Love and Tears รักทั้งน้ำตา

"เฮ้ออ!!!เหนื่อยจัง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านพลางบ่นอุบอิบคนเดียว ฟางเดินลงมาจากชั้นบนพอดีก็รีบเดินเข้าไปถือของช่วย

"มาคะฉันถือช่วย"ฟางรับของมาก่อนจะนำไปเก็บ

"ฟางพรุ่งนี้ผมจะต้องไปดูงานที่พัทยาคุณจะไปด้วยกันมั้ย"ป๊อปปี้ถามทำให้ฟางตาโตทันที นี่เค้ากินยาผิดขวดมารึไงทำไมจู่ๆถึงชวนเธอไปด้วยต่างกับเมื่อก่อน

"แล้วคุณพิมละคะคุณหน้าจะชวนเธอ"ฟางถามกลับด้วยสีหน้าแฝงด้วยความเศร้า

"พิมไม่ว่างหนะผมก็เลยชวนคุณ"ป๊อปปี้ตอบ แต่คำตอบกลับความคิดของเค้าดันสวนทางกัน เค้าอยากจะชวนเธอไปเก็บความทรงจำที่ดีไม่ใช่ไปเพราะงาน เพราะเมื่อก่อนเค้าและเธอมีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต

"ถ้าคุณพาฉันไปด้วยคุณคงจะรำคาญฉันแย่"ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปแต่ต้องชงักเมื่อเค้าพูดขึ้น

"ตกลงว่าคุณไปกับผม ไปเก็บของเถอะ"ป๊อปปี้ลุกขึ้นพูดอย่างเด็จขาด ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไปหรอกแต่กลัวเค้ารำคาญเธอ นิสัยแบบนี้นี่แหละคือตัวตนที่แท้จริงของเธอแต่อาจจะขาดความร่าเริงไปนิดเมื่อก่อนเธออึดอัดทุกครั้งที่ทำตัวเข้มแข็งเธออยากบอกเลยว่าเธอไม่ชอบกับการทำตัวแบบนั้นแต่สถานะการณ์และทุกอย่างมันบังคับเธอให้ทำเพื่อเค้าคนที่เธอรัก

"คะ"ฟางตอบรับก่อนจะเดินขึ้นห้องไปเก็บของ

"ฟางทำตัวแบบนี้รูสึกแปลกๆไงชอบกลแหะ"ป๊อปปี้พูดแล้วเกาหัวตัวเองเบาๆกับอาการของเธอ

"คุยเก็บของเสร็จรึยัง"ป๊อปปี้ถามก่อนจะเดินไปที่รถเพื่อตรวจเช็กสภาพรถ

"เสร็จแล้วคะ"ฟางตอบก่อนจะยกกระเป๋าเข้าไปในรถ

"งั้นไปกันเลย"ป๊อปปี้พูดฟางได้แต่พยักหน้าก่อนจะขึ้นรถ และในเวลาต่อมารถก็ได้แล่นมาถึงพัทยาก่อนจะถูกจอดนิ่งไว้เมื่อถึงจุดหมาย ชายหนุ่มมองมายังร่างเล็กที่หลับอยู่โดยไม่รู้เลยว่าถึงที่พักแล้ว

"คุณถึงแล้ว"ป๊อปปี้เขย่าฟางเบาๆเพื่อปลุกให้ตื่นแต่ไร้การตอบรับ"ฟางตื่นได้แล้ว"ป๊อปปี้ใช้มือบีบที่จมูกเบาๆเพราะเค้ารู้ดีว่าถ้าปลุกดีๆเธอคงไม่ตื่น

"อื้อ ฟางง่วงอย่ากวนได้ม่ะ"ฟางใช้มือปัดมือของชายหนุ่มออกก่อนจะหลับต่อป๊อปปี้แทบอดขำกับท่าทางน่ารักของเธอไม่ได้

