She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 
"เฮ้ยไอ้โมะฉันได้ยินมาว่าจะมีนักศึกษาแลกเปลี่ยนมาเรียนที่นี่หรอว่ะ"เขื่อนเดินมานั่งที่ม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนของตน
 
 
"ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันน่ะเว้ย"ป๊อปปี้บอกกับเพื่อนของตนเอง ก็เมื่อกี๊เค้าเดินผ่ากลุ่มสาวๆกลุ่มหนึ่งที่นั่งเม้าท์กันอยู่ก็เลยแอบได้ยินมาว่าจะมีนักศึกษาแลกเปลี่ยนจะมาเรียนที่นี่
 
 
"ไม่รู้ดิว่ะแล้วเค้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหละจะมาเรียนคณะอะไรปีไหน"โทโมะพูด โดยที่มืออีกข้างหยิบขนมในถุงยัดเข้าปาก
 
 
"เชี่ยย!!ใครจะไปรู้ว่ะแต่ฉันก็ได้ยินมาว่าเป็นผู้หญิงน่ะเว้ย"เขื่อนพูดพลางเหยียดยิ้มอย่างมีเลทนัย หึ ผู้ถึงผู้หญิงทีไรรายนี้หวานปากถู๊กที
 
 
"ไหนบอกว่าไม่รู้ว่ะ ดูดูดูท่ายิ้มมัน อยากให้เฟย์มาเห็นจังเลยงานคงเข้าแน่ๆๆ555"ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้เขื่อนสลดทันทีเมื่อได้ยินชื่อเฟย์
 
 
"ก็ เหอะน่าเดี๋ยวคอยดู"เขื่อนพูด
 
 
"ถึงเวลาเรียแล้วหวะฉันไปก่อนน่ะบายเว่ย ไอ่เขื่อน ไอ่ป๊อป"โทโมะก้มดูนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือก่อนจะพูดออกมาเมื่อเค้าดูนาฬิกามันใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนของเค้าแล้ว เค้าลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วล่ำลาเพื่อนของเค้าจะเดินออกไป "ซวยแล้วไอ่โทโมะเอ๊ย"เค้าพูดพร้อมวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันมองทาง
 
ปึก
 
 
"โอ๊ย ขอโทษน่ะค่ะ"หญิงกล่าวขอโทษทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเดินชนใคร
 
 
"ไม่เป็นไรครับผมก็ยังไม่ทันมอง เดี๋ยวผมช่วยเก็บของน่ะครับ"โทโมะกล่าวขอโทษกลับเช่นเดียวกันก่อนจะก้มลงเก็บหนังสือและกระดาษช่วยเธอก่อนสายตาจะไปสดุดกับแผ่นกระดาษใบหนึ่ง"นี่คุณเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่นี่ใช่มั้ยครับ"โทโมะถามเมื่อเจอกับกระดาษใบหนึ่งที่บ่งบอกว่าเธอเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยน
 
 
"ใช่คะ"แก้วตอบ
 
 
"เรียนคณะเดียวกันกับผมด้วย อืม ว่าแต่ทำไมชื่อคุณมันคุ้นจังเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน"โทโมะพูดพลางนึก
 
 
"แต่เราไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยน่ะค่ะคุณจะคุ้นชื่อฉันได้ไงและอีกอย่างฉันพึ่งย้ายมาจากสวีเดน"แก้วพูดพร้อมรับของจากโทโมะที่เค้าเก็บให้เมื่อตะกี๊
 
 
"แต่ผมรู้สึกคุ้นมาก"โทโมะยังบอกคำเดิมพลางคุนคิดคิดคิดคิดคิด
 
 
"เอ่อที่บอกว่าฉันเรียนคณะเดียวกันกับคุณงั้นคุณก็รู้หนะสิค่ะว่าคณะบริหารธุรกิจอยู่ตึกไหน"เธอถามเค้าเกรงว่าจะช้าถ้าเค้ามามัวแต่คิด
 
 
"เอ่อตึกนี้แหละครับ เฮ้ยซวยแล้ว"โทโมะตอบผู้หญิงคนนั้นก่อนจะมองดูเวลาแล้วอุทานออกมาอย่างดังก่อนจะรีบวิ่งกรู่ขึ้นบันไดไป ส่วนหญิงสาวนักศึกษาแลกเปลี่ยนก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตามโทโมะขึ้นไป  จะช้าได้ไงล่ะถ้าช้าแล้วเธอจะรู้หรอว่าห้องเรียนอยู่ห้องไหน
 
