Love and Tears รักทั้งน้ำตา

 
 
 
"เฮ้ออ!!!เหนื่อยจัง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านพลางบ่นอุบอิบคนเดียว ฟางเดินลงมาจากชั้นบนพอดีก็รีบเดินเข้าไปถือของช่วย
 
 
"มาคะฉันถือช่วย"ฟางรับของมาก่อนจะนำไปเก็บ
 
 
"ฟางพรุ่งนี้ผมจะต้องไปดูงานที่พัทยาคุณจะไปด้วยกันมั้ย"ป๊อปปี้ถามทำให้ฟางตาโตทันที นี่เค้ากินยาผิดขวดมารึไงทำไมจู่ๆถึงชวนเธอไปด้วยต่างกับเมื่อก่อน
 
 
"แล้วคุณพิมละคะคุณหน้าจะชวนเธอ"ฟางถามกลับด้วยสีหน้าแฝงด้วยความเศร้า
 
 
"พิมไม่ว่างหนะผมก็เลยชวนคุณ"ป๊อปปี้ตอบ แต่คำตอบกลับความคิดของเค้าดันสวนทางกัน เค้าอยากจะชวนเธอไปเก็บความทรงจำที่ดีไม่ใช่ไปเพราะงาน เพราะเมื่อก่อนเค้าและเธอมีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต
 
 
"ถ้าคุณพาฉันไปด้วยคุณคงจะรำคาญฉันแย่"ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปแต่ต้องชงักเมื่อเค้าพูดขึ้น
 
 
"ตกลงว่าคุณไปกับผม ไปเก็บของเถอะ"ป๊อปปี้ลุกขึ้นพูดอย่างเด็จขาด ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไปหรอกแต่กลัวเค้ารำคาญเธอ นิสัยแบบนี้นี่แหละคือตัวตนที่แท้จริงของเธอแต่อาจจะขาดความร่าเริงไปนิดเมื่อก่อนเธออึดอัดทุกครั้งที่ทำตัวเข้มแข็งเธออยากบอกเลยว่าเธอไม่ชอบกับการทำตัวแบบนั้นแต่สถานะการณ์และทุกอย่างมันบังคับเธอให้ทำเพื่อเค้าคนที่เธอรัก
 
 
"คะ"ฟางตอบรับก่อนจะเดินขึ้นห้องไปเก็บของ
 
 
"ฟางทำตัวแบบนี้รูสึกแปลกๆไงชอบกลแหะ"ป๊อปปี้พูดแล้วเกาหัวตัวเองเบาๆกับอาการของเธอ
 
 
 
 
 
 
"คุยเก็บของเสร็จรึยัง"ป๊อปปี้ถามก่อนจะเดินไปที่รถเพื่อตรวจเช็กสภาพรถ
 
 
"เสร็จแล้วคะ"ฟางตอบก่อนจะยกกระเป๋าเข้าไปในรถ
 
 
"งั้นไปกันเลย"ป๊อปปี้พูดฟางได้แต่พยักหน้าก่อนจะขึ้นรถ และในเวลาต่อมารถก็ได้แล่นมาถึงพัทยาก่อนจะถูกจอดนิ่งไว้เมื่อถึงจุดหมาย ชายหนุ่มมองมายังร่างเล็กที่หลับอยู่โดยไม่รู้เลยว่าถึงที่พักแล้ว
 
 
"คุณถึงแล้ว"ป๊อปปี้เขย่าฟางเบาๆเพื่อปลุกให้ตื่นแต่ไร้การตอบรับ"ฟางตื่นได้แล้ว"ป๊อปปี้ใช้มือบีบที่จมูกเบาๆเพราะเค้ารู้ดีว่าถ้าปลุกดีๆเธอคงไม่ตื่น
 
 
"อื้อ ฟางง่วงอย่ากวนได้ม่ะ"ฟางใช้มือปัดมือของชายหนุ่มออกก่อนจะหลับต่อป๊อปปี้แทบอดขำกับท่าทางน่ารักของเธอไม่ได้
 