"ไม่ตื่นใช่มั้ยได้ นี่แนะ นี่แนะ"ป๊อปปี้ไขอาวุธเด็ดมาปลุกฟางโดยการจี้ที่เอวและแน่นอน หญิงสาวตื่นอย่างรวดเร็ว

"5555 ฟางตื่นแล้วคะพี่ป๊อป อะเอ่อคุณป๊อป"ฟางหัวเราะคิกคักเมื่อโดนจี้ที่เอวก่อนจะเผลอเรียกป๊อปปี้ว่าพี่อย่างลืมตัว

"เรียกพี่เหมือนเดิมก็ได้น่ะฟาง"ป๊อปปี้บอก ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากให้เธอพูดเหมือนเดิมหรอกแต่เพราะตอนนั้นเค้าโกรธมากจึงเผลอพูดแบบนั้นออกไปจนเธอไม่เคยเอ่ยเรียกเค้าว่าพี่อีก 

"พี่ป๊อปคะเหนื่อยมากมั้ย"เธอถามหลังจากเสร็จพิธีแต่งงานระหว่างเธอกับเค้า

"อย่ามายุ่งกับฉันแล้วนับจากนี้ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่เพราะเราขาดกัน"ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกพรวดพราดออกไปอย่างโกรธจัด ฟางน้ำตาไหลพร่าออกมาทันทีเมื่อชายหนุ่มเดินออกไป คราวนี้ชายหนุ่มคงโกรธเธอมากสิน่ะถึงกับต้องตัดขาดกับเธอ

"แต่ว่า"ฟางกระอึกกระอัก

"พี่บอกให้เรียกเหมือนเดิม"คราวนี้ป๊อปปี้แทนตัวเองว่าพี่ทำให้ฟางถึงกับอึ้ง

"คะ"ฟางตอบอย่างเกร็ง

"ทำตัวสบายๆเลยน่ะเพราะพี่ไม่ได้มาทำงานพี่ตั้งใจพาเรามาเก็บความทรงจำดีๆ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะลงรถแล้วเดินไปที่ชายหาด ฟางเดินตามมาติดๆก็ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

"ทำไมคะ"ฟางถามด้วยความสงสัย

"เพราะอีกไม่นานเราก็ต้องหย่ากันแล้วพี่อยากให้ฟางมีความทรงจำดีๆเก็บไว้ พี่ขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมาต่อจากนี้เราจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือหญิงสาวมากุมไว้

"พี่ป๊อปฮึก"ฟางโผล่กอดป๊อปปี้ทันทีเมื่อเธอรู้สึกได้ว่าพี่ชายคนเดิมของเธอกลับมาให้เธอได้เจอแล้ว

"พี่ขอโทษน่ะ"ป๊อปปี้กล่าวขอโทษอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด

"คะฟางก็ขอโทษพี่ป๊อปเหมือนกันฮึกที่ทำตัวเป็นเด็กไม่ดีฮือ"ฟางกล่าวเสียงสะอึกสะอื้น นะตอนนี้ความรู้สึกของเค้าไม่ได้แตกต่างไปจากฟางเลย เค้ารู้สึกได้ว่าน้องสาวคนเดิมของเธอกลับมาให้เค้าได้เจอแล้วเหมือนกัน

"หยุดร้องไห้ได้แล้วน่ะป่ะเราไปเดินเล่นกันดีกว่า"ป๊อปปี้เอื่อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟางก่อนจะเดินจูงมือฟางเพื่อพาไปเดินเล่น เค้าไม่รู้เลยว่ายิ่งเค้าทำแบบนี้ยิ่งทำให้คนตัวเล็กหวั่นไหวและตัดใจจากเค้ายากยิ่งขึ้น

5 วันหลังจากนี้เธอได้แต่หวังว่าจะเป็นวันที่มีแต่ความทรงจำดีๆและจะเป็นวันที่เธอและเค้าจะมีความสุขด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย

                        BY FANG

มาอัพแล้วน๊าาาาไม่รู้จะสนุกรึป่าวแต่อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะ

ห้ามลืม5555 เค้าป่าวบังคับน่ะ