She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

  
 
 "ป๊อปนัดพิมมานี่มีอะไรหรอค่ะ"พิมเดินมายังโต๊ะที่ป๊อปปี้นั่งอยู่
 
 
"นั่งก่อนสิ"ป๊อปปี้เชิญพิมนั่งเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
 
 
"มีอะไรหรอค่ะป๊อป"
 
 
"ป๊อปว่าเราเลิกกันเถอะน่ะ"
 
 
"อะไรอีกหละ"
 
 
"คือป๊อปพึ่งรู้ตัวว่าป๊อปรักฟาง"
 
 
"แล้วป๊อปเลือกพิมทำไม"น้ำตาแห่งความหลอกลวงของหญิงสาวค่อยๆไหลลงมาเธอแกล้งบีบน้ำตาเพื่อให้ป๊อปปี้สงสารและไม่เลิกกับเธอ
 
 
"ตอนนั้นมันแค่อารมณ์ชั่ววูบ"
 
 
"ป๊อปอย่าทิ้งพิมเลยน่ะฮึก"พิมประภาพูดพรางร้องไห้สะอึกสะอื้น
 
 
"ทีตอนพิมทิ้งป๊อปล่ะไม่เห็นใจป๊อปบ้างหรอ"
 
 
"พิมก็กลับมาหาป๊อปแล้วนี่ไงอย่าไปเลยน่ะ"พิมค่อยๆขยับมือมากุมมือหนาไว้
 
 
"ไม่อ่ะพิม พิมมีอะไรปิดบังป๊อปตอนนี้บอกป๊อปได้น่ะเรายังเป็นเพื่อนกันได้"ป๊อปปี้พูดพลางนึกภาพที่พิมจูบกับผู้ชายทั้งที่เธอมาขอคืนดีกับเค้า
 
 
"พิมไม่มีอะไรปิดบังป๊อปน่ะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมน่ะป๊อป"
 
 
"ไม่ พิมจำเมื่อคืนได้มั้ยพิมไปเที่ยวผับแล้วจูบกับผู้ชายคนอื่นหนะพิมยังบอกว่าไม่มีอะไรจะบอก ป๊อปอยู่อีกหรอปล่อยป๊อปเถอะน่ะเราจบกันแค่นี้เถอะ"ป๊อปปี้พูดแล้วแงะมือเหนียวของพิมออกจากมือเค้า
 
 
"ไม่ป๊อปต้องเลือกพิม"
 
 
"เป็นไปไม่ได้ยังไงป๊อปก็เลือกฟางอยู่ดี คนนี้ป๊อปจริงจังและรักมาก"
 
 
"แล้วเรื่องของเรา"
 
 
"เรื่องของเรามันเป็นแค่ความผูกพันธ์เท่านั้น"ป๊อปปี้พูดแล้วลุกพรวดออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป
 
 
"หึ ฉันไม่ได้มีแค่นายหรอกป๊อปฉันไม่สนหลอกว่านายจะเลือกใคร ในเมื่อคนอื่นก็มีเงินให้ฉันใช้ไม่ต่างจากนาย"พิมพูดพร้อมปาดน้ำตาแล้วลุกเดินออกไป
 
ป๊อปปี้ขับรถออกจากร้านอาหารมาบ้านฟางก่อนจะจอดรถแล้วลงมากดกริ้ง
กริ้งกริ้ง
 
"ใครมากดกริ้งน่ะค่ำมืดขนาดนี้แล้ว"ฟางพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินมาหน้าบ้านแล้วเปิดประตู     "พี่ป๊อป"ฟางเห็นหน้าอดีตแฟนหนุ่มก็รีบเดินกลับเข้าบ้านทันทีแต่ก็ไม่ทัน
 
 
"ฟางพี่ขอโทษ"ป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าฟางกำลังเดินกลับเข้าบ้านก็รีบวิ่งพรวดเข้าไปรั้งหญิงสาวไว้ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดอย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดคำว่าขอโทษออกมาอย่างรู้สึกผิด
 
