My angle คุณคือใครผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมรักคุณ!

ตอนที่ 7

**ชี้เเจงข้างล่างอ่านด้วยน้าาาาาา**
วันนี้คุณตื่นมาคุณก็ไม่เจอคริสเเล้ว...
คุณไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหน ที่รู้ๆคือคุณคิดถึง โนโซมิจัง T^T
คุณลุกออกมาจากเตียงเเละเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น คุณกวาดสายตามองรอบๆบ้าน มันก็ปกติดี แต่มีอยู่อย่างนั้นที่ไม่ปกติ! ที่ห้องครัวมีอาหารจัดเรียงรายอยู่เต็มไปหมด!
คุณเดินตรงไปที่ห้องครัว ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เลย สงสัยอาจจะเป็นฝีมือคริสก็ได้ แต่ไม่ยักเชื่อว่าคริสจะทำอาหารเป็นด้วย! 
คุณเดินมานั่งที่เก้าอี้และอดอมยิ้มไปไม่ได้ เขาเย็นชาอย่างนี้น่ะ แต่ก็มีดีนะ ไม่สิ! คุณจะไปชมเขาทำไมกันนะ! 
แอด~ (เสียงเปิดประตู)
"ตื่นแล้วหรอ"
"อืม นายไปไหนมาหรอ?"
"ไปหาไอ้จินมาน่ะ"  คริสตอบคุณด้วยสีหน้าเบื่อๆ  "เดี๋ยวช่วงบ่ายๆเดี๋ยวฉันพาไปหาเพื่อนเธอ"
"หา! จริงนะ *0*"
"จริงดิ ไม่จริงมั้ง -_-"
"เย้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"  คุณพูดด้วยท่าทางเหมือนเด็ก
คริสไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้นแต่กลับยิ้มซะงั้น เพราะคุณทำท่าทางแบบนี้โครตน่ารักเลยล่ะ >< นี่เขาไม่ใช่ว่าจะยิ้มแบบนี้ได้ง่ายๆนะ ต้องเป็นคนพิเศษสำหรับเขาเท่านั้น เขาถึงจะยิ้มได้...
แสดงว่าคุณก็คือคนพิเศษสำหรับเขาสิ....
 
"นี่นาย"  คุณสะกิดเขา  "เพื่อนฉัน -^-"
"รอแปปน่า ก็เพื่อนเธอบอกว่าให้ฉันมารอหน้าห้างนี้"
"รอต่อก็ได้ -^-"   คุณตอบเขาแบบงอนๆ เพราะนี่ก็รอโนโซมิมาเป็นสิบๆนาทีแล้วนะ ป่านนี้โนโซมิยังไม่มาเลย
"นี่ไง! มาแล้ว"  คริสสะกิดคุณพร้อมกับชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินมาทางนี้ 
เธอคนนั้นคือโนโซมินั่นเอง
"โนโซมิ!"  คุณตะโกนเสียงดังทำให้คนแถวนั้นหันมามองคริสกันใหญ่ ที่พวกเขามองคริสก็เพราะพวกเขามองไม่เห็นคุณไง -_-
"เบาๆหน่อยเธอน่ะ - -"  คริสหันมากระซิบคุณเบาๆ 
"นาย เเล้วเพื่อนฉัน...."  โนโซมิถามคริส  "อยู่ไหน?"
"มาคุยทางนี้ดีกว่านะ"
คริสพาคุณและโนโซมิเดินมาที่หน้ารถของเขาที่จอดไว้ในลานจอดรถ ก่อนที่จะหยุด
"คืองี้ เพื่อนเธอน่ะยังไม่ฟื้นหรอกนะ"
"นายหลอกฉัน!"
"ฟังฉันก่อนสิ เพื่อนเธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราทำให้วิญญาณออกมาจากร่าง"  คริสพูดก่อนที่จะหันหน้ามาทางคุณ และหันหน้ากลับไปหาโนโซมิอีกครั้ง  "เธอไม่เห็นแต่จะได้ยินเสียง..."
"งั้นหรอ...."  สีหน้าของโนโซมิหมองลงมานิดนึง  "แล้วตอนนี้ (ชื่อคุณ) อยู่ไหน? แล้วทำไมฉันถึงมองไม่เห็นแล้วทำไมนายถึงมองเห็น...."
"ค่อยๆถาม - - เห็นเพื่อนของเธอบอกว่ามันเป็นเซ้นท์ของแต่ละคนอะไรก็ไม่รู้"
"ก็จริงอ่ะ ที่เป็นเซ้นท์ของแต่ละคน ฉันอยากมองเห็น (ชื่อคุณ) ฉันจะต้องทำไง -^-"
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าฉันต้องรีบกลับแล้วนะ ขอโทษจริงๆนะ"
"อืม บ๊ายบายนะ (ชื่อคุณ)"
โนโซมิโบกมือบ๊ายบายคุณทั้งๆที่เธอมองไม่เห็นคุณเลย แต่เธอก็เชื่อว่าคุณยังอยู่กับคริส
โนโซมิเดินออกไปจากลานจอดรถและเข้าห้างไป เธอน่าจะไปช๊อปปิ้งต่อหรือไม่ก็กลับบ้านก็ได้ มั้ง....
"กลับกันได้เเล้ว (ชื่อคุณ)"
***จะบอกว่าพักนี้อาจจะเเต่งตอนสั้นๆหน่อยน้าาา เพราะพักนี้การบ้านไรท์เยอะม้วกกกกกก ต้องขอโทษด้วยจริมๆ _ _***