ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวท่านแม่เอาคนเจ็บเข้าไปในโบสถ์ก่อนนะ ข้าจะไปตามฟางมาช่วย”โทโมะพูดแล้วรีบวิ่งออก
มานอกโบสถ์โดยที่ตัวเองไม่ทันระวัง เมื่อปิศาจวัว2ตัวกระโดดมาดักหน้าโทโมะตกใจรีบตั้งการ์ด
สู้ทั้นที
 
 
 
 
 
 
 
“ทายาทปิศาจทางเหนืองั้นรึ คิดเรอะว่าข้าจะกลัว”ปิศาจวัวพูดแล้วพุ่งหมายจะเอาชีวิตโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“คิดจะทำร้ายพี่พวกข้าง่ายๆงั้นเรอะ”ธามไทโผล่เข้ามาใช้กรงเล็บกระซวกเอาหัวใจปิศาจวัวที่ว่า
ตามด้วยกั้งที่ล๊อคปิศาจวัวอีกตัวให้โทโมะจะพุ่งกระซวกเข้าที่หัวใจ
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่พวกข้ามาทันเวลาไม่งั้นพี่ต้องแย่แน่”กั้งพูดแล้วแบบบ่นพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดมาก ถ้ามาทางนี้ก็ช่วยพวกชาวบ้านแล้วกัน ไล่ปิศาจวัวออกไปให้หมด”โทโมะพูดก่อนจะ
สั่งน้องทั้ง2
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงน่า ทำไมหมอนั่นถึงเก่งได้ขนาดนี้ สู้กับปิศาจมือเปล่าเนี่ยนะแล้วหมอนั่นคิดจะทำ
อะไร”แก้วที่มองมาจากหอระฆังเห็นโทโมะ กั้งและธามไทแล้วพูดก่อนที่จะลงมาจากหอระฆังแล้ว
แอบตามทั้ง3ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้ว เอาไงดี ตอนนี้ปิศาจมันอาละวาดอีกแล้ว มันมาเพิ่มอีก10ตัว”ปีเตอร์เห็นแก้วก็รีบวิ่งมาบ
อกข่าว
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างนี้ ไปที่ท้ายหมู่บ้านเอาคบเพลิงที่เก็บมาทั้งหมด พวกปิศาจวัวมันกลัวไฟ”แก้วสั่งก่อนจะ
เอาธนูชุบน้ำมันก๊าดแล้วจุดไฟ ก่อนจะยิงไปที่ปิศาจวัวที่พุ่งมาจากด้านหลังจะทำร้ายโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจเจ้ามาก เอ่อ เจ้าเป็นผู้หญิง กลับไปในโบสถ์ซะเถอะ”โทโมะวิ่งมาหาแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่ถึงข้าเป็นหญิงข้าก็ไม่ใช่คนอ่อนแอนะ ข้าคือลูกของนักล่าปิศาจ เรื่องแค่นี้ข้าไม่กลัว”แก้วพูด
แล้ววิ่งไปจัดการกับปิศาจวัวด้วยดาบที่พกแล้วแทงทะลุหัวใจ โดยที่โทโมะรีบเช้าไปช่วยแก้วต่อสู้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าก พี่แก้ว พวกเรามาช่วยแล้ว”มิณทร์วิ่งมาพร้อมกับคบเพลิงตามด้วยปีเตอร์ที่วิ่มาพร้อมกับถัง
น้ำมันก๊าด ก่อนจะจุดไฟใส่คบเพลิงแล้วปาใส่ปิศาจวัวที่เหลือทันที จนปิศาจวัวที่เหลือเริ่มกลัวแล้ว
หนีหายกลับไปในชายป่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกปิศาจวัวไปหมดแล้ว กลับปราสาทเถอะพี่โทโมะผู้อาวุโสใกล้มาถึงแล้ว”ธามไทพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ข้ายังตามหาฟางไม่เจอ ข้าขอลาฟางก่อนได้ไหม”โทโมะพูดด้วยความกังวล เพราะผู้อาวุโส
กลับมาคราวนี้เพื่อเตรียมทำพิธีให้เขากลายเป็นหัวหน้าปิศาจทางเหนือ และต้องไม่เจอฟางเกือบ
อาทิตย์เต็มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ่ะ ไปตามหาฟางให้เจอแล้วก็รีบๆล่ะ ข้าจะไปรอที่เดิมแถวบ้านของฟาง"กั้งพูดแล้วเดินไปรอกับ
ธามไท แก้วที่แอบฟังทั้งหมดคุยกันก็รีบสะกดรอยตามโทโมะไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”โทโมะเห็นฟางกำลังประคองคนเจ็บและชาวบ้านก็รีบวิ่งไปช่วยก่อนจะกอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“โทโมะ รีบไปเถอะ ปิศาจไปหมดแล้ว เดี๋ยวชาวบ้านจะจับได้เอา”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง คราวนี้ข้าไปนาน เพราะต้องรอรับตำแหน่งเป็นหัวหน้าปิศาจทางเหนือคนใหม่ อาจจะหายไป
เป็นอาทิตย์ รึ2อาทิตย์เลย เจ้ารอข้านะ แล้วข้าจะมารับเจ้ากับแม่ เจ้าสาวของข้า”โทโมะพูดแล้ว
จูบลงที่หน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ข้าจะรอเจ้า โทโมะยอดรักของข้า”ฟางพูดแล้วเขย่งปลายเท้าจูบชายหนุ่มอย่างอ่อนโยนและ
เนิ่นนานเพื่อบอกลาคนรัก ก่อนที่จะให้โทโมะรีบไปจากตรงนี้เพราะกลัวว่าผู้คนจะออกมากโบสถ์
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ กลับมาเจ้าสาวของเจ้าก็ไม่อยู่ที่นี่แล้วล่ะโทโมะ”ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ห่างจากฟางซ่อนตัวอยู่ใช้ความ
สามารถพิเศษของปิศาจได้ยินฟางและโทโมะพูดคุยกันตั้งแต่แรกพูดขึ้นมาแล้วยิ้มออกมาอย่าง
ร้ายๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาพอดี เอาล่ะพี่ชายไปกัน”กั้งพูดเมื่อเห็นโทโมะพูดก่อน3พี่น้องปิศาจจะวิ่งเข้าไปในป่า
 
