She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

"พี่ป๊อปกับพี่พิม"หญิงสาวที่เห็นแฟนหนุ่มของตัวเองกับแฟนเก่าของเค้ากำลังจูบกันอย่างนัวเนียก็อุทานพูดขึ้นทำให้2คนนั้นต้องชงักเมื่อได้ยินเสียง หญิงสาวได้ถอยออกมาช้าๆพร้องน้ำตาที่ไหลรินลงมาเป็นสายแล้วรีบวิ่งออกจากห้องของคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนตัวเองอย่างรับความจริงไม่ได้ ด้วยความที่เธอเสียใจมากจึงไม่ได้มองทางแล้วเกิดชนกับผู้ชายคนหนึ่ง

ปึก

"ของโทษคะ"หญิงสาวกล่าวขอโทษพร้อมเงยหน้าขึ้นมองคนที่เธอวิ่งไปชน

"ฟางเป็นอะไร"ชายหนุ่มที่รู้จักกับเธอได้ถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้ร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้น

"พี่โทโมะฮือๆๆๆ"ฟางเรียกโทโมะก่อนจะโผล่กอดโทโมะด้วยความอ่อนแอที่หาที่พึ่งไม่ได้

"ฟางเป็นอะไรบอกพี่ก่อนได้มั้ย"โทโมะกอดตอบก่อนจะถามกลับเพราะความสงสัย

"เราไปที่อื่นก่อนได้มั้ยค่ะเดี๋ยวฟางจะเล่าให้ฟัง"ฟางพูดก่อนมองซ้ายมองขวา เธอคงกลัวว่าเค้าจะมาเห็นเธอสิน่ะ มันคงจะเจ็บมากจนเธอไม่อยากเห็นหน้าเค้า

"ครับ"ทั้ง2เดินขึ้นรถโทโมะแล่วขับรถออกไปจากคอนโด

"หายไปไหนแล้วน่ะ"ป๊อปปี้วิ่งลงมาตามหาฟางแต่กลับไม่เจอ แล้วเค้าก็วิ่งกรู่ขึ้นรถสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไปตามหาฟางตามที่ๆเธอชอบไปจนถึงสถานที่สุดท้ายคือบ้านของเธอแต่กลับไม่เจอเธอ โทรหาก็แล้ว ไลน์ไปก็แล้วเธอไม่มีวี่แววที่จะรับสายหรือไลน์กลับเลย

"พรุ่งนี้ค่อยมาหาแล้วกันหวังว่าเธอคงไม่เป็นอะไรน่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนขับรถออกไป

      ***********ฝากด้วยน่ะนิยายเรื่องใหม่หวังว่าจะสนุก***************