(fic BM) ปฏิบัติการกำจัดยัยสายหมอกหน้าใหม่

'ในชีวิตนี้ ฉันไม่เคยคิดว่าจะเจออะไรแบบนี้.......' แมค วิลลิ่งคิดในใจอย่างเหลือทน แต่สุดท้ายสิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงแต่การถอนหายใจ

เด็กชายมองไปรอบกายเพื่อประเมินหาทางออกให้เร็วที่สุด เขาไม่เคยจนกรอบและไม่เคยคิดว่าจะจนกรอบแบบนี้มาก่อนในชีวิต เหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน หากหญิงงามผู้พิทักษ์สายหมอกข้างกายนั้นไม่งี่เง่าเดินไปตามแผนของศัตรู

เบลเฟกอลได้รับภารกิจจากบอสให้ไปถล่มการรวมตัวของอาชญกรตัวเป้งทั้งสอง คือ ยาบี พ่อมดวูดูผู้มีพลังสายหมอกและ ซอร์โรว นักค้าอวัยวะมนุษย์ผู้มีฉายาว่า นักเป่าขลุ่ยแห่งเฮเมลิน

แน่นอนว่าชอร์นและแมคไม่ได้นัดกับอาชญากรทั้งสอง แต่ทั้งคู่ก็มาร่วมแจมกับเขาด้วยในฐานะตัวป่วนร่วมกับเจ้าชายนักเชือดแห่งวาเรีย

อันที่จริง ภารกิจนี้ควรจะมีนักสู้สายหมอกมาด้วยอยู่แล้ว เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นสายหมอกฝีมือดีทั้งคู่
หากปล่อยให้คนที่แยกภาพมายาได้ไม่ชำนาญพอไปสู้ด้วยล่ะก็ มีแต่เสียกับเสีย....

นั้นแหละ ประเด็นสำคัญที่ทำให้พวกเขาอยู่ในสภาพนี้......เอากันจริงๆ ถ้าจะเปรียบฝีมือระหว่างชอร์นและมาม่อน คนที่ใช้และรู้จักภาพมายาดีกว่าอย่างมาม่อนนั้นมีฝีมือดีกว่าชอร์น ที่ก่อนเจ้าวาเรียมานั้นรู้จักการใช้ภาพมายาแบบงูๆ ปลาๆ เอาพลังไปใช้เล่นนิดหน่อย (มาถึงตรงนี้ทุกท่านจะคิดว่านางเข้ามาอยู่ในวาเรียได้อย่างไร) แต่ในด้านตำแหน่งนั้น ชอร์นกลับอยู่เหนือกว่า ยิ่งหมู่นี้เหล่าลูกน้องมักนำเธอไปเปรียบเทียบกับเด็กฝึกงานที่เข้ามาใหม่แล้ว มันก็เป็นธรรมดาของคนที่ต้องการจะพิสูจน์ตน

แต่ตามตำราท่านบอกไว้.....ผู้ที่ฉลาดและขยัน ควรรับไว้อยู่ด้วยอย่างยิ่ง ผู้ที่ฉลาดแต่ขี้เกียจ ก็รับไว้และให้งานที่ต้องใช้สมอง ผู้ที่โง่และขี้เกียจ ก็รับไว้ คอยกระตุ้นมิมีเสียหาย แต่คนโง่แต่ขยันนี่สิ......ไม่ควรรับเข้ามา เนื่องจากจะสร้างปัญหาในภายภาคหน้า

ตรงเป๊ะตามตำราบอกไว้!!

เพราะกระตือรือร้นที่จะทำงานใหญ่เกินไป จนไม่คำนึงถึงฝีมือของตน มักพ่วงปัญหาใหญ่ตามมาด้วย ดังนั้น ณ ตอนนี้หญิงสาวผู้พิทักษ์สายหมอกประจำวาเรียและเด็กฝึกงานของเธอจึงอยู่ในสภาพถูกขึงไว้กับหุ่นไล่กาที่ตั้งอยู่ในห้องใต้ดินร้างของชาวไร่ที่เสียขีวิตเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

เบื้องหน้าของทั้งสองคือภาพของอาชญากรทั้งสองกำลังนั่งเสวนากัน หากดูไม่ผิด ชายหนุ่มรูปร่างอ้วนท้วม ผิวดำคล้ำ ที่กำลังเย็บตุ๊กตาตัวน้อยหน้าสยองอยู่คงจะเป็นยาบี ส่วนชายผู้มีรูปร่างสันทัดราวกับคนแคระนั้นคงเป็นซอร์โรว เขากำลังเล่นกับปอยผมทองของตนอย่างสบายอารมณ์ระหว่างคุยกับอีกฝ่าย