ตึกตึกตึก แฮ่ก แฮ่ก ๆๆ เสียงฝีเท้าวิ่งมุ้งหน้ามาห้องเรียนอย่างรีบเร่ง ก่อนจะหยุดที่หน้าห้องพร้อมเสียงหอบเหนื่อยของเค้า ตอนนี้เค้ากำลังรวบรวมความกล้าที่จะไปเผชิญกับอาจารย์สุดโหด นี่ถ้าเค้าไม่ชนเธอไม่สงสัยเธอคงไม่มาช้าอย่างงี้หรอก คงถึงยามซวยของเค้าแล้วสิน่ะอาจารย์รายนี้ยิ่งโหดโหดอยู่ด้วย
 
"ขออนุญาตครับอาจารย์"เค้ารวบรวมความกล้าที่มีขออุญาตอาจารย์เพื่อจะเข้าห้อง
 
 
"เธอสาย1วินาทีวิศวะเธอจะทำยังไงถึงจะได้เข้าห้องเรียน"อาจารย์สุดโหดเดินมาทางโทโมะก่อนจะหยุดตรงหน้าเค้าแล้วถาม
 
 
"ตะโกนว่าผมมาสายหนึ่งวินาที10รอบครับอาจารย์"โทโมะตอบไปอย่างรู้หน้าที่
 
 
"โอเคเริ่ม"อาจารย์สุดโหดบอกก่อนจะเดินกลับไปหน้ากระดาน
 
ด้านโทโมะ
 
"ผมมาสาย1วิาทีครับ ผมมาสาย1วินาทีครับ ผมมาสาย1วินาทีครับ ๆๆๆๆๆๆๆ"โทโมะตะโกนจนตอนนี้เสียงเค้าแทบจะไม่มี
 
 
"อ่าวเข้ามาได้"อาจารย์สุดโหดอนุญาตทันทีเมื่อโทโมะตะโกนครบ10รอบ
 
 
"คร้าาาาบ"โทโมะขานรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
 
 
"ขออนุญาตคะอาจารย์"หญิงสาวขออนุญาตอาจารย์ก่อนจะยิ้มใสใสให้เพื่อนๆที่มองมาทางเธอทั้งห้อง
 
 
"อ่าวเข้ามา"อาจารย์อนุญาตทันที
 
 
"อ่าวทีเราทำโทษทีนักศึกษาแลกเปลี่ยนกลับไม่ทำโทษส่ะงั้น"โทโมะมองไปยังสาวนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ไม่โดนอาจารย์ทำโทษ "หรือว่าชาติที่แล้วเรากับอาจารย์เคยเป็นคู่อริกันมาก่อนว่ะ"
 
3ชั่วโมงผ่าไป
 
"เฮ้อกว่าจะจบคลาสหูแทบชา"โทโมะเดินบ่นอุบอิบก่อนสายตาจะสดุดกับเธอคนนั้น
 
 
"นี่คุณ"โทโมะตะโกนเรียกก่อนจะวิ่งไปหาเธอคนนั้น
 
 
"เรียกฉันหรอค่ะ"สาวแลกเปลี่ยนถามพลางชี้นิ้วเข้าหาตเองเชิงถามว่าเรียกเธอใช่มั้ย
 
 
"ครับคุณนั่นแหละ"
 
 
"มีอะไรอีกค่ะสงสัยอะไรฉันอีก"สาวแลกเปลี่ยนถาม
 
 
"นี่คุณก็ชื่อคุณมันคุ้นหนิว่าแต่อย่าพึ่งไปไหน่ะผมขอเวลาเเป๊ปเดียวผมคิดก่อนว่าคุณเป็นใคร"โทโมะบอกก่อนจะคิดคิดคิด
 
 
"คุณคุณชื่อ..................................................."
 
 

เอ๊นักศึกษาแลกเปลี่ยนคือใครน่ะอยากรู้มั้ยอยากรู้มั้ย
ถ้าอยากรู้โปรดติดตามด้วยน่ะค่ะ