ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าแน่ใจนะว่า เมื่อเจอฟางแล้วฟางยังทำร้ายผู้อื่นอยู่ เจ้าจะฆ่าฟางเอง”โทโมะเดินมาถามป๊อปปี้

ที่เดินแกะรอยหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันคือสิ่งที่ข้าต้องทำเพื่อไม่ให้ฟางทำร้ายใครอีก ข้าก็ต้องทำ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“เจ้านี่ใจแข็งมากเลยนะป๊อปปี้ ถ้าเป็นข้า เลือกที่ต้องข้าเมียตัวเอง ข้ายอมตายดีกว่า เพราะข้าทน

ไม่ได้หรอกนะ ที่ต้องฆ่าคนที่ข้ารักด้วยตัวข้าเองแบบนั้น”โทโมะพูดแล้วมองไปทางแก้ว

 

 

 

 

 

“เจ้ารักแก้วมากสินะตอนนี้”ป๊อปปี้มองโทโมะที่เอาแต่มองแก้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะความดีของงแก้ว ทำให้ข้าเปลี่ยนใจ และลืมความเสียใจได้ เพราะแก้วกับลูกจริงๆ”โทโมะ

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามดไม่เอายาให้ฟางกิน ฟางคงไม่แท้งและไม่ถลำลึกแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วเศร้าลงไป

 

 

 

 

 

 

“โชคชะตาได้ลิขิตทุกอย่างไว้แล้ว เราจะปฎิเสธมันไม่ได้หรอก”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ทำไม โชคชะตาถึงเล่นตลกกับข้านักล่ะ ข้ากับฟางเรารักกันแต่อุปสรรคมันมากมายเหลือ

เกิน”ป๊อปปี้เศร้า

 

 

 

 

 

 

 

“หรือถ้ามองกลับกัน มันคือผลของการกระทำเจ้า ที่เจ้าเคยทำกับคู่รักคู่ไหนมาก่อนรึเปล่าล่ะ โชค

ชะตาถึงได้เล่นตลกกับแบบนี้”เฟย์ได้ยินแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อาจจะเป็นผลจากที่ข้าพรากโฟร์ออกจากธามไท และทำลายพวกเค้า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเจ้าสำนึกผิด เข้าเชื่อ ว่าโฟร์กับธามไท ต้องให้อภัยเจ้าแน่”เขื่อนพูให้กำลังใจป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันซากกวางตายนี่”ปีเตอร์ร้องเสียงหลงก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“คราบเลือดยังใหม่อยู่ ปกติแถวนี้ถ้ามีปิศาจ มันจะกัดกินเครื่องในด้านในหมด แต่นี่ รอยกรีดที่คอ

มันเอาแค่เลือด เหมือนเอาไปทำอะไรสักอย่าง”แก้วสำรวจทั่วศพกวางเคราะห์ร้ายแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่เอาไปดื่มกิน ก็ต้องไปอาบ ข้าเคยอ่านเขอนะ ว่าพวกที่ต้องการฟื้นพลังและมีอำนาจ จะต้อง

อาบชำระร่างกายด้วยเลือดของสัตว์บริสทธิ์ และนี่ เจ้ากวางตัวนี้ก็เป็นลูกกวางด้วย”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกท่าน นี่ยังมีศพลูกกวางอีกนะ”ปีเอตร์รีบพูด ทุกคนวิ่งไปดูตรงบริเวณเกิดเหตุพบว่า มีลูก

กวาง4-5ตัวนอนตายอยู่และสภาพศพก็เป็นลักษณะเดียวกันกับกวางตัวแรกไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงอะไรน่ะ”ป๊อปปี้พูด ก่อนที่จะรีบวิ่งนำมาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นปากทางเข้าถ้ำเปิดออกมา

ชายหนุ่มรีบเดินตามหยดเลือดที่หยดเป็นทาง เดินเข้าไปในถ้ำ นี่มันตัวอะไรกันน่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”เฟย์และคนอื่นที่รีบตามมาต้องร้องตกใจเมื่อเห็นแท่นหินและบ่อหินตั้งตระหง่านอยู่ รอรับ

