จำเลยรัก.....จำเลยใจKF

ร่างบางลืมตามาพบห้องสีขาว รู้สึกคอแห้ง ร่างกายอ่อนเพลีย 

 

 

 

 

“น้องฟาง” เสียงเรียกดังมาจากประตู

 

 

 

“พี่ป๊อป” ร่างบางเอ่ยเสียงเบา ก่อนจะพยายามหยิบแก้วน้ำบนหัวเตียง

 

 

 

“เดี๋ยวพี่หยิบให้ดีกว่านะคะ” คนมาใหม่รีบป้อนน้ำร่างบาง

 

 

 

“น้องฟางเป็นไงบ้างคะ รู้สึกดีขึ้นรึยัง” ป๊อปปี้ถามด้วยแววตาเป็นห่วง

 

 

 

“ฟางมาอยู่นี่ได้ไงคะ” ร่างบางถาม คนตรงหน้าเลยคิดแผนการดีๆออก

 

 

 

“พี่ช่วยฟางไว้เองค่ะ ฟางต้องพักผ่อนเยอะๆนะ” รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจส่งออกมา มือหนาจับมือเล็กขึ้นมากุมไว้ พลางยกขึ้นมาจุมพิตเบาๆ 

 

 

 

“พี่เป็นห่วงน้องฟางนะคะ พอหมอบอกว่าฟางไม่เป็นอะไร พี่ดีใจมากเลย” 

 

 

 

“ฟางขอบคุณมากค่ะ” ร่างบางบอกก่อนจะดึงมือออกมาจากการเกาะกุม

 

 

 

“พี่รักฟางนะคะ” คนตรงหน้ากระซิบเบาๆ ก่อนจะค่อยๆจุมพิตลงบนแก้มเนียน ทำเอาคนร่างบางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เก็บอารมณ์กันไว้ไม่อยู่เลยหรือไง นี่มันโรงพยาบาลนะ” คนตัวสูงมองอย่างเหยียดหยาม แววตาถูกมองคนที่เขาเกลียดอย่างกับจะฆ่าให้ตาย ความห่วงคนรักหมดไป เขารู้สึกโง่ซ้ำสอง 

 

 

 

“ฟางไม่ได้ทำอะไรนะแก้ว” ร่างบางเอ่ย

 

 

 

“หึ เธอมันน่ารังเกียจที่สุดเลยฟาง ก็เห็นอยู่ว่ามันกำลังจะจูบเธอ และเธอก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ”

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะแก้ว แก้วเข้าใจผิด” ร่างบางยันตัวเองขึ้นนั่ง

 

 

 

“ใช่ ฉันจูบฟาง แกมันของเก่า ผู้หญิงเขาไม่สนใจยังจะตามตื๊ออีก หน้าด้านชะมัด” ผู้ชายตรงหน้าพูดอย่างมีชัย

 

 

 

 

 

พลั่ก

 

 

 

 

มือขาวกระทบลงบนใบหน้าคนที่เขาเกลียดอย่างจัง ป๊อปเซไปจนติดกำแพง คนตัวสูงไม่รอช้า รีบตามไปซ้ำ ขาเล็ก กระแทกเข้าที่ท้องโดยที่คนตรงหน้าสู้ไม่ได้ หมัดจากคนตรงหน้าถูกส่งมา แต่คนตัวสูงหลบได้ และใช้หมัดจากมือขาวของตนเอง กระแทกเข้าที่จมูกคนตรงหน้า จนเลือดไหล

 

 

 

 

“พอแล้วแก้ว!” ร่างบางตะโกน

 

 

 

“เป็นห่วงมันมากหรือไง” คนตัวสูงหันมาถาม ก่อนจะกระชากคอเสื้อคนที่นอนอยู่ที่พื้นขึ้นมา

 

 

 

“แกมันก็แค่ชู้ ยังไงฟางก็เป็นของฉัน” คนตัวสูงกระซิบก่อนจะโยนคนที่เขาเกลียดออกนอกห้องไป พร้อมกับใส่ป้ายห้ามเยี่ยมที่หน้าห้องและล็อคประตูเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คนตัวสูงเดินเข้ามามองคนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างโกรธแค้น 

 

 

 

 

“ไหนเธอบอกว่ารักฉันไงฟาง” คนตัวสูงถามคนรัก

 

 

 

“ฟางรักแก้วจริงๆ รักมากๆ” น้ำตาร่างบางไหล

 

 

 

“หรอ งั้นก็ทำให้ฉันเห็นหน่อยสิ”

 

 

 

 

