เงาหัวใจ
9.7
เขียนโดย 
ป็อปคอร์น
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.23 น.
34 ตอน
91 วิจารณ์
52.10K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 12.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฟางๆ"เสียงของป๊อปปี้ทำให้ฟางตื่น
"ง่วง ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ"ฟางเบี่ยงตัวหนี
"ไม่ได้ ลุกๆ กลับบ้านๆ"
"พี่ฟ้า เป็นยังไงบ้างคะ"เธอรีบถามทันที
"อาการยังไม่ค่อยดี"ป๊อปปี้บอกอย่างกลุ้มๆ
"พี่ฟ้า....."ฟางกลัวว่าฟ้าจะเป็นอะไรหนักไปมากกว่านี้
"อย่าเป็นห่วงไปเลย ฟ้าอยู่้ในมือหมอแล้วล่ะ"
"ค่ะ"ฟางพยายามทำให้เขาไม่กังวลใจกับเธอ
"โอเค...งั้นกลับบ้านกัน"ชายหนุ่มพาร่างเล็กออกไปจากโรงพยาบาล
"มีใครอยู่บ้านบ้าง"โทโมะกลับบ้านก็ตะโกนถามเสียงดัง
"เอะอะโวยวายอะไรคะ คุณโทโมะ"
"แก้ว ทุกคนหายไปไหนกันหมด"โทโมะถามแก้วเด็กรับใช้ในบ้าน
"เห็นคุณท่านทั้งสองบอกว่าจะกลับมาตอนดึกๆน่ะค่ะ"แก้วบอก
"อ่อ...แล้วแม่ของเธอล่ะ"เขาเอ่ยถามถึงบัวตอง แม่ของแก้วที่เป็นแม่บ้าน
ของที่นี่
"แม่อยู่หลังครัวค่ะ"
"บอกป้าบัวตองทำข้าวต้มมาให้หน่อย ฉันหิว"โทโมะบอกก่อนจะเดินขึ้น
ข้างบนไป
"แม่จ๊ะ คุณโทโมะอยากทานข้าวต้มจ้ะ"แก้วเดินมาบอกบัวตอง
"เหรอ...แก้วช่วยทำแทนทีได้ไหม แม่รู้สึกเวียนหัว ไม่ค่อยดีเลยลูก"
"แม่นอนพักเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วทำให้ แก้วจะเอาไปให้บนห้องคุณโทโมะ
เอง"
"ทำข้าวต้มแซลม่อนนะลูก คุณโทโมะเขาทานได้แต่เนื้อปลา"บัวตองบอก
แก้วพยักหน้ารับ ก่อนจะไปทำอาหารให้โทโมะ พอทำเสร็จก็เดินขึ้นไปให้
เขาข้างบน
"ขอบใจ"ชายหนุ่มรับมาก่อนจะตักกิน เธอทำท่าจะออกไป เขารีบเรียก
เธอไว้
"คุณโทโมะ จะรับอะไรเพิ่มเหรอคะ"แก้วถาม
"เปล่า....แต่แปลกใจว่าทำไมรสชาติมันไม่เหมือนเดิม"
"อ่อ....วันนี้แก้วเป็นคนทำน่ะค่ะ"
"เหรอ งั้นต่อไปเธอทำให้ฉันแทนก็ล่ะกัน ฉันชอบ"
"คะ..."แก้วแปลกใจที่เขาติดใจในรสชาติที่เธอทำ
"ทำหน้าเอ๋อใส่อีก ไม่เข้าใจอะไรห๊ะ"
"เอ่อ...ปะ...เปล่าค่ะ"
"เข้าใจแล้วก็ออกไปได้ล่ะ ฉันจะนอน"โทโมะบอก แก้วจึงออกไป
"ตื่นแล้วเหรอคะ พี่ป๊อป"ฟางเห็นร่างสูงเดินลงมาจากบันไดจึงเอ่ยทัก
ด้วยเสียงร่าเริง
"หิวจัง มีอะไรให้พี่กินบ้างเอ่ย"เขาเดินมาดูกับข้าวบนโต๊ะที่เธอทำไว้
"มีไข่เจียวหมูสับ กับต้มจืดวุ้นเส้น"ฟางบอก
"น่ากินจริงๆ"ป๊อปปี้รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะ หญิงสาวเดินมาตักข้าวให้ป๊อปปี้
"วันนี้ฟางต้องไปเรียน ฝากพี่ป๊อปเยี่ยมพี่ฟ้าด้วยนะคะ"
"ครับ แล้วนี่เราเลิกเรียนกี่โมง พี่จะไปรับ"
"ประมาณ4-5โมงน่ะค่ะ"เธอพูด
"เลิกแล้ว โทรมาล่ะกัน"
"โอเค"ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้อย่างน่ารัก ป๊อปปี้มองฟางด้วยความเอ็นดู ผู้หญิงคน
นี้ช่างมีเสน่ห์ในตัวเองจริงๆ
มาดูกันต่อว่าคบเป็นแฟนแล้วมันจะดีขึ้นหรือมันจะแย่ลง ขอเม้นต์ด้วยนะคะ
รีดเดอร์
"ง่วง ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ"ฟางเบี่ยงตัวหนี
"ไม่ได้ ลุกๆ กลับบ้านๆ"
"พี่ฟ้า เป็นยังไงบ้างคะ"เธอรีบถามทันที
"อาการยังไม่ค่อยดี"ป๊อปปี้บอกอย่างกลุ้มๆ
"พี่ฟ้า....."ฟางกลัวว่าฟ้าจะเป็นอะไรหนักไปมากกว่านี้
"อย่าเป็นห่วงไปเลย ฟ้าอยู่้ในมือหมอแล้วล่ะ"
"ค่ะ"ฟางพยายามทำให้เขาไม่กังวลใจกับเธอ
"โอเค...งั้นกลับบ้านกัน"ชายหนุ่มพาร่างเล็กออกไปจากโรงพยาบาล
"มีใครอยู่บ้านบ้าง"โทโมะกลับบ้านก็ตะโกนถามเสียงดัง
"เอะอะโวยวายอะไรคะ คุณโทโมะ"
"แก้ว ทุกคนหายไปไหนกันหมด"โทโมะถามแก้วเด็กรับใช้ในบ้าน
"เห็นคุณท่านทั้งสองบอกว่าจะกลับมาตอนดึกๆน่ะค่ะ"แก้วบอก
"อ่อ...แล้วแม่ของเธอล่ะ"เขาเอ่ยถามถึงบัวตอง แม่ของแก้วที่เป็นแม่บ้าน
ของที่นี่
"แม่อยู่หลังครัวค่ะ"
"บอกป้าบัวตองทำข้าวต้มมาให้หน่อย ฉันหิว"โทโมะบอกก่อนจะเดินขึ้น
ข้างบนไป
"แม่จ๊ะ คุณโทโมะอยากทานข้าวต้มจ้ะ"แก้วเดินมาบอกบัวตอง
"เหรอ...แก้วช่วยทำแทนทีได้ไหม แม่รู้สึกเวียนหัว ไม่ค่อยดีเลยลูก"
"แม่นอนพักเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วทำให้ แก้วจะเอาไปให้บนห้องคุณโทโมะ
เอง"
"ทำข้าวต้มแซลม่อนนะลูก คุณโทโมะเขาทานได้แต่เนื้อปลา"บัวตองบอก
แก้วพยักหน้ารับ ก่อนจะไปทำอาหารให้โทโมะ พอทำเสร็จก็เดินขึ้นไปให้
เขาข้างบน
"ขอบใจ"ชายหนุ่มรับมาก่อนจะตักกิน เธอทำท่าจะออกไป เขารีบเรียก
เธอไว้
"คุณโทโมะ จะรับอะไรเพิ่มเหรอคะ"แก้วถาม
"เปล่า....แต่แปลกใจว่าทำไมรสชาติมันไม่เหมือนเดิม"
"อ่อ....วันนี้แก้วเป็นคนทำน่ะค่ะ"
"เหรอ งั้นต่อไปเธอทำให้ฉันแทนก็ล่ะกัน ฉันชอบ"
"คะ..."แก้วแปลกใจที่เขาติดใจในรสชาติที่เธอทำ
"ทำหน้าเอ๋อใส่อีก ไม่เข้าใจอะไรห๊ะ"
"เอ่อ...ปะ...เปล่าค่ะ"
"เข้าใจแล้วก็ออกไปได้ล่ะ ฉันจะนอน"โทโมะบอก แก้วจึงออกไป
"ตื่นแล้วเหรอคะ พี่ป๊อป"ฟางเห็นร่างสูงเดินลงมาจากบันไดจึงเอ่ยทัก
ด้วยเสียงร่าเริง
"หิวจัง มีอะไรให้พี่กินบ้างเอ่ย"เขาเดินมาดูกับข้าวบนโต๊ะที่เธอทำไว้
"มีไข่เจียวหมูสับ กับต้มจืดวุ้นเส้น"ฟางบอก
"น่ากินจริงๆ"ป๊อปปี้รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะ หญิงสาวเดินมาตักข้าวให้ป๊อปปี้
"วันนี้ฟางต้องไปเรียน ฝากพี่ป๊อปเยี่ยมพี่ฟ้าด้วยนะคะ"
"ครับ แล้วนี่เราเลิกเรียนกี่โมง พี่จะไปรับ"
"ประมาณ4-5โมงน่ะค่ะ"เธอพูด
"เลิกแล้ว โทรมาล่ะกัน"
"โอเค"ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้อย่างน่ารัก ป๊อปปี้มองฟางด้วยความเอ็นดู ผู้หญิงคน
นี้ช่างมีเสน่ห์ในตัวเองจริงๆ
มาดูกันต่อว่าคบเป็นแฟนแล้วมันจะดีขึ้นหรือมันจะแย่ลง ขอเม้นต์ด้วยนะคะ
รีดเดอร์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
