[Ao x Kise] mypet

ณ ห้องเปลี่ยนเสื้อ อินเตอร์ไฮ
"เฮ้เท็ตสึ ตื่นได้แล้ว" อาโอมิเนะพูดพร้อมกับสะกิดคุโรโกะที่นอนหลับเป็นตายคาห้องเปลี่ยนเสื้อเพราะต้องลงสามควอเตอร์รวดเนื่องจากคิเสะถูกสกัดขาจนข้อเท้าแพลงเลยต้องมานั่งพัก"เท็ตสึฉันบอกให้ตื่น"อาโอมิเนะแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคุโรโกะแต่ก็สะดุดอยู่กับริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มที่เหมือนคิเสะกับซอกคอขาวที่ดูเหมือนกันอีก สติของเขาแตกกระเจิงทันทีที่รู้ตัวว่าปากของเขาชนกับเจ้าตัวเล็กแล้วแถมดูเหมือนคนตัวเล็กกำลังจะตื่นขึ้นแล้วด้วย "เฮ้คุโรโกจจิ อาคาชิจ....." คิเสะมองภาพตรงหน้าอย่างอึ้งๆ คุโรโกะลืมตาโพล่งแล้วผลักอาโอมิเนะออก และก่อนที่ขาทั้งสองข้างนี้จะทรุดลงไปนั่งกับพื้นคิเสะก็รีบเดินออกข้างนอกไปขึ้นรถที่จอดรอเขาไว้อยู่เพื่อจะรับไปถ่ายแบบ แต่คิเสะก็บอกไปว่า'วันนี้ข้อเท้าแพลงคงถ่ายไม่ไหวหรอกขอกลับไปที่ห้องก่อนดีกว่า' 'ตึกๆๆๆๆๆๆ' คิเสะรีบวิ่งขึ้นคอนโดตัวเองแต่เมื่อเปิดประตูไปแล้วก็พบกับอาคาชิที่นั่งเอาปลายกรรไกรมาไล้คอของบุคคลที่ไม่คุ้นเคย มุราซากิบาระที่กำลังสรรหาเอาขนมในห้องเขามากินจนแทบจะหมดห้อง และอีกคนที่ว่าเนี่ยเหมือนคิเสะจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ "ไอ้หมอนี่มันบอกว่ามันมีธุระกับนาย" อาคาชิใช้ปลายกรรไกรไล้ที่แก้มของคนๆนั้นเบาๆ เอ๊ะ นึกออกแล้วเขาคือคนที่อยู่โรงเรียนไคโจวปี1ชื่อคาซามัตสึ เขาเจารุ่นพี่คนนี้ตอนที่แข่งนัดที่แล้วในห้องน้ำ "เอ่อ รุ่นพี่คาซามัตสึรึเปล่าครับ" "นายจำฉันได้ด้วยเหรอ"คาซามัตสึพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูดีใจไม่น้อย"ครับผมจำได้ เอ่อ..อาคาชิจจิ มุราซากิบารัจจิช่วยออกไปก่อนได้มั้ย" แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป "รุ่นพี่มีธุระอะไรเหรอครับ" "มีอยู่นะ คือว่าในปีหน้าเนี่ยนายจะช่วยมาเข้าไคโจวได้มั้ย" "เอ๋...ทำไมล่ะฮะ" "คือว่าฉันไม่อยากให้ต้องถูกบังคับให้ไปอยู่กับอาโอมิ..." "อย่าพูดชื่อนั้นเด็ดขาดนะฮะ"ม่านน้ำตาเริ่มคลอเบ้าดวงตาสีนึ้ำผึ้งเริ่มฮุบต่ำลง "เฮ้นายเป็นอะไรไปน่ะ" คาซามัตสึจับคางคิเสะให้เชิดขึ้น รอยยิ้มที่ดูอบอุ่นของคาซามัตสึทำให้หัวใจของคิเสะเริ่มทำงานหนัก"ทะเลาะอะไรกันมา" คาซามัตสึเปลี่ยนท่าเป็นโอบกอดคิเสะแล้วกดหัวทุยๆสีเหลืองทองให้มาซบอกเป็นที่เดียวกับหัวใจพอดี 'ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก' เสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะทำให้คิเสะรู้สึกว่าปลอดภัยแล้ว "ขอผมอยู่แบบนี้ซักพักเถอะนะฮะ" คิเสะนอนฟังเสียงหัวใจของรุ่นพี่จนเผลอหลับไป "คนที่ทำให้นายเจ็บ คือไอ้หมอนั่นใช่มั้ยคิเสะ" คาซามัตสึกัดฟันกรอดแล้วมองไปยังโทรศัพท์ของคิเสะที่มีข้อความขึ้นอยู่ว่า'คิเสะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ' "ถ้านายได้อัญมณีสีน้ำผึ้งเม็ดนี้ไปแล้วนายไม่ดูแลรักษามันดีๆละก็นะ" ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลฉายแววเจ้าเล่ห์แล้วมองไปยังรูปถ่ายของอาโอมิเนะ จ้องดวงตาสีน้ำเงินเข้มนั้น "ฉันจะเป็นคนขโมยอัญมณีเม็ดนั้นมาจากกล่องสมบติของนายเอง" แล้วคาซามัตสึก็อุ้มคิเสะไปยังที่เตียงวางเบาๆไม่ให้คนที่หลับอยู่ตื่น "รุ่นพี่อย่าเพิ่งไปนะฮะ" คาซามัตสึชะงักแล้วหันกลับไปมองร่างบางบนเตียง "อยู่กับผมก่อนนะฮะ ได้มั้ย?" เสียงหวานถามออกมา"ได้สิ" คาซามัตสึขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วเอาหัวคิเสะมาวางไว้ตรงหัวใจอีกครั้ง อ่า มันยังเป็นจังหวะเดิมอยู่เลย คืนนี้ฝันร้ายที่เคยอยู่มันจะถูกขับไล่ออกไปจากหัวสมองทันที 'จุ้บ' คาซามัตสึจูบที่หน้าผากคิเสะแล้วพูดว่า "ฝันดีนะ คิเสะคุง" ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู่ห้วงนิทราอันแสนหวานไปตลอดทั้งคืน...........TBC.
พี่คาซามัตสึขาาาาา อ๊ากกกแอบสะใจอยู่นิดๆนะเนี่ย>///<