แสงจันทร์ แล้วที่บริเวณแท่นหินนั้นมีเลือดของกวางไหลลงมาสู่อ่างหิน คล้ายกับอ่างอาบน้ำสี

เลือดดูน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหมือนในนี้จะไม่มีอะไรนะ พวกเราลองไปหลบกันก่อนเถอะ เพื่อจะได้รู้ว่าใครกันที่กล้าทำอุกอาจ

แบบนี้”โทโมะพูดก่อนจะนำทุกคนไปหลบหลังก้อนหินใหญ่ในถ้ำ แล้วฟ้าก็เริ่มมืด พระจันทร์ลอย

เด่นตรงกับช่องที่อาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รู้สึกถึงใครบางคนกำลังเดินเข้ามาก็ลองชะเง้อดูแล้วต้องตกใจเมื่อหญิงสาวที่เดินเข้ามานั้น

ถอดผ้าคลุมออกมาคือฟาง! ฟางเอาพวกสมุนไพรที่เธอเคยเรียนรู้มาจากแม่เอามาโรยลงในบ่อ

ก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้วหย่อนตัวลงไป

 

 

 

 

 

 

“ชะ ช่วยด้วย ช่วยข้าที ฮึกๆ”ป๊อปปี้แปลกใจเมื่อระหว่างที่ฟางอาบเลือดนั้น ฟางได้ร้องไห้สะอึก

สะอื้นออกมา

 

 

 

 

 

 

“สมควรแล้ว5555พวกที่อ่อนแอ ย่อมตกเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า”ฟางที่เปลี่ยนจากร้องไห้

มาเป็นหัวเราะออกมาอย่างร้ายกาจก่อนจะพูดดออกมา ป๊อปปี้และทุกคนมองหน้ากันกับสิ่งที่พวก

เขาเห็น

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าไม่อยากเป็นแม่มดชั่วช้า ฮือๆ ใครก็ได้ ปลดปล่อยข้าที”ฟางเปลี่ยนจากหัวเราะมาเป็นร้องไห้

ก่อนที่ฟางจะร้องกรี๊ดออกมา แล้วดำลงไปในบ่อเลือดเพื่อไม่อยากได้ยินรับรู้อะไร

 

 

 

 

 

 

 

“ขืนปล่อยไว้ต่อไป ฟางต้องทำบาปอีกแน่ ปลดปล่อยฟางซะ”

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเจ้าได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้มองไปรอบๆแล้วถาม

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ยินนี่”เขื่อนพูดทุกคนที่พยักหน้าเหมือนกันแทนการตอบคำถาม

 

 

 

 

 

 

“ปลด ปล่อยฟาง”

 

 

 

 

 

 

เสียงกระซิบยังดังก้องทำให้ป๊อปปี้มองไปรอบๆอย่างหวั่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

 

สักพักฟางก็โผล่พ้นเลือดที่อาบ แล้วลูบหยดเลือดที่เกาะที่หน้า ก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเธอ

รู้สึกมีขีวิตชีวา กระกรี้กระเปร่าอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นไปสวมผ้าคลุมที่วางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าให้ฟางถลำลึกไปกว่านี้ ได้โปรดปลดปล่อยฟางเถอะนะ”

 

 

 

 

 

เสียงนั้นยังดังก้องหู ทำให้ป๊อปปี้ตกใจ เมื่อเขาเห็นฟางเริ่มหวาดระแวงแล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด นั่นเสียงของแม่ แม่จะให้ใครมาปลดปล่อยข้า ข้าไม่ยอมนะ ตอนนี้ข้าเข้มแข็งแล้ว มีพลัง

ขึ้นมาแล้ว ข้าไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำลายข้าลงหรอก ใครที่เข้ามาขวางข้า มันต้องตาย”ฟาง

แผดเสียงร้องแล้วมองไปรอบๆก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่น คงรวมถึงข้าด้วยใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้โผล่พรวดมาจากด้านหลังหินแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เมาที่นี่ได้ยังไงกัน หึ อ๋อ ข้าลืมไปว่าเจ้าคงจะกำลังแกะรอบข้า เอาตัวข้าไปลงโทษสินะ ก็