คนตัวสูงประทับริมฝีปากกับปากเรียว มือเล็กแกะเชือกจากชุดคนไข้ ไม่นานร่างบางก็ไร้จากการห่อหุ้มใดๆ คอเนียนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ ความต้องการตามธรรมชาติของทั้งสองกำลังพุ่ง มือเล็กเกี่ยวรอบคอคนตัวสูง เสียงครางเบาๆถูกปล่อยมาตามจังหวะ เมื่อคนตัวสูงเร่งมากขึ้น ไม่นานเสียงแห่งความสุขทั้งสองก็ประสานกัน เมื่อคนตัวสูงพาคนรักไปถึงจุดหมาย

 

 

 

“ฟางรักแก้ว” ร่างบางกระซิบ

 

 

 

“หึๆ ขนาดไม่สบาย เธอยังมีแรงอยู่เลยนะฟาง ฉันน่าจะปล่อยเธอไว้ที่เกาะอีกสักอาทิตย์หนึ่ง”

 

 

 

คนตัวสูงบอกคนรัก

 

 

 

 

“หือ แก้วพาฟางมาที่นี่หรอ” ใบหน้าที่มีเหงื่อซึมถาม

 

 

 

“ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วจะใครล่ะ” คนตัวสูงบอกก่อนจะกดปากลงบนอกขาวเบาๆ

 

 

 

“แล้วเมื่อกี้ พี่ป๊อปบอกว่าช่วยฟางไว้” ร่างบางบอกคนรัก

 

 

 

“หึๆ มันนี่ฉวยโอกาสจริงๆ หวังให้เธอเห็นใจมันล่ะสิ แต่เธอเห็นใจมันอยู่แล้วนี่” คนตัวสูงประชด พร้อมยันตัวลุกขึ้น 

 

ร่างบางไม่ปล่อยให้คนรักลุกไป วันนี้เธอต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง มือเล็กโน้มคอคนรักลงมา

 

 

 

“แก้วหายโกรธฟางนะ ฟางรักแก้วคนเดียว แก้วก็เห็น” นัยน์ตาหวานมองตาคนรัก

 

 

 

“แก้วจะเชื่อดีไหม” เสียงคนด้านบนอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

“งั้นต้องพิสูจน์อีกรอบ” ร่างบางพูดน้ำเสียงเจ้าเล่ ก่อนจะพลิกตัวคนตัวสูงมาอยู่ใต้ร่างเธอ ครั้งนี้เธอจะเป็นคนทำให้เขามีความสุขเอง โดยที่เขาไม่ต้องเหนื่อยอะไร

 

 

 

 

 

 

“อื้อๆๆๆ” เสียงครางของสองร่างประสานกัน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสองคนอย่างเห็นได้ชัด คนตัวสูงเข้าใจแล้วว่าเธอรักเขามากขนาดไหน เธอไม่เคยมีอะไรกับป๊อปปี้แน่นอน 

 

 

 

 

“อ๋า...........” เขายิ้มจางๆ ให้คนรักที่มีเหงื่อซึม เมื่อเขาพาเธอมาสู่จุดหมายอีกครั้ง

 

 

 

 

“แก้วรักฟาง” คนตัวสูงกระซิบคนในอ้อมกอด ความต้องการทำให้เขาลืมความแค้นที่ผ่านมา เขาเข้าใจเธอหมดทุกอย่างแล้ว

 

 

 

 

“ฟางก็รักแก้ว” ร่างบางตอบกลับ

 

 

 

“หมอคงจะเข้ามาตรวจแล้ว ใส่เสื้อผ้าไหวไหม” คนตัวสูงถามคนรักที่หน้าแดงเพราะเขินสายตาที่คนตัวสูงมองเรือนร่างเธอ

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

“ฉันพึ่งรู้นะว่าหมอเขาสั่งห้ามเยี่ยม” ร่างโปร่งส่งสายตารู้ทัน เมื่อคนตัวสูงออกมาเปิดประตูให้

 

 

 

“ฮ่าๆๆ” คนตัวสูงหัวเราะคิก

 

 

 

 

..

 

 

 

“อย่าลืมนะว่าห้องมันไม่เก็บเสียง” ร่างโปร่งกระซิบเพื่อนรักเบาๆ ก่อนจะเดินไปหาพี่สาวสุดที่รัก ปล่อยให้คนตัวสูงหัวเราะกับคำแซว แจมมองเพื่อนรักทั้งสองอย่างรู้ทันว่าคุยอะไรกัน ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

‘เธอคงขาดฉันไม่ได้แล้วหละ ฟาง......’

ร่างสูงคิดในใจ ก่อนจะยิ้มให้กับตัวเอง