She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 
 
 
"ขอบคุณนะคะที่มาส่งฟาง"ฟางที่กำลังจะลุกแต่
 
ปุก เสียงโทรศัพท์ฟางหล่นทำให้ฟางและโทโมะเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์พร้อมกันทั้งสองจับมือกันแล้วสายตาของเค้าทั้งสองมองกันอย่างยาวนานจน 
โทโมะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หน้าฟาง ใกล้ ใกล้จนทั้งสองได้รู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีรถคันนึงจอดดูเหตุการณ์ของเค้าทั้งสองอยู่
 
ปิ๊กกกกกกปิ๊กๆๆๆๆ
เสียงแตรรถคันนั้นบีบเรียงยาวจนทั้งสองสะดุ้งแล้วผละออกจากกัน
 
 
"อะเอ่อฟางไปก่อนน่ะค่ะ"ฟางพูดก่อนจะรีบเดินลงจากรถโดยที่ยังไม่ลืมหยิบโทรศัพท์อออกมาด้วย
 
 
"เกือบไปแล้วมั้ยเรา"ฟางพูดก่อนจะหันกลับมามองรถของโทโมะอีกครั้งก่อนที่รถคันที่เธอมองนั้นจะค่อยๆเคลื่อนล้อออกไป
 
 
"เอะฟ้ามาแล้วทำไมบ้านยังเงียบอยู่เลยหรือว่ายังไม่ถึง"ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าบ้าน
 
ระหว่างที่เธอกำลังจะเดินเข้าครัวไปเตรียมขนมมาไว้รอฟ้าอยู่นั้น
 
 
"อร๊าาาายปล่อยนะปล่อย"ฟางร้องออกมาเสียงดังเมื่อมีคนมาจับที่ไหล่เธอ
 
 
"พี่ป๊อป"ฟางที่เห้นชายคนที่อยู่ตรงหน้าก็อุทานชื่อออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะเค้าคืออดีตแฟนเก่าของเธอ ฟางอุทานออกมาแล้วกำลังจะเดินหนีแต่กลับถูกป๊อปปี้ลั้งมือไว้
 
 
"ปล่อยฟาง ปล่อย ฟางบอกให้ปล่อย"ฟางพยามยามแกะมือป๊อปปี้ออกจากมือเธอแต่ทำไม่ได้เพราะมันชั่งแน่นสะเหลือเกิน
 
 
"อะไรกันจับนิดจับหน่อยแค่นี้ไม่ได้ทีไอ่โทโมะแทบจะจูบกันอยู่แล้วเชียว"ป๊อปปี้ตะหวาดเสียงดังใส่ฟาง
 
 
"ฟ้าเมื่อไหร่ฟ้าจะมาสักที"ฟางพึมพำกับตัวเองแต่ป๊อปปี้กลับได้ยิน
 
 
"ฟ้าอะไรหละเค้าไม่มาหรอกเค้านอนหลับอยู่บ้านโน้นมั๊ง"
 
 
"แต่พี่เขื่อนบอกว่าฟ้าจะมาหา"
 
 
"เขื่อนบ้าอะไรกันฉันนี่แหละเป็นคนบอกให้เธอมา"
 
 
"อะไรกันปล่อยฟาง"
 
 
"ไม่เธอต้องไปกับฉัน"
 
 
"ไม่พี่จะพาฟางไปไหนพี่จำไม่ได้หรือไงว่าพี่ไม่ได้รักฟางแล้ว"ฟางพูดคำนี้ออกไปทำให้เค้าชงักทันที"อย่ายุ่งกับฟางอีกได้ไหมฟางลืมพี่ไม่ได้ พี่ได้ยินไหมฟางลืมพี่ไม่ได้"ฟางพูดก่อนร่างกายของเธอจะเข้าสู่ภาวะความอ่อนแอเธอค่อยๆทรุดลงและสลบไป
 
 
"ฟางฟางๆฟางเป็นอะไรไป พี่ขอโทษพี่ขอโทษ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ่มเธอเข้าไปบนห้องก่อนจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแล้วป๊อปปี้ก็กลับบ้านไป
 
 
เช้า
 
 
ฟางแต่งตัวในชุดนักศึกษานั่งรอโทโมะให้มารับอยู่
 
 
"ป่ะฟางไปได้แล้ว"โทโมะเดินลงจากรถมาเรียกฟาง
 
 
"คะ"
ทั้งสองมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วก็เดินแยกย้ายกัน
 
 
"ฟางๆๆ"เฟย์เพื่อนสาวสุดที่รักของเธอเดินมาทักเธอแต่เธอกลับไม่มีเสียงตอบรับ
 
 
"ยัยฟาง"เฟย์ที่เรียกฟางอีกครั้งแต่ครั้งนี้ตะโกน
 
 
"หะๆๆว่าไงแกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เห็น"ฟางสดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
 
 
"แกเป็นอะไรฟางยืนเหม่ออยู่ได้"เฟย์ถามฟางกลับเพราะอาการแปลกๆ
 
 
"ป่าวแค่........................................................."