"นี่ๆ คุณเบลล่ะ?" เสียงกระซิบดังมาถึงหูของเด็กหนุ่ม แมคหันไปหาชอร์นก่อนจะพูดว่า

"น่าจะยังไม่ถูกจับครับ ตอนนี้คงวางแผนช่วยพวกเราอยู่" เขาตอบเสียเบาเพราะกลัวว่าศัตรูจะหันมาสนใจพวกเขา

"ฉันว่าเราต้องหาทางออกไปเองเสียแล้ว เดี๋ยวจะเสียชื่อหัวหน้าฝ่ายสายหมอกแห่งวาเรียเอา" เธอเอ่ยอย่างมั่นใจพร้อมกับเขิดหน้าเล็กน้อย

'เอาเข้าไป เธอยิ่งทำยิ่งเละ รอให้ไอเบลมันมาช่วยดีกว่าเยอะ' แมคคิดในใจ แต่ปากนั้นบอกไปอีกอย่าง

"แล้วคุณชอร์นมีแผนอะไรเหรอครับ?"

"แผนนี้ไง ใช้ได้ผลทุกครั้งแหละ"

"อะไรล่ะครับ?"

หญิงสาวไม่ตอบ เพียงแต่ส่งยิ้มที่เปี่ยมความมั่นใจให้ หารู้ไหมว่าคนอื่นกังวลกับรอยยิ้มนี้ที่สุด...

"โอ๊ยย ขอฉันเจ้าห้องน้ำได้ไหมคะ ไม่ไหวแล้ว" ชอร์นตะโกนไปอีกฟากหนึ่งของห้องใต้ดินอันกว้างขวาง เรียกความสนใจจากยาบีและซอร์โรวให้หันมาทันใด

สิ่งที่ได้รับหลังจากนั้นคือการแค่นเสียงหัวเราะจากพ่อมดวูดู "หึ! ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าวาเรียควอริตี้จะจนกรอบจนไม่มีปัญญาหาวิธีหนีได้ดีกว่านี้"

"งั้นเดี๋ยวฉันตัดไตทิ้งให้ดีไหม? จะได้ไม่ปวดต่อไปไง" ซอร์โรวลุกขึ้นจากเอ้ากี้และเดินเข้ามาพร้อมกับใบมีดที่ผ่านการตัดอวัยวะมาแล้วนับไม่ถ้วน เขาเลียปากตัวเองครั้งหนึ่ง แต่ที่น่ากลัวก็คือ ลิ้นของเขานั้นยาวจนแตะจมูกงองุ้มของเขาได้

มัจจุราชค่อยๆ ย่างสามขุมเข้ามาเรื่อยๆ จนแมคคิดที่จะเสี่ยงใช้พลังที่ทำให้คนอื่นจับได้ว่าเขาเป็นมาม่อน ในขณะที่ตัดสินใจ ระยะห่างของซอร์โรวและชอร์นก็น้อยลงเรื่อยๆ

"กรี๊ด!!" เธอลั่นเสียงออกมาถึงแม้ศัตรูยังไม่ได้ลงมือก็ตามที

มันก็เป็นการตัดสินใจที่ยากอยู่....

'ใช้พลังช่วยเขาไปเลยมาม่อน!! อยากให้ภารกิจนี้ล้มเหลวงั้นหรือ?' เทวดาน้อยกระซิบข้างหู แต่ก็ถูกมารน้อยแย้งตามเคย

'ปล่อยให้ยัยนั่นตายไปดีแล้ว เธอค่อยหนีออกมาคนเดียว ตำแหน่งหัวหน้าสายหมอกประจำวาเรียก็จะกลับไปเป็นของเธอ' มันแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายพลางเหล่ตามองภาพการทรมานที่กำลังจะเกิดขึ้นพร้อมหัวเราะคิกคักชอบใจ

หากเป็นคนส่วนใหญ่คงเลือกข้างเทวดาที่ดูมีศีลธรรมการเป็นคนมากกว่า แต่เงินคือทุกอย่างของมาม่อน การกระทำที่ได้รับเงินมากกว่าและยั่งยืนกว่านั้นดูน่าพิสมัยเหลือเกิน

"เฮ้ย!! จะทำอะไรคุณชอร์นน่ะ?!" แมคดิ้นรนเพื่อออกจากโซ่พิเศษสำหรับมัดผู้มีพลังโดยเฉพาะ แต่การหนีออกจากที่นี่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับมาม่อน ก็แค่ทำไปเป็นพอเป็นพิธีเท่านั้นเอง เพราะในใจของเด็กหนุ่มเข้าข้างเจ้ามารน้อยเรียบร้อยแล้ว

ตูม!!

