[Ao x Kise] mypet

วันที่ 2 มกราคม 2014 เวลา 17:00น.
อากาศหนาวยะเยือกเริ่มครอบคลุม หิมะโปรยปรายไม่หยุดราวจะตอกย้ำความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเขา คิเสะซุกมือลงไปที่กระเป๋าเสื้อโค้ดตัวโปรด เขาเดินอย่างอ้อยอิ่งไปที่สวนสาธารณะ "อ๊า อาโอมิเนจจิมันเย็นนะ นี่แน่ะ" "ฮ่าๆๆ แกล้งนายน่ะเป็นอะไรที่สนุกมากเลยรู้มั้ยคิเสะ" "อาโอมิเนจจิ หยุดน้าาาา " "ฮ่าๆๆๆ" "ฮ่าๆๆๆ" ภาพในความทรงจำของพวกเขาเป็นอะไรที่น่าจดจำที่สุด ทั้งเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย รสจูบที่หอมหวาน อ้อมกอดอันอบอุ่น มือที่ประสานกันแน่นราวกับใครซักคนกำลังจะหายไป ทุกสิ่งเขาล้วนเคยได้ครอบครอง แต่ตอนนี้ไม่แล้วมันจบลงตั้งแต่วันที่เขาบอกเลิกอาโอมิเนะเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
วันที่ 17 ธันวาคม 2013 เวลา 15:00น.
"คุณคิเสะครับ มีช่อดอกไม้มาส่ง" "อ่า ขอบใจมากเลยนะ นี้ช่อที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย" คิเสะเอ่ยพร้อมกับพลิกช่อดอกกุหลาบขาวดูเพื่อหาว่าใครส่งมา แต่ก็ไม่พบชื่อผู้ส่งเลย เขาจึงวางมันไว้ที่โต๊ะวางของ "นี่ใครเป็นคนส่งมาเหรอ" "อ๋อ เขาไม่ได้บอกครับแต่ว่าเป็นผู้ชายผิวแทน ตัวสูงๆ ผมสีน้ำเงินเข้มน่ะครับ" คิเสะอึ้งกับสิ่งที่พนักงานในคอนโดพูด "อาโอมิเนจจิ" คิเสะพูดเสียงเบา "คุณคิเสะรู้จักเหรอครับ" พนักงานถามขึ้น "เอ่อ อ๋อเพื่อนเก่าน่ะ ช่วยออกไปก่อนได้มั้ยฉันจะอาบน้ำน่ะ" "ได้ครับ" คิเสะยิ้มให้พนักงานแล้วปิดประตู แต่ยังไม่ทันที่จะล็อคประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างแรง  "คิเสะ" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น "อาโอมิเนจจิ" "ทำไมฉันโทรมาถึงไม่รับ!!!" "เอ๋ นายโทรมาเหรอ" "..........." "คือว่า ฉันลืมเปิดเสียงมือถือน่ะ โอ๊ย!!" อาโอมิเนะออกแรงบีบที่ข้อมือของคิเสะอย่างแรง "อย่ามาอ้างไร้สาระนะ!!" "ฉันไม่ได้อ้างก็ฉันลืมจริงๆ" "เหรอ แล้วครั้งที่แล้วที่ฉันเปิดห้องมาเจอนายมานอนกอดกับใครก็ไม่รู้น่ะ!!" "นั่น เขาเป็นรุ่นพี่ อีกอย่างทีนายยังนอกใจฉันได้ฉันก็ต้องทำได้เหมือนกัน!!!!!!!" "อย่าเถียงฉันคิเสะ" อาโอมิเนะพยายามสงบสติอารมณ์ไว้แต่ "ฉันไม่ได้เถียง ฉันแค่พูดความจริง" คิเสะยังกวนเขาไม่เลิกเลยแหะ "ฉันเตือนนายแล้วคิเสะ" อาโอมิเนะพูดเสียงต่ำ ซึ่งดูน่ากลัวมาก "นายจะ อุ้บ!!!" คิเสะยังพูดไม่จบก็โดนปิดปากโดยวิธีการเดิมๆที่อาโอมิเนะเวลาเขาเถียง แน่นอนว่าปกติมันก็แค่การจูบแบบอ่อนโยนแต่ตอนนี้ไม่ มันกลายเป็นจูบที่รุนแรงและป่าเถื่อนบ่งบอกถึงอารมณ์โกรธของอาโอมิเนะที่มีมากจนเกินไปแล้ว "อื้ออ" คิเสะส่งเสียงเมื่อรู้สึกว่าออกซิเจนกำลังจะหมด อาโอมิเนะผละออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดแล้วปล่อยมือจากข้อมือของอีกฝ่ายที่เริ่มแดงเถือก พร้อมกับก้าวถอยหลังออกมาเล็กน้อย แล้วมองดูคิเสะที่ตอนนี้หอบเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก "ออกไปซะ" อาโอมิเนะอึ้งกับคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของคิเสะทั้งๆที่ผ่านมาแม้แต่ขัดใจยังไม่กล้าทำด้วยซ้ำ "นายว่าไงนะ" "ฉันบอกให้ออกไป ออกไปๆ!!!!!" คิเสะอาละวาดปาข้าวของใส่ร่างสูง "คิเสะ" อาโอมิเนะพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบโดยการปลอบแต่พอคิเสะตวาดคำที่เขาไม่อยากได้ยินที่สุดออกมาเขาจึงจำใจยอมออกมาจากห้อง......... "ออกไป เราเลิกกัน" ประโยคนี้เหมือนเสียงเอคโค่ดังอยู่ในหัวของอาโอมิเนะตลอดเวลา รวมถึงคิเสะด้วย คิเสะเอามือปิดปากตัวเองไว้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลร่วงลงไปตกกระทบบนพื้นพรม นี่เราพูดอะไรออกไป 'พลั้กๆๆๆ' คิเสะพุ่งตัวไปที่กำแพงพร้อมกับต่อยผนังจนเลือดซึม ก่อนที่จะลงไปนั่งกอดเข่าแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลลงพื้นไปเรื่อยๆ ................... 
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC.
-------------------------------
เฮ้อ แต่งเองงงเอง ตอนนี้เริ่มมีใจจะแต่งฟิคเรื่องใหม่แต่ไม่ เราจะต้องเคลียเรื่องนี้ให้เสร็จ อาจจะแบบ ทั้งคู่คิดสั้นวิ่งตัดหน้ารถไรเงี้ย ถุ้ย ไม่ได้เราต้องให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งค่ะ
fb: Ploy Smile
ig: myploysmilee