ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่”แก้วสะดุ้งตื่นมาในกลางดึกของอีกคืนหลังจากฝันถึงพ่อกับแม่ตัวเองถูกฆ่าอย่างเลือดเย็น

 

 

 

 

 

“ฝันร้ายรึ”โทโมะที่ลืมตาตื่นมาเห็นแก้วก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เจ้า จริงสินะ”แก้วตกใจเมื่อเห็นโทโมะนอนข้างตัวเองก่อนจะนึกได้ว่าเธอแต่งงานกับโทโมะ

ไปแล้ว และเมื่อคืนก่อนที่หลังจากสู้กับพวกซาร่าโทโมะนั้นเอาตัวเข้ามาบังเธอจากกรงเล็บซาร่า

ทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส แล้วเธอก็เป็นผู้ที่ดูแลโทโมะก่อนจะนอนหลับไปด้วยกัน1วันเต็มด้วย

ความเพลีย

 

 

 

 

 

 

“นี่ ข้าถามว่าเจ้าฝันร้ายหรอ เงียบทำไมล่ะ”โทโมะถามเมื่อเห็นแก้วเงียบก็ถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าแค่ฝันร้ายถึงพ่อแม่ข้าที่หมู่บ้าน ข้าฝันว่าพวกท่านถูกแม่มดฆ่าตาย”แก้วพูดแล้วหน้าซีดกังวล

อย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“นึกว่าเรื่องอะไร เป็นเพราะเจ้าคิดถึงพวกท่านมากน่ะสิ งั้นพรุ่งนี้เราแอบไปดูพวกท่านกันมั้ย

เพราะอากาศครึ้มไม่มีแดดพอดี”โทโมะเห็นแก้วกังวลใจก็สวมกอดร่างบางหลวมๆก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะที่พาข้าไป แล้วนี่ยังเจ็บแผลอยู่รึกเปล่า”แก้วหน้าแดงก่อนจะพูดขึ้นแล้วผละออกจาก

อ้อมกอดนั้น

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกก็เจ็บที่มีเจ้าดูแลข้าตลอดข้าค่อยยังชั่วแล้วล่ะ ขอบใจเจ้ามากนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เราแต่งงานกันแล้วก็มันเป็นหน้าที่ที่ข้าต้องทำนี่”แก้วพูด

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

โทโมะกอดร่างบางแน่นอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องมิณทรืข้าเสียใจด้วยนะ”โทโมะพูดที่นั้น แก้วที่อ่อนแออยู่ก็กอดโทโมะแน่นแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าต้องเข้มแข็งไว้นะแก้วเพื่อปีเตอร์ และลูก ดูสิลูกได้ยินแล้วพลอยร้องไห้ตามแม่หมดแล้ว”โท

โมะที่เห็นแก้วอ่อนแอก็เข็ดน้ำตาให้แก้วก่อนจะลูบผมแก้วเบามือ ทั้งคู่สบตากันนิ่งก่อนที่โทโมะจะ

โน้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ”แก้วเคลิ้มกับรสจูบเริ่มรู้สึกว่าโทโมะดันเธอลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง โทโมะจึงจูบแก้วอีก

ครั้งก่อนจะไล้จูบไปทั่วใบหน้าของแก้ว ก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มปลดปล่อยอารมณ์ไปตามความต้องการ

ลึกๆภายในใของทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมลูกถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ฟาง กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะลูกรัก”

 

 

 

 

 

 

เสียงกระซิบของแม่ฟางดังขึ้นทำให้ร่างบางที่แอบหลบมานอนพักในถ้ำสะดุ้งตื่นแล้วลืมตามองไป

รอบๆตัว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ข้าเป็นบ้าอะไรเนี่ย”ฟางพยายามตั้งสติเมื่อคิดถึงแม่ตัวเองแล้วคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาที่ตัวเองทำลง

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”แต่แล้วเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฟางต้องปวดหัวอย่างแรง เหมือนเธอปวดหัวอย่าง

รุนแรง

 

 

 

 

 

 

“55555สะใจจริงๆพวกมนุษย์หน้าโง่ต้องตายให้หมด/ไม่นะ ฮือๆอย่า”ฟางดิ้นพล่านสลับกันพูด

ไปมาบ้างหัวเราะบ้างร้องไห้ เหมือนกับพยายามต่อสู้กับบางอย่างในร่างกายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ใครก็ได้ช่วยปลดปล่อยข้าที”เหมือนส่วนดีในตัวของฟางแย้งขึ้นมาก่อนที่ฟางจะหมดสติไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่วันนี้มีเมฆมากทำให้ไม่มีแสงแดดทำให้เราแฝงตัวมาที่หมู่บ้านนี้ได้ เห้อ ลุงกับป้าจะเป็นยัง

