รักครั้งใหม่ของยัยนักข่าวและนายซุปตาร์

"ห่ะ ฉันเนี่ยนะ"  แก้วตะเบงเสียงออกมาเนื่องจากโทโมะได้ประกาศชือของเเก้วว่าเป็นคนที่เขารัก แล้วพวกนักข่าวที่รู้จักแก้วก็มาถ่ายรูปว่าแก้วเป็นคนรักของโทโมะ
 
 
 
"แก้ว    คิดถึงจังที่รัก"  โทโมะที่ไม่รู้ว่าแก้วเป็นนักข่าวที่มางานนี้ด้วย พอเห็นแก้วก็รีบเข้ามาโอบเอว แล้วพูดจาหวานหยดย้อยใส่  นักข่าวที่เห็นแบบนั้นก็กดชัดเตอร์รัว 
 
 
 
 
"ปล่อยฉันนะ"  แก้วพูดกับโทโมะที่กำลังโอบตัวเองอยู่
 
 
 
 
"ไม่ปล่อยหรอก โมะบอกแล้วไงว่าโมะจะไม่ยอมปล่อยแก้วไปเด็ดขาด"  
 
 
 
 
"เราไม่ได้มีอะไรกัน  ปล่อยซิ"  
 
 
 
 
"ทุกคนฟังครับ  ผมกับแก้วเป็นแฟนกัน แล้วมีกำหนดแต่งงานกันในอีก 3 เดือนข้างหน้าครับ"  สิ้นเสียงโทโมะ พวกนักข่าวก็รีบเก็บข่าวให้หมด
 
 
 
 
"พูดอะไรเนี่ย"  แก้วพูดเสร็จก็รีบสบัดตัวหนี แล้ววิ่งออกไป
 
 
 
"หึ  แก้วหนีโมะไม่ไดอีกแล้วล่ะ"   โทโมะพึมพัมกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
จะ 1 เดือนแล้วที่ผมคบกับแก้ว เพราะพนันกับไอ้กวินไว้  อีกไม่กี่วันผมก็ต้องบอกเลิกกับแก้ว 
 
 
 
 
โทโมะ ฟางกับมาแล้ว มารับฟางเร็ว  เสียงฟางเล็ดรอดมาจากโทรศัพท์   ห่ะ ในฟางบอกครึ่งปีไง  ผมตกใจมากที่ฟางกลับมาเร็วขนาดนี้ 
 
 
 
 
ก็ฟางจบคลอสเร็วนี่น่า แล้วโทโมะไม่ดีใจหรอ  เสียงของฟางดูเศร้าลง
 
 
 
 
ดีใจสิ ดีใจมาก   ผมพูดออกไป แต่ในใจผมกลับคิดตรงข้าม
 
 
 
 
งั้นก็รีบมา เครื่องจะลงแล้วนะ  
 
 
 
 
ครับ งั้นเดี๋ยวรีบไปครับ  จากนั้นผมก็รีบไปสนามบิน
 
 
 
 
 
 
สนามบิน
 
 
 
 
 
 
 
ฟางคิดถึงจังเลย  ผมยืนรอฟางสักพักฟางก็ออกมา แล้วผมก็รีบเข้าไปกอดฟาง
 
 
 
 
ฟางก็คิดถึงโมะ  ฟางยกมือขั้นกอดตอบผม
 
 
 
 
คิดว่าอยู่กันสองคนหรือไง  เฟย์ที่เงียบมานานก็เอ่ยขึ้น
 
 
 
 
เปล่าหนิ  แล้วจะไปกันได้ยัง  ผมตอบเฟย์ไป แล้วหันมาถามฟาง
 
 
 
 
ยัง รอเพื่อนฟางก่อน  ฟางพูดเสร็จก็ยิบโทรศัพท์ขั้นมาโทรหาเพื่อนล่ะมั้ง
 
 
 
 
ฟางมาถึงละน้า  อยู่ไหนแล้ว
 
 
 
 
 
.....................
 
 
 
 
 
โอ๊ ฟางงอนแล้วน้า  
 
 
 
 
 
........................
 
 
 
 
 
ก็ได้ หายงอนก็ได้ รีบมานะ 
 
 
 
 
 
......................
 
