She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

"ไอ้โมะเดี๋ยว..................ฉันมีอะไรจะคุยด้วย"เขื่อนวิ่งมาทางโทโมะก่อนจะเรียกยื้อโทโมะไว้เพื่อเค้าจะได้คุยกับเพื่อนของเค้าให้รู้เรื่อง

"อะไรอีกว่ะ"

"คือเรื่อง"เขื่อนที่ยังไม่พูดจบก็โดนโทโมะพูดแทรกเสียก่อน

"เรื่องเมื่อกี๊อ่ะหรอ"โทโมะพูดก่อนจะนั่งลงที่ม้าหินอ่อนอย่างเดิม

"อืม เรื่องจริงหรอว่ะ"เขื่อนถามแล้วนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตรงข้ามโทโมะ

"ก็จริงครึ่งไม่จริงครึ่ง เรื่องจริงคือฉันรักฟาง และฉันเกือบเผลอไปจูบน้องเค้าในวันที่ฉันไปส่งเค้า เรื่องไม่จริง ฉันไม่เคยจูบฟางก่อนไอ่ป๊อป ฉันไม่ได้รักฟางก่อนไอ่ป๊อป จบ "โทโมะพูดแล้วเบือนหน้าหนีจากสายตาจับผิดของเพื่อนเค้า 

"แล้วแกเผลอใจไปรักฟางตั้งแต่เมื่อไหร่"เขื่อนยิงคำถามแรกใส่ทำให้เค้าถึงกับหันหน้ามาอย่างเร็ว

"ก็ตั้งแต่ที่ไอ่ป๊อปทิ้งฟางไปเธออ่อนแอจนฉันต้องดูแลเธอ เพราะความใกล้ชิด เพราะอ้อมกอดที่เค้ากอดฉันตลอดเวลาที่เค้าเสียใจ แต่ฉันไม่คิดจะบอกฟางให้รู้หรอกน่ะว่าฉันคิดกับเค้ายังไง เพราะถ้าฉันบอกไปคำตอบที่ได้มาคือคำปฎิเสธและอีกอย่างฉันไม่กล้าทำให้ไอ่ป๊อปเสียใจหรอกน่ะ"   โทโมะอธิบายยาว

"แต่ไอ่ป๊อปมันไม่ได้รักฟางแล้วน่ะเว้ยถ้าแกบอกฟางบางทีเค้าอาจจะรักแกก็ได้"เขื่อนพูดอย่างเอาใจช่วยเพื่อน

"นี่แกมองไอ่ป๊อปไม่ออกหรอ"

"มองไม่ออกยังไง"

"ก็ไอ่ป๊อปยังรักฟางอยู่และอีกอย่างฉันคิดว่ามันยังรักมากด้วยแค่ตอนนี้มันยังไม่รู้หัวใจตัวเอง"

"อะไรคือเครื่องพิสูจว่าไอ้ป๊อปยังรักฟาง"

"ก็แผลที่ปากฉันไง เพราะความหึงหวงของมันนี่แหละคือเครื่องพิสูจว่ามันยังรักฟางถ้ามันไม่รักมันไม่กล้าชกฉันหรอก"

"แล้วแกจะทำยังไงในเมื่อเราทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันกลับไปหาฟาง"

"เวลาไงเวลาจะช่วยมันเองและฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ฟางกับป๊อปปี้กลับมารักันอย่างที่ควรจะเป็น"

"แต่แก"

"ถึงวันนั้นฉันคงตัดใจจากฟางเองแหละ"โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไปเค้าเจ็บไม่น้อยเมื่อต้องเสียฟางไปแต่จะให้ทำยังไงได้หละเค้ามาทีหลังและเธอก็คือแฟนเพื่อน เพื่อนที่สนิทที่สุดเพื่อนที่รักที่สุดของเค้า คิดได้เค้าก็นึกถึงคำพูดของแม่เค้าที่เคยสอนไว้ว่ารักคือการเสียสละ และคำๆนี้นี่แหละที่จะเป็นแรงบันดารใจเป็นแรงผลักดันให้เค้าทำเพื่อฟาง ทำให้ฟางผู้หญิงที่เค้ารักมีความสุข

ติดตามกานหน่อยน้าาาาาาตอนหน้าสนุกแน่นอน