ไงบ้างก็ไม่รู้เนาะพี่แก้ว จะดีกันรึยังก็ไม่รู้”ปีเตอร์พูดขณะที่เดินนำแก้วและโทโมะที่ลงจากจาก

ปราสาททางเหนือเพื่อมาที่หมู่บ้านของแก้วโดยที่ทั้งหมดสวมผ้าคลุมไว้เพราะถึงแม้ว่าจะไม่มีแดด

แต่แวมไพร์จะอยู่ในที่สว่างโดยตรงนานมากไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”แก้วร้องเมื่อจู่ๆโทโมะก็เดินมาจูงมือแก้ว ทำให้แก้วหน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่อยาก

จะปล่อยมือโทโมะไปไหนเลย ทั้งคู่เดินจับมือแล้วเดินไปด้วยกันจนถึงปากทางหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรของหมู่บ้านเราเนี่ยพี่แก้ว มีควันอีกแล้ว”ปีเตอร์ชี้ไปที่ควันที่ลอยอยู่เหนือทาง

เข้าหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่ รึว่าฝัน ไปเร็วทุกคน”แก้วชะงักคิดถึงเรื่องฝันเมื่อคืนก็รีบวิ่งนำทุกคนเข้าหมู่บ้านไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ”โทโมะเข้ามาเห็นสภาพที่ถูกเผาของหมู่บ้านก็พูดขึ้นอย่างตกใจ เพราะมอง

ไปทางไหนก็มีแต่ซากปรักหักพังของบ้านเรือนต่างๆ ข้าวของพังกระจัดกระจาย รวมไปถึงศพชาว

บ้านตายเกลื่อนจำนวนมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พ่อข้า เขื่อนพ่อข้าตายแล้ว”เฟย์วิ่งผ่านโทโมะไปกอดเขื่นที่ยืนกับป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้

หลังจากที่เธอช่วยพ่อของเธออกมากกองไฟไม่ทัน เขื่อนกอดเฟย์ด้วยความสงสารมากเพราะถึง

แม้เฟย์จะเป็นผีดิบแต่หัวใจเฟย์ก็คือเฟย์เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกว่าทั้งหมดนี่คือฝีมือของเจ้าน่ะ”แก้วที่เมื่อร่างกายเปลี่ยนเป็นแวมไพร์เธอสามารถมอง

เห็นปิศาจต่างๆได้ชัดเจน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ คราวนี้พวกเราไม่ได้ทำ พวกเราพยายามช่วยเมที่แล้ว แต่ระเบิดที่เกิดจากเวทย์มนต์นั้น

สร้างความเสียหายมากกว่าระเบิดหรือลูกไฟปกติ พวกเราเลยช่วยชีวิตคนในหมู่บ้านได้ไม่

หมด”เขื่อนพูดแทนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้ว ลุงกับป้า”ปีเตอร์ตกใจก่นจะเรียกแก้วให้ไปดูศพของพ่อแม่ตัวเองที่ถูกไม้หล่นมาเสียบตาย

ทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด ไม่จริง พ่อแม่ ฮือๆ”แก้วทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรงเมื่อเห็นพ่อแม่ตัวเองจากโลกนี้ไป

แล้ว ก็ได้แต่ร้องไห้กอดศพท่านทั้ง2ด้วยความเสียใจ ปีเตอร์เห็นเช่นนั้นก็กอดแก้วแล้ว2พี่น้องก็

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแก้ว ตั้งสติก่อนนะ”โทโมะเห็นแก้วร้องไห้ก็สงสารทั้งแก้วและปีเตอร์ก็กอดปลอบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นบอกข้ามาว่าใครเป็นคนทำลายหมู่บ้าน ข้าจะไปฆ่ามัน”แก้วปาดน้ำตาแล้วตั้งสติ ผละออกจาก

อ้อมกอดของโทโมะแล้วพูดด้วยความคับแค้นใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

“พูดไปพวกเจ้าก็คงไม่เชื่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วเบือนหน้าหนีไม่อยากเอ่ยถึงมัน

 

 

 

 

 

 

“งั้นบอกข้ามาสิว่ามันเป็นใคร ถึงได้กล้าทำลายหมู่บ้านข้าขนาดนี้ บอกมา”แก้วโมโหพุ่งไป

กระชากคอเสื้อป๊อปปี้แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางกลายเป็นแม่มดดำแล้วใช้เวทย์มนต์ทำลายหมู่บ้านนี้”เฟย์พูดขึ้นทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร ไม่จริงน่า ฟางน่าจะควบคุมตัวเองได้นี่ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้”โทโมะพูดอย่างไม่เชื่อกับหู

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางฆ่าพวกทีเจแล้ว หลังจากนั้นก็ฆ่ามดแล้วเอาพลังมา ก่อนที่จะกลายเป็นแม่มดดำความชั่ว