 
 
 
 
“เข้าไปทำไมกันนะ”แก้วเห็นกั้ง โทโมะและธามไทวิ่งเข้าไปในป่าก็แอบสะกดรอยไป
 
 
 
 
 
“รอบนี้ข้าไม่ได้เอาเหรียญนำทางมา เราบินกลับปราสาทละกันนะ ซึ่งข้าคิดว่าตอนนี้พวกชาวบ้าน
กำลังเสียขวัญคงจะไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเราบินหรอก”ธามไทพูด ก่อนที่3พี่น้องจะคืนร่างเดิม
แก้วเบิกตาโพลงเมื่อเห็น โทโมะ ธามไทและกั้งในร่างกายขาวซีด ตาสีแดง มีหูแหลมโค้ง มีปีกสี
ดำคล้ายกับแวมไพร์ บินขึ้นฟ้าไปทางเหนือ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้ว มาทำอะไรกลางป่าน่ะ กลับบ้านกันเถอะ”มิณทร์ที่ตามแก้วมาพร้อมปีเตอร์ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ปิศาจ พี่เจอปิศาจแล้ว นั่นอาจจะเป็นตัวการที่เอาลูกน้องของมันมาก่อกวนพวกเราในหมู่บ้าน
ก็ได้”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“พี่แก้วจะไปไหนน่ะ หยุดเลยนะ เรารอให้ลุงกลับมาก่อนก็ได้”ปีเตอร์ว่า
 
 
 
 
 
 
“จะรอให้มันได้อะไร เดี๋ยวมันก็เอาพวกมาถล่มหมู่บ้านเราอีกสิ พี่ไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว การที่เรา
เด็ดหัวหัวหน้ามันได้นั่นเท่ากับว่าเราเอาชนะปิศาจได้ มิณทร์ ปีเตอร์พี่ตัดสินใจจะตามพวกนั้นไป
ทางเหนือ”แก้วสรุป
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะพี่แก้ว ถ้าพี่แก้วไป พวกเรา2คนไปด้วย พวกเราน่ะรักพี่แก้วเหมือนพี่แท้ๆ พวกเราไม่ยอม
หรอกที่จะให้พี่แก้วไปเสี่ยงอะไรอันตรายแบบนั้น ที่นั่นอาจจะเป็นแหล่งกบดานของพวกปิศาจ
มากมาย ให้พวกเราไปด้วยเถอะนะ อย่างน้อยหลายหัวก็ยังดีกว่าหัวเดียว มีอะไรจะได้ช่วยกัน
ได้”มิณทร์พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ ก็ได้ให้เวลา20นาทีกลับไปบอกเฟย์และเอาอาวุธของเรามา พี่จะรออยู่ที่นี่ เมื่อพวกเจ้ามาถึง
เราจะออกเดินทางงทันที”แก้วที่เห็นความตั้งใจของน้องๆก็พูดก่อนจะแยกย้ายกันไปเตรียมของ
เพื่อเดินทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้พวกของข้าทั้งบาดเจ็บและตายไปแล้วจำนวนมาก เจ้าจะว่ายังไง ข้าไม่ยอมที่จะเอาพวก
ของข้าไปเสี่ยงในหมู่บ้านกระจอกๆนั่นอีกแล้วนะ”หัวหน้าปิศาจวัวโวยวายเมื่อเห็นพวกพ้องได้รับ
บาดเจ็บ
 
 
 
 
 
“เดิมทีพวกเจ้าก็เป็นปิศาจปลายแถว ที่ฆ่าพวกชาวบ้านที่ไปหาของป่าธรรมดานี่ จะโวยวาย
ทำไม”เขื่อนที่คืนร่างในร่างปิศาจ ผิวสีขาวซีด ขอบตาสีดำ ปากสีดำ ดวงตาสีเงิน ร่างหายเต็มไป
ด้วยมัดกล้ามแบบมนุษย์หมาป่า พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้ายิ่งต่อสู้ในหมู่บ้านเดิมๆนั่น แล้วมีพวกเจ้าไล่ข้าพวกข้า มันจะมีประโยชน์อะไรที่ส่งลูกน้อง
ไปให้พวกเจ้าฆ่าตายเล่นๆแบบนั้น และเมื่อกี้ลูกน้องข้าบอกว่าไอ้ทายาทปิศาจทางเหนือมันมาช่วย
นิ พวกเจ้ากลายเป็นพันธมิตรกันตั้งแต่เมื่อไหร่”หัวหน้าปิศาจวัวพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันที่ปิศาจทางเหนือกับทางใต้จะดีกัน”เขื่อนรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วเขื่อน รีบตกลงกันให้เสร็จๆแล้วจะได้กลับไปที่หมู่บ้านเหมือนเดิมเถอะเดี๋ยวพวกมนุษย์
จะสงสัยเอา”ป๊อปปี้ที่คืนร่างเป็นปิศาจเหมือนกับเขื่อนนั่งฟังปิศาจพูดกันอยู่นานก็ลุกขึ้นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าบอกพวกเจ้าไว้เลยว่า ตอนนี้แผนของข้าใกล้จะสำเร็จแล้ว ข้าใส่ร้ายหญิงคนนั้นกับแม่นางจน
ถูกไล่ออกจากหมู่บ้านพ้นเมื่อไหร่เท่ากับว่า เจ้าก็ไม่ต้องไปยุ่งกับหมู่บ้านนั้นอีก ตอนนี้ข้าได้ยินมา
ว่า คนรักของนางที่เป็นปิศาจทางเหนือกลับไปแล้ว กว่าจะกลับมาก็เกือบ2อาทิตย์ ซึ่งเวลาแค่นั้น
มันกลับมาช่วยคนรักของมันไม่ทันแน่นอน เอาล่ะ ข้าให้เจ้าบุกหมู่บ้านนั้นไม่นานหรอก เล่นตาม
แผนที่ข้าวางไว้เหมือนเดิมแล้วกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินนำเขื่อนออกไปจากถ้ำของพวกปิศาจวัว
โดยที่พวกปิศาจวัวยำเกรงพวกป๊อปปี้เป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เราจะไปจากหมู่บ้านนี้เร็วๆนี้แล้วจริงๆรึ”เขื่อนถาม
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ตอนแรกเจ้าเองไม่ใช่รึที่อยากกลับปราสาท เกิดอะไรขึ้น รึว่าติดใจสาวมนุษย์คนไหนใน
หมู่บ้านล่ะ หึๆ ถ้าเจ้าติดสาวคนไหนเจ้าก็พานางกลับปราสาทไปด้วยสิ ดีออกจะได้ช่วยขยายเผ่า
พันธุ์พวกเรา” ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่เคยคิดจะพานางไป ถ้านางไม่เต็มใจ นางเป็นคนดีเกินกว่าที่จะทำร้ายนางแบบนั้น”เขื่อนพูด
แล้วนึกถึงเฟย์
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ความรักไร้สาระ ถูกใจก็ปล้ำเลยสิ นางจะได้อยู่กับเจ้าไปนานๆ”ป๊อปปี้บ่น
 