วินาทีที่ใบมีดกำลังจะจ้วงเข้าไปในกายของหญิงสาว ก็บังเกิดการระเบิดของเพดานชั้นใต้ดิน อัคคีสีแดงสดครอบคลุม ดักทางศัตรูไว้อย่างรวดเร็ว ทำเอายาบีและซอร์โรวงงเป็นไก่ตาแตก

ร่างสูงโปร่งหล่นลงมาจากด้านบนและลงพื้นอย่างสวยงามตามสไตล์คนเป็นเจ้าชาย "ชิๆๆ เจ้าชายมาช่วยองค์หญิงแล้ว"

ยาบีที่ตั้งสติได้ก่อนรีบสร้างภาพมายาโจมตีผู้มาใหม่ เถาวัลย์หนามแหลมทมิฬพุ่งตรงไปที่เบลเฟกอลอย่างรวดเร็ว หากแต่ว่าเจ้าชายนักเชือดนั้นกำลังปลดโซ่ให้ชอร์นอยู่พร้อมฮัมเพลงอย่างสบายใจราวกับไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น

"คุณเบล!!" หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อชายหนุ่มไม่คิดจะหลบเถาวัลย์หนามนั้นแม้แต่นิดเดียว มันเข้ารัดร่างของเขาทั้งตัว ย่ิงทำให้ร่างบางสติเสียยิ่งกว่าเดิม

"ชิๆๆ ยังโชคดีนะที่เจ้าชายโดนภาพมายาของมาม่อนบ่อย ไม่งั้นคงคิดว่าเจ้านี่เป็นของจริงไปแล้ว" ชายผู้เรียกตนว่าเจ้าชายฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวเด่นชัด จนฝ่ายหญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก

"คุณเบลๆ อย่ามัวแต่สนใจคุณชอร์นสิครับ ผมยังติดแหงกอยู่นี่นะ!!" เด็กหนุ่มโวยวายและดิ้นพล่าน

"เออๆ แก้ให้อยู่เนี่ย " ชายหนุ่มผมทองตอบกลับเสียงเรียบ

"ในเมื่อภาพมายาทำอะไรไม่ได้ งั้นก็ต้องใช้ของจริงสินะ!!" ซอร์โรวพุ่งเข้ามาใกล้ทั้งสามหลังจากที่ถูกไฟธาตุวายุซัดกระเด็น แต่ก็ยังไม่วายถูกซัดกลับอีกรอบหนึ่ง

ทั้งสองถูกปลดจากโซ่เรียบร้อย เบลจึงใช้โอกาศนี้ปล่อยไฟธาตุวายุเพื่อดักทางศัตรูไว้และรีบช้อนร่างยางของชอร์นขึ้นอุ้มไว้แนบอกและหนีขึ้นไปจากรูด้านบน ส่วนแมคผู้น่าสงสารล่ะเหรอ.....

"คุณเบลปล่อยให้ผมขึ้นเองแบบนี้ไม่แฟร์เลยนะครับ!! " เด็กหนุ่มตะโกนประท้วงไล่หลัง แต่ก็ตามมาอยู่ดี

"ชิๆๆๆ ไอสองตัวนั้นคงถูกไฟครอกตายในไม่ช้าแหละ อันเป็นว่าภารกิจเสร็จสิ้น" ชายหนุ่มหัวเราะเริงร่า พลางกระโดดจากต้นไม้หนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่ง "อย่าลืมสัญญาเรื่องหลังภารกิจล่ะ!!" เบลกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเพิ่มความเร็วจนฝ่ายคนตามไล่ไม่ทัน

แมค วิลลิ่ง หรือ มาม่อนหยุดกระทันหันและกลับหลังหันไปมองทุ่งข้าวโพดที่มอดไหม้ไปด้วยไฟสีแดงสด ในใจยังคิดสงสัยและไม่พอใจในตัวชายหนุ่ม วาเรียควอริตี้ไม่เคยทำงานพลาด แน่นอนว่าคนอย่างเบลไม่ยอมให้วาเรียเสียชื่อเรื่องนี้แน่ แต่สิ่งที่เขากระทำเมื่อครู่นั่นแสดงให้เห็นเด่นชัดว่าเขาไม่ได้ใส่ใจกับงานเสียเท่าไหร่ และอีกอย่างหนึ่งที่เธอคบคิดตั้งแต่ออกมาจากห้องใต้ดิน

มันง่ายเกินไป.......ยาบีและซอร์โรวเป็นอาชญากรที่ค่อนข้างโด่งดังในวงการมืด เธอรู้ว่าเบลแข็งแกร่ง แต่ศัตรูของเธอทั้งสองนั้นก็แข็งแกร่งและไม่ได้จัดการกันง่ายๆ มันง่ายเกินไป.....สัญชาตญานของมาม่อนเตือนเธอว่าเรื่องนี้ยังไม่จบแน่ๆ ..........