ข้าเล่นฆ่าพวกชาวบ้านหน้าโง่ที่หมู่บ้านกระจอกๆนั่นเกือบหมดนี่นา”ฟางเห็นป๊อปปี้ก็รีบพูดแล้วยิ้ม

เยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่เจ้าจำได้เลยรึไง ว่านั่นคือหมู่บ้านของเจ้า นั่นคือบ้านของเจ้านะ เจ้าทำลายมันลงแบบนั้น

ได้ยังไง เจ้าลืมไปแล้วรึ กับมิตรภาพที่ชาวบ้านเคยมีให้เจ้ากับแม่มาก่อนน่ะ”ป๊อปปี้พยายามพูดให้

ฟางตั้งสติดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ พวกมันก็แค่ไอ้ชาวบ้านโง่เง่าที่คอยแต่จะเกาะผลประโยชน์แม่ข้าให้คอยรักษา แต่พอรู้ว่าแม่

ข้าเป็นแม่มดก็ไม่เคยจะฟังข้ากับแม่ กลับเผาแม่ข้าตายอย่างเลือดเย็น สมแล้วที่พวกมันจะโดนเผา

แบบนั้น ซึ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเจ้า เจ้าหลอกลวงและเป็นต้นเหจุให้แม่ข้าตาย ชีวิตข้าต้อง

เป็นแบบนี้ กรี๊ดด”ฟางเริ่มอาละวาดและว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ได้โปรด หยุดเถอะ ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้ากลายเป็นแบบนี้ ข้าขอโทษ”ป๊อปปี้จึงฟางที่ตรง

มาทุบตัวเองไปกอดแล้วพูดออกมา ใช่ ที่ฟางต้องเป็นแบบนี้ ต้นเหตุคือเขา แม่ฟางต้องตายก็

เพราะเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าต้องชดใช้ ได้ยินมั้ย เจ้าต้องชดใช้”ฟางดิ้นไปมาแล้วว่าไม่หยุด จนป๊อปปี้ต้องดึงฟางไปจูบ

ปิดปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้ายอมแล้ว ข้ารับผิดชอบทั้งหมดแล้ว เจ้าจะฆ่าข้าให้ตายก็ได้ ข้ายอม ขอแค่เจ้ากลับมาเป็น

เหมือนเดิม และเจ้างจำไว้ ว่าแหวนวงนี้คือตัวแทนของข้า ข้ารักเจ้าและลูกมาก แม้จะไม่มีลูกอยู่

แล้ว แต่ข้าก็รักเข้าฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไม่ยอมปล่อย แวบหนึ่งเหมือนการผูกจิตของ

หัวใจ2ดวงของป๊อปปี้และฟางที่เคยผูกกันนั้น เริ่มแสดงออกมา แสงสีขาวเหมือนกระตุ้นให้ฟาง

เห็นภาพที่ป๊อปปี้กับเธอผ่านอะไรมาด้วยกัน และรักกันจนแต่งงานกัน คำว่ารักที่ป๊อปปี้เคยพร่ำบอก

ฟางเหมือนมันกลับมากระซิบข้างหูให้เธอได้ยิน รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เราจะยิ่งใหญ่และเคียงข้างกันไปตลอดป๊อปปี้”ฟางพูดแล้วกอด

ป๊อปปี้แน่นก่อนะโน้มใบหน้าชายหนุ่มไปจูบอย่างอ่อนโยน แก้วที่เห็นฟางเผลอก็รีบหยิบมีดสั้นที่

พกออกมา

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

 

แก้วที่อาศัยจังหวะที่ฟางสนใจป๊อปปี้โผล่พรวดปามีดสั้นใส่ที่หลังของฟาง ฟางกรีดร้องออกมา

อย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

“เข้าทำอะร้า นังทากตัวเมียอยากตายนักใช่มั้ย”ฟางโวยวายและดึงมีดออกจากหลังอย่างไม่กลัว

เจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ วันนี้ล่ะจะเป็นวันตายของเจ้า เจ้าฆ่าพ่อแม่ข้า ฆ่าชาวเมือง ข้าจะมาล้างแค้น เลือดก็ต้องล้าง

