Whom does she love 2 ทางเลือก กับ 1 หัวใจ

              หลังจากที่ฉันไปช่วยป๊อปมาก็กลับมายังร้าน เจอคนมารอตั้ง 11 คนแหน่ะ ฉันต้องรีบขอโทษชุดใหญ่แหมบอกแล้ว ว่าร้านของฉันมีแต่คนนิยมเข้ากัน ส่วนนายโมะจัง ทันทีที่มาถึงก็ขอเดินชมรอบๆร้านก่อนแล้ว และพอฉันจัดการกับลูกค้าเสร็จฉันก็ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก่อน เพราะว่าสภาพเดิมคงไม่ไหวเท่าไหร่ พอเสร็จฉันก็ออกมาที่ร้านทำงานตามปกติ ฉันเลือกใส่เสื้อคอวีแขนกุดสีฟ้าอ่อน และกางเกงขาสั้นสีขาว ส่วนผม ก็เกล้าเป็นจุกไว้บนหัว สวมผ้ากันเปื้อนขนาดพอเหมาะสีขาว มันช่างน่ารักอะไรอย่างนี้

“นี่ยัยดื้อ เธ...0.0” นายโมะจังเดินเข้ามาแล้วชะงักไปพักนึง ทำไมยะ ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

“มีอะไร” ฉันถามอย่างหน้ามุ่ย

“เออ.....อ๋อ เธอตกแต่งร้านได้ดีหนิ เอาเป็นว่าฉันขอมาช่วยงานเธอที่ร้านก็แล้วกันนะ”อะไรนะ ช่วยงานเหรอ

“ไม่ต้องหรอก  รบกวนนายเปล่าๆ” ทำไมเขาอยากมาช่วยนะ

“ไม่ๆๆๆๆฉันว่างอยู่แล้ว” ยัง ยังไม่ยอม

“ฉันไม่มีเงินจ้างนายหรอก”ฉันไม่ได้งกนะ พนักงานของฉันก็มีตั้ง 4 คนแหน่ะ

“ฉันมาช่วยฟรีๆเลยอ่ะ” ถึงขั้นฟรีเลยเหรอ

“เอาน่า เพื่อนกัน ช่วยกันไม่เห็นเป็นไรเลยหนิ” อืม ก็จริงเนาะ ในเมื่อเป็นเพื่อนกันแล้วเขายังอาสามาช่วย งั้นก็ดี

“ก็ได้ แต่ฉันจะเลี้ยงข้าวนายทุกวันเลยดีกว่าเป็นค่าตอบแทน” ไม่งั้นน่าเกลียดตาย

“ก็ได้ งั้นเปลี่ยนชุดเลยดีกว่า อยู่ไหนเหรอ”

“อยู่ด้านหลังน่ะ เดี๋ยวให้ช้างพาไปนะ”

“ครับผม”ว่าแล้วฉันก็เรียกพนักงานชายมาพาโมะจังไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“พี่คะ เอาคาปูชิโน่ 2 ที่ค่ะ” ลูกค้าสาว2คนเดินเข้ามาสั่งฉันที่หน้าเคาน์เตอร์

“โอเคค่ะ รอสักครู่นะคะ” ฉันตอบกลับไป

“ค่ะ เอ๊ะ! พี่นี่น่าคุ้นๆนะคะ ใช่คนที่ประกาศตัวว่าเป็นแฟนพี่ป๊อปใช่ป่ะคะ” ห๊ะ!มีคนจำได้ด้วยเหรอ

“เออ.ใช่จ๊ะ” ฉันตอบอย่างเขินๆ

“ว้าว! น่ารักจังเลยนะคะ ไม่เหมือนบนเวทีเลย ตอนนั้นนะคะทุเรศมากเลยอ่ะค่ะ” ตกลง ชมหรือด่าคะน้อง

“อ๋อ ตอนนั้นพี่เปื้อนนิดหน่อยน่ะ”