ครอบคลุมไปทั้งใจ แล้วมาทำลายหมู่บ้านนี้เพราะครั้งหนึ่งชาวเมืองเคยร่วมกันจะฆ่าฟางกับแม่โดย

เผาทั้งเป็นที่นี่”ป๊อปปี้เล่าถึงสาเหตุที่ฟางทำร้ายชาวบ้านในหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“จะเป็นใครไม่สำคัญแต่มันทำลายหมู่บ้านข้าข้าจะไปลากตัวมันมาลงโทษ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

“แต่คนที่เจ้าจะฆ่าคือเมียข้านะ ข้าไม่ยอมใครมาแตะต้องฟางเด็ดขาด”ป๊อปปี้ออกโรงปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่นางฆ่าพ่อแม่ข้า ฆ่าชาวเมือง ฆ่าใครมานักต่อนักแล้ว มือของนางเปื้อนเลือดไปแล้วไม่ได้ขาว

บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้วนะ ยิ่งเป็นแม่มดชั่วร้ายที่ทำร้ายมนุษย์แบบนี้ ทางเดียวคือต้องกำจัด”แก้วพูด

มาตามความรู้ที่ตัวเองเคยรู้มาจากพ่อแม่เมื่อครั้งที่เป็นนักล่าปิศาจว่าแม่มดพ่อมดชั่วร้ายที่บูชา

ซาตานทำร้ายมนุษย์นั้น ไม่ถูกจับเผาก็ต้องแทงทะลุหัวใจให้ตายเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ข้าเคยอ่านเจอ แล้วตอนนี้ฟางก็เป็นแม่มดดำที่เหมือนในลักษณะของคัมภีร์ปิศาจทุกอย่าง ฆ่า

มนุษย์ ฆ่าแม่มดด้วยกันเพื่อเอาพลังมา บูชาซาตานและทำร้ายมนุษย์”เฟย์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แต่นางเป็นเมียข้านะ บางทีเราอาจจะพูดดีๆกับนางได้อยู่นะ”ป๊อปปี้พยายามพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วที่พูดมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งนางฟังพวกเราบ้างรึเปล่าละท่าน ท่านก็เห็น ไม่ฟังไม่พอ ยังพาล

ทำร้ายใครก็ใครอีกแบบนี้ นางกำลังถลำลึกลงไปกับมนต์ดำความชั่วร้ายแล้วนะ นางไม่ใช่ฟางคน

เดิมของท่านอีกต่อไปแล้ว”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“จำไม่ได้รึป๊อปปี้ว่าฟางประกาศตัดขาดกับพวกเราแล้ว และบอกว่าถ้าเจอเจ้าอีกครั้ง เจอพวกเราที่

ช่วยเหลือมนุษย์หมู่บ้านนี้ นางจะฆ่าเจ้า ควักหัวใจเจ้าออกมานะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ข้ารู้ ข้าดูออกว่าเจ้ารักฟางมาก ข้าเข้าใจความรู้สึกดีว่าเจ้าคงทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น”โทโมะ

เดินมาปลอบ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่มือของฟางต้องเปื้อนเลือดเพราะข้า ข้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้นางฆ่ามนุษย์อย่างไอ้ทีเจ”ป๊อปปี้

พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ฟางทำเพื่อปกป้องเจ้าไม่ใช่รึ ที่ฟางทำนั่นมันคือการเสียสละ แม้จะต้องแลกมาในสิ่งที่เปลี่ยนตัว

เองไปตลอดชีวิตก็ตาม แต่เพื่อคนรักไม่ถูกทำร้าย ฟางเลยเลือกทางนั้น”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ข้ารู้ว่าเจ้าอาจะรับมันไม่ได้ แต่เจ้าต้องรับมันให้ได้ป๊อปปี้ ฟางไม่ใช่ฟางคนเดิมอีกต่อไป

แล้ว”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอาละ ข้าจะแกะรอยตามนางไป ช้าเชื่อว่านางไม่ไปไหนไกลหรอก ถึงไกล ถ้าไปทางตอนเหนือ

พรรพวกของโทโมะคงส่งข่าวมาบอกได้บ้างเป็นระยะๆ”แก้วพูดแล้วตั้งมั่นจะจัดการฟางแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว ถ้าจะฆ่าฟาง ข้าขอล่ะให้ฆ่าเป็นผู้ที่ข้านางเองเถอะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะตัดสินใจพูดออก

มา

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง ฟางจะจัดการกับความชั่วร้ายในตัวเองได้มั้ย

 

แล้วป๊อปปี้จะฆ่าฟางจริงรึเปล่า

 

ต้องติดตามนะ

 

 

จะจบแล้วอย่าพึ่งหายไปไหนนะ