She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 เช้าวันต่อมา

ปิ๊กปี๊กๆๆๆๆๆๆๆ

"ใครมาอ่ะลูก"แม่ฟางถามเธอทั้งชเง้อมอง

"ไม่รู้เหมือนกันคะแม่เดี๋ยวฟางไปดูให้"ฟางเดินมาหน้าบ้านแล้วค่อยๆเปิดประตูออก เมื่อพบว่าคนที่มาหาเธอคือป๊อปปี้เธอก็ได้เดินถอยห่างออกจากเค้าแล้วหมุนตัวกลับเพื่อเดินเข้าบ้าน

"พี่ผิดอะไรหรอฟาง"ฟางที่ได้ยินคำถามนี้ก็ชงัก

"พี่ก็น่าจะรู้"ฟางหันกลับมาแล้วพูด ตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาให้เค้าเห็นถึงความอ่อนแอของเธอ

"ฟางมีเหตุผลบ้างสิ"เค้าตะคอกแล้วเขย่าตัวฟาง

"พี่ไม่เคยบอกเหตุผลของพี่ที่ต้องทำแบบนี้ให้ฟางรู้เลยสักนิด"ฟางพูดเสียงแผ่วเพราะเธออ่อนแอเกินที่จะทนได้

"งั้นเราห่างกันสักพักเถอะเผื่ออะไรจะดีขึ้นพี่คิดว่าเราคงไปกันไม่ได้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันกลับเดินไปหารถแต่ต้องหยุดเพื่อฟังเธอพูด

"2 ปีที่เราคบกันมาฟางคงผิดมาตลอดสิน่ะ ฟางคิดว่าพี่ผิด แต่พี่ไม่เคยง้อฟางเลยสักนิด กลับมาตะคอก ด่า ว่าฟางเป็นคนไม่มีเหตุผล ฮึก ฮือ"เธอพูดก่อนจะค่อยๆทรุดลงเธอนั่งร้องไห้น้ำตาไหลเป็นธาร แต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่แม้จะหันมามองเธอว่าเป็นอะไรมั้ย แต่กลับเดินต่อไปขึ้นรถของเค้า

"เค้าไม่รักเราแล้วฟางเค้าไม่รักเราแล้ว"ฟางพูดกับตัวเองเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปปิดประตูหน้าบ้านแล้วกำลังจะเดินเข้าบ้านแต่กลับ

ฟึบ

"เอะประตูบ้านปิดลงไปเปิดดิฟ้า"ผู้ชายคนหนึ่งขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของฟางแล้วไล่น้องสาวไปเปิดประตูหน้าบ้าน

"พี่เขื่อนนั่นแหละต้องไปเปิด"ฟ้าพูดหน้าบึ่งใส่พี่ชาย

"งั้นลงไปเปิดด้วยกันจะได้ไม่เอาเปรียบ"เขื่อนพูดก่อนจะเปิดประตูรถ

เขื่อนเป็นเพื่อนกับป๊อปปี้และโทโมะซึ่ง2ปีที่ผ่านมาทำให้เขื่อนและฟางรู้จักกันสนิทกันเหมือนที่โทโมะสนิทกับเธอเพราะฟางเป็นแฟนเพื่อนตัวเองสนิทกันเป็นเรื่องธรรมดา

เอี๊ยด

ทั้ง2คนช่วยกันเปิดประตูออก

"เฮ๊ยนั้นฟางหนิ ฟาง ฟางๆๆๆ"เขื่อนเห็นฟางนอนกองอยู่กับพื้นก็รีบไปพยุงก่อนจะค่อยๆช้อนเธอขึ้นแล้วอุ่มเข้าบ้าน เพราะเค้าคนนั้นแท้ๆที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้

"เอ๊ะพี่เขื่อนว่าแต่ว่าทำไมพี่ฟางไปนอนอาบแดดเล่นแบบนั้นหละแดดร้อนจะตาย"ฟ้าพูดกวนประสาทพี่ชายตัวเอง

"จะบ้ายัยฟ้าพี่ฟางเค้าเป็นลมนี่จะไปไหนก็ไปเลย ลงไปหาคุณน้านู้นไป กวนประสาทพี่อยู่ได้"เขื่อนพูดก่อนจะยื่นกล่องให้ฟ้าน้องสาวสุดแสบของเค้า

"อะไรอ่ะเอามาให้ฟ้าทำไม"ฟ้าทำหน้างงแล้วมองไปที่กล่อง

                             เดี๋ยวมาอัพน๊าอ่านแล้วก็มาเม้นท์กันเยอะๆน่ะค่ะ