“ไม่เปนไรค่ะ เห็นหน้าจริงๆแล้วเป็นแบบนี้พวกหนูก็โอเคแล้วล่ะค่ะ ขอให้คบกันนานๆนะคะ”

“ขอบคุณจ๊ะ”พูดจบน้องก็ขอลายเซ็นฉันแล้วไปนั่งที่โต๊ะ

“คุณฟางได้เป็นแฟนคุณป๊อปแล้วเหรอคะ”เฟล พนักงานสาวถามขึ้น เหอะคงแปลกใจล่ะสิ เมื่อวานยังถามหา พอวันนี้ได้เป็นแฟน

“ใช่จ๊ะ”ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม

“เหมาะสมกันจังนะคะ พี่ป๊อปก็หล่อ คุณฟางก็น่ารัก ยินดีด้วยค่ะ”เฟลชมฉันพักใหญ่

“ขอบคุณจ๊ะ เดี๋ยวเงินเดือนออกเมื่อไหร่จะให้โบนัส”ฉันแซวไป แล้วเฟลก็ไปประจำที่ของตัวเองต่อ

“เป็นไงบ้างครับเจ้านาย”นายโมะจังออกมาในชุดพนักงานแต่เขาดูเด่นกว่าคนปกติด้วยหน้าตาและรูปร่างที่ดูดีของเขา นายนี่ก็หล่อเหมือนกันแฮะ

“โห หล่อดูดีมากเลยแหละ” ฉันชมไปตามความจริง

“แน่นอนสิ” เขาพูดด้วยความภูมิใจมาก เหอะ คนอะไรหลงตัวเองชะมัด

-โด เร มี ฟา ซอล ลา ที โด้ –อ๊ะ!โทรศัพท์เข้า

“ติ๊ด! สวัสดีค่ะ ฟางพูดค่ะ” ฉันรับสายแล้วทักปลายทางทันที

“(เธออยู่ไหนน่ะ)” อ๊ะ!เสียงนี่มันป๊อปหนิ

“โทรมามีอะไรรึเปล่า”ฉันถามไปด้วยความแปลกใจ

“(เปล่าหรอก แค่โทรมาบอกว่านี่เบอร์ฉัน มีปัญหาอะไรโทรมา)”

“ค่ะ จะโทรไปทุกเวลาเลยถ้าว่าง” ฉันประชด

“(ไม่ต้อง แค่เฉพาะมีธุระเท่านั้น เข้าใจ)”

“นี่ฉันประชดย่ะ”

“(งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันทำงานอยู่)” พอพูดจบก็ตัดสายไป นี่สนใจฉันขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ กริ๊ดดดดดด

“เป็นบ้าอะไร บิดไปบิดมาแล้วยังยิ้มระริกระรี้อยู่คนเดียว”เออ ฉันลืมไปเนาะว่ามีนายโมะจังอยู่นี่ด้วย

“ป๊อปโทรมา”

“งั้นเหรอ แล้วจะให้ฉันทำอะไรล่ะ” เขาถามหาตำแหน่งตัวเอง หึๆๆๆตำแหน่งของนายงั้นเหรอ

 

    “เชิญครับ” นายโมะจังยืนอยู่ตรงหน้าร้านแล้วผายมือให้ลูกค้าทุกคนมา 10 นาทีแล้ว นั่นล่ะตำแหน่งนายฮึๆๆๆ ไปแย่หน่อยดีกว่า

“เป็นไงบ้าง พนักงานหนุ่ม”ฉันทักไป เขาหันกลับมาโดยสภาพหน้าบูดบึ้ง

“เหนื่อย ดูดิแดดก็ร้อนนี่มันบ่ายสองแล้วนะยังไม่พออีกเหรอ” เขาพูดพร้อมทำหน้าเหนื่อยๆ

“ยัง ถ้าจะพอก็จนกว่าร้านปิด คิกๆ อดทนนะ ไปละไปอยู่ในห้องแอร์ดีกว่า”ฉันว่าพร้อมกับเดินเข้ามาในร้าน ฮ่าๆขอแกล้งหน่อยเถอะหมั่นไส้

