Crazy love ยัยเลือดสีโคลนที่รัก

          "แฮร์รี่!" เด็กสาววิ่งเข้าไปกอดเพื่อนรัก

          "ไง เฮอร์ไมโอนี่"

          "แล้วรอนล่ะ?"

          "เมื่อกี้เห็นวิ่งตามจับสแคปเปอร์อยู่น่ะ"

          "งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปจองโบกี้ก่อนแล้วกันนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดจบก็ลากกระเป๋าขึ้นรถไฟไป

          "ผลัก!"

          "เดินมองทางหน่อยสิยัยเกรนเจอร์!" เสียงยานคางที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น เธอแทบไม่ต้องเงยหน้าไปมองเลยว่าเป็นใคร

          "นายเองไม่ใช่หรอมัลฟอยที่เดินมาชนฉันน่ะ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย" เธอตอบกลับพร้อมทำหน้ากวนประสาทใส่หนุ่มผมบรอนด์

          ตอนนี้ทั้งรถก็ต่างมองมาที่เฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอยกันหมด

          "ฟึ่บ!" มัลฟอยคว้าแขนเฮอร์ไมโอนี่แล้วกึ่งลากึ่งจูงเข้าไปในโบกี้ที่ไม่มีคน

          "ปล่อยฉันนะมัลฟอย!"

          "ปล่อยแน่! แต่หลังจากสั่งสอนเธอก่อน กล้าดียังไงมาให้ฉันขอโทษคนอย่างเธอห้ะ!!!" มัลฟอยบีบแขนเธอแน่น

          "ฉันยังไม่ได้บังคับอะไรนายเลยนะ!" เฮอร์ไมโอนี่ตอบพร้อมพยายามแกะมือที่รัดแน่นออก

          "อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องฉันนะ!!!" มัลฟอยตะหวาด

          "นายก็ปล่อยฉันเซ่!!!" เฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่ยอมแพ้เสียงยานคางอันทรงพลังนั่นเหมือนกัน

          "ก็บอกแล้วไงว่าปล่อยแน่ แต่ขอสั่งสอนเธอซะก่อน!" มัลฟอยพูดพร้อมกับดึงเข็มพรีเฟ็คของเธอออก

          "นายจะทำอะไรน่ะ!?"

          "เข็มพรีเฟ็คของเธอน่ะ ฉันขอเก็บไว้ก่อนละกัน!" มัลฟอยยิ้มอย่างสะใจก่อนจะเดินออกจากโบกี้ไป

          "มัลฟอย! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!" เฮอร์ไมโอนี่พยายามจะเรียก แต่เรียกเท่าไหร่มัลฟอยก็ไม่มีทีถ้าว่าฟังแม้แต่น้อย แถมยังโยนเข็มของเธอเล่นไปมาอีก

          "อ้าวเฮอร์!" รอนเรียกก่อนจะเดินเข้ามาในโบกี้ "เธอนี่พึ่งได้จริงๆ นึกว่าจะไม่มีโบกี้ว่างซะแล้ว"

          แต่ในความจริงแล้วเฮอร์ไม่โอนี่ไม่มีส่วนเกี่ยวกับโบกี้นี้เลย นี่ฉันจะต้องไปขอบคุณหมอนั่นใช่มั้ยเนี่ย แต่เดี๋ยวจะขอบคุณทำไมในเมื่อหมอนั่นขโมยเข็มฉันไปนี่นา!

