รักนี้มีแค่เธอ only you

 
><เพราะเธอสวย><
 
                    เหอะคนเยอะเหมือนเดิมเลยไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนแล้วฉันจะได้กินมั้ยข้าวนะ
 
 ''โอ๊ย!!!!'' (เท้าฉันใครเหยียบเท้าฉัน เอิ่มมมมมมมมมเจ็บบบบบ)
 
 ''เห้ยไอ้แว่นมึงกล้าเหยียบเท้านางฟ้าของกรูหรอว่ะ''
 
''กรูไม่ได้ตั้งใจใครบอกให้ไอ้นักกีฬามันหยุดเดินล่ะว่ะ''
 
''เออออออ    คืออออ ไม่เป็นไรหรอก''  (เอาชั้นออกจากตรงนี้ที)
 
''ได้ไงครับไอ้แว่นมันเหยียบเท้านางฟ้าเลยนะ'' (นางฟ้าเลยหรอว่ะ อิอิ ชั้นชอบจัง ใช่เวลามั้ย) 
 
 ''ไมเป็นไรหรอกเขาคงไม่ได้ตั้งใจจริง'' (ชั้นพยายามพูดให้เพราะที่สุดเท่าที่จะเพราะได้)
 
''ทำไมมึงไม่ขอโทษนางฟ้าของกรูว่ะ''
 
''ของมึงหรอตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ''
 
''เห้ยมึงอย่ามีเรื่องใช่มั้ย????''
 
''นี่อย่ามีเรื่องกันเลยนะ'' please!!!!!!!!!!(ตายๆๆๆชั้นจะได้กินข้าวไหมนิ)
 
''เห้ยรุ่นพี่เคนตะมาเว้ย ถ้าไม่อยากตายกรูว่าพวกมึงถอยเถอะเพราะมาทั้งแก๊งค์เลยเว้ย''
 
เหอะๆไม่ทันแล้วล่ะพวกนั้นเดินมาแล้ว ชั้นล่ะอยากมุดดินหนีหายไปจากตรงนี้จริงๆเลย
 
''เห้ยมีอะไรกัน'' นายหน้าดุ เตี้ยๆพูดขึ้น แต่คือหล่ออ่าาาา
 
''ป่าวครับรุ่นพี่ คือพวกเราแค่จะมาทักทายนางฟ้าเฉยๆครับ'' (นางฟ้า??ชั้นหรอเวอร์ไปป่ะ)
 
''ไปๆแยกได้แล้ว '' หนุ่มหน้าตี๋เอยขึ้น
 
''นี้หรอนางฟ้า????'' นายเคนตะหน้าญี่ปุ่นซี้มาทางฉัน (แล้วไงล่ะ ได้แต่คิดในใจปากนี้ไม่ขยับ
เหมือนใจที่คิดเลย)
 
 
พรึบบบบบบบบบ ว๊ายยยยยยอยู่ๆนายป็อปปี้ก็มาลากแขนฉันออกไป( เน้นว่าลากกกกกกกก)
 
''นี้นายจะไปไหนนะ''
 
''ZZZZZZzzzzzzZZZZ'' (ไร้ซึ่งคำตอบ)
 
เอ๊ยทำไมบริเวณนี้ไม่มีคนเลยล่ะ เป็นสวนย่อมเล็กๆหลังโรงเรียนว้าววววสวยมากเลยแถมยังสงบ
อีกต่างหากกกก หึหึนี้แหละต่อไปจะเป็นพื้นที่ของฉัน
 
ตุบ ''โอ๊ยยยยยนี้ลากฉันมาแล้วยังจะมาผลักฉันล้มอีก ฉันเจ็บเป็นนะเว้ย '' (ผลักให้นั่งลง)
 
''ZZZZZZzzzzzzzzzzZZZZZZZ''  (เอิ่มมมมเหมือนเดิม)
 
ฉันเห็นว่านายนั้นไม่ยอมพูดอะไร ฉันก็เลยเลือกที่จะเงียบบ้างเผื่อบางทีนายป็อปปี้จะพูดอะไรบ้าง
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายแต่ที่ไร้อารมณ์ของนายนั้นจ้องมาที่ฉัน ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหว
 
''นี่นายจะจ้องฉันอีกนานมั้ย??มีอะไรก็พูดมาสสิ ฉันยังไม่กินข้าวเลยนะ''
 
''ฉันไม่สบายใจ'' (แล้ววววเกี่ยวไรกับตรูว่ะ)
 
''แล้วนายลากฉันออกมาทำไม''
 
''เธอสวย ''(ห๊ะ!!!!! นี้หรอคำตอบ)
 
