She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 
 
"ไอ้โมะเดี๋ยว..................ฉันมีอะไรจะคุยด้วย"เขื่อนวิ่งมาทางโทโมะก่อนจะเรียกยื้อโทโมะไว้เพื่อเค้าจะได้คุยกับเพื่อนของเค้าให้รู้เรื่อง
 
 
"อะไรอีกว่ะ"
 
 
"คือเรื่อง"เขื่อนที่ยังไม่พูดจบก็โดนโทโมะพูดแทรกเสียก่อน
 
 
"เรื่องเมื่อกี๊อ่ะหรอ"โทโมะพูดก่อนจะนั่งลงที่ม้าหินอ่อนอย่างเดิม
 
 
"อืม เรื่องจริงหรอว่ะ"เขื่อนถามแล้วนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตรงข้ามโทโมะ
 
 
"ก็จริงครึ่งไม่จริงครึ่ง เรื่องจริงคือฉันรักฟาง และฉันเกือบเผลอไปจูบน้องเค้าในวันที่ฉันไปส่งเค้า เรื่องไม่จริง ฉันไม่เคยจูบฟางก่อนไอ่ป๊อป ฉันไม่ได้รักฟางก่อนไอ่ป๊อป จบ "โทโมะพูดแล้วเบือนหน้าหนีจากสายตาจับผิดของเพื่อนเค้า 
 
 
"แล้วแกเผลอใจไปรักฟางตั้งแต่เมื่อไหร่"เขื่อนยิงคำถามแรกใส่ทำให้เค้าถึงกับหันหน้ามาอย่างเร็ว
 
 
"ก็ตั้งแต่ที่ไอ่ป๊อปทิ้งฟางไปเธออ่อนแอจนฉันต้องดูแลเธอ เพราะความใกล้ชิด เพราะอ้อมกอดที่เค้ากอดฉันตลอดเวลาที่เค้าเสียใจ แต่ฉันไม่คิดจะบอกฟางให้รู้หรอกน่ะว่าฉันคิดกับเค้ายังไง เพราะถ้าฉันบอกไปคำตอบที่ได้มาคือคำปฎิเสธและอีกอย่างฉันไม่กล้าทำให้ไอ่ป๊อปเสียใจหรอกน่ะ"   โทโมะอธิบายยาว
 
 
"แต่ไอ่ป๊อปมันไม่ได้รักฟางแล้วน่ะเว้ยถ้าแกบอกฟางบางทีเค้าอาจจะรักแกก็ได้"เขื่อนพูดอย่างเอาใจช่วยเพื่อน
 
 
"นี่แกมองไอ่ป๊อปไม่ออกหรอ"
 
 
"มองไม่ออกยังไง"
 
 
"ก็ไอ่ป๊อปยังรักฟางอยู่และอีกอย่างฉันคิดว่ามันยังรักมากด้วยแค่ตอนนี้มันยังไม่รู้หัวใจตัวเอง"
 
 
"อะไรคือเครื่องพิสูจว่าไอ้ป๊อปยังรักฟาง"
 
 
"ก็แผลที่ปากฉันไง เพราะความหึงหวงของมันนี่แหละคือเครื่องพิสูจว่ามันยังรักฟางถ้ามันไม่รักมันไม่กล้าชกฉันหรอก"
 
 
"แล้วแกจะทำยังไงในเมื่อเราทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันกลับไปหาฟาง"
 
 
"เวลาไงเวลาจะช่วยมันเองและฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ฟางกับป๊อปปี้กลับมารักันอย่างที่ควรจะเป็น"
 
 
"แต่แก"
 
 
"ถึงวันนั้นฉันคงตัดใจจากฟางเองแหละ"โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไปเค้าเจ็บไม่น้อยเมื่อต้องเสียฟางไปแต่จะให้ทำยังไงได้หละเค้ามาทีหลังและเธอก็คือแฟนเพื่อน เพื่อนที่สนิทที่สุดเพื่อนที่รักที่สุดของเค้า คิดได้เค้าก็นึกถึงคำพูดของแม่เค้าที่เคยสอนไว้ว่ารักคือการเสียสละ และคำๆนี้นี่แหละที่จะเป็นแรงบันดารใจเป็นแรงผลักดันให้เค้าทำเพื่อฟาง ทำให้ฟางผู้หญิงที่เค้ารักมีความสุข
 
 
ติดตามกานหน่อยน้าาาาาาตอนหน้าสนุกแน่นอน