Love and Tears รักทั้งน้ำตา

"อ่าวมาแอบนอนหลับอยู่ตรงนี้ได้ไงทำไมไม่ไปอาบน้ำอีกเนี่ยฟาง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาก่อนจะมองไปที่เตียงพลันสายตาไปสดุดกับร่างบางที่นอนหลับอยู่"ฟาง เฮ้ยเป็นไข้หรอเนี่ย"ป๊อปปี้เดินเข้ามาใกล้เธอก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าสาวน้อยเบาๆ แล้วก็รู้สึกได้ว่าฟางไข้ขึ้นเพราะตัวร้อนจี๋ เค้าเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาพร้อมชามน้ำสะอาดและผ้าขนหนูบางผืนนึง เค้าค่อยๆบรรจงเช็ดตัวให้คนตรงหน้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินลงไปทำอาหารข้างล่าง

"ฟางลุกขึ้นมาทานข้าวทานยาหน่อยเร็ว"ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาพร้อมข้าวต้มร้อนๆชวนหิว

"อื้อกลิ่นไรอ่ะค่ะหอมจัง"สาวน้อยลุกขึ้นงัวเงียก่อนจะถามป๊อปปี้ทั้งที่ตามยังไม่เปิด

"ข้าวต้มไงมาทานข้าวก่อนจะได้กินยา"ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางชามข้าวต้มลงแล้วเข้าไปช่วยพยุงตัวฟางขึ้นพิงเตียง 

"อ่าปากสิ"ชายหนุ่มสั่งเมื่อเค้าตักข้าวต้มจ่อไปที่ปากเธอแต่ไม่มีทีท่าว่าเธอจะอ่าปากทาน

"ท่าฟางกินแล้วฟางต้องกินยาใช่มั้ยค่ะ"ฟางถามด้วยสีหน้าซีดเซียว ใครจะไปรู้ว่าซ่าๆอย่างเธอจะกลัวยาเป็นที่1

"ก็ใช่ไงกินเร็วจะได้กินยา"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเขยิบช้อนเข้าไปใกล้ปากฟางแต่เธอกลับเบือนหน้าหนี

"ถ้าฟางกินข้าวฟางก็ต้องกินยา งั้นฟางไม่กิน"ฟางพูดก่อนจะนอนลงแล้วคลุมโปรงทันที ป๊อปปี้ยิ้มพร้อมส่ายหัวกับความไร้เดียงสาของเธอ

"ฟางลุก"ป๊อปปี้กระชากผ้าห่มออกก่อนจะดึงแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น ฟางหน้าบึ้งทันทีเมื่อเธอลุกขึ้นตามแรงดึงของเค้า

"พี่ป๊อปจะให้ฟางกินยาจริงๆใช่มั้ย"ฟางถามสีหน้าเศร้าๆ

"พี่ไม่บังคับฟางหรอกครับทานข้าวน่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน แล้วตักข้าวป้อนฟางจนหมด "ฟางจะทำอะไร"ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นสาวน้อยทำท่าจะนอนลง

"ก็นอนไงคะ"ฟางตอบก่อนจะคลุมโปรงอีกครั้ง

"ฟางกินยาเถอะน่ะ"ป๊อปปี้พูดอ้อนๆก่อนจะดึงหญิงสาวให้ลุก

"ไม่"ฟางกอดอกตอบแล้วเบือนหน้าหนี ป๊อปปี้เดินไปหยิบยาพร้อมน้ำยื่นให้ฟาง

"ต้องกิน"ป๊อปปี้พูดจนหญิงสาวทำท่าฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ

"ม่ายกินมันขมฟางไม่ชอบฟางไม่ชอบมัน .............. อื้อ"ป๊อปปี้ประกบปากฟางทันทีเมื่อรู้สึกว่าเธอจะพูดไม่รู้เรื่องก่อนจะดันยาเข้าไปในปากฝ่ายตรงข้ามแล้วกัดที่ปากสาวน้อยเบาๆเพื่อให้เธอกลืนยาลงไป

"ฮึก ฮึก ฮือ พี่ป๊อปใจร้ายพี่ป๊อปให้ฟางกินยาทำไมฟางบอกแล้วว่ามันขม ไม่ชอบฮือ"ฟางร้องไห้ออกมาก่อนจะตีชายหนุ่มอย่างไม่พอใจนี่เธออุตส่ากินข้าวแล้วยังให้เธอกินยาอีกนิสัยไม่ดีเลย

"ฟางพี่ขอโทษถ้าฟางไม่กินมันจะไม่หายน่ะ"ป๊อปปี้พูดปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอด (เหมือนหัวใจมันต้องการ555:ไรเตอร์)"แต่จะว่าไปพี่ว่ายามันหวานน่ะหวานแปลกๆหรือว่าจะเป็นเพราะ........โอ๊ย5555"ป๊อปปี้พูดยังไม่ทันจบฟางก็หยิกเข้าไปที่แขนชายหนุ่มทันที

"พี่ป๊อปอย่าทำแบบนี้ได้มั้ยค่ะ"ฟางผละออกจากอ้อมกอดชายหนุ่มแล้วพูดก่อนจะเบือนหน้าหนี

"ทำยังไงแบบนี้หรอ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางเข้าไปจูบอย่างเร่าร้อนเค้าอยากบอกเลยว่าเค้ารู้สึกต้องการยัยตัวเล็กตลอดเวลา ตอนนี้เค้าอยากรู้ใจตัวเองเหลือเกินว่าเค้ารักใครพิมหรือฟาง

"อื้อ"ฟางครางออกมาทันทีเมื่อเธอรู้สึกว่าลมหายใจเริ่มตัดขัด ป๊อปปี้ถอนจูบออกอย่างอ่อนโยนผิดกับตอนแรกที่เค้าจูบฟาง

"ทำไมไม่อยากให้พี่ทำแบบนี้ละในเมื่อฟางก็เป็นภรรยาพี่อยู่ยังไม่ถึงกำหนดสะหน่อย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบผมฟางเบาๆ

"ฟางกลัว"

"กลัว"ป๊อปปี้ทวนคำด้วยความสงสัย

"คะ ฟางกลัวว่าฟางจะตัดใจจากพี่ป๊อปไม่ได้ อีกไม่กี่วันเราก็จะหย่ากันแล้วน่ะค่ะ"ฟางบอกด้วยดวงตาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา

"พี่พาฟางมาเก็บความทรงจำน่ะเรื่องตัดใจจะไปอยากอะไรให้มันถึงวันนั้นก่อน"ป๊อปปี้พูก่อนจะห่มผ้าให้หญิงสาวฟางหันหลังให้เค้าทันทีเมื่อเค้าพูดประโยคนั้น

"สำพี่มันง่ายแต่สำหรับฟางมันยากที่จะเกินที่จะทำได้"ฟางพูดหลังจากที่ป๊อปี้เดินออกไป ก่อนที่เธอจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อล้าทั้งกายและใจ

อัพแล้วน้าาาาาจัดไปกับมุมหน้ารักของPFอ่านด้วยละ555