 
"ไม่ตื่นใช่มั้ยได้ นี่แนะ นี่แนะ"ป๊อปปี้ไขอาวุธเด็ดมาปลุกฟางโดยการจี้ที่เอวและแน่นอน หญิงสาวตื่นอย่างรวดเร็ว
 
 
"5555 ฟางตื่นแล้วคะพี่ป๊อป อะเอ่อคุณป๊อป"ฟางหัวเราะคิกคักเมื่อโดนจี้ที่เอวก่อนจะเผลอเรียกป๊อปปี้ว่าพี่อย่างลืมตัว
 
 
"เรียกพี่เหมือนเดิมก็ได้น่ะฟาง"ป๊อปปี้บอก ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากให้เธอพูดเหมือนเดิมหรอกแต่เพราะตอนนั้นเค้าโกรธมากจึงเผลอพูดแบบนั้นออกไปจนเธอไม่เคยเอ่ยเรียกเค้าว่าพี่อีก 
 
 
 
"พี่ป๊อปคะเหนื่อยมากมั้ย"เธอถามหลังจากเสร็จพิธีแต่งงานระหว่างเธอกับเค้า
 
 
"อย่ามายุ่งกับฉันแล้วนับจากนี้ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่เพราะเราขาดกัน"ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกพรวดพราดออกไปอย่างโกรธจัด ฟางน้ำตาไหลพร่าออกมาทันทีเมื่อชายหนุ่มเดินออกไป คราวนี้ชายหนุ่มคงโกรธเธอมากสิน่ะถึงกับต้องตัดขาดกับเธอ
 
 
"แต่ว่า"ฟางกระอึกกระอัก
 
 
"พี่บอกให้เรียกเหมือนเดิม"คราวนี้ป๊อปปี้แทนตัวเองว่าพี่ทำให้ฟางถึงกับอึ้ง
 
 
"คะ"ฟางตอบอย่างเกร็ง
 
 
"ทำตัวสบายๆเลยน่ะเพราะพี่ไม่ได้มาทำงานพี่ตั้งใจพาเรามาเก็บความทรงจำดีๆ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะลงรถแล้วเดินไปที่ชายหาด ฟางเดินตามมาติดๆก็ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
 
 
"ทำไมคะ"ฟางถามด้วยความสงสัย
 
 
"เพราะอีกไม่นานเราก็ต้องหย่ากันแล้วพี่อยากให้ฟางมีความทรงจำดีๆเก็บไว้ พี่ขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมาต่อจากนี้เราจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือหญิงสาวมากุมไว้
 
 
"พี่ป๊อปฮึก"ฟางโผล่กอดป๊อปปี้ทันทีเมื่อเธอรู้สึกได้ว่าพี่ชายคนเดิมของเธอกลับมาให้เธอได้เจอแล้ว
 
 
"พี่ขอโทษน่ะ"ป๊อปปี้กล่าวขอโทษอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด
 
 
"คะฟางก็ขอโทษพี่ป๊อปเหมือนกันฮึกที่ทำตัวเป็นเด็กไม่ดีฮือ"ฟางกล่าวเสียงสะอึกสะอื้น นะตอนนี้ความรู้สึกของเค้าไม่ได้แตกต่างไปจากฟางเลย เค้ารู้สึกได้ว่าน้องสาวคนเดิมของเธอกลับมาให้เค้าได้เจอแล้วเหมือนกัน
 
 
"หยุดร้องไห้ได้แล้วน่ะป่ะเราไปเดินเล่นกันดีกว่า"ป๊อปปี้เอื่อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟางก่อนจะเดินจูงมือฟางเพื่อพาไปเดินเล่น เค้าไม่รู้เลยว่ายิ่งเค้าทำแบบนี้ยิ่งทำให้คนตัวเล็กหวั่นไหวและตัดใจจากเค้ายากยิ่งขึ้น
 
 
5 วันหลังจากนี้เธอได้แต่หวังว่าจะเป็นวันที่มีแต่ความทรงจำดีๆและจะเป็นวันที่เธอและเค้าจะมีความสุขด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย
 
 
                        BY FANG
 
มาอัพแล้วน๊าาาาไม่รู้จะสนุกรึป่าวแต่อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะ
 
ห้ามลืม5555 เค้าป่าวบังคับน่ะ