“คุณฟางงครับ มีโทรศัพท์เข้าครับ”พนักงานหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ประจำร้านให้ฉันฉันหยิบมาแล้วกรอกเสียงลงไปทันที

“สวัสดีค่ะ ร้านคอร์ฟเค้กค่ะ”

“(โอ้สวัสดีจ๊ะ ฉันจะติดต่อร้านน่ะจ๊ะ ขอจ้างทางร้านให้มาเปิดบู๊ทขายเค้กกับกาแฟในงานวันเกิดลูกชายฉันน่ะค่ะ)” ห๊ะเปิดบู๊ทเหรอ อื้ม ดีเหมือนกันแฮะ

“วันไหนคะ”ฉันถามไป

“(วันนี้ค่ะ ขอโทษนะคะที่แจ้งสาย)” วันนี้เลยเหรอ

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวส่งที่อยู่มาทางเมสเสจนะคะ ทางเราจะไปอย่างรวดเร็วเลยค่ะ”

“(ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวส่งไปค่ะ)” แล้วเขาก็วางสายไป

“นี่ทุกคนฟังทางนี้ เราถูกติดต่อมาให้ไปเปิดบู๊ทในงานวันเกิดคืนนี้”ฉันบอกพนักงานทุกคนซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่นายโมะจังเดินเข้ามา

“จริงเหรอคะ”เฟลพูดอย่างตื่นเต้น

“น่าสนุกจังเลยนะคะ”แอมเสริม

“งั้นเราเตรียมตัวกันเลยดีกว่าครับ”หนึ่งกล่าว

“จ๊ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกลูกค้าก่อนนะครับ”ช้างเสนอ

“โอเค เตรียมทุกอย่างให้พร้อมนะ เดี๋ยวแอมกับหนึ่งไปซื้อของสำหรับทำเค้กและกาแฟ ส่วนที่เหลือคอยเตรียมอุปกรณ์ที่ร้าน” ฉันแบ่งหน้าที่ทุกคน

“ผมไปด้วยใช่ไหม”นายโมะจังพูดขึ้น

“ไปสิ นายก็เป็นพนักงานร้านนี้หนิ”ฉันบอก

“งั้นก็ดี ไม่มีไรทำอยู่แล้ว”เขายักไหล่อย่างกวนๆ

“ไปช่วยเตรียมของไป” ฉันบอกพร้อมกับ เตรียมอุปกรณ์สำหรับเปิดบู๊ท

 

 ตอนนี้ฉันและพนักงานคนอื่นๆรวมถึงนายโมะจังด้วยกำลังตั้งบู๊ท ร้านcof’cake ที่คอนโดหรูหลังหนึ่ง ยอมรับว่าหรูมากเลยทีเดียว เป็นทรงสไตล์ยุโรป โทนดำ น้ำตาบ ขาว ช่างผสมกันอย่างลงตัว บรรยากาศรอบตัวฉันเต็มไปด้วยบู๊ทต่างๆ เช่น ขนม น้ำปั่น อาหาร ต่างๆนาๆ แสดงว่าเจ้าของต้องรวยมากๆเลยล่ะ

“สวัสดีค่ะ” ผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน ดูจากการแต่งตัวแล้วดูดีทีเดียว คาดว่าจะเป็นเจ้าของงาน

“สวัสดีค่ะคุณ.............”