"เราไม่มีอะไรต้องคุยกันปล่อยฟางเถอะคะ"ฟางพูดก่อนจะแกะมือชายหนุ่มออกแล้วเดินต่อไป
 
 
"ฟางฟังพี่ก่อนได้มั้ยพี่ขอให้ฟางฟังพี่สักครั้ง"ป๊อปปี้วิ่งมาดักข้างหน้า
 
 
"ฟางให้เวลาพี่3นาที"ฟางพูดยืนกอดอก
 
 
"พี่ขอโทษกับเหตุการณ์เมื่อวานนี้และพี่อยากจะขอถามฟาง"
 
 
"ถามอะไรละค่ะ"ฟางพูดพร้อมเบือนหน้าหนีตอนนี้เธอเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วเมื่อเธอรู้ว่าคำถามที่เค้ากำลังจะถามเธอคืออะไร
 
 
"ฟางยังรักพี่มั้ย"เค้าถามด้วยสีหน้าและสายตาจริงจัง
 
 
"พี่ป๊อป"ฟางรีบโผล่เข้ากอดเค้าทันทีอย่างโหยหาอ้อมกอดที่เธอไม่ได้สัมผัสมานาน เธอคิดถึงเค้าคิดถึงเค้าทุกวันคืนและคิดว่าจะมีสักวันที่เค้าจะมาขอคืนดีกับเธอแต่ไม่รู้ว่าวันนี้จะเป็นจริงอย่างที่เธอคิดมั้ย สำหรับคำตอบเธอพร้อมที่จะให้โอกาสเค้าเสมอแต่ก็ต้องมีข้อพิสูจว่าเค้าจะไม่ทิ้งเธอไปอีกแต่เมื่อวานนี้เค้าใจร้อนไปก่อนเธอเลยยังไม่ให้โอกาสแต่ถ้าวันนี้แตกต่างจากเมื่อวานเธอก็จะให้โอกาสเค้าพิสูจตัวเองให้เธอเห็น"ไม่ว่าพี่ป๊อปจะรักฮึกฟางรึป่าวแต่ฟางก็ยังรักพี่ป๊อปรักรักตลอดไปฮือ"
 
 
"พี่อยากจะโอกาสเราได้มั้ยให้พี่พิสูจตัวเองอีกครั้งเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมน่ะครับฟาง"ป๊อปปี้ผละกอดออกก่อนจะพูดแล้วเอามือไปกุมมือบางของฟางเอาไว้
 
 
"คะฟางจะให้โอกาสพี่อีกแต่พี่ป๊อปต้องฮึกพิสูจให้ฟางรู้น่ะว่าพี่ป๊อปจะไม่ทิ้งฟางไปหาสาวไหนอีก"หญิงสาวพูดพลางสะอื้นปนดีใจที่ความคิดของเค้าเป็นจริง
 
 
"ครับพี่พร้อมจะพิสูจเพราะพี่รักฟางเลิกร้องไห้ได้แล้วน่ะ"ป๊อปปี้พูดพร้อมยีหัวหญิงสาวเบาๆอย่างน่ารัก
 
 
"คะนี่ก็ดึกแล้วพี่ป๊อปกลับบ้านเถอะคะเดี๋ยวขับรถลำบาก"
 
 
"พี่ไปก่อนน่ะ"ป๊อปปี้เดินไปขึ้นรถก่อนจะโบกมือให้หญิงสาวทางหน้าต่าง"พรุ่งนี้พี่มารับ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะขับรถออกไป
 
คงไม่ได้หรอกคะพี่ป๊อปเพราะพรุ่งนี้ฟางก็ไม่อยู่แล้วหวังว่าพี่จะอยู่โดยไม่มีฟางได้น่ะฟางกลัวจังกลัวว่าพี่จะไปกิ๊กกับใครแต่ฟางจะฝากยัยเฟย์จับตาดูพี่ทุกฝีก้าวเลย ลาก่อนน่ะค่ะแล้วฟางจะรีบกลับมา
 

 
เอ๊ะฟางไปไหนน่ะ
มาอัพแล้วน๊าาาาาาไรเตอร์หายไปนานเลยเรื่องนี้มัวแต่ทุ่มเทกับเรื่องอื่นอยู่
แต่ไรเตอร์จะมาอัพพพเรื่อยๆๆน่ะ
ฝากติดตาม โหวต เม้น ด้วยล่ะ รีดเดอร์ผุน่าร๊าาาากกกกของไรเตอร์