My angle คุณคือใครผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมรักคุณ!

ตอนที่ 7

**ชี้เเจงข้างล่างอ่านด้วยน้าาาาาา**

วันนี้คุณตื่นมาคุณก็ไม่เจอคริสเเล้ว...

คุณไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหน ที่รู้ๆคือคุณคิดถึง โนโซมิจัง T^T

คุณลุกออกมาจากเตียงเเละเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น คุณกวาดสายตามองรอบๆบ้าน มันก็ปกติดี แต่มีอยู่อย่างนั้นที่ไม่ปกติ! ที่ห้องครัวมีอาหารจัดเรียงรายอยู่เต็มไปหมด!

คุณเดินตรงไปที่ห้องครัว ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เลย สงสัยอาจจะเป็นฝีมือคริสก็ได้ แต่ไม่ยักเชื่อว่าคริสจะทำอาหารเป็นด้วย! 

คุณเดินมานั่งที่เก้าอี้และอดอมยิ้มไปไม่ได้ เขาเย็นชาอย่างนี้น่ะ แต่ก็มีดีนะ ไม่สิ! คุณจะไปชมเขาทำไมกันนะ! 

แอด~ (เสียงเปิดประตู)

"ตื่นแล้วหรอ"

"อืม นายไปไหนมาหรอ?"

"ไปหาไอ้จินมาน่ะ"  คริสตอบคุณด้วยสีหน้าเบื่อๆ  "เดี๋ยวช่วงบ่ายๆเดี๋ยวฉันพาไปหาเพื่อนเธอ"

"หา! จริงนะ *0*"

"จริงดิ ไม่จริงมั้ง -_-"

"เย้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"  คุณพูดด้วยท่าทางเหมือนเด็ก

คริสไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้นแต่กลับยิ้มซะงั้น เพราะคุณทำท่าทางแบบนี้โครตน่ารักเลยล่ะ >< นี่เขาไม่ใช่ว่าจะยิ้มแบบนี้ได้ง่ายๆนะ ต้องเป็นคนพิเศษสำหรับเขาเท่านั้น เขาถึงจะยิ้มได้...

แสดงว่าคุณก็คือคนพิเศษสำหรับเขาสิ....

"นี่นาย"  คุณสะกิดเขา  "เพื่อนฉัน -^-"

"รอแปปน่า ก็เพื่อนเธอบอกว่าให้ฉันมารอหน้าห้างนี้"

"รอต่อก็ได้ -^-"   คุณตอบเขาแบบงอนๆ เพราะนี่ก็รอโนโซมิมาเป็นสิบๆนาทีแล้วนะ ป่านนี้โนโซมิยังไม่มาเลย

"นี่ไง! มาแล้ว"  คริสสะกิดคุณพร้อมกับชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินมาทางนี้ 

เธอคนนั้นคือโนโซมินั่นเอง

"โนโซมิ!"  คุณตะโกนเสียงดังทำให้คนแถวนั้นหันมามองคริสกันใหญ่ ที่พวกเขามองคริสก็เพราะพวกเขามองไม่เห็นคุณไง -_-

"เบาๆหน่อยเธอน่ะ - -"  คริสหันมากระซิบคุณเบาๆ 

"นาย เเล้วเพื่อนฉัน...."  โนโซมิถามคริส  "อยู่ไหน?"

"มาคุยทางนี้ดีกว่านะ"

คริสพาคุณและโนโซมิเดินมาที่หน้ารถของเขาที่จอดไว้ในลานจอดรถ ก่อนที่จะหยุด

"คืองี้ เพื่อนเธอน่ะยังไม่ฟื้นหรอกนะ"

"นายหลอกฉัน!"

"ฟังฉันก่อนสิ เพื่อนเธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราทำให้วิญญาณออกมาจากร่าง"  คริสพูดก่อนที่จะหันหน้ามาทางคุณ และหันหน้ากลับไปหาโนโซมิอีกครั้ง  "เธอไม่เห็นแต่จะได้ยินเสียง..."

"งั้นหรอ...."  สีหน้าของโนโซมิหมองลงมานิดนึง  "แล้วตอนนี้ (ชื่อคุณ) อยู่ไหน? แล้วทำไมฉันถึงมองไม่เห็นแล้วทำไมนายถึงมองเห็น...."

"ค่อยๆถาม - - เห็นเพื่อนของเธอบอกว่ามันเป็นเซ้นท์ของแต่ละคนอะไรก็ไม่รู้"

"ก็จริงอ่ะ ที่เป็นเซ้นท์ของแต่ละคน ฉันอยากมองเห็น (ชื่อคุณ) ฉันจะต้องทำไง -^-"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าฉันต้องรีบกลับแล้วนะ ขอโทษจริงๆนะ"

"อืม บ๊ายบายนะ (ชื่อคุณ)"

โนโซมิโบกมือบ๊ายบายคุณทั้งๆที่เธอมองไม่เห็นคุณเลย แต่เธอก็เชื่อว่าคุณยังอยู่กับคริส

โนโซมิเดินออกไปจากลานจอดรถและเข้าห้างไป เธอน่าจะไปช๊อปปิ้งต่อหรือไม่ก็กลับบ้านก็ได้ มั้ง....

"กลับกันได้เเล้ว (ชื่อคุณ)"

***จะบอกว่าพักนี้อาจจะเเต่งตอนสั้นๆหน่อยน้าาา เพราะพักนี้การบ้านไรท์เยอะม้วกกกกกก ต้องขอโทษด้วยจริมๆ _ _***