“ฉันคุณหญิงแย้มแสง  แม่เจ้าของงานจ๊ะ”

“อ๋อ ค่ะ ฉันฟาง เจ้าของบู๊ท cof’cake ค่ะ”

“น่ารักจังเลยนะคะ”คุณหญิงพูดอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณค่ะ ^-^”ฉันพูดพร้อมยิ้มแบบเขินๆ

“งั้นเดี๋ยว ฉันขอตัวก่อนนะคะพอดีต้องไปตามลูกชายน่ะค่ะ”

“ค่ะๆตามสบายเลยค่ะ” ว่าแล้วคุณหญิงก็เดินออกไป

“นี่ยัยดื้อ ไปเดินดูรอบๆงานไหม ทางนี้เดี๋ยวให้น้องๆเขาดูแลก็ได้”โมะจังเดินเข้ามาชวน

“อื้ม ไปกันกำลังเบื่ออยู่พอดี เฟลฝากดูแลทางนี้ด้วยนะ”

“ค่ะ”

            “นี่ยัยดื้อ เธอรู้ไหมว่าวันนี้วันเกิดใคร”นายโมะจังถามขึ้นหลังจากเดินมาสักพักหนึ่ง

“ไม่รู้หรอก ทำไมเหรอ อีกอย่างมันไม่จำเป็นหรอกที่ฉันจะรู้น่ะ”

“แน่ใจ” นายนั่นย้ำ

“แน่ใจสิ”ฉันยืนยัน

“หึ!วันเกิดแฟนจอมปลอมของเธอเองก็ยังไม่รู้” อะไร ใครแฟนจอมปลอ....

“ห๊ะ!วันนี้วันเกิดป๊อปเหรอ”ตายจริงฉันไม่รู้ไปได้ไงเนิ๊ย

“ดื้อ แล้วยังทื่ออีก”

“นายว่าใครห๊ะ!ฉันมัวทำงานจนไม่รู้ต่างหากว่าเป็นวันเกิดของเขาน่ะ ของขวัญก็ยังไม่มีเลย”

“เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ร้อนรนขนาดนั้นเลยเหรอแค่แฟนจอมปลอมน่ะ”

“แต่อย่างน้อยก็ดีหนิที่ได้เป็นน่ะ ว่าแต่โมะจังจ๋า.................”

“อ้อนแบบนี้มีอะไรอีกล่ะ”รู้ทันอีกละ

“ช่วยไปสั่งเค้กให้หน่อยดิ เค้กสตอว์เบอร์รี่วานิลานะ เขียนว่า”สุขสันต์วันเกิด ที่รัก”บอกเฟลก็ได้นะ แล้วเอามาให้ฉันตรงศาลากลางน้ำนี่หน่อย พอดีฉันขอคิดคำพูดก่อนน่ะ” ฉันรีบบอกโมะจังทันที

“นี่เธอ...”

“นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”อ้อนสุดชีวิต

“ก็ได้ๆๆ รอนี่นะ”เขาบอกพร้อมกับเดินออกไป แล้วฉันก็เข้าไปนั่งที่ศาลากลางน้ำ เฮ้อ..ฉันจะพูดอวยพรกับเขายังไงเนิ๊ย

“นี่นาย สุขสันต์วันเกิดนะ....ไม่เอาๆ”

“พี่คะ ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะคะ อิๆ....โอ๊ยเลี่ยน”

“อ่ะเค้ก เอาไปกินดิวันเกิดไม่ใช่เหรอ....ไม่ใช่”

“สุขสันต์วันเกิดนะ^^.....ซ้ำอ่ะ ทำไงดีเนิ๊ย” ตอนนี้ฉันเหมือนคนบ้าเลยอ่ะ

“เธอเป็นบ้าอะไร” O.O เฮือก!! นั่นมันเสียง.......

“ป๊อป” ฉันหันไปเห็นเขาเดินเข้ามา

“สุขสันต์วันเกิดนะ” ฉันกล่าวออกไป

“ไม่เอา ฉันชอบอันที่สองมากกว่า” กริ๊ดดดดด!!

“ไม่อะ”

“พูดมาเดี๋ยวนี้”

“พี่คะ ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะคะ T^T” อับอายที่สุด

“เธอลืม อิๆ” กริ๊ด นี่นายนี่มาทันฟังทั้งหมดเลยเหรอเนี๊ย”

“อิๆ T[]T”

“ดีมาก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”