 
 
 
 
 
“งั้นเจ้าก็คงจะเตรียมเอามดเป็นเจ้าสาวแล้วสินะถึงได้พูดแบบนี้”เขื่อนพูดดักคอป๊อปปี้ถึงมด แม่มด
สายดำที่อยู่ทางปราสาทตอนใต้ที่หลงรักป๊อปปี้และเป็นคู่ขาที่รู้ใจของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่เรื่องสนุกเท่านั้นล่ะน่า เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วกับการแก้แค้นไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดจบก็กลายร่าง
เป็นหมาป่าวิ่งนำเขื่อนที่กลายร่างเป็นหมาป่าบ้างวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “น้าๆเกิดเรื่องใหญ่แล้ว พวกที่น้ารักษาเมื่อกลางวันตอนนี้ป่วยหนักใหญ่เลย”เด็กคนหนึ่งวิ่งมาบ
อกแม่ฟางที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่จ๋าทำยังไงดีอาการทำไมทรุดลงกว่าเดิมล่ะ”ฟางที่ตามแม่มาที่บ้านชายเคราะห์ร้ายแล้วพูดเมื่อ
เห็นชายคนนั้นมีอาการชัก“ฟางไปปิดม่าน แม่จำเป็นต้องใช้พลัง”แม่ฟางพูดแล้วหยิบไม้กายสิทธิ์
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แม่”ฟางตกใจเมื่อเห็นแม่ตัดสินใจแบบนั้นเพราะการใช้พลังในตัวหมู่บ้านนั้นเป็นการเสี่ยงมากที่จะ
มีคนเห็นถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่ยืนพิงอีกฝั่งประตูยิ้มอย่างอารมณ์ดี หึ ถึงเวลาเปิดโปงแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไง แก้วกับพวกแอบตามโทโมะไป งานนี้ไม่มีใครเฝ้าหมู่บ้าน
 
โทโมะเองก็ไม่ได้ดูแลฟาง ด้วยแล้วสิ
 
 
จะเกิดอะไรขึ้นน้ออออ ตัวร้ายยิ่งเยอะๆด้วยสิ