ด้วยเลือด”แก้วว่าก่อนจะหยิบมีดคู่ใจที่พกมาด้วยออกมาแล้วมองหน้าฟางอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฟาง ใจเย็นๆก่อน”โทโมะเห็นท่าไม่ดีก็รีบออกมาจากที่ซ่อน รวมถึงเขื่อน เฟย์และปีเตอร์

ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่พวกเจ้ารวมหัวกันจะมาจัดการข้า รวมถึงเจ้าด้วยสินะ ป๊อปปี้”ฟางหันขวับไปว่าแล้วมอง

ป๊อปปี้ด้วยสายตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ข้าขอโทษ แต่ข้าไม่อาจทนเห็นฟางที่เคยเป็นแม่มดขาวที่แสนดี ต้องหลายเป็นแม่มดดำที่

ร้ายกาจ ไล่ทำร้ายผู้คนไปเรื่องๆแบบนี้หรอกนะ ถ้าอยากให้เจ้าหลุดพ้นจากตรงนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด ข้าไม่สน พวกมันทำให้ข้าเปลี่ยนไปแบบนี้ แองก็ด้วย ถ้าความรักที่ข้ายอมฆ่าคนที่

ทำให้เจ้ามันไม่มีค่า ส่งให้ผัวที่ข้ารักมาแว้งกัดข้าแบบนี้ ย้อนเวลาไปได้ ข้าจะปล่อยให้เจ้าตายๆไป

ซะ ไอ้ผัวเฮงซวย”ฟางพูดอย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้ายอมตายดีกว่าเห็นเจ้ากลายเป็นอะไรที่เลวร้ายแบบนี้ฟาง”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พวกชั่วคิดจะฆ่าข้างั้นก็ตายๆให้หมดนี่ล่ะ”ฟางประกาศก้องก่อนจะซัดพลังสีดำลูกใหญ่ใส่ทั่วถ้ำ

จนทุกคนที่ยืนอยู่กระเด็นกระแทกข้างฝาผนังถ้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนรีบไปหาเฟย์

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะรีบไปประคองดูอาการแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“หึ รักกันเหลือเกินนะไอ้พวกความรักน้ำเน่าจะอ้วก ดี ข้าจะฆ่าคนรักพวกเจ้าก่อนแล้วกัน แล้วข้า

จะฆ่าเจ้าเป็นรายสุดท้าย ป๊อปปี้”ฟางว่าก่อนจะใช้พลังกระชากเฟย์ออกมาจากเขื่อน เฟย์ดิ้นไปมา

ทำให้ฟางซัดพลังใส่เฟย์จนเลือดกบปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้า อยากแส่เอง อ๊าย”ฟางยิ้มเยาะก่อนจะร้องเมื่อปีเตอร์และแก้วพุ่งเข้ามาจัดการฟาง

ฟางเอี้ยวตัวหลบ แต่ด้วยความไวของแวมไพร์ที่จู่โจมเข้ามาถึง2ทางทำให้ฟางเริ่มเซ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกะกะ”ฟางรำคาญปล่อยพลังใส่ปีเตอร์เต็มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ปีเตอร์ไม่นะ”แก้วร้องแล้วรีบไปดูอาการ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายซะเถอะ”ฟางเห็นแก้วเปิดทางก็ปล่อยพลังใส่แก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าฆ่าใครอีกเลย ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าข้า”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเอาตัวเข้าขวางทำให้ตัวเองโดนกับพลังไป

เต็มๆก่อนที่ป๊อปป้ะลอยหวือไปกระแทกหินอย่างแรงนกระอักเลือดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”เขื่อนและคนอื่นร้องเสียงหลงเมื่อเห็นป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้เจ็บเพราะตัวเอง แล้วภาพในอดีตที่ป๊อปปี้ปกป้องเธอก็ฉายเข้ามา

ในส่วนดีที่หลังเหลืออยู่เริ่มแย้งกับส่วนชั่วร้ายในร่างกาย จนฟางต้องทรุดตัวลงกับพื้น