          ในฝั่งมัลฟอยเองก็รู้อยู่แล้วว่าพวกพอตเตอร์ยังไม่ขึ้นโบกี้มา ก่อนหน้านี้เขาก็เดินดูไว้แล้วว่ามีโบกี้ไหนเหลือบ้าง และดันเจอโบกี้ว่างพร้อมกับเจอเฮอร์ไมโอนี่เดินขึ้นมาพอดี เขาเลยใช้จังหวะนั้นแอบเนียนหาเรื่องเพื่อจะพาเธอมายังโบกี้ที่ว่างอยู่ก่อนที่มันจะเต็ม

          "ให้ตายเถอะ! ยัยเลือดสีโคลนสกปรกเอ้ย!!!" มัลฟอยพูดก่อนจะใช้มือเช็ดกับผ้าคลุม เขายังไม่เข้าใจตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าจะหาโบกี้ให้พวกนั้นทำไม

          "แล้วจะเอายังไงกับเข็มล่ะ?" แครปพูดพร้อมกับหยิบขนมถุงใหญ่มาแกะแล้วกินกับกรอยด์

          "นั่นสิ?" กรอยด์พูดแทรก แต่แล้วทั้ง2ก็ต้องเงียบปิดปากเมื่อเห็นมัลฟอยส่งสายตาปีศาจมาให้ เขารู้ได้ทันทีว่ามัลฟอยคงจะบอกว่า 'หุบปาก' อยู่ในใจแน่ๆ

ณ ฮอกวอต
ห้องเล่นรวมกริฟฟินดอร์

          "แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะแฮร์รี่!" เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับหยิบเค้กมาส่งให้แฮร์รี่เป่าเทียน

          "อธิฐานเลยแฮร์รี่" จินนี่พูด

          "ขอให้ฉันสูงเร็วๆ" รอนแกล้งแซวแฮร์รี่

          "5555เงียบไปเลยรอน!" เฮอร์เอะใส่รอน

          "แต่เธอก็หัวเราะด้วยนี่5555"

          "555ขอบคุณทุกคนมากนะ" แฮร์รี่ตอบก่อนจะเป่าเทียน

          ตอนนี้ทุกๆคนก็เริ่มขึ้นห้องไปนอนกันหมดแล้วเหลือแค่เฮอร์ไมโอนี่ รอน แฮร์รี่และจินนี่ที่ยังนั่งเล่นคุยกันอยู่

          "จินนี่พรุ่งนี้ฉันคงจะกลับห้องช้าหน่อยนะ ฉันมีซ้อมควิชดิช" แฮร์รี่หันไปบอกกับจินนี่

          "ค่ะ"

          "พี่ก็จะกลับช้าเหมือนกันนะจินนี่ พี่มีตรวจพรีเฟ็คคู่กับห้องฮัฟเฟิลพัฟ" รอนไม่ยอมน้อยหน้า

          "แล้วพี่จะบอกฉันทำไมล่ะ?" จินนี่หันไปถามรอน ทำเอาเฮอร์ไมโอนี่กับแฮร์รี่ถึงกับหัวเราะเยาะ

          "อะไรกันเนี่ย! อิจฉาคนมีคู่ซะจริง" รอนพูดก่อนจะหันไปมองเฮอร์ไมโอนี่ "ใช่มั้ยเฮอร์" แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ

          "พี่จะไปรบกวนพี่เฮอร์ทำไม เขาอ่านหนังสืออยู่" จินนี่พูด

          "ถามจริงๆนะเฮอร์ไมโอนี่ เธอเคยหยุดอ่านหนังสือเล่มใหญ่พวกนั้นบ้างมั้ย น่าเบื่อจะตาย!"

          "ฉันไม่ใช่คนขี้เบื่อแบบนายหนิ!" เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะลุกขึ้น "ฉันจะนอนละ นายก็ด้วยนะรอน พรุ่งนี้เรามีเดินตรวจพรีเฟ็คถึงดึก" เฮอร์ไมโอนี่พูดและเดินขึ้นห้องไป พูดถึงพรีเฟ็คทำให้อยู่ๆเฮอร์ไมโอนี่ก็นึกถึงเด็กหนุ่มผมบรอนด์เข้าซะได้

          'ฉันจะนึกถึงหมอนั่นทำไมนะ!' เฮอร์ไมโอนี่นึกเบาๆ ก่อนจะสลัดใบหน้านั้นออกแล้วเริ่มวางแผนเอาเข็มคืนก่อนจะถึงช่วงตรวจเครื่องแต่งกายพรุ่งนี้ตอน6โมงเย็น