''เห็นไหมขนาดตกใจเธอยังสวยเลย'' (เอิ่มมมมโกรธไม่ลงจริงๆ)
 
''นายไมาสบายใจแล้วนายลากฉันออกมาเพราะฉันสวย???ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกันเลย''
 
''เขาบอกว่าถ้าอยู่กับของสวยๆงามๆมันจะทำให้เราสบายใจขึ้น  แต่ทำไมฉันอยู่กับเธอแล้วฉันไม่รู้
สึกดีขึ้นเลยล่ะ'' (ชั้นผิดหรอค่ะ)
 
''ฉันว่านายคงเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ'' (คือลากฉันออกมาแค่เนี้ยแล้วข้าวฉันล่ะ)
 
''ฉันก็ว่าไงล่ะ ไปล่ะ'' (อ้าววววไอนี่แล้วชั้นล่ะ)
 
ช่างเถอะนี้ก็จะได้เวลาไปเรียนพละแล้ว เปิดเรียนมาฉันพึ่งได้เข้าเรียน ลืมบอกไปเวลาเรียนพละ
ทุกคนต้องเตรียมชุดพละมาด้วยนั้นก็คือกางเกงขาสั้นจู๋เสื้อรัดรูปคอวี แต่ฉันว่าฉันใส่ออกมาแล้ว
สวยนะ อิอิ 
 
'เห้ยนั้นมันนางฟ้านิหว่า'
 
'ขาาาาาาาอ่อนนนนนนอย่างขาว'
 
'สวยว่ะไม่อยากจะจินตนาการต่อเลยเว้ยยยยยย'
 
'น่ารักอ่าาาาาาาาาาา'
 
เอิ่มมมมมนี้คือเสียงวิพากวิจารณ์ จากเด็กห้องอื่นที่มาเรียนพละ ปลงคร่าาาาา
 
''วันนี้อาจารย์จะมาสอนวอลเลย์บอลเพิ่มเติมจากอาทิตย์ก่อนแล้วคัดเลือกนักกีฬาเพื่อที่จะได้ไป
ลงทีมแข่งกีฬางานเชื่อมสัมพันธ์'' (ชั้นเล่นนนนไม่เป็นนนนน)
 
''เธอเด็กใหม่ใช่มั้ย??? ไม่ต้องลงไปเล่นล่ะ''
 
''ทำไมล่ะคะ????''
 
''เธอสวยเกินไป'' (อย่างนี้ก็มี แต่ก็ดีเพราะยังไงชั้นก็เล่นไม่เป็น)
 
เห้ยยยยฉันนั่งดูเพื่อนคนอื่นเล่นกีฬาไปพลางๆ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยเพราะฉันหิวข้าวนะสิ
ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลย
 
ตุบ ตุบ เอิ่มมมมอะไรหล่นใส่หัวฉันนิ เอ๊ะขนมปังไส้ใบเตยนิ ตุบ อันนี้ไส้สตอเบอรี่ แต่ของใครนะ
 
 
''นายยยยยยยป็อปปี้ นี่นายโยนมันลงมาทำไม มันโดนหัวฉันหมดแล้ว''
 
''หิวไม่ใช่รึไง''
 
''ใครบอกว่าฉันหิว''
 
  ''หรือจะไม่กิน''     (ถามเสร็จนายนั้นก็หยิบขนมปังไส้สตอเบอรี่ไปกินหน้าตาเฉยเลย อ๊ายยยชั้นก้อหิวนะ)
   
    ''>กิน<''
 
''แค่นั้นก็จบ''       จากนั้นนายนั้นก็โยนขนมปังมาให้ฉันอีกสองสามห่อ ชิให้ดีๆไม่เป็นหรือไง พอฉันหันไปมองก็เห็นนายป็อปปี้กำลังโยนกล่องนมมาทางฉันนนนน
 
   ''หยุด!!!!!วางมันไว้ตรงนั้นล่ะฉันกินขนมปังเสร็จเดี๋ยวฉันขึ้นไปเอาเอง''
 
     ''ใครว่าฉันจะให้เธออันนี้ของฉัน'' (แตกกกกอีกแล้วววว อืมฝากไว้ก่อนเถอะ)
 
แล้วนายนั้นก็ลุกเดินไปทางอื่นแต่มิวายหันกลับมาทางฉันแล้วโยนกล่องนมอันนั้นมาให้ฉัน โทดทีนะเที่ยวนี้นายพลาดแล้วล่ะฮ่าๆๆๆๆๆเพราะฉันรับได้ หึหึ 
 
 
ผ่านไปแล้วอีกหนึ่งตอนแล้วเจอกันใหม่ดึกๆนะ