 
 
 
 
รักเหมือนกัน แล้วเจอกัน   พอฟางพูดจบก็วางสาย
 
 
 
 
โมะรอแป๊ปนึ่งน้า  เพื่อนฟางจะมาแล้ว
 
 
 
 
 
แหะ แหะฟาง แก้วมาแล้ว  
 
 
 
 
 
แก้ว  ฟางคิดถึงจังเลย  ฟางพูดแล้ววิ่งไปกอดเพื่อนที่ชื่อแก้ว แล้วพอผมหันไป ก็เจอคนที่ผมหลอกลวง
 
 
 
 
เอ่อ แล้วนี่โทโมะ แฟนฟางเอง" ฟางแนะนำผมให้แก้วรู้จัก 
 
 
 
 
"โทโมะ  เอ่อยินดีที่รู้จักค่ะ" แก้วที่เห็นหน้าผมก็ชงักนิดนึ่งแล้วทำความรู้จักกับผมแบบปกติ
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว  
 
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้ฉันเห็นหน้าของแฟนฟางแล้ว
 
 
 
 
 
 
"ครับ เช่นกัน"  ฉันหันมองหน้าโทโมะนิดนึ่ง แล้วหันไปหาเฟย์
 
 
 
 
"ยัยเฟย์ฉันคิดถึงแกจัง "  ฉันหันไปพูดกับเฟย์แล้ว เข้าไปกอด
 
 
 
 
"ฉันก็คิดถึงแกยัยแก้ว"  เฟย์ก็กอดตอบฉัน  
 
 
 
 
 
"ฉันว่ากลับบ้านกันเถอะ"  ฟางที่เงียบอยู่นานก็พูดขั้น  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้าน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฟย์ ฟางฉันกลับก่อน นะ"  ฉันพูดกับเฟย์ฟางด้วยน้ำเสียงสั่น  เพราะตั้งแต่มาโทโมะกับฟางก็ดูรักกันมาก จนฉันจะทนไม่ไหว
 
 
 
 
"จะรีบไปไหนอ่ะ แก้ว  ฟางพึ่งกลับมานะ"   ฟางพูด ด้วยน้ำเสียงงอน  แต่ฉันไม่ไหวจริง
 
 
 
 
"แก้วรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยนะ เลยจะขอกลับบ้าน"  
 
 
 
 
"แล้วเป็นอะไรมากไหมแก้ว ให้ฟางไปส่งไหม " 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรฟาง แต่แก้วกลับก่อนนะ"   พอฉันพูดจบ ฉันก็รีบเดินออกมา พอฉันพ้นบ้านฟางน้ำตาก็ไหลอย่างเขื่อนแตก  ฉันก็รีบเดินกลับบ้าน แต่ฉันไม่ไหวแล้ว แล้วทุกอย่างก็มืดไปหมด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ  
 
 
 
 
 
 
"ฟางพอดีโทโมะ มีธุระอ่ะ ไปก่อนนะ"  ผมรีบเดินออกมา ก่อนฟางจะสักไซร้อะไร  
 
 
 
 
 
 
"แก้ว"   ผมเดินออกมา ผมเห็นแก้วเดินอยู่ ก็ล้มลงไป ผมรีบไปรับไว้อย่างเร็ว แล้วพาแก้วกลับบ้านผมทันที
 
 
 
 
 
"โอ๊ คุณหนูอุ้มใครมาคะเนี่ย"  แม่นมพูดอย่างตกใจ เพราะผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาบ้านมาก่อน
 
 
 
 
 
"คือแม่นมครับ เรื่องมันยาว แต่ช่วยผมก่อนได้ไหมครับ"  ผมพูดอย่างเป็นห่วงแก้วเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
"ค่ะคะ่  รีบพาเธอขั้นห้องเถอะค่ะ เดี๋นวนมดูแลเอง" นมพูดแล้วไปเรียนคนมาเพิ่มอีก 2-3 คน 
 
 
 
 
 
"แล้วจะบอกนมได้หรือยังค่ะว่าหนูคนนี้คือใครกัน "  นมพูดอย่างเด็ดขาด
 
 
 
 
 
"ฉันเป็นเพื่อนเขาค่ะ"  แก้วที่ฝื่นขั้นมาก็พูดออกไป
 
 
 
 
 
"อ้าว คุณหนูตื่นแล้วหรอค่ะ"  นมที่พูดเสียงเด็ดขาดกับผม ก็หันไปพูดกับแก้วด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
 
 
 
 
"ค่ะ แต่อย่าเรียกหนูว่าคุณหนูเลยค่ะ เรียกแค่ชื่อหนูก็ได้ค่ะ  หนูชื่อแก้วนะคะ"     แก้วแนะนำตัวให้นมได้รู้จัก
 
 
 
 
 
"งั้นนมเรียก หนูแก้วละกันค่ะ นมชื่อนมอุ่นนะคะ"   นมก็หันไปแนะนำตัวให้แก้วรู้จักอีก
 
 
 
 
 
"แล้วนมไปก่อนนะคะ"  นมพูดเสร็จก็ลุกออกไป