 

 

 

 

 

“ฟาง เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้รีบเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บ”ฟางร้องทั่วตัวเหมือนฤทธิ์ที่อาบเลือดบริสุทธิ์นั้นกลับเข้ามาทำร้ายฟาง เส้นเลือดสีดำ

เด่นชัดออกมาจากเนื้อตัวของฟาง ผิวเริ่มขาวซีดและหน้าของฟางซีดจนริมฝีปากเป็นสีม่วงช้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงเป็นความมืดที่กำลังจะกัดกินหัวใจของฟางน่ะสิ ฟางฆ่าสัตว์บริสุทธิ์แล้วเอาเลือดมาอาบ

เท่ากับร่างกายยิ่งต้องสาปไปใหญ่ ตอนนี้อาจจะเป็นช่วงสุดท้ายที่จะเห็นส่วนดีของฟางแล้วเมื่อ

ความมืดกัดกินหัวใจนหมด ฟางที่แสนดีก็จะกลายเป็นฟางที่ชั่วร้ายตลอดกาล”เฟย์กะเผลกตัวเอง

ไปดูอาการแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ไม่มีทางอื่นแล้วหรอ เฟย์ ทำอะไรสักอย่างสิอย่าให้ฟางตายนะ”ป๊อปปี้แทบคลั่งเมื่อเห็น

อาการของฟาง

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่มีประโยชน์ ข้าฆ่าคนบริสุทธิ์ไปมากมาย ตอนนี้ความชั่วกำลังจะครอบงำข้า ป๊อปปี้ ข้าไม่

ไหวแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะฟาง ต้องมีสักทางสิที่เจ้าจะหายแล้วกลับเป็นเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ประคองกอดฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“มีสิ เจ้าปลดปล่อยข้าเร็ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ข้าไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด ไม่เอานะ”ป๊อปปี้อึ้งและไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้ข้าจะกลายเป็นแม่มดชั่วร้ายที่ไม่มีใครปราบข้าได้ ข้าไม่อยากเป็นแบบนั้น ป๊อปปี้ถ้าเจ้า

รักข้า ข้าขอร้อง ชะ ช่วยปลดปล่อยทีเถอะนะ ข้าไม่ไหวแล้ว กรี๊ดด”ฟางพูดออกมาอย่างฝืนความ

เจ็บปวดและร้องไห้ขอร้องคนรัก ป๊อปปี้เองก็ร้องไห้เพราะเขาไม่อยากทำมันเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เจ้าต้องทำแล้วล่ะ”แก้วสงสารป๊อปปี้และฟางมากแต่มันจริงอย่างที่ฟางพูดถ้าไม่ทำตอนนี้

เธอจะกลายเป็นแม่มดชั่วร้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ/ป๊อปปี้ฆ่าข้าซะ”ป๊อปปี้และฟางพูดขึ้นมาพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด”ฟางร้องอีกครั้งเมื่อความมืดกำลังกัดกินหัวใจจนหมด ป๊อปปี้ร้องไห้ออกมาด้วยความ

เจ็บปวดเมื่อมองคนรักกำลังจะเปลี่ยนไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ มันถึงเวลาแล้วล่ะ”เขื่อนเบือนหน้าหนีแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้โปรด ฆ่าข้าเถอะนะ”ฟางพูดน้ำตาขอร้องป๊อปปี้อีกครั้ง ชายหนุ่มสะอึกสะอื้นก่อนจะง้างกรง

เล็บเล็บแล้วกระซวกเข้าทะลุหัวใจของฟาง ฟางเบิกตาโพลงก่อนจะจาดใจตายในอ้อมกอดป๊อปปี้

แล้วร่างของฟางก็สลายไปต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้และทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางงงง”ป๊อปปี้แทบคลั่งเมื่อต้องสูญเสียฟางไปอย่างไม่มีวันกลับ

 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วตอนจบเรื่องนี้ทำให้รีดเดอร์ทุกคนเงิบแน่ๆ

 

 

จะจบแบบนี้เลยรึเปล่า รึว่าไม่ ต้องตอดตามนะ