จำเลยรัก.....จำเลยใจKF
-
เขียนโดย KaewFang
วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.10 น.
5 ตอน
1 วิจารณ์
8,948 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 20.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ยังไม่ทันจบประโยค ปากเรียวถูกปากคนตัวสูงปิดสนิท มือเล็กถูกมือแข็งแรงกดไว้ คนตัวสูงกำลังจะมอบสิ่งที่ร่างบางโหยหา ไฟจากหลอดไฟฉาย ทำให้เห็นเงาของร่างสองร่างเกี่ยวตวัดอยู่บนพื้นถ้ำ พร้อมเสียงที่ครางออกมาอย่างสุขล้น
“แฮ่กๆ ฟะ ฟาง รัก แก้ว ” เสียงหวานเอ่ยอย่างยากลำบาก เมื่อทั้งเขาและเธอนอนหายใจหอบอยู่บนพื้นถ้ำ
“จะเชื่อได้ยังไง..” เสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุดถาม
“แก้วก็รู้ว่า ฟาง รัก แก้วมากแค่ไหน แฮ่กๆ”
“แล้วเธอเอา มันไปไว้ไหนล่ะ” เสียงเย็นชาถามอีกครั้ง อารมณ์หงุดหงิดเริ่มขึ้นมา เมื่อเอ่ยถึงบุคคลที่สาม
“ฟางไม่ได้มีอะไรกับป๊อปจริงๆนะ แก้วเชื่อใจฟางหน่อยสิ” มือเล็กลูบใบหน้าขาวของคนรัก
“เธอทำแบบนี้กับมันหรือเปล่าฟาง”
“ฟางไม่เคยทำแบบนี้กับใคร นอกจากแก้ว คนที่ฟางรักที่สุด” ปากเรียวประกบปากคนรักอย่างช้าๆ ความต้องการทางธรรมชาติเริ่มขึ้นอีกครั้ง ไม่ต่างจากคนตัวสูงที่ต้องการคนร่างบางเช่นกัน
>>>>>>>>>เช้าวันรุ่งขึ้น<<<<<<<<<
“ฮ๊าววววว” ร่างบางบิดขี้เกียจพร้อมใช้แขนเล็กควานหาคนรัก
‘แก้วไปไหน’ เธอคิดในใจ เมื่อเปิดเปลือกตาแล้วไม่พบคนรัก เธอจึงหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะลุกไปมองหา
รอบๆ
“แก้ว”
ร่างบางเรียกหา แต่กลับได้ยินเพียงเสียงสะท้อนของตัวเอง ความกลัวเริ่มเข้ามา หูได้ยินเสียงนกบินเบาๆ เธอจึงเลือกที่จะเดินตามเสียงนั้นไป ไม่นานเธอก็ออกมาอยู่นอกถ้ำ อากาศยามเช้าช่างสดใส แต่ความรู้สึกเธอกลับหดหู่อย่างบอกไม่ถูกเมื่อมองไปไม่เห็นเรือที่จอดอยู่ น้ำตาไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“แก้ว!!!!!!!!”
เสียงหวานตะโกนหาคนรัก พลางเดินเข้าไปในป่าสีเขียวเบื้องหน้า เธอเรียกคนรักตลอดทางแต่ก็ไม่มีวี่แวว ท้องที่ยังไม่หายเจ็บจากกิจกรรมเมื่อคืน ทำให้เธอเดินได้ไม่เร็วนัก น้ำตายังคงไหลอาบแก้มไม่หยุด เธอไม่อยากจะคิดว่าเขาทิ้งเธอไป
ด้านคนตัวสูง
รอยยิ้มอย่างเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้า เมื่อร่างบางมีความต้องการเขา สายตามองเรือนร่างเนียน ก่อนจะลุกออกมา
‘ขอให้สนุกกับการผจญภัยบนเกาะนะ อีก2วันฉันจะมารับ’ คนตัวสูงเอ่ยเบาๆ
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน เมื่อเธอต้องการเขามากมาย ยังถือว่าเขาใจดีอยู่มาก ที่เอาเธอมาอยู่ที่นี่ เพราะเกาะนี้เป็นของลุงเขา ไม่มีสัตว์ร้ายอยู่ เธอจะได้รู้เสียบ้างว่าการอยู่คนเดียวมันเป็นอย่างไร ความแค้นที่เขามีตอนนี้มันทำให้เขาลืมความรักที่เคยมีไปหมดสิ้น
“กะ แก้ว ฮือๆๆๆ”
เสียงหวานเริ่มอ่อนลง เมื่อเดินมาเท่าไรก็ยังไม่เจอคนรักสักที แต่ร่างบางยังไม่หมดความพยายาม เดินตามหาคนรักไปเรื่อย ตามตัวมีรอยแผลที่เกิดจากกิ่งไม้เกี่ยวเต็มไปหมด ไม่นานเธอก็เดินกลับมาที่ชายหาดเหมือนเดิม ร่างบางทรุดลงอย่างหมดแรง น้ำตายังคงไหลอาบแก้มไม่หยุด
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