อย่าเพิ่งไป”ดวงตาของเขาดูเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด นี่....ฉันกำลังทำร้ายเขาอยู่เหรอ แล้วป๊อบล่ะ เขารอฉันอยู่
“แต่น้องของคุณ.......”
“ผมขอร้อง” สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ชายตรงหน้าหลั่งน้ำตาออกมา
“โอเคค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณที่นี่ก่อน”ฉันว่าพรางนั่งลงข้างๆเตียง บ๊อบบี้ดึงฉันเข้าไปกอดแนบตัว อ้อมกอดของเขา กลับอบอุ่นอย่างน่าประหลาด นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี๊ย!!