เงาหัวใจ

"โอ๊ย!"ฟางนั่งเย็บกระดุมเสื้อให้ป๊อปปี้แต่ดันนั่งเหม่อคิดเรื่องเขากับแพท

จึงโดนเข็มแทงเข้าให้

"ทำอะไรอยู่น่ะ ฟาง"ป๊อปปี้กลับบ้านมาพอดี

"เย็บผ้าค่ะ"เธอตอบแค่นั้นแล้วทำท่าจะลุกหนี

"ยังเย็บไม่เสร็จดีไม่ใช่เหรอไง จะรีบลุกไปไหนกัน"

"ฟางจะไปทำแผลค่ะ"ฟางเ้ดินเลี่ยงออกมาจากห้องนั่งเล่น

"ฟาง"ป๊อปปี้รีบเดินตามเธอมา

"พี่ป๊อป อาบน้ำเข้านอนเถอะ ดึกแล้ว ฟางจะไปปิดบ้านเอง"

"เรายังโกรธพี่อยู่ใช่ไหม"เขาดูออกจากท่าทีห่างเหินของเธอ

"พี่ฟ้าฟื้นแล้วนะคะ อีกไม่กี่วันคงจะกลับบ้านได้"

"เด็กน้อย"ป๊อปปี้ดึงตัวฟางมากอดก่อนจะหอมแก้ม

"ปล่อยเถอะค่ะ ฟางง่วงแล้ว"ฟางบอก

"ไม่จริงหรอก ฟางน่ะอยากจะหนีหน้าพี่มากกว่า"

"ฟางคิดว่าเราควรจะเป็นพี่น้องกันอย่างเดิมนะคะ"

"พี่ขอโทษ"ร่างสูงเอ่ยบอก เขารู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังจะร้องไห้

"พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะกลับมาแล้ว ฟางไม่อยากทำให้ท่านทั้งสองลำบากใจ

แล้วอีกอย่างเราคบกันไปก็คงไปไม่รอดหรอก"

"เพราะอะไร"ป๊อปปี้ไม่เข้าใจเลยสักนิด

"พี่ป๊อปรู้ดีอยู่แก่ใจ จะให้ฟางพูดอะไรอีกล่ะคะ"

"ฟาง พี่ยอมรับนะว่าตอนนี้พี่ยังรักแพท แต่มันก็แค่นั้นน่ะ ฟางก็รู้ว่าถึงแม้

แพทจะไม่ตาย เขากับพี่ก็ไม่มีวันได้คบกัน เพราะเขาไม่ได้รักพี่"

"ค่ะ แล้วยังไง พี่ป๊อปจะให้ฟางเป็นตัวสำรองอย่างนั้นใช่ไหม"ฟางถาม

อย่างเสียใจ

"ไม่...พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น ขอเวลาพี่ได้ไหม"

"ฟางต้องรอให้พี่รักอีกนานแค่ไหน"ฟางเอ่ยถาม

"เชื่อพี่นะ สักวันพี่จะรักฟางให้ได้"ชายหนุ่มค่อยๆโน้มตัวลงมาจูบเด็กสาว

เป็นการแทนคำสํญญาต่อหัวใจ

"ธามไท...."ฟ้าอึ้งเมื่อเห็นธามไทถือช่อดอกไม้มาเยี่ยมเธอ

"อืม ธามเอง ฟ้าเป็นไงบ้าง"

"ก็ยังไม่ตาย"ฟ้าตอบเสียงแข็ง

"ดีแล้ว ถ้าเธอตาย แล้วฉันจะทะเลาะกับใครล่ะ"เขายิ้มกวนให้เธอ

"ถ้าฉันตายไป นายคงจะดีใจ จะได้มีเวลาไปดูแลสาวอื่น"

"ฟ้า น้อยใจอีกแล้วนะ"ธามไทลูบแก้มเธอเบาๆ

"ก็มันน่าไหมล่ะ ธาม"ฟ้าทำหน้าตึงใส่ชายหนุ่ม

"ฟ้า อย่าทำแบบนี้อีกนะ ธามเกือบทนไม่ได้แน่ะที่รู้ว่าฟ้าเป็นแบบนี้ก็

เพราะธาม"

"แล้วทำไมธามไม่มาเยี่ยมฟ้าตั้งแต่แรก"เธอถามอย่างน้อยใจ

"ธามขอโทษนะ แต่ธามงานยุ่งจริงๆ"

"งานมันสำคัญกว่าฟ้าเหรอ ธาม"ฟ้ายังมิวายเก็บมาคิดมาก

"ไม่ ฟ้าของธามสำคัญกว่า ธามรักฟ้านะ"ธามไทพูด

"รู้แล้ว ฟ้าก็รักธามนะ"ฟ้ายิ้มก่อนที่ทั้งคู่จะกอดกันด้วยความรัก

คู่ธามไทฟ้าก้อน่ารักไปอีกแบบนะ เม